Τι απομένει πλέον στο καθεστώς Χριστόφια; Να ακολουθήσουν τα γκούλαγκς και η εξορία των αντιφρονούντων; Ο βλάκας και οι ηλίθιοι ΑΚΕΛιτες νομίζουν ότι κτίζουν «λαϊκή δημοκρατία»;

«Μετά την αποκήρυξη τι; Η εξουσία ή η εξορία;» 

Δρ. Νίκη Κατσιαούνη*

ΑΠΑΝΤΗΣΗ προς Άντρο Κυπριανού, Αντρούλα Γκιούρωφ, Ρολάνδο Κατσιαούνη. Η αντίδραση των πιο πάνω Ακελικών παραγόντων, προφορική και γραπτή, προς το άρθρο μου στην εφημερίδα Αλήθεια, 8.10.11, είχε εκπληκτικές ομοιότητες σε στιλ και “ηθικό” κήρυγμα προς συμμόρφωση, παραδειγματισμό, και συσπείρωση προς το Κόμμα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γι’ αυτό και τα πιο κάτω αφορούν και τους τρεις:

1. Δεν απαντούν σε ΚΑΝΕΝΑ σημείο ή ερώτημα που τίθεται στο άρθρο μου, Αλήθεια, 8.10.11, που αφορά σε κριτική μου προς το ΑΚΕΛ και την κυβέρνηση, με αφετηρία το Πόρισμα Πολυβίου. Αντί να αντιτάξουν άλλες ιδέες στις

ιδέες μου, και οι τρεις τους καταφεύγουν σε προσωπική επίθεση εναντίον μου, η οποία χαρακτηρίζεται από περιπαιχτικές, ρατσιστικές αναφορές στην… ηλικία μου, η δικαιολογία για τερματισμό του συμβολαίου μου, ως Μορφωτικού Συμβούλου στην Πρεσβεία της Δημοκρατίας στο Λονδίνο (σαν να επρόκειτο για… επάρατη νόσο). Τότε, Δεκέμβριο του 2010, είχε ξεσηκωθεί η παροικία, υπερκομματικά, και μάζευε υπογραφές για να μου ανανεωθεί το συμβόλαιο, ενόψει της ανάληψης της Προεδρίας και των Ολυμπιακών το 2012 στο Λονδίνο. Πολλοί παράγοντες της παροικίας, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, αλλά και γνωστά μέλη του ΑΚΕΛ, κινητοποιήθηκαν πρωτοφανώς, για ένα πολιτιστικό γεγονός, και υπέγραψαν Ανοικτή Επιστολή προς τον Πρόεδρο Χριστόφια, με πρώτο τον Νομπελίστα Οικονομολόγο Χριστόφορο Πισσαρίδη, τον εμβρυολόγο Κύπρο Νικολαΐδη, τον ακαδημαϊκό Μαθηματικό Πέτρο Φλωρίδη, τον ακαδημαϊκό Τζων Χαραλάμπους, την αδελφή του ήρωα Πέτρου Γιάλλουρου, κα Καίτη Γιάλλουρου-Πρωτοπαπά, προσφυγικούς συνδέσμους, φοιτητές, δημοσιογράφους, και καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, επαγγελματίες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, δεν πήραν απάντηση στην επιστολή τους από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος προχώρησε και διόρισε, στην πολύ σημαντική για την Κύπρο αυτή θέση, άτομο κομματικό, χωρίς ακαδημαϊκά ή άλλα προσόντα, ή πείρα. Γύρισα πίσω, αρχές του 2011. Έκτοτε, και επί ένα σχεδόν χρόνο δε μίλησα, ακριβώς επειδή το θέμα με αφορούσε προσωπικά, αν και ήταν καθαρά πολιτικό. Η ανάμειξη όμως του Κόμματος ΑΚΕΛ στο ποιος διορίζεται πού, και ποιος φεύγει, εντάσσεται σε κομματικές αποφάσεις, όπως φάνηκε καθαρά.

2. Στην Κύπρο επί χρόνια παίρνω ενεργό μέρος στην πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου μας και εξεπροσώπησα τη χώρα μας στο εξωτερικό για το Κυπριακό, σε πολλά διεθνή συνέδρια, κυρίως τις “Γυναίκες Επιστρέφουν” που διοργανώσαμε τις πορείες μέσα στα κατεχόμενα στη δεκαετία του ’90, απαιτώντας να πάμε σπίτια μας. Πολλές φορές χρειάστηκε να ασκήσω με λόγο και με πράξη την διαμαρτυρία μου για τα σαθρά των κυβερνήσεων στον τόπο μας, και σ’ όλο τον κόσμο, και αυτό δεν άρεσε σε καμιά πολιτική εξουσία.

Δεν ήταν δυνατό να μείνω αμέτοχη, γυρίζοντας πίσω και να καθίσω άφωνη και άπραγη μετά το Μαρί, ως κορύφωσης της κυβερνητικής ανικανότητας, φοβούμενη ότι το ΑΚΕΛ θα έβγαινε να με λοιδορήσει, όπως έκαμε, για να με τρομοκρατήσει. Η κριτική είναι εργαλείο για να μην ολισθαίνει η πολιτική προς αυταρχικές ατραπούς και σκοτεινές πρακτικές και γιατί πιέζει τους εκάστοτε κυβερνώντες Λόγον Διδόναι- Κάτι που το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος ΔΕΝ συνηθίζουν, με καμία κριτική.

Το ΑΚΕΛ έχει απογοητεύσει βαθύτατα τον κόσμο που το ανέδειξε στην εξουσία με Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον κ. Χριστόφια, γιατί συμπεριφέρονται επιθετικά, αυθαίρετα και αυταρχικά, μετερχόμενοι μεθόδων όπως είναι η προπαγάνδα με όλα ακριβώς τα στοιχεία που δίδαξαν οι διάφοροι ολοκληρωτισμοί στη Δύση και την Ανατολή, δηλαδή: Επιλεκτική παράθεση γεγονότων, ψευδολογία δια της εσκεμμένης παραλείψεως, πρόκληση συναισθηματικής φόρτισης με την επίκληση όρων που φανατίζουν και οδηγούν το κοινό προς μία κατεύθυνση, επιθετικότητα, λοιδορία. Αυτές τις μεθόδους και τον δρόμο που πήρε το ΑΚΕΛ, θεωρώ επικίνδυνα για τον τόπο μου και θα συνεχίσω να κρίνω ελεύθερα την πολιτική τους, γράφοντας όπου θέλω. Ο κ. Αναστασιάδης δεν έχει καμιά ανάγκη από μένα, όταν έχει το ΑΚΕΛ να δουλεύει νυχθημερόν γι’ αυτόν, με τις λανθασμένες και επικίνδυνες πολιτικές που ακολουθεί. Πότε εκλιπαρώντας και πότε εκβιάζοντας “συναίνεση” προκειμένου να μείνει όπως-όπως, και το ’85, στην εξουσία.

Ο Νομπελίστας κομμουνιστής συγγραφέας Ζοζέ Σαραμάγκου δεν δίστασε να κατακρίνει τον Κάστρο και τον Τσάβες για ολοκληρωτισμό και την Αριστερά, λέγοντας σε συνέντευξή του το 2008: «Η Δεξιά δεν χρειάζεται ιδέες για να κυβερνά, η Αριστερά δεν μπορεί να κυβερνήσει χωρίς ιδέες. Για πολλά χρόνια το λάθος της Μαρξιστικής Αριστεράς, ήταν που νόμιζε ότι τα όπλα του παρελθόντος θα κερδίζουν τις μάχες του παρόντος. Από τη στιγμή που η θεωρία δεν ανανεώθηκε, η πρακτική έχασε το δρόμο της».

Αποκήρυξη, δηλώσεις μετανοίας, πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, ήταν μέθοδοι των πλέον αυταρχικών καθεστώτων στην Ελλάδα. Συγγενείς αποκήρυτταν συγγενείς, αλλιώς τους περίμενε η εξορία. Στην Αν. Γερμανία η Στάζι ανάγκαζε τους πολίτες να προδίδουν την οικογένειά τους, κόρη τον πατέρα, ο ένας τον άλλο. Έτσι έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Από το Ανατολικό. Στην Κύπρο του ΑΚΕΛ, θα θυμόμαστε για πάντα, ότι ο δρ Ρολάνδος Κατσιαούνης αποκήρυξε μια ξαδέλφη του γιατί έκανε κριτική στον Χριστόφια και στο Κόμμα, του οποίου αυτή δεν υπήρξε μέλος. Και ο Γιώργος Χριστοδουλίδης πρώην Δήμαρχος Λάρνακας αποκήρυξε τον εγγονό του ποιητή και δημοσιογράφο Γ. Χριστοδουλίδη γιατί ζήτησε την παραίτηση Χριστόφια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος έδωσε εξουσιοδότηση σ’ αυτούς τους δύο παλαιοκομματικούς να εκπροσωπούν ολόκληρες οικογένειες; Η δική μου ΔΕΝ εξουσιοδότησε τον δρα Ρ. Κατσιαούνη να μιλά γι’ αυτήν, και η οικογένειά μου, δεν ήταν ποτέ ετερόφωτη, ή ετερόφωνη. Ήξερε από πάππου Φιλίππου να σκέφτεται, να μη φοβάται να κρίνει, και να παίρνει θέση. Το ΑΚΕΛ καταστρατηγεί για όλους τους πολίτες, τα πιο κάτω άρθρα του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, res ipsa loquitur, κατά Πολυβίου.

ΑΡΘΡΟΝ 10. Ουδείς τελεί εις κατάστασιν δουλείας ή υποτελείας. 
ΑΡΘΡΟΝ 11. Έκαστος έχει το δικαίωμα της ελευθερίας και της προσωπικής ασφάλειας. 
ΑΡΘΡΟΝ 19. 1. Έκαστος έχει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και της καθ’ οιονδήποτε τρόπον εκφράσεως. 
ΑΡΘΡΟΝ 19.2. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν της γνώμης, της λήψεως και μεταδόσεως πληροφοριών και ιδεών άνευ επεμβάσεως οιασδήποτε δημοσίας αρχής και ανεξαρτήτως συνόρων. 
ΑΡΘΡΟΝ 15. Έκαστος έχει το δικαίωμα όπως η ιδιωτική και οικογενειακή αυτού ζωή τυγχάνει σεβασμού.

Μετά το Μαρί οφείλουμε, και μουγγοί αν ήμασταν, να μιλήσουμε με παρρησία. Επί ιδίω κινδύνω, έστω. ΔΕΝ έχoυμε χρόνο να σωπάσουμε άλλο πια. Αδικείται καθημερινά, η ολότητα του κυπριακού λαού.

* Η Δρ Νίκη Κατσαούνη, του Χρίστου και της Αθηνάς. Εξ Αγίας Ζώνης, Αμμοχώστου. Πολιτικός Επιστήμονας.

e-Fylakas