Σελίδες

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Χ Ρ Ε Ι Α Ζ Ο Τ Α Ν -υπό μία έννοια- να εκλεγεί κι ο Χριστόφιας Πρόεδρος. Χρειαζόταν: Προκειμένου να βιώσει στο πετσί του και ν’ αντιληφθεί αυτοπροσώπως, σύμπας ο λαός, την απομυθοποίηση και των περί «αριστεράς» μύθων.....


Ειρήσθω

Σ χ έ δ ι ο Π α τ ρ ί δ α ς

 Με τον Λάζαρο Μαύρο στην sigmalive

Ω Σ ΠΟΤΕ παλληκάρια θα τσαλαβουτούμε στα βρόμικα λασπόνερα της ήττας; Ώς πότε θα κολυμπούμε εν απογνώσει και θα βυθιζόμαστε ξέπνεοι κι αλυσοδεμένοι με βαρίδια χίλια στ’ αποπνιχτικό βόρβορο της Διζωνικής μας υποταγής; Ώς πότε θα σπαταλούμε τη φαιά ουσία των μυαλών μας και κάθε απομεινάρι ικμάδας, στις αναμεταξύ μας παρακμιακές κοκορομαχίες για την κάθε λεπτομέρεια των διαδοχικών «Σχεδίων» συνθηκολόγησης με τον Τούρκο κατακτητή; Ή των αλλεπάλληλων «προτάσεων» εύσχημης παράδοσης της ελληνοκυπριακής «πλευράς»;
Ο Λ Η ΤΟΥΤΗ η επί ματαίω αυτοκαθήλωσή μας στην παγίδα του 37ετούς, ήδη, μαγγανοπήγαδου, άρδευσε κι αρδεύει μονάχα τες αυλατζιές του κατακτητή. Για την ατιμώρητη επί 37 χρόνια εμπέδωση, μονιμοποίηση και ισχυροποίηση των επιτευγμάτων της εισβολής-κατοχής. Όχι μόνο επί των σκλαβωμένων εδαφών μας. Όχι μόνο στους διεθνείς οργανισμούς και στη διπλωματία. Αλλά -κι αυτό 'ναι το χειρότερο- μέσα σε πολλά, πάμπολλα απ’ τα δικά μας μυαλά!
Α Ν Α Γ Κ Η ΠΑΣΑ, λοιπόν, και χρεία επείγουσα: Να εξέλθουμε απ’ τα βορβόπηλα. Να ξεφύγουμε απ’ την παγίδα και το μαγγανοπήγαδο. Να ξεμπερδέψουμε, επιτέλους, ποια τάχαμου είν’ η λιγότερο ατιμωτική πρόταση «λύσης» - παράδοσης. Να πεταχτούμ’ έξω απ’ το καζάνι όπου 37 χρόνια βράζουμε στο ζουμί μας κι απολαμβάνουν οι κατακτητές.
Α Ν Α Γ Κ Η ΠΑΣΑ και χρεία κατεπείγουσα: Να μελετήσουμε, να συζητήσουμε κατ’ ιδίαν και εν δήμω, να επινοήσουμε, να καταρτίσουμε ένα ΣΧΕΔΙΟ διαφυγής από την 37χρονη μιζέρια μας. Ένα Σχέδιο υπέρβασης των αδυναμιών μας. Επούλωσης της ανεπάρκειάς μας και αντικατάστασής της με την Ικανότητα, την Επιδεξιότητα, την Αξιοσύνη, την Αποτελεσματικότητα, την Προθυμία και την Επάρκεια που αρμόζει κι επιβάλλεται, για να επιτελέσουμε το ύψιστο προς την πατρίδα καθήκον. Ένα Σχέδιο Πατρίδας.
Χ Ρ Ε Ι Α Ν ΕΧΟΥΜΕ, όθεν, ηγετών ενός εντελώς διαφορετικού από τα τετριμμένα, ολότελα καινούργιου Σχεδίου Πατρίδας: Ηγέτες των κομμάτων μας, ηγέτες του κράτους μας, των υπουργείων μας, των κρατικών μας υπηρεσιών, των ΜΜΕ μας, των οργανώσεων και σωματείων μας. Χρειαζόμαστε, υπεράνω όλων και προ πάντων, ενός νέου Σχεδίου Πατρίδας πρόεδρο, αρχηγό του κράτους, ηγέτη του λαού, επικεφαλής στρατηγούντα τη νέα μας στρατηγική. Στην αξιόπιστη κι εμπνευσμένη εφαρμογή της οποίας, κάθε πολίτης, όλος ο λαός και σύμπας ο Ελληνισμός θα κρίνει ότι, αξίζει να προσφέρει κι απ’ τα υστερήματά του και το άπαν των δυνάμεών του για την ευόδωσή του.
  Χ Ρ Ε Ι Α Ζ Ο Τ Α Ν -υπό μία έννοια- να εκλεγεί κι ο Χριστόφιας Πρόεδρος. Χρειαζόταν: Προκειμένου να βιώσει στο πετσί του και ν’ αντιληφθεί αυτοπροσώπως, σύμπας ο λαός, την απομυθοποίηση και των περί «αριστεράς» μύθων. Την αποκάλυψη των ψευδαισθήσεων, που ήδη κατέρρευσαν. Και τ’ αποτελέσματα την αυταπάτης και δημαγωγίας, που χρόνια καλλιεργούσε το γεροντότερο των κομμάτων μας, το ΑΚΕΛ. Περί των δήθεν «καλύτερων» ικανοτήτων του.
Μ Ε ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ και της πολιτικής Χριστόφια στο Κυπριακό, κλείνει ο κύκλος των… «δεξιών», «κεντρώων» και «αριστερών» προέδρων. Ξόφλησαν κι οι εκατέρωθεν μύθοι, υπέρ ή κατά, της «δεξιάς», «κεντρώας» και «αριστερής» πολιτικής: Στα 37 χρόνια της τουρκικής κατοχής, από Μακαρίου έως και Χριστόφια, έξι διαδοχικά πρόεδροι δεν κατάφεραν, ούτ’ ένας Τούρκος στρατιώτης να φύγει απ’ την Κύπρο, ούτε σπιθαμή εδάφους να επιστραφεί.
Ο Λ Ω Ν Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ τους, άλλου λιγότερο, άλλου περισσότερο, άρδευσε τες αυλατζιές των κατακτητών, ώστε να εμπεδώνουν οι Τούρκοι επί 37 συναπτά έτη ατιμώρητοι τον Αττίλα στα σκλαβωμένα εδάφη μας. Να τον μονιμοποιήσουν, να τον ενισχύσουν. Στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Στους διεθνείς οργανισμούς και στη διπλωματία. Και προπάντων στα Ηττημένα Μυαλά του ραγιαδισμού των εν Κύπρω και εν Ελλάδι κυβερνώντων.
Ε Ν Α Ν ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικού από την 37ετία και ολότελα καινούργιου Σχεδίου Πατρίδας, Πρόεδρο, έχει επείγουσα ανάγκη ο κυπριακός Ελληνισμός, μετά τον Χριστόφια. Την ίδια επιτακτική ανάγκη έχει ο λαός και για ηγέτες των κομμάτων του. Τους βουλευτές του. Τους επικεφαλής των υπουργείων του, των κρατικών του υπηρεσιών, των οργανώσεων και των σωματείων του. Το Σχέδιο Πατρίδας, ως γνώμονας, κριτήριο και λυδία λίθος. Πώς ενδυναμώνεται ο κυπριακός Ελληνισμός: Πώς διευρύνει, ενισχύει και αξιοποιεί αποτελεσματικά, τα ερείσματα και τους συντελεστές της ισχύος του: Πολιτικής, διπλωματικής, οικονομικής, κοινωνικής, μορφωτικής, κυρίως στρατιωτικής και πρωτίστως ψυχικής.
Ε Ν Ο Σ ΣΧΕΔΙΟΥ Πατρίδας Πρόεδρο, που να 'χει όραμα και προσόντα και πειστικότητα, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει και τον ελλα-δικό μας λαό. Για τη διάσωση, την ανόρθωση και την ενδυνάμωση της Ελλάδας μας. Εάν σήμερα δεν αξιωθήκαμε, ακόμα, να έχουμε έναν Ελευθέριο Βενιζέλο του 1910, πρέπει να τον βρούμε. Κατεπειγόντως μάλιστα. Τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, στην περιοχή μας, ανοίγουν πρωτοφανείς ευκαιρίες. Δίκοπες, όμως…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: