Άκουγα προχθές σε τηλεοπτικό δελτίο καθηγητή εγκληματολογίας να αναλύει το φαινόμενο της βίας, που κατακλύζει την ελληνική κοινωνία. Συνόψισε όλο το σκεπτικό του με την κατακλείδα «να δουλεύει σωστά η κοινωνία, για να μη υπάρχουν φαινόμενα βίας». Εξυπακούεται επομένως, πως όταν δεν υπήρχαν τέτοια φαινόμενα βίας, όπως αυτά που αντιμετωπίζουμε καθημερινώς, η κοινωνία «δούλευε σωστά».
Ανατρέχοντας πίσω στις δεκαετίες 1950-60 -παρακάμπτοντας την περίοδο της δικτατορίας, λόγω της αυταρχικής διοίκησης- τα φαινόμενα βίας, σε όλες της τις μορφές, ήσαν ελάχιστα, χωρίς μάλιστα να έχουν την σημερινή αγριότητα. Ο τρόπος λειτουργίας όμως της κοινωνίας τότε δεν ήταν αρεστός στον «προοδευτικό» κόσμο και τα αιτήματα για αλλαγή ήσαν καθημερινά.
Μετά την δικτατορία, ημέρα με την ημέρα η «προοδευτικότητα» επικράτησε, άρα η κοινωνία έπρεπε να δουλεύει σωστά. Γιατί δεν «δουλεύει»; Επειδή, μας λέγουν οι «προοδευτικοί», χρειάζεται και άλλη δόση «προόδου». Κάποιοι φαίνεται, ότι παρόλο που διαπιστώνουν τα αρνητικά αποτελέσματα των «προοδευτικών» απόψεων που επέβαλαν, δεν θέλουν να το παραδεχθούν, επειδή πρέπει να ομολογήσουν ότι «πήραν την ζωή τους λάθος».
Κάποιοι άλλοι είναι τόσο ταυτισμένοι με τις ιδεοληψίες τους, τις οποίες θέτουν πάνω από το λαϊκό συμφέρον, ώστε δεν είναι σε θέση να σκεφθούν αντικειμενικά. Θυμάμαι, πριν από
πολλά χρόνια, όταν προβεβλημένος καθηγητής του ΑΠΘ εξηγούσε στην ΕΡΤ3 τους λόγους που οδηγούν στην βία στα γήπεδα. Και τους είχε αποδώσει στην επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου και μπάσκετ, επειδή τα «οικονομικά συμφέροντα και μπλα… μπλα».
Είναι δυνατόν ο προβεβλημένος κύριος καθηγητής να αγνοούσε, ότι στην καρδιά του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ, όπου παίζονται τεράστια συμφέροντα στους αγώνες, συγκεντρώνονται περισσότεροι από 20.000 θεατές σε κλειστά γήπεδα, με τους θεατές να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τον αγωνιστικό χώρο, χωρίς κιγκλιδώματα μπροστά τους, και ιδιαιτέρως χωρίς ούτε έναν (1) αστυνομικό για δείγμα, είναι σπανιότατα, έως και μηδαμινά τα φαινόμενα βίας;
Δεν προβληματίστηκε επ’ αυτού ο κύριος καθηγητής, πώς το υπ’ αριθμόν ένα επαγγελματικό άθλημα στις ΗΠΑ, διεξάγεται χωρίς επεισόδια μεταξύ φιλάθλων.
Ίσως, διότι τον κατακυρίευσε η ιδεολογία του, και βλέπει τα πάντα με χρωματιστά γυαλιά. Όμως αυτός ο κύριος καθηγητής, μαζί με άλλους ανάλογης νοοτροπίας, είναι που με τις «εμπεριστατωμένες» αναλύσεις τους, επιχειρούν να δώσουν λύσεις σε προβλήματα, τα οποία δημιουργούνται ενδεχομένως από αυτήν τη νοοτροπία που τους διακατέχει.
Από όλες δε τις αναλύσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και αναλυτών, ένας ξένος που θα τις παρακολουθούσε θα έβγαζε το συμπέρασμα πως η βία στην Ελλάδα, υπάρχει λόγω εμφάνισης της Χρυσής Αυγής. Εδώ κι ένα μήνα περίπου, μετά από 40 χρόνια μεταπολίτευσης, και μάλλον για λόγους κομματικής σκοπιμότητας θυμήθηκαν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα, πως δεν υπάρχει «καλή βία». Όλα αυτά τα χρόνια όμως, ανέχθηκαν -και συνέβαλαν στην εξάπλωσή της- την βία, την οποία είτε υπέθαλπαν είτε δεν καταδίκαζαν «προοδευτικοί» πολιτικοί.
Και φυσικά, ουδείς λόγος γίνεται για τις αποτρόπαιες πράξεις της εισαγόμενης εγκληματικότητας, υποβαθμίζοντάς την ψευδόμενοι, αφού οι αριθμοί των εγκλείστων στις φυλακές (χωρίς μάλιστα πορτοφολάδες και κλεφτοκοτάδες, που δρουν ελεύθεροι) είναι αποκαλυπτικοί.
Αν επομένως, ο «προοδευτικός» κόσμος ήθελε πράγματι να αναλύσει σωστά την κατάσταση, θα έπρεπε να ομολογήσει πως το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και αυτοί το δημιούργησαν. Για πάρα πολλούς λόγους, αλλά ως προς την βία, επειδή όντες υπέρμαχοι της «καλής βίας» -την οποία ακόμη υποστηρίζουν σθεναρώς, λέγοντες πως είναι απάντηση στην βία του κράτους- δημιούργησαν την αντίδραση.
Και οι κύριοι καθηγητές, ας γνωρίζουν πως οι σπουδαιοφανείς αναλύσεις τους είναι για τα σκουπίδια, όταν παραβλέπουν ένα και μοναδικό στοιχείο. Ότι σε κοινωνίες που οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά, ή δεν εφαρμόζονται καθόλου, η βία -είτε ως δράση είτε ως αντίδραση- όχι μόνον θα υπάρχει, αλλά τα φαινόμενα θα αυξάνονται.
Όταν όμως εμφανίζεται η κα Παπαρήγα στην Βουλή να δηλώνει «ψηφίστε όσους νόμους θέλετε, εμείς θα τους ανατρέψουμε στους δρόμους», και όταν αποφεύγεται η ολοκληρωτική καταδίκη της βίας, σε όλες της τις μορφές και προς όλες τις κατευθύνσεις, τότε ελπίδα για την καταστολή της δεν υπάρχει. Όλα τα μέτρα θα έχουν προσωρινή επιτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου