Ριζική «Αναθέσμιση» και «Αντιομοσπονδιακός Αγώνας». Αν ο λαός δεν έχει τη δύναμη να επιβάλει τη βούληση του , να ελέγξει την υπεραξία της εθνικής εργασίας και το σύστημα παραγωγής των νόμων και των πολιτικών κατευθύνσεων τότε είναι αδιανόητη η εθνική κυριαρχία και ελευθερία

Η εθνικοκοινωνική επανάσταση είναι στην πράξη μια ΡΙΖΙΚΗ ΑΝΑΘΈΣΜΙΣΗ της κοινωνίας.

Ο κεντρικός σκοπός αυτής της αναθέσμισης είναι να καταργήσουμε την εξουσία των ολίγων που συνθέτουν την πλουτοκρατία-κομματοκρατία-φαυλοκρατία και να αποδώσουμε στον εθνικά προσδιορισμένο λαό την δύναμη και την κυριαρχία. Αυτός είναι ο γνώμονας που πρέπει να κατευθύνει τη δράση μας σε σχέση πάντοτε με τις συγκεκριμένες συνθήκες που ζούμε .

Το σκεπτικό , που αποτελεί δομικό στοιχείο της ιδεολογίας της εθνικοδημοκρατίας, είναι πως για να έχουμε εθνική ελευθερία και κυριαρχία είναι απαραίτητο να έχουμε πρωτίστως ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΊΑ. Αν η κοινωνία μας βρίσκεται στα χέρια και τις ορέξεις των ολίγων πλουτοκρατών, αν ο λαός δεν έχει τη δύναμη να επιβάλει τη βούληση του , να ελέγξει την υπεραξία της εθνικής εργασίας και το σύστημα παραγωγής των νόμων και των πολιτικών κατευθύνσεων τότε είναι αδιανόητη η εθνική κυριαρχία και ελευθερία. Τη θέση της εθνικής κυριαρχίας καταλαμβάνει η ξενοκρατία την οποία υπηρετούν πιστά η ντόπια πλουτοκρατία και οι πολιτικοί εγκάθετοι του τυραννικού αυτού συστήματος.

Η Εθνική κυριαρχία με λίγα λόγια στηρίζεται στην οικονομική και πολιτική κυριαρχία του λαού.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Κύπρου η ξενοκρατία είναι ηλίου φαεινότερη . Ξεκίνησε με το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης το οποίο προσυπέγραψε η εθναρχεύουσα εκκλησία ως ο αποδέκτης της συνέχισης της αγγλοκρατίας και των ανθελληνικών σχεδίων της μέσω του κατακτητικού συντάγματος .

Συνεπώς για να προχωρήσουμε στη ριζική και καθολική αναθέσμιση είναι ανάγκη να αρχίσουμε από την αποτίναξη του κατακτητικού συντάγματος της Ζυρίχης . Να διεκδικήσουμε το θεμελιώδες δικαίωμα του λαού να θεσμίζει και ανανεώνει το σύνταγμα του.

Το άλλο που επείγει να κάνουμε, είναι να ανακόψουμε την πολυμέτωπη προσπάθεια της ξενοκρατίας και των ντόπιων τοποτηρητών της να προχωρήσουν σε μια μετάβαση από το πρώτο κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης σε ένα δεύτερο κατακτητικό σύνταγμα το οποίο ονομάζουν διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Το αίτημα της θέσμισης του ΠΡΩΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ανυποχώρητη εναντίωση στην διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Στη συνέχεια οι θεσμικές αλλαγές που απαιτούνται για να προκόψει αυτή η κοινωνία είναι πάρα πολλές . Όμως προϋπόθεση όλων των αλλαγών είναι να καταστεί ο λαός δρόν πολιτικό και ιστορικό υποκείμενο, να περάσει από την κατάσταση της υποτέλειας και του ραγιαδισμού στην κατάσταση του πολίτη.

Το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα δεν επιχειρεί την χειραγώγηση του λαού ούτε την υφαρπαγή της λαϊκής εξουσίας αλλά ως κόμμα εθνικό και κοινωνικό μάχεται να αποδώσει στο λαό την κυριαρχία που δικαιούται , την κυριαρχία που του άρπαξαν οι κρατούντες . Αυτή είναι και η ουσιώδης διαφορά μας με την κομματοκρατία, που έργο της είναι να περιορίζει στο ελάχιστο, να αρπάζει τη λαϊκή βούληση μέσω ψευτοδημοκρατικών διαδικασιών και να την παραχωρεί σε κομματικούς μηχανισμούς και τέλος σε μερικούς εγκάθετους φελλούς της πλουτοκρατίας και ξενοκρατίας.

Λουκάς Σταύρου

Πρόεδρος Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος Κύπρου