Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος - Συγγραφέας
Με τη ρευστότητα χρήματος στο ναδίρ η κυβέρνηση ακροβατεί επικίνδυνα απειλώντας να πνίξει τα χρεωμένα νοικοκυριά, τα οποία αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις (κεφάλαια και τόκους) των δανείων που είχαν λάβει σε περιόδους με άλλα οικονομικά δεδομένα.
Προφανώς ο αριθμός των μέχρι σήμερα αυτοκτονιών, η οικονομική εξαθλίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού, η πρωτοφανής ανεργία, η έλλειψη προοπτικής για τη νεολαία εξ αιτίας της ανεπάρκειας και της διαφθοράς των κομμάτων που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, η παντελής έλλειψη χαμόγελου στον κόσμο που κυκλοφορεί στους δρόμους, δεν έχουν αξιολογηθεί σωστά από τη σημερινή δικομματική κυβέρνηση, η οποία δείχνει να μην έχει επαφή με την τραγική πραγματικότητα και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για την υγεία των μακροοικονομικών μεγεθών και των τραπεζών αγνοώντας την ουσία, η οποία εν προκειμένω είναι οι ίδιοι οι Έλληνες και όχι κάποια νούμερα σε χαρτιά που δεν δίνουν προτεραιότητα στον άνθρωπο.
Μάλλον πρέπει να το λέει και να το ξαναλέει κανείς συνέχεια στον Έλληνα πρωθυπουργό και στο επιτελείο του, μήπως και το καταλάβουν και αυτοί, ότι χρήματα έχουν μόνον εκείνοι που έχουν καταληστεύσει επί χρόνια τους κρατικούς προϋπολογισμούς της Ελλάδος. Χρήματα έχουν μόνον οι γνωστοί μεγαλοεργολάβοι, οι γνωστοί καναλάρχες, οι γνωστοί μεγαλογιατροί, οι γνωστοί μεγαλοδικηγόροι, οι “ταμίες” των “κομμάτων εξουσίας”, τα κομματικά στελέχη τους που έχουν αδικαιολόγητες καταθέσεις στο εξωτερικό και βρίσκονται στις διάφορες μη εμφανιζόμενες και μη ελεγχόμενες λίστες, τα κομματικά
στελέχη τους που έχουν off shore εταιρείες, οι “λαδωμένοι” ευρισκόμενοι εντός και εκτός φυλακών και όλοι οι πλουτοκράτες που δεν έχουν πληρώσει στην εφορία επί δεκαετίες αυτό που τους αναλογεί. Σε αυτούς και στο σινάφι τους πρέπει να ψάξει να βρει χρήματα η κυβέρνηση και όχι στους φτωχοποιημένους Έλληνες της “ισχυρής Ελλάδος”, οι οποίοι δεν έχουν χρήματα όχι μόνο για βενζίνη κίνησης και για πετρέλαιο θέρμανσης, αλλά ούτε καν για το κουλούρι των παιδιών τους.
Οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουν ότι ο απλός κόσμος έχει χρήματα και δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη του. Είναι κωμικοτραγικό, ολόκληρη η κυβέρνηση, υπό την πίεση των τραπεζών, να αναζητάει τη λύση της οικονομικής μας κατάντιας μέσω των πλειστηριασμών κατοικιών. Κοντόφθαλμοι και άσχετοι με τα προβλήματα της καθημερινότητας τεχνοκράτες δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτό που γνωρίζει ο περιπτεράς της γειτονιάς. Η εξίσωση απλά δεν βγαίνει. Η στυγνή κρατική οικονομική καταπίεση με τα σημερινά δεδομένα το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να φέρει είναι η κοινωνική εξέγερση με επακόλουθο τη θορυβώδη πτώση της κυβέρνησης και άγνωστες και ποικίλες συνέπειες, πιθανότατα όχι ευχάριστες, για όλους μας.
Η κυβέρνηση πρέπει να έχει κύρια προτεραιότητα την προστασία των Ελλήνων πολιτών (και δευτερευόντως των τραπεζών) δείχνοντας κοινωνική ευαισθησία όχι με κενά λόγια, αλλά με συγκεκριμένα μέτρα. Είναι υποχρέωσή της.
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο σφίξιμο των λουριών, αντίθετα, τώρα χρειάζεται χαλάρωση για να μπορέσει ο ταλαίπωρος δανειολήπτης να σταθεί όρθιος, να πάρει ανάσα και Θεού θέλοντος ν’ αρχίσει μετά από λίγα χρόνια, εγκαταλείποντας το τούνελ, να ρυθμίζει τις όποιες υποχρεώσεις του. Αντί να προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξίγκι και να αλυσοδέσει τον κόσμο με επιμηκύνσεις χρεών για μια πεντηκονταετία, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε μέτρα χαλάρωσης της πίεσης, συγκεκριμένα:
1) Συνεργαζόμενη με τις τράπεζες να επιβάλλει μορατόριουμ (όσον αφορά πληρωμές δόσεων για στεγαστικά δάνεια) τουλάχιστον μέχρι και το 2016 με ενδεχόμενη παράταση, αν κριθεί αναγκαία. Δηλαδή, από τώρα μέχρι το τέλος του 2016 να διακοπεί η πληρωμή των δόσεων από τους δανειολήπτες που αδυνατούν να πληρώνουν τις δόσεις, χωρίς να επιβαρύνονται με τόκους ή άλλου είδους επιβαρύνσεις για το εν λόγω διάστημα και να εκτιμηθεί τότε εκ νέου η κατάσταση με τα τότε δεδομένα που θα έχουν προκύψει.
2) Επίσης να υπάρχει μείωση χρέους 3% ετησίως (και με διαγραφή τόκων) για συγκεκριμένα ακραία “κόκκινα” δάνεια ιδιαιτέρως ευαίσθητων κοινωνικώς δανειοληπτών επί μια πενταετία ή δεκαετία ή εικοσαετία, κατά περίπτωση.
3) Πρόσθετα, για άμεση ενίσχυση της ρευστότητας τους οι τράπεζες να προσφέρουν μείωση του χρέους κατά 25% σε όσους δανειολήπτες στεγαστικών δανείων εξοφλούν εφάπαξ το σύνολο του χρέους τους.
Αντί να ασχολείται με ανήθικα, αντικοινωνικά και αναποτελεσματικά ημίμετρα, η κυβέρνηση θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της σε αυτούς που έχουν πλούτο και δεν φορολογούνται ανάλογα με τη φοροδοτική τους ικανότητα.
Τέλος, είναι καιρός να μειωθεί και ο αριθμός των βουλευτών τουλάχιστον κατά 20% με ανάλογες μειώσεις στους αριθμούς των υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων, συμβούλων και παρατρεχάμενων. Ας αλλάξει πρώτα η κυβέρνηση τον άμεσο αμαρτωλό περίγυρό της και μετά να απαιτεί τις όποιες αλλαγές από τον λαό. Όπως είπε και ο Λ. Τολστόι, «Όλοι σκέπτονται ν' αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν σκέπτεται ν' αλλάξει τον εαυτό του». Τέλος, για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει επί τέλους οι κυβερνώντες να πάψουν να σκέπτονται τις επόμενες εκλογές και να δουλέψουν με θυσίες για την ευημερία των Ελλήνων, των σημερινών και αυτών που θα γεννηθούν. Όσοι κρίνουν ότι δεν το μπορούν, ας απαγκιστρωθούν από τις καρέκλες τους για να κάνουν χώρο σε αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν.
Με τη ρευστότητα χρήματος στο ναδίρ η κυβέρνηση ακροβατεί επικίνδυνα απειλώντας να πνίξει τα χρεωμένα νοικοκυριά, τα οποία αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις (κεφάλαια και τόκους) των δανείων που είχαν λάβει σε περιόδους με άλλα οικονομικά δεδομένα.
Προφανώς ο αριθμός των μέχρι σήμερα αυτοκτονιών, η οικονομική εξαθλίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού, η πρωτοφανής ανεργία, η έλλειψη προοπτικής για τη νεολαία εξ αιτίας της ανεπάρκειας και της διαφθοράς των κομμάτων που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, η παντελής έλλειψη χαμόγελου στον κόσμο που κυκλοφορεί στους δρόμους, δεν έχουν αξιολογηθεί σωστά από τη σημερινή δικομματική κυβέρνηση, η οποία δείχνει να μην έχει επαφή με την τραγική πραγματικότητα και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για την υγεία των μακροοικονομικών μεγεθών και των τραπεζών αγνοώντας την ουσία, η οποία εν προκειμένω είναι οι ίδιοι οι Έλληνες και όχι κάποια νούμερα σε χαρτιά που δεν δίνουν προτεραιότητα στον άνθρωπο.
Μάλλον πρέπει να το λέει και να το ξαναλέει κανείς συνέχεια στον Έλληνα πρωθυπουργό και στο επιτελείο του, μήπως και το καταλάβουν και αυτοί, ότι χρήματα έχουν μόνον εκείνοι που έχουν καταληστεύσει επί χρόνια τους κρατικούς προϋπολογισμούς της Ελλάδος. Χρήματα έχουν μόνον οι γνωστοί μεγαλοεργολάβοι, οι γνωστοί καναλάρχες, οι γνωστοί μεγαλογιατροί, οι γνωστοί μεγαλοδικηγόροι, οι “ταμίες” των “κομμάτων εξουσίας”, τα κομματικά στελέχη τους που έχουν αδικαιολόγητες καταθέσεις στο εξωτερικό και βρίσκονται στις διάφορες μη εμφανιζόμενες και μη ελεγχόμενες λίστες, τα κομματικά
στελέχη τους που έχουν off shore εταιρείες, οι “λαδωμένοι” ευρισκόμενοι εντός και εκτός φυλακών και όλοι οι πλουτοκράτες που δεν έχουν πληρώσει στην εφορία επί δεκαετίες αυτό που τους αναλογεί. Σε αυτούς και στο σινάφι τους πρέπει να ψάξει να βρει χρήματα η κυβέρνηση και όχι στους φτωχοποιημένους Έλληνες της “ισχυρής Ελλάδος”, οι οποίοι δεν έχουν χρήματα όχι μόνο για βενζίνη κίνησης και για πετρέλαιο θέρμανσης, αλλά ούτε καν για το κουλούρι των παιδιών τους.
Οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουν ότι ο απλός κόσμος έχει χρήματα και δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη του. Είναι κωμικοτραγικό, ολόκληρη η κυβέρνηση, υπό την πίεση των τραπεζών, να αναζητάει τη λύση της οικονομικής μας κατάντιας μέσω των πλειστηριασμών κατοικιών. Κοντόφθαλμοι και άσχετοι με τα προβλήματα της καθημερινότητας τεχνοκράτες δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτό που γνωρίζει ο περιπτεράς της γειτονιάς. Η εξίσωση απλά δεν βγαίνει. Η στυγνή κρατική οικονομική καταπίεση με τα σημερινά δεδομένα το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να φέρει είναι η κοινωνική εξέγερση με επακόλουθο τη θορυβώδη πτώση της κυβέρνησης και άγνωστες και ποικίλες συνέπειες, πιθανότατα όχι ευχάριστες, για όλους μας.
Η κυβέρνηση πρέπει να έχει κύρια προτεραιότητα την προστασία των Ελλήνων πολιτών (και δευτερευόντως των τραπεζών) δείχνοντας κοινωνική ευαισθησία όχι με κενά λόγια, αλλά με συγκεκριμένα μέτρα. Είναι υποχρέωσή της.
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο σφίξιμο των λουριών, αντίθετα, τώρα χρειάζεται χαλάρωση για να μπορέσει ο ταλαίπωρος δανειολήπτης να σταθεί όρθιος, να πάρει ανάσα και Θεού θέλοντος ν’ αρχίσει μετά από λίγα χρόνια, εγκαταλείποντας το τούνελ, να ρυθμίζει τις όποιες υποχρεώσεις του. Αντί να προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξίγκι και να αλυσοδέσει τον κόσμο με επιμηκύνσεις χρεών για μια πεντηκονταετία, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε μέτρα χαλάρωσης της πίεσης, συγκεκριμένα:
1) Συνεργαζόμενη με τις τράπεζες να επιβάλλει μορατόριουμ (όσον αφορά πληρωμές δόσεων για στεγαστικά δάνεια) τουλάχιστον μέχρι και το 2016 με ενδεχόμενη παράταση, αν κριθεί αναγκαία. Δηλαδή, από τώρα μέχρι το τέλος του 2016 να διακοπεί η πληρωμή των δόσεων από τους δανειολήπτες που αδυνατούν να πληρώνουν τις δόσεις, χωρίς να επιβαρύνονται με τόκους ή άλλου είδους επιβαρύνσεις για το εν λόγω διάστημα και να εκτιμηθεί τότε εκ νέου η κατάσταση με τα τότε δεδομένα που θα έχουν προκύψει.
2) Επίσης να υπάρχει μείωση χρέους 3% ετησίως (και με διαγραφή τόκων) για συγκεκριμένα ακραία “κόκκινα” δάνεια ιδιαιτέρως ευαίσθητων κοινωνικώς δανειοληπτών επί μια πενταετία ή δεκαετία ή εικοσαετία, κατά περίπτωση.
3) Πρόσθετα, για άμεση ενίσχυση της ρευστότητας τους οι τράπεζες να προσφέρουν μείωση του χρέους κατά 25% σε όσους δανειολήπτες στεγαστικών δανείων εξοφλούν εφάπαξ το σύνολο του χρέους τους.
Αντί να ασχολείται με ανήθικα, αντικοινωνικά και αναποτελεσματικά ημίμετρα, η κυβέρνηση θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της σε αυτούς που έχουν πλούτο και δεν φορολογούνται ανάλογα με τη φοροδοτική τους ικανότητα.
Τέλος, είναι καιρός να μειωθεί και ο αριθμός των βουλευτών τουλάχιστον κατά 20% με ανάλογες μειώσεις στους αριθμούς των υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων, συμβούλων και παρατρεχάμενων. Ας αλλάξει πρώτα η κυβέρνηση τον άμεσο αμαρτωλό περίγυρό της και μετά να απαιτεί τις όποιες αλλαγές από τον λαό. Όπως είπε και ο Λ. Τολστόι, «Όλοι σκέπτονται ν' αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν σκέπτεται ν' αλλάξει τον εαυτό του». Τέλος, για να έχουν πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει επί τέλους οι κυβερνώντες να πάψουν να σκέπτονται τις επόμενες εκλογές και να δουλέψουν με θυσίες για την ευημερία των Ελλήνων, των σημερινών και αυτών που θα γεννηθούν. Όσοι κρίνουν ότι δεν το μπορούν, ας απαγκιστρωθούν από τις καρέκλες τους για να κάνουν χώρο σε αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου