του Κώστα Στούπα
Το φαινόμενο του συνδικαλιστή του νοσοκομείου Σωτηρία που εκβίαζε τη διοίκηση προκειμένου έναντι 50.000 ευρώ να μην κινητοποιήσει το συνδικάτο για καταλήψεις και απεργίες δεν αποτελεί εξαίρεση ούτε μεμονωμένο περιστατικό, αποτελεί τον κανόνα. Οι έντιμοι συνδικαλιστές του δημοσίου και των ΔΕΚΟ αποτελούν την εξαίρεση όχι οι ανέντιμοι και ιδιοτελείς...
Οι συνδικαλιστές του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ αποτελούν τον ισχυρότερο ιμάντα λειτουργίας του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς στο δημόσιο.
Καμία βελτίωση της λειτουργίας του δημοσίου και του κρατικού μηχανισμού δεν πρόκειται να υπάρξει, αν δεν εξαρθρωθεί το καρκίνωμα του συνδικαλισμού (τους κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού στο δημόσιο).
Όπως έχουμε ξαναγράψει, οι συνδικαλιστές του δημοσίου αν δεν κυβερνούν αποκλειστικά τις υπηρεσίες και τις επιχειρήσεις του δημοσίου τις συγκυβερνούν. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, υπουργοί, διευθυντές και πρόεδροι αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία, περαστικοί για δυο - τρία χρόνια, οι οποίοι αν δεν υπαχθούν στους κανόνες και τις επιδιώξεις αυτών που έχουν τον διαχρονικό έλεγχο, είτε
εξοστρακίζονται με άνωθεν παρεμβάσεις είτε τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί...
Ο πρόεδρος του συνδικάτου των εργαζομένων στον ένα δημόσιο φορέα είναι υπόδικος γιατί με πλαστά πιστοποιητικά αναπηρίας του παιδιού του έκλεβε το δημόσιο. (Καλά τι άνθρωποι κυκλοφορούν. Πόσο μπορεί να φθείρει ο παρασιτισμός κάποιον;)
Ο άλλος, πρόεδρος συνδικάτου ΔΕΚΟ, είναι υπόδικος γιατί το συνδικάτο είχε εισπράξει παρανόμως εκατομμύρια από τη διοίκηση... Ο εκβιασμός της διοίκησης είναι προφανής.
Στην ίδια ΔΕΚΟ άλλος μεγαλοσυνδικαλιστής κατηγορείται πως ανέθετε στην κόρη του την εκπόνηση μελέτης έναντι 200 χιλ. ευρώ, τις οποίες εισέπραξε, χωρίς η μελέτη να παραδοθεί ποτέ. Υπολογίστε πόσες μελέτες copy paste έχουν πληρωθεί και παραδοθεί σε ολόκληρο το δημόσιο.
Οι κορυφαίοι συνδικαλιστές της χώρας εξασφαλίζουν αριθμό αργομισθιών από τη συμμετοχή σε διοικητικά συμβούλια στα οποία δεν συμμετέχουν ποτέ. Άπαντες αντιμνημονιακοί και ξέχειλα τα αριστερά παράσημα και τα περί αλληλεγγύης και σοσιαλισμού...
Είναι φανερό πως ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα είναι επικερδής μέθοδος να πλουτίζει κάποιος υπερασπιζόμενος δήθεν τα δικαιώματα των φτωχών, λέγοντας διάφορες μπαρούφες...
Η βασική πηγή από την οποία αντλεί τη δύναμή του ο παρασιτικός συνδικαλισμός είναι η δυνατότητα από το νόμο των Γενικών Συνελεύσεων να λαμβάνουν αποφάσεις με την πλειοψηφία των παρισταμένων και όχι με την πλειοψηφία του αριθμού των εργαζομένων.
Έτσι σε κάθε χώρο εργασίας το 5-10% των ενεργών και εχόντων ιδιοτελή συμφέροντα αποφασίζουν εξ ονόματος όλων και χρησιμοποιούν το σύνολο των εργαζομένων σαν μοχλό πίεσης έναντι της κοινωνίας... για την οποία αποφασίζουν πολιτικοί που είναι άμεσα εξαρτώμενοι των συνδικαλιστών.
Είναι φανερό πως στη χώρα δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά πρόοδος αν δεν συντριβεί το παρακράτος των συνδικαλιστών.
Το φαινόμενο του συνδικαλιστή του νοσοκομείου Σωτηρία που εκβίαζε τη διοίκηση προκειμένου έναντι 50.000 ευρώ να μην κινητοποιήσει το συνδικάτο για καταλήψεις και απεργίες δεν αποτελεί εξαίρεση ούτε μεμονωμένο περιστατικό, αποτελεί τον κανόνα. Οι έντιμοι συνδικαλιστές του δημοσίου και των ΔΕΚΟ αποτελούν την εξαίρεση όχι οι ανέντιμοι και ιδιοτελείς...
Οι συνδικαλιστές του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ αποτελούν τον ισχυρότερο ιμάντα λειτουργίας του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς στο δημόσιο.
Καμία βελτίωση της λειτουργίας του δημοσίου και του κρατικού μηχανισμού δεν πρόκειται να υπάρξει, αν δεν εξαρθρωθεί το καρκίνωμα του συνδικαλισμού (τους κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού στο δημόσιο).
Όπως έχουμε ξαναγράψει, οι συνδικαλιστές του δημοσίου αν δεν κυβερνούν αποκλειστικά τις υπηρεσίες και τις επιχειρήσεις του δημοσίου τις συγκυβερνούν. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, υπουργοί, διευθυντές και πρόεδροι αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία, περαστικοί για δυο - τρία χρόνια, οι οποίοι αν δεν υπαχθούν στους κανόνες και τις επιδιώξεις αυτών που έχουν τον διαχρονικό έλεγχο, είτε
εξοστρακίζονται με άνωθεν παρεμβάσεις είτε τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί...
Ο πρόεδρος του συνδικάτου των εργαζομένων στον ένα δημόσιο φορέα είναι υπόδικος γιατί με πλαστά πιστοποιητικά αναπηρίας του παιδιού του έκλεβε το δημόσιο. (Καλά τι άνθρωποι κυκλοφορούν. Πόσο μπορεί να φθείρει ο παρασιτισμός κάποιον;)
Ο άλλος, πρόεδρος συνδικάτου ΔΕΚΟ, είναι υπόδικος γιατί το συνδικάτο είχε εισπράξει παρανόμως εκατομμύρια από τη διοίκηση... Ο εκβιασμός της διοίκησης είναι προφανής.
Στην ίδια ΔΕΚΟ άλλος μεγαλοσυνδικαλιστής κατηγορείται πως ανέθετε στην κόρη του την εκπόνηση μελέτης έναντι 200 χιλ. ευρώ, τις οποίες εισέπραξε, χωρίς η μελέτη να παραδοθεί ποτέ. Υπολογίστε πόσες μελέτες copy paste έχουν πληρωθεί και παραδοθεί σε ολόκληρο το δημόσιο.
Οι κορυφαίοι συνδικαλιστές της χώρας εξασφαλίζουν αριθμό αργομισθιών από τη συμμετοχή σε διοικητικά συμβούλια στα οποία δεν συμμετέχουν ποτέ. Άπαντες αντιμνημονιακοί και ξέχειλα τα αριστερά παράσημα και τα περί αλληλεγγύης και σοσιαλισμού...
Είναι φανερό πως ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα είναι επικερδής μέθοδος να πλουτίζει κάποιος υπερασπιζόμενος δήθεν τα δικαιώματα των φτωχών, λέγοντας διάφορες μπαρούφες...
Η βασική πηγή από την οποία αντλεί τη δύναμή του ο παρασιτικός συνδικαλισμός είναι η δυνατότητα από το νόμο των Γενικών Συνελεύσεων να λαμβάνουν αποφάσεις με την πλειοψηφία των παρισταμένων και όχι με την πλειοψηφία του αριθμού των εργαζομένων.
Έτσι σε κάθε χώρο εργασίας το 5-10% των ενεργών και εχόντων ιδιοτελή συμφέροντα αποφασίζουν εξ ονόματος όλων και χρησιμοποιούν το σύνολο των εργαζομένων σαν μοχλό πίεσης έναντι της κοινωνίας... για την οποία αποφασίζουν πολιτικοί που είναι άμεσα εξαρτώμενοι των συνδικαλιστών.
Είναι φανερό πως στη χώρα δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά πρόοδος αν δεν συντριβεί το παρακράτος των συνδικαλιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου