Ο Δ. Χριστόφιας είχε ευκαιρίες για να αναδιπλωθεί και να καταγγείλει στους εταίρους μας και στον ΟΗΕ την τουρκική αδιαλλαξία και άρνηση να συναινέσει σε λειτουργική λύση.

Αντιστάσεις

Η ολέθρια γενναιόδωρη παραχώρηση με τους 50.000 εποίκους

| Εκτύπωση | 11/03/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη στην ΣΗΜΕΡΙΝΗ

ΛΙΓΕΣ ημέρες μετά από την εγκαθίδρυσή του στην προεδρία της Δημοκρατίας, ο Δ. Χριστόφιας δέχθηκε στο προεδρικό αντιπροσωπία αριστερών Τ/κυπρίων. Όπως δημοσίευσε αργότερα η τρίγλωσση τ/κ εφημερίδα «Διάλογος» (χρηματοδοτούμενη από το λεγόμενο τ/κ «υπουργείο Εξωτερικών»), ο Πρόεδρος ανακοίνωσε στους Τ/κ ότι δεχόταν εκ προοιμίου και χωρίς καμία συζήτηση την παραμονή 50.000 εποίκων. Το δημοσίευμα της τ/κ εφημερίδας αναπαρήγαγε η εφημερίδα «Αλήθεια» και ο γράφων διερωτήθηκε από αυτήν τη στήλη: «Ο Πρόεδρος Χριστόφιας αποδέχεται την παραμονή 50.000 εποίκων;». Εκτιμάται ότι εκείνη η ανάλυσή μας άνοιξε τα μάτια στα κόμματα, που άρχισαν να απαιτούν ξεκάθαρες εξηγήσεις για τις προεδρικές προθέσεις, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν και επίσημα, με το επιχείρημα ότι παραμονή εποίκων δέχθηκαν και προηγούμενοι Πρόεδροι.

Πρόκειται, βέβαια, για μισή και κολοβή αλήθεια. Πρώτον, κανείς εκ των προκατόχων του Δ. Χριστόφια δέχθηκε παραμονή εποίκων όπως ο σημερινός Πρόεδρος την προτείνει. Δεύτερον, ο Γ. Βασιλείου είχε παραλληλίσει τους εποίκους προς τους Μεξικανούς λαθρομετανάστες στις ΗΠΑ. Ο Γλ. Κληρίδης είχε μιλήσει μεν περί «illegal immigrants» (επιστολή στον Κουεγιάρ), αλλά δεν πρότεινε μονομερώς παραμονή τους. Τρίτον, ο Τάσσος, όπως και οι προκάτοχοί του, συζητούσε στις συνομιλίες θέμα εποίκων, αλλ’ όχι εξ αρχής αποδοχή μονομερούς παραμονής τους. Ο Δ. Χριστόφιας επικαλείται τους προκατόχους του ως άλλοθι για μιαν ολέθρια απόφασή του, ενώ γνωρίζει ότι ο εποικισμός, με βάση τη Συνθήκη της Γενεύης (1949), είναι έγκλημα πολέμου. Προχθές, ο κατοχικός Έρογλου τον προσγείωσε ανώμαλα. Του διαμήνυσε ξερά και ωμά ότι όλοι οι έποικοι, που έχουν πολιτογραφηθεί από το ψευδοκράτος, μένουν.

Ο Δ. Χριστόφιας, επιστρέφοντας από τη συνάντηση, δήλωσε: «Μας χωρίζει τεράστια απόσταση» στο θέμα της ιθαγένειας, επειδή ο Έρογλου θεωρεί πως το ψευδοκράτος νόμιμα έχει δώσει «υπηκοότητες» στους εποίκους. Τι θα πράξει, λοιπόν, τώρα, που ακόμα ένας μύθος της ανερμάτιστης πολιτικής του καταρρέει μέσα σε καπνίζοντα ερείπια; Κανείς να μην έχει ψευδαισθήσεις: Ο Πρόεδρος δεν πρόκειται να αποσύρει ούτε τη μονομερή αποδοχή παραμονής των 50.000 εποίκων ούτε τις άλλες γενναιόδωρες παραχωρήσεις του στους Τούρκους, έστω και αν αυτοί του διαμηνύουν ότι τις απορρίπτουν, προφανώς επειδή απαιτούν περισσότερα. Ο Δ. Χριστόφιας είχε ευκαιρίες για να αναδιπλωθεί και να καταγγείλει στους εταίρους μας και στον ΟΗΕ την τουρκική αδιαλλαξία και άρνηση να συναινέσει σε λειτουργική λύση: Πέρσι, με τις συνομοσπονδιακές, διχοτομικές προτάσεις Ταλάτ και τώρα με τις χειρότερες προτάσεις Έρογλου. Ο Πρόεδρος, όμως, δεν επιθυμεί να εμφανιστεί ως το «κακό παιδί». Θέλει λύση με αρχές. Ποιες αρχές;

Αν, λοιπόν, «τεράστια απόσταση» χωρίζει τις δύο πλευρές στο μέγα θέμα του εποικισμού, τι να πει κανείς για το δυσθεώρητο χάσμα στο περιουσιακό, στις εγγυήσεις, στο εδαφικό, στην ασφάλεια, κτλ.; Μετά από τρία χρόνια ατέρμονων συνομιλιών, τώρα φαντάζει πιο εφιαλτική η προοπτική ναυαγίου και κατάρρευσής τους. Πέραν του κωμικού παιγνιδιού της επίρριψης ευθυνών, Πρόεδρος και πολιτική ηγεσία καλούνται να απαντήσουν στα εξής ερωτήματα: Τι θα κάνει η πλευρά μας μετά το ναυάγιο; Έχει ετοιμασθεί σχέδιο Β’, για να αντιμετωπιστούν επιπτώσεις, παρενέργειες ή και απειλές και εκβιασμοί από την Τουρκία και άλλες πλευρές; Πώς θα προχωρήσουμε παρακάτω, για να διασφαλίσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία; Θ’ αλλάξουμε στρατηγική; Ή θα ισχύσει και πάλι η γνωστή ολέθρια πρακτική του, «βλέποντας και κάνοντας»;