του Αντώνη Περδικάρη* 
To «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» («Human Rights Watch - HRW» είναι ένας από τους μεγαλύτερους ανεξάρτητους οργανισμούς στον κόσμο, αφιερωμένο στην υπεράσπιση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η «Human Rights Watch» έχει οργανωθεί ανά ήπειρο. Ποιοι διευθύνουν το HRW στην Ευρώπη; Η ενότητα της Ευρώπης ιδρύθηκε το 1978 και αρχικά ονομάστηκε «Συντονιστική Επιτροπή του Ελσίνκι» ή «Helsinki Watch».
To «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» («Human Rights Watch - HRW» είναι ένας από τους μεγαλύτερους ανεξάρτητους οργανισμούς στον κόσμο, αφιερωμένο στην υπεράσπιση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η «Human Rights Watch» έχει οργανωθεί ανά ήπειρο. Ποιοι διευθύνουν το HRW στην Ευρώπη; Η ενότητα της Ευρώπης ιδρύθηκε το 1978 και αρχικά ονομάστηκε «Συντονιστική Επιτροπή του Ελσίνκι» ή «Helsinki Watch».
Είναι ο πυρήνας που αργότερα προήλθε η οργάνωση «Human Rights Watch». Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα ανθρώπινα δικαιώματα είχαν γίνει το κύριο θέμα στην προπαγάνδα του «ψυχρού πολέμου» και αυτό έγινε μετά την Σοβιετική παραχώρηση στην σύνοδο κορυφής του Ελσίνκι (το 1975), που επέτρεψε την παρακολούθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κατόπιν, οι δυτικές κυβερνήσεις ενθάρρυναν το ξεφύτρωμα «ιδιωτικών» οργανώσεων ώστε να χρησιμοποιήσουν έτσι αυτή την σοβιετική παραχώρηση και ως μέσο αυτές οι οργανώσεις να πιέζουν με αυτό τον τρόπο τη Σοβιετική Ένωση. Η HRW ήταν μία από αυτές τις «ιδιωτικές» οργανώσεις: με άλλα λόγια, ξεκίνησε ως μέσο προπαγάνδας του ψυχρού πολέμου και ασφαλώς θα είχε και διασυνδέσεις στους απόκρυφους διαδρόμους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Η κεντρική επιτροπή της HRW σήμερα καλείται συμβουλευτική επιτροπή και είναι ακόμη συνδεδεμένη με την Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία παίζει ρόλο συντονιστικό αλλά δεν περιλαμβάνει πλέον στη σύνθεση της πρώην διπλωμάτες.
Ποιοί βρίσκονται πίσω από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Σύμφωνα με τον Πρόεδρο Κλίντον, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ήταν η μεγαλύτερη προσχεδιασμένη παρέμβαση επιρροής: Στη «σταυροφορία» (θηριωδία επισημαίνουμε) που βοήθησε να γίνουν οι αμερικανικές επεμβάσεις και εν τέλει ο πόλεμος στη πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύμφωνα με τον Τζορτζ Μπους η H.R.W. θα χάσει στο μέλλον την επιρροή των νέο-συντηρητικών οι οποίοι έχουν τη δικιά τους σταυροφορία.
Ωστόσο οι δύο κύριες πιο πάνω πολιτικές αμερικανικές εκφράσεις στην ουσία δεν διαφέρουν έτσι και αλλιώς και πάνω κάτω μας λένε: η «Human Rights Watch» στηρίζεται στη πίστη της ανωτερότητας των αμερικανικών αξιών και αυτή θα έχει –και έχει- στενούς δεσμούς με την αμερικανική εξωτερική πολιτική καθώς και την πολιτική-οικονομική ελίτ που κατά περίπτωση άλλοτε θα είναι παρεμβατική και άλλοτε επεκτατική και με αυτό τον τρόπο θα γίνονται πιέσεις ώστε σε κάθε μέρος του πλανήτη να εφαρμοστεί πλήρως η παγκόσμια αμερικάνικη επικυριαρχία.
Κανένας πολίτης και καμία οργάνωση των ΗΠΑ, δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει τις αξίες των στην Ευρώπη. Ούτε τάχα με την προσχηματική παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια επιβολή. Πολύ περισσότερο όταν τέτοιες παραβιάσεις είναι κατασκευασμένες από τους ίδιους τους τελικούς κριτές. Όπως για παράδειγμα η δήθεν ευαισθησία για την ελευθερία διακίνησης πληθυσμών από το ένα κράτος στο άλλο και ενώ περίπου έφτασαν στο σημείο άτυπα να ζητούν την κατάργηση των εθνικών συνόρων έρχονται κατόπιν πάντοτε δήθεν οργισμένοι γιατί οι x ή οι ψ μετανάστες δεν ζουν ανθρώπινα στην χώρα που έτσι και αλλιώς εισήλθαν παράνομα.
Όμως, το "Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα" θεωρεί αυτονόητο, ότι μπορεί έτσι να αναδιαρθρώσει νομίμως κάθε κοινωνία και πως όπου τάχα θα βρίσκεται η παραβίαση δικαιωμάτων θα πρέπει και αυτομάτως να γίνεται και η παρέμβαση τους. Και όλα αυτά γίνονται κατά παράβαση κάθε διεθνή κανόνα και όρου όπως έχουν τεθεί από την ίδρυση του ΟΗΕ και εν ολίγοις λέει ότι ένα κράτος-μέλος είναι ανεξάρτητο και πάντοτε υπό την αιγίδα του οργανισμού μπορεί να κριθεί αρνητικά ή θετικά μόνο μέσα από τις συνελεύσεις του.
Ωστόσο η μαριονέτα που ακούει στο όνομα «Human Rights Watch», δεν φαίνεται να κόπτεται ιδιαίτερα για τα δικαιώματα στο Αφγανιστάν όταν βομβαρδίζεται, ή όταν κατακτάται το Ιράκ ή όταν στο Ισραήλ γίνεται προγκρόμ εναντίον των Παλαιστινίων ή όταν στη Τουρκία καταπνίγεται η ελευθερία των Κούρδων. Γιά όλα αυτά ή έστω ότι κάνει γύρω από αυτά το "Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" είναι φανερό πως κάτι τέτοιο το κάνει εξ ανάγκης ξεπερνώντας αυτό το ίδιο το όριο της έσχατης υποκρισίας.
Συνοπτικά και κυνικά θα λέγαμε: το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προέκυψε ως κοινή επιχείρηση Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αργότερα ελάχιστων μεγαλο-τραπεζικών αμερικάνικων συμφερόντων.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα «αποτελούν» μέρος του αμερικανικού συστήματος αξιών που είναι παράλληλα και ιδιαίτερα χρήσιμο ως ιδεολογία και μια καλή δικαιολογία παρεμβατικών επιδιώξεων καθιστώντας την HRW το μακρύ χέρι στην εφαρμογή των φιλοδοξιών του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Βέβαια, τυπικά ή «Human Rights Watch» δεν είναι μια «ένωση για την προώθηση του αμερικάνικου τρόπου ζωής» πλην όμως τείνει να συμπεριφέρεται έτσι.
Η «Human Rights Watch» προωθεί μέσα από την λειτουργία της μια σειρά από «κτυπητές» διακρίσεις και αποκλεισμούς, διατηρώντας έναν συντριπτικά αποκλειστικό αμερικανικό χαρακτήρα. Έτσι παρόλο που αυτή δημοσιεύει υλικό σε ξένες γλώσσες για να προωθήσει τις απόψεις της, η ίδια η οργάνωση αποδέχεται τα Αγγλικά και μόνο.
Οι πιο σοβαρές όμως διακρίσεις που κάνει η ίδια ή οργάνωση είναι σε αυτό που υποτίθεται ότι εναντιώνεται και που δεν είναι άλλες από τις διακρίσεις ιθαγένειας, με βάση τις οποίες, οι μη-Αμερικανοί πολίτες αποκλείονται συστηματικά σε κάθε επίπεδο διοικητικού συμβουλίου – ή εάν έστω αυτοί δεν έχουν μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης η HRW προσλαμβάνει επίσης τους υπαλλήλους της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το υπόβαθρο των μελών της επιτροπής δείχνει ότι η HRW προέρχεται από την ανώτερη μεγαλοαστική τάξη και σε πολύ μικρότερο βαθμό από την ανώτερη μεσαία τάξη.
Κατόπιν, οι δυτικές κυβερνήσεις ενθάρρυναν το ξεφύτρωμα «ιδιωτικών» οργανώσεων ώστε να χρησιμοποιήσουν έτσι αυτή την σοβιετική παραχώρηση και ως μέσο αυτές οι οργανώσεις να πιέζουν με αυτό τον τρόπο τη Σοβιετική Ένωση. Η HRW ήταν μία από αυτές τις «ιδιωτικές» οργανώσεις: με άλλα λόγια, ξεκίνησε ως μέσο προπαγάνδας του ψυχρού πολέμου και ασφαλώς θα είχε και διασυνδέσεις στους απόκρυφους διαδρόμους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Η κεντρική επιτροπή της HRW σήμερα καλείται συμβουλευτική επιτροπή και είναι ακόμη συνδεδεμένη με την Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία παίζει ρόλο συντονιστικό αλλά δεν περιλαμβάνει πλέον στη σύνθεση της πρώην διπλωμάτες.
Ποιοί βρίσκονται πίσω από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Σύμφωνα με τον Πρόεδρο Κλίντον, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ήταν η μεγαλύτερη προσχεδιασμένη παρέμβαση επιρροής: Στη «σταυροφορία» (θηριωδία επισημαίνουμε) που βοήθησε να γίνουν οι αμερικανικές επεμβάσεις και εν τέλει ο πόλεμος στη πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύμφωνα με τον Τζορτζ Μπους η H.R.W. θα χάσει στο μέλλον την επιρροή των νέο-συντηρητικών οι οποίοι έχουν τη δικιά τους σταυροφορία.
Ωστόσο οι δύο κύριες πιο πάνω πολιτικές αμερικανικές εκφράσεις στην ουσία δεν διαφέρουν έτσι και αλλιώς και πάνω κάτω μας λένε: η «Human Rights Watch» στηρίζεται στη πίστη της ανωτερότητας των αμερικανικών αξιών και αυτή θα έχει –και έχει- στενούς δεσμούς με την αμερικανική εξωτερική πολιτική καθώς και την πολιτική-οικονομική ελίτ που κατά περίπτωση άλλοτε θα είναι παρεμβατική και άλλοτε επεκτατική και με αυτό τον τρόπο θα γίνονται πιέσεις ώστε σε κάθε μέρος του πλανήτη να εφαρμοστεί πλήρως η παγκόσμια αμερικάνικη επικυριαρχία.
Κανένας πολίτης και καμία οργάνωση των ΗΠΑ, δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει τις αξίες των στην Ευρώπη. Ούτε τάχα με την προσχηματική παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια επιβολή. Πολύ περισσότερο όταν τέτοιες παραβιάσεις είναι κατασκευασμένες από τους ίδιους τους τελικούς κριτές. Όπως για παράδειγμα η δήθεν ευαισθησία για την ελευθερία διακίνησης πληθυσμών από το ένα κράτος στο άλλο και ενώ περίπου έφτασαν στο σημείο άτυπα να ζητούν την κατάργηση των εθνικών συνόρων έρχονται κατόπιν πάντοτε δήθεν οργισμένοι γιατί οι x ή οι ψ μετανάστες δεν ζουν ανθρώπινα στην χώρα που έτσι και αλλιώς εισήλθαν παράνομα.
Όμως, το "Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα" θεωρεί αυτονόητο, ότι μπορεί έτσι να αναδιαρθρώσει νομίμως κάθε κοινωνία και πως όπου τάχα θα βρίσκεται η παραβίαση δικαιωμάτων θα πρέπει και αυτομάτως να γίνεται και η παρέμβαση τους. Και όλα αυτά γίνονται κατά παράβαση κάθε διεθνή κανόνα και όρου όπως έχουν τεθεί από την ίδρυση του ΟΗΕ και εν ολίγοις λέει ότι ένα κράτος-μέλος είναι ανεξάρτητο και πάντοτε υπό την αιγίδα του οργανισμού μπορεί να κριθεί αρνητικά ή θετικά μόνο μέσα από τις συνελεύσεις του.
Ωστόσο η μαριονέτα που ακούει στο όνομα «Human Rights Watch», δεν φαίνεται να κόπτεται ιδιαίτερα για τα δικαιώματα στο Αφγανιστάν όταν βομβαρδίζεται, ή όταν κατακτάται το Ιράκ ή όταν στο Ισραήλ γίνεται προγκρόμ εναντίον των Παλαιστινίων ή όταν στη Τουρκία καταπνίγεται η ελευθερία των Κούρδων. Γιά όλα αυτά ή έστω ότι κάνει γύρω από αυτά το "Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" είναι φανερό πως κάτι τέτοιο το κάνει εξ ανάγκης ξεπερνώντας αυτό το ίδιο το όριο της έσχατης υποκρισίας.
Συνοπτικά και κυνικά θα λέγαμε: το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προέκυψε ως κοινή επιχείρηση Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αργότερα ελάχιστων μεγαλο-τραπεζικών αμερικάνικων συμφερόντων.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα «αποτελούν» μέρος του αμερικανικού συστήματος αξιών που είναι παράλληλα και ιδιαίτερα χρήσιμο ως ιδεολογία και μια καλή δικαιολογία παρεμβατικών επιδιώξεων καθιστώντας την HRW το μακρύ χέρι στην εφαρμογή των φιλοδοξιών του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Βέβαια, τυπικά ή «Human Rights Watch» δεν είναι μια «ένωση για την προώθηση του αμερικάνικου τρόπου ζωής» πλην όμως τείνει να συμπεριφέρεται έτσι.
Η «Human Rights Watch» προωθεί μέσα από την λειτουργία της μια σειρά από «κτυπητές» διακρίσεις και αποκλεισμούς, διατηρώντας έναν συντριπτικά αποκλειστικό αμερικανικό χαρακτήρα. Έτσι παρόλο που αυτή δημοσιεύει υλικό σε ξένες γλώσσες για να προωθήσει τις απόψεις της, η ίδια η οργάνωση αποδέχεται τα Αγγλικά και μόνο.
Οι πιο σοβαρές όμως διακρίσεις που κάνει η ίδια ή οργάνωση είναι σε αυτό που υποτίθεται ότι εναντιώνεται και που δεν είναι άλλες από τις διακρίσεις ιθαγένειας, με βάση τις οποίες, οι μη-Αμερικανοί πολίτες αποκλείονται συστηματικά σε κάθε επίπεδο διοικητικού συμβουλίου – ή εάν έστω αυτοί δεν έχουν μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης η HRW προσλαμβάνει επίσης τους υπαλλήλους της στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το υπόβαθρο των μελών της επιτροπής δείχνει ότι η HRW προέρχεται από την ανώτερη μεγαλοαστική τάξη και σε πολύ μικρότερο βαθμό από την ανώτερη μεσαία τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου