Πρόσωπα, πράγματα και ευθύνες

της Ελίνας Γαληνού

Κάποια πρόσωπα και πράγματα, σε κάνουν περήφανο. Κάποια άλλα, σε κάνουν να ντρέπεσαι. Ποιός αληθινός Ελληνας δεν περηφανεύεται για τον Λεωνίδα με τους τριακόσιους και δεν ντρέπεται για τον Εφιάλτη; Κάποια πράγματα είναι διαχρονικής αξίας ή διαχρονικώς αξιοκατάκριτα, όπως το αποτέλεσμα ενός ηρωικού αγώνα ενωμένων ανθρώπων ή η δειλία και ο ατομικισμός που υποκινούν μια προδοσία.Μας λείπουν όντως αυτά σήμερα, ίσως και γι΄αυτό έχουμε ανάγκη να τα μνημονεύουμε περισσότερο από άλλοτε. Οπως οι γέροντες αναζητούν στην δύση της ζωής, να αναθυμούνται τα νεανικά τους κατορθώματα για να παίρνουν κουράγιο...Ετσι φαίνεται συμβαίνει και με τους λαούς, που όταν βρεθούν στα στενά, ανατρέχουν στα ένδοξα παρελθόντα τους, λές και αναζητούν έναν ξεχασμένο θησαυρό στην αποθήκη του σπιτιού τους. Μας λείπουν πράγματι, παραδείγματα ενότητας και ομοψυχίας, βλέποντας το πολιτικό κλίμα να γίνεται... ολοένα αθλιότερο, κι΄ας προσπαθούν κάποιοι να του προσφέρουν μια τεχνητή ανάσα μέσω δημοσκοπήσεων. 

Η κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού όμως, είναι ηλίου φαεινότερη πλέον. Ο τόπος, αν δεν ανασυγκροτηθεί πολιτικά, δεν θα καταφέρει όχι μόνο να βγεί από την κρίση (που δεν είναι και απολύτως στο χέρι του) αλλά ούτε κάν να διαχειριστεί την ισχύουσα κατάσταση, εξασφαλίζοντας κάποιες βιώσιμες συνθήκες. Τόσον καιρό τώρα, ιδίως τους τελευταίους μήνες που η κατάσταση επιδεινώθηκε, παρατηρούμε το ίδιο φαινόμενο. Τα πρόσωπα της πολιτικής, να προσπαθούν να διαχωρίσουν τις ευθύνες τους από τα πράγματα. Αλήθεια, εκείνο το αρχαίο ρητό " Αρχή άνδρα δείκνυσι", πόσοι σύγχρονοι πολιτικοί άνδρες το σκέφτηκαν τουλάχιστον μια φορά;
Τον τελευταίο καιρό, τα παραδείγματα που παραπέμπουν σ΄αυτές τις πικρές διαπιστώσεις, όλο και πυκνώνουν στον πολιτικό κόσμο. Δεν είναι βέβαια εύκολο πράγμα να σηκώνει κανείς το βάρος της ευθύνης ενός Μνημονίου και όλων των αμαρτιών που κουβαλάει μαζί της αυτή η ιστορία, το αναγνωρίζουμε. Υποτίθεται όμως, ότι στην πολιτική θα έπρεπε να μπαίνουν άνθρωποι με στέρεες συνειδήσεις, ώστε τουλάχιστον να αντιλαμβάνονται το βάρος των ευθυνών τους. Δεν νοείται ένας πολιτικός άνδρας, να προσπαθεί να διαχωρίσει τη θέση του από τις ευθύνες που του αναλογούν, όταν έχει στηρίξει, ψηφίσει και εργαστεί υπέρ μιας πολιτικής, που αποδείχτηκε καταστροφική. Η μοιρασιά της ευθύνης, δεν μπορεί να είναι ετεροβαρής, με την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ του πολιτικού, για τις επιτυχίες μόνο. Τα πράγματα που συμβαίνουν και που σ΄αυτά αποδίδεται πολλές φορές ο λόγος των όποιων εξελίξεων, δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητα από πρόσωπα, ενέργειες και αποφάσεις. Ισως κάποιες φορές, οι ανατροπές να οφείλονται στο τυχαίο, όμως αυτό δεν είναι κανόνας, αλλά μάλλον εξαίρεση.
Αν και είναι γνωστό σε όλους, ποιά ήταν η έκπληξη αυτής της εβδομάδας, με την αιφνίδια μεταστροφή τέως υπουργού της κυβέρνησης Παπανδρέου, που επιχείρησε να διαχωρίσει εντελώς την δική του θέση απ΄τα "οικεία δεινά" της ολέθριας διετούς πολιτικής τους, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η περίπτωση δεν είναι μοναδική. Θα υπάρξουν και άλλες σίγουρα, που θα τις ακούμε και θα μας τρελλαίνουν. Λές και θεωρούν ότι ο κόσμος έπαθε ξαφνικά αμνησία και ξέχασε "το Ενωμένο Δυνατό ΠΑΣΟΚ που μας εγκλώβισε στο Μνημόνιο, αφήνοντας την διαπραγμάτευση στα χέρια του τότε υπουργού Οικονομίας. Λές και ξεχάσαμε τις άρον-άρον ψηφοφορίες των επαχθών μέτρων που στήριζαν οι τότε κυβερνητικοί βουλευτές, πειθήνια, έχοντας εκτονώσει ποικιλλοτρόπως τους λεονταρισμούς τους, κατά τις παραμονές της εκάστοτε ψηφοφορίας. Αλίμονο κύριοι, αλήστου μνήμης οι τούμπες σας, όπου τη μια φερόσασταν σαν αντιπολίτευση και την επομένη, αγκαλιάζατε το δοβλέτι. Ισως να μην φταίτε απόλυτα, ίσως να μην είστε οι μόνοι, ωστόσο, το ρίσκο που πήρατε ελαφρά τη καρδία πριν δύο χρόνια με τις όποιες ενέργειές σας, μας κατέστρεψε, μας ταπείνωσε και μας διέλυσε. Και αν είχατε ο καθένας σας από μια ευκαιρία να ορθώσετε ανάστημα για να προλάβετε κάτι, θα έπρεπε να τα παίξετε όλα για όλα. Την καρέκλα σας, το αξίωμά σας και όλα τα σχετικά οφέλη, προκειμένου να σταματήσετε τον κατήφορο της χώρας. Οταν όμως μας είπατε ότι σκύβετε το κεφάλι, "για το καλό της πατρίδας", κάπου πιαστήκατε αδιάβαστοι. Η πατρίδα αυτή, δεν προχωράει ποτέ όταν τα κεφάλια εκείνων που κρατούν το τιμόνι της, είναι σκυμμένα. Προχώρησε μόνο απ΄όσους αγαπούσαν και αγαπούν την ευθύνη.... Πείτε το λοιπόν και στους επικοινωνιολόγους που συμβουλεύεστε, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά! Ινφογνώμων πολιτικά