Σελίδες

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Η δεξαμενή ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής

Picture 0 for Η δεξαμενή ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής
γράφει ο «Μακεδών»

Πολλές απορίες προκάλεσαν οι δημοσκοπήσεις δύο τηλεοπτικών σταθμών, οι οποίες δίνουν σχεδόν όμοια στοιχεία. Είναι δε προφανές, πως απορούν όσοι αναλύουν επιφανειακώς τα πράγματα ή θέλουν να τα προσαρμόσουν με τις ιδεοληψίες τους. Αλλιώς δεν εξηγείται.
Η Χρυσή Αυγή, εξακολουθεί να παραμένει τρίτο κόμμα, έχοντας μεν σημαντικές απώλειες συμφώνως προς τις παλαιότερες δημοσκοπήσεις, αλλά διατηρώντας το προεκλογικό της ποσοστό (6,9% η μια δημοσκόπηση, 6,8% η άλλη).
Αυτό είναι το πρώτο στοιχείο, το οποίο δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να ικανοποιούνται που η Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται πολύ πίσω από τις δημοσκοπήσεις του Αυγούστου, αλλά προβληματίζει άλλους, οι οποίοι ανέμεναν ότι μετά τα τελευταία γεγονότα η Χρυσή Αυγή δεν θα υπήρχε.
Εδώ αξίζει να σημειώσουμε αυτό που γράψαμε σε προηγούμενα άρθρα μας, και που δεν μπορούμε καθαρότερα να το γράψουμε. Ότι ακόμη δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε αν επιδιώκεται η παντελής εξάλειψη της Χρυσής Αυγής ή απλώς η μείωσή της σε προκαθορισμένο όριο.
Και τούτο, επειδή η απουσία της Χ.Α. από τα πολιτικά δρώμενα, αφήνει κενό χώρο, που μπορεί να τον καλύψει κάποιος «απρόβλεπτος». Κάποιο αμιγές δηλαδή εθνικιστικό κίνημα, χωρίς παραβατικές ενέργειες και μακριά από ξενόφερτες ιδεολογίες, μη κατευθυνόμενο και

μη ελεγχόμενο από το σύστημα.
Το 6,9% αυτών που εξακολουθούν να παραμένουν πιστοί στην Χρυσή Αυγή -και που μάλλον είναι μεγαλύτερο, αν οι δημοσκοπήσεις γίνονται με κάλπη και όχι τηλεφωνικώς, λόγω του φόβου αποκάλυψης της ταυτότητας του ερωτώμενου-, δεν θα κατεβεί στους δρόμους ούτε θα συμμετάσχει σε δράσεις του κόμματος. Αλλά θα ψηφίσει, και θα μιλά θετικά, όπου δεν έχει φόβο.
Γιατί έγραψα, πως το ποσοστό είναι μάλλον μεγαλύτερο από το 6,9%; Επειδή, υπάρχει μια άλλη ερώτηση στην οποία απάντησαν οι ερωτώμενοι, ότι δεν είναι δικαιολογημένες οι συλλήψεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Και το ποσοστό αυτών που το υποστηρίζουν ανέρχεται στο 19,9%! Δηλαδή ένας στους πέντε Έλληνες δεν πείσθηκε με τον δεκαήμερο έντονο αρνητικό σχολιασμό των πράξεων που αποδίδονται στην Χ.Α.
Υπάρχει δε και ένα μεγάλο ποσοστό (35,1%) που πιστεύει ότι οι διώξεις σε βάρος στελεχών της Χ.Α. δεν θα σημάνουν το πολιτικό της τέλος. Γιατί το υποστηρίζει αυτό, ένας στους τρεις Έλληνες, παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα; Έχει άλλη εικόνα, από τις συζητήσεις στον κοινωνικό του κύκλο;
Υπάρχει μια κοινή θέση των πολιτικών -όλου του φάσματος-, ότι το ποσοστό δεν αντιστοιχεί σε ψηφοφόρους που συμφωνούν με την ιδεολογία της Χ.Α., αλλά αποκτήθηκε λόγω αντίδρασης. Αντίδραση σε τι; Στο Μνημόνιο; Υπάρχουν τέσσερα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα στη Βουλή, και πάρα πολλά άλλα εκτός. Επέλεξαν όμως την Χρυσή Αυγή. Και είναι φυσικά πολύ φθηνό το επιχείρημα, όσων αποδίδουν στην οικονομική κρίση την ενδυνάμωση της Χ.Α.
Δεν είδα να γίνεται λόγους για τα άλλα αίτια που προκαλούν αυτήν την αντίδραση και την προσχώρηση ή απλώς ψήφιση της Χ.Α., γι’ αυτό και έγραψα στην αρχή ότι πρόκειται για επιπόλαια ανάλυση.
Ποια είναι εκείνα στα οποία διαφοροποιείται η Χ.Α., από όλα τα άλλα κόμματα; Αυτό έπρεπε να είναι το ερώτημα. Το κυριότερο είναι, ότι από τα κόμματα της Βουλής σήμερα, η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο αντισυστημικό και το μόνο που δεν μπορεί κάποιος να του καταλογίσει ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Με δεδομένο ότι όλοι θεωρούν αναξιόπιστο τον πολιτικό κόσμο -και οι ίδιοι οι πολιτικοί το αναγνωρίζουν- είναι φυσικό να αναρωτιούνται: «Πώς είναι δυνατόν να μας σώσουν αυτοί, που μας έφεραν ως εδώ;». Είναι τυχαίο ότι τα δύο κόμματα που φαίνεται να μονομαχούν για την εξουσία, έχουν χαμηλή ανταπόκριση στο εκλογικό σώμα;
Και βέβαια, παρά τις προσπάθειες των κομμάτων της αντιπολίτευσης να αποδώσουν ευθύνη μόνον στα δύο κόμματα -Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ- ο λαός γνωρίζει ότι δεν είναι ανεύθυνα και αυτά, που είτε με τον συνδικαλισμό, είτε με συνεχείς αρνήσεις σε κυβερνητικά μέτρα, συνέβαλαν στην δυσχερή θέση στην οποία βρισκόμαστε.
Επομένως, καταλήγω όπως και σε άλλο σημείωμά μου: Φαινόμενα, όπως αυτά που βιώνουμε σήμερα, θα εξαλειφθούν μόνον όταν ο πολιτικός κόσμος επανακτήσει την αξιοπιστία του. Αρκεί να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες και να πάψει να δρα όπως την εποχή του Δηλιγιάννη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: