Υπάρχουν δύο είδη κομμουνιστών.
Αυτοί που μένουν και αυτοί φεύγουν.
Αυτοί που μένουν στο ΚΚΕ ακλόνητα πιστοί στις δηλητηριώδεις και καταδικασμένες ιδέες που τους διακατέχουν επονομαζόμενοι «ορθόδοξοι» κομμουνιστές που έχουν σαν ευαγγέλιο τις επιταγές της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Οι άλλοι, αυτοί που φεύγουν, φεύγουν γιατί δεν είναι σίγουροι κατά πόσο φταίνε οι ιδέες τους ή εκείνοι οι ανόητοι, σκληροπυρηνικοί και αρτηριοσκληρωτικοί δικτάτορες της αριστεράς που διαχειρίζονται αυτές τις ιδέες. Αυτοί «στολίζονται» από τους ορθόδοξους με ένα σωρό κατηγορίες-βρισιές όπως οπορτουνιστές, ρεφορμιστές, σεχταριστές , προδότες και άλλα πολλά τέτοια ωραία και χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες.
Αυτοί που μένουν στο ΚΚΕ ακλόνητα πιστοί στις δηλητηριώδεις και καταδικασμένες ιδέες που τους διακατέχουν επονομαζόμενοι «ορθόδοξοι» κομμουνιστές που έχουν σαν ευαγγέλιο τις επιταγές της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Οι άλλοι, αυτοί που φεύγουν, φεύγουν γιατί δεν είναι σίγουροι κατά πόσο φταίνε οι ιδέες τους ή εκείνοι οι ανόητοι, σκληροπυρηνικοί και αρτηριοσκληρωτικοί δικτάτορες της αριστεράς που διαχειρίζονται αυτές τις ιδέες. Αυτοί «στολίζονται» από τους ορθόδοξους με ένα σωρό κατηγορίες-βρισιές όπως οπορτουνιστές, ρεφορμιστές, σεχταριστές , προδότες και άλλα πολλά τέτοια ωραία και χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες.
Σε αυτούς που μένουν ανένταχτοι εφ' όρου ζωής και στους άλλους που στεγάζονται σε συγγενή ιδεολογικά σχήματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ κ.ά.τέτοια ) χωρίς να αποκλείεται η ένταξή τους ακόμη και σε τελείως αντίθετα, δηλαδή δεξιά σχήματα και είναι πάμπολλα τα παραδείγματα.
Αυτοί ειδικά, οι τελευταίοι - τελευταίοι, είναι οι τελείως απογοητευμένοι και θεωρούν ότι τα όσα πίστευαν μέχρι τότε δεν ήταν παρά νεανικές ανοησίες. Αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι των συνειδητοποιημένων πολιτών και μάλιστα -με μικρές εξαιρέσεις- ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι γιατί συνήθως στους κόλπους τους υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι ιδιαίτερα χαρισματικοί, υψηλής μόρφωσης, με πάθος και όνειρα, οι οποίοι έχουν βγει καθαροί από βρώμικα πολιτικά παιχνίδια, έχουν ιδιαίτερη αίσθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας με μια πολιτική ωριμότητα που αναπτύσσεται μέσα από αυτό το συναίσθημα ελευθερίας της σκέψης οι οποία τους κάνει πολλές φορές να στρέφονται με μίσος κατά των παλαιών ιδεών και των τέως ιδεολογικών συντρόφων τους αναπτύσσοντας έντονη πολεμική εναντίον τους.
Στις μικρές εξαιρέσεις θα μπορούσαμε μεταξύ άλλων να κατατάξουμε τον γραφικό και ανεκδιήγητο Πάγκαλο, τους «εγκεφάλους» αλλά και τους εκτελεστές της εγκληματικής οργάνωσης 17 Ν που παρέμειναν ανένταχτοι στον αριστερό και μάλιστα αντεξουσιαστικό χώρο απολαμβάνοντας μια παράξενη αναγνώριση, έναν κρυφό έως φανερό θαυμασμό και μια άνευ προηγουμένου αποδοχή του κομπλεξικού εκείνου κομματιού του λαού μας που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται σαν «προοδευτικό» και επιπλέον τον Γ. Ρουπακιά τον δολοφόνο του Φύσσα του οποίου η δολοφονία θα μας απασχολεί για όσο καιρό εξυπηρετεί το θέμα τους νταβατζήδες και τα τσιράκια τους, πολιτικάντηδες και δημοσιογράφους και ο οποίος Ρουπακιάς θα εισέπραττε την ίδια αποδοχή αν ήταν συνεργάτης του χοντρομπαλά και χοντρόμυαλου Χριστόδουλου Ξηρού.
Ο Ρουπακιάς είναι ειδική περίπτωση. Μετακόμισε (ίσως) σε έναν ιδεολογικό χώρο ξένον προς αυτόν πολύ μεγάλος αν κρίνουμε από την ηλικία του (45 ετών) για να υποστεί πλύση εγκεφάλου και να αλλάξει χαρακτήρα και νοοτροπία μετά από σαράντα τρία χρόνια ζωής, ποιος ξέρει πόσα από αυτά ενταγμένος στο ΚΚΕ ή και στον αντεξουσιαστικό αριστερό χώρο, ώστε να ενεργήσει με τον τρόπο που ενήργησε στην δολοφονία του Φύσσα.
Αυτοί ειδικά, οι τελευταίοι - τελευταίοι, είναι οι τελείως απογοητευμένοι και θεωρούν ότι τα όσα πίστευαν μέχρι τότε δεν ήταν παρά νεανικές ανοησίες. Αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι των συνειδητοποιημένων πολιτών και μάλιστα -με μικρές εξαιρέσεις- ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι γιατί συνήθως στους κόλπους τους υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι ιδιαίτερα χαρισματικοί, υψηλής μόρφωσης, με πάθος και όνειρα, οι οποίοι έχουν βγει καθαροί από βρώμικα πολιτικά παιχνίδια, έχουν ιδιαίτερη αίσθηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας με μια πολιτική ωριμότητα που αναπτύσσεται μέσα από αυτό το συναίσθημα ελευθερίας της σκέψης οι οποία τους κάνει πολλές φορές να στρέφονται με μίσος κατά των παλαιών ιδεών και των τέως ιδεολογικών συντρόφων τους αναπτύσσοντας έντονη πολεμική εναντίον τους.
Στις μικρές εξαιρέσεις θα μπορούσαμε μεταξύ άλλων να κατατάξουμε τον γραφικό και ανεκδιήγητο Πάγκαλο, τους «εγκεφάλους» αλλά και τους εκτελεστές της εγκληματικής οργάνωσης 17 Ν που παρέμειναν ανένταχτοι στον αριστερό και μάλιστα αντεξουσιαστικό χώρο απολαμβάνοντας μια παράξενη αναγνώριση, έναν κρυφό έως φανερό θαυμασμό και μια άνευ προηγουμένου αποδοχή του κομπλεξικού εκείνου κομματιού του λαού μας που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται σαν «προοδευτικό» και επιπλέον τον Γ. Ρουπακιά τον δολοφόνο του Φύσσα του οποίου η δολοφονία θα μας απασχολεί για όσο καιρό εξυπηρετεί το θέμα τους νταβατζήδες και τα τσιράκια τους, πολιτικάντηδες και δημοσιογράφους και ο οποίος Ρουπακιάς θα εισέπραττε την ίδια αποδοχή αν ήταν συνεργάτης του χοντρομπαλά και χοντρόμυαλου Χριστόδουλου Ξηρού.
Ο Ρουπακιάς είναι ειδική περίπτωση. Μετακόμισε (ίσως) σε έναν ιδεολογικό χώρο ξένον προς αυτόν πολύ μεγάλος αν κρίνουμε από την ηλικία του (45 ετών) για να υποστεί πλύση εγκεφάλου και να αλλάξει χαρακτήρα και νοοτροπία μετά από σαράντα τρία χρόνια ζωής, ποιος ξέρει πόσα από αυτά ενταγμένος στο ΚΚΕ ή και στον αντεξουσιαστικό αριστερό χώρο, ώστε να ενεργήσει με τον τρόπο που ενήργησε στην δολοφονία του Φύσσα.
Θέλω να πω ότι ή είναι άνθρωπος χωρίς αναστολές και ανέλαβε εργολαβικά μία δολοφονία ή ότι ενήργησε έτσι όπως γαλουχήθηκε τα προηγούμενα 43 χρόνια στους κόλπους της αριστεράς.
Αν όμως ανέλαβε εργολαβικά την δολοφονία θεωρώ ότι το έκανε για δύο λόγους.
Είτε γιατί του το ζήτησε η Χρυσή Αυγή είτε του το ζήτησαν κάποιοι άλλοι.
Αν εκτέλεσε συμβόλαιο της Χρυσής Αυγής θα πει ότι ο Μιχαλολιάκος και οι άμεσοι συνεργάτες του πρέπει να είναι πολύ ηλίθιοι και πρέπει άμεσα να εκτελεστούν, για να δολοφονήσουν έναν παντελώς άγνωστο δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην αριστερά να δημιουργήσει ακόμη έναν «ήρωα» εκ του μηδενός και στους εχθρούς τους την αφορμή να στοιχειοθετήσουν, από το πουθενά, την κατηγορία περί «εγκληματικής ομάδος» και επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί.
Αν όμως προσχώρησε στην ΧΑ βάσει σχεδίου «άλλων» ώστε να δράσει προβοκατόρικα σε δεδομένη στιγμή γεννιέται το ερώτημα ποιοι είναι αυτοί οι «άλλοι».
Αποκλειομένου σχεδόν του ΚΚΕ ειδικά με τους «νοητικά γέροντες» που απαρτίζουν την ηγετική του ομάδα τα τελευταία σαράντα χρόνια μας απομένει να δούμε ποιοι είναι οι «άλλοι» ή μάλλον τι είναι οι «άλλοι»;
Έχει γίνει πεποίθηση στο σύνολο του ελληνικού λαού ότι το πολιτικό σύστημα των νταβατζήδων με ενορχηστρωμένη σύμπραξη των εναπομενόντων κομμάτων, των ΜΜΕ, και πιθανώς ενός χειραγωγημένου παραδικαστικού κυκλώματος (έλα Ελένη...) βγαίνει κερδισμένο από την υπόθεση Ρουπακιά-Φύσσα πολλαπλώς.
Αποπροσανατολίζει τον λαό, καλύπτει τα σκάνδαλά του, εκμεταλλεύεται προς όφελός του την αδυναμία του πολιτικού κόσμου να χαράξει σωστή πολιτική, δρομολογεί αντιλαϊκά μέτρα πλουτίζοντας ασύστολα το ίδιο, εξουδετερώνει τον υπολογίσιμο αντίπαλο Χρυσή Αυγή και αποθαρρύνει κάθε πιθανό μελλοντικό αντίπαλο με την απειλή εφαρμογής της θεσμοθετημένης επίπλαστης «νομιμότητας».
Είτε γιατί του το ζήτησε η Χρυσή Αυγή είτε του το ζήτησαν κάποιοι άλλοι.
Αν εκτέλεσε συμβόλαιο της Χρυσής Αυγής θα πει ότι ο Μιχαλολιάκος και οι άμεσοι συνεργάτες του πρέπει να είναι πολύ ηλίθιοι και πρέπει άμεσα να εκτελεστούν, για να δολοφονήσουν έναν παντελώς άγνωστο δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην αριστερά να δημιουργήσει ακόμη έναν «ήρωα» εκ του μηδενός και στους εχθρούς τους την αφορμή να στοιχειοθετήσουν, από το πουθενά, την κατηγορία περί «εγκληματικής ομάδος» και επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί.
Αν όμως προσχώρησε στην ΧΑ βάσει σχεδίου «άλλων» ώστε να δράσει προβοκατόρικα σε δεδομένη στιγμή γεννιέται το ερώτημα ποιοι είναι αυτοί οι «άλλοι».
Αποκλειομένου σχεδόν του ΚΚΕ ειδικά με τους «νοητικά γέροντες» που απαρτίζουν την ηγετική του ομάδα τα τελευταία σαράντα χρόνια μας απομένει να δούμε ποιοι είναι οι «άλλοι» ή μάλλον τι είναι οι «άλλοι»;
Έχει γίνει πεποίθηση στο σύνολο του ελληνικού λαού ότι το πολιτικό σύστημα των νταβατζήδων με ενορχηστρωμένη σύμπραξη των εναπομενόντων κομμάτων, των ΜΜΕ, και πιθανώς ενός χειραγωγημένου παραδικαστικού κυκλώματος (έλα Ελένη...) βγαίνει κερδισμένο από την υπόθεση Ρουπακιά-Φύσσα πολλαπλώς.
Αποπροσανατολίζει τον λαό, καλύπτει τα σκάνδαλά του, εκμεταλλεύεται προς όφελός του την αδυναμία του πολιτικού κόσμου να χαράξει σωστή πολιτική, δρομολογεί αντιλαϊκά μέτρα πλουτίζοντας ασύστολα το ίδιο, εξουδετερώνει τον υπολογίσιμο αντίπαλο Χρυσή Αυγή και αποθαρρύνει κάθε πιθανό μελλοντικό αντίπαλο με την απειλή εφαρμογής της θεσμοθετημένης επίπλαστης «νομιμότητας».
Θεωρίες; Ίσως, αλλά το «σκοτάδι» δεν είναι μακρυά. «Κλείσε τα μάτια να το δεις» λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
Οδυσσεύς Πάτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου