Οι λαοί καθορίζουν κατά κύριο λόγο την εξέλιξη και διαμόρφωση της ιστορίας τους , μέσω της φιλοσοφίας τους, της λογικής τους, της συμπεριφοράς τους, των συναισθημάτων τους και εν τέλει των επιλογών τους. Η εκάστοτε ηγεσία στο Δημοκρατικό πολίτευμα είναι αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας. Έτσι την κρίσιμη ώρα, την ώρα του μεγάλου Ναι ή του μεγάλου Όχι, ο λαϊκά διαμορφωμένος ιστορικός ρους, έταξε ως ηγέτη του έναν Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος κάλεσε τον Κυπριακό λαό να μην υποθηκεύσει το μέλλον του στον τουρκικό επεκτατισμό, κάλεσε το λαό του να υπερασπιστεί το Δίκαιο, την Ιστορία μα πρωτίστως την Αξιοπρέπειά του. Και ο λαός ανταποκρίθηκε στις 24 Απριλίου 2004. Όμως οι συνήθεις ύποπτοι, και υπονομευτές των Εθνών, δράττονται της κατάλληλης ευκαιρίας που εμείς τους παρέχομεν με την ανάδειξη της παντελώς ανίκανης και ύποπτα αφελούς ηγεσίας μας, της οποίας προΐσταται ‘Πρόεδρος λύσης’.
Το σκηνικό λοιπόν, διαμορφώθηκε ως ακολούθως: (παραφράζοντας την άλωση της Τροίας):
Ύστερον δε Χάνεϊ επινοεί σημαδεμένης τράπουλας κατασκευήν. Εις ταύτην συμμετέχοντας πείθει τους αρίστους εκπροσώπους των Βρετανικών... συμφερόντων. Τουτέστιν οι Μνημονιακοί μας φίλοι Βρετανοί επιβιβάζουσιν εις τον Δούρειον Ίππον και κομιστήν της σημαδεμένης τράπουλας, τα ούτω καλούμενα Ηνωμένα Έθνη, αντιπρόσωπον καταστήσαντες αυτών, Ντάουνερ· γράμματα εγχαράξαντες επί της σημαδεμένης τράπουλας τα δηλούντα: « Διά την λύσιν του Κυπριακού, Βρετανοί Κύπρω χαριστήριον.» Και εμείς οι αφελείς καλωσορίσαμε τον Ίππο με υποτελικά εγκώμια και συμμετέχουμε εις το παιγνίδι της σημαδεμένης αυτής τράπουλας, δια των αιρετών μας ηγετών. Έτσι ανεπιγνώστως ο λαός και εν πλήρει επιγνώσει οι εντός της πατρίδος αντιπρόσωποι των Βρετανικών τε και λοιπών καταχθονίων συμφερόντων, ημέτεροι και σφέτεροι, απράξαντες και ευπράξαντες (ευπράξασες και Ευπραξία) συνηγορούμε στο κλασικό Βρετανικό hobby του Διαίρει και Βασίλευε. Με το οποίο οι αποικιοκράτες και έμποροι των εθνών αφενός εξυπηρετούν τα γεωπολιτικο-στρατηγικά και εν τέλει οικονομικά συμφέροντα τους, και αφετέρου ικανοποιούν τη ματαιοδοξία της παγκόσμιάς τους κυριαρχίας, αφανίζοντας έθνη.
Προσφάτως όμως, ‘κατά καλή μας τύχη’ διεπίστωσε ο Ηγεμών της Νήσου το δόλιο Βρετανικό στόχο και το διατρανώνει στεντόρεια.
Τώρα πλέον είναι ίσως αργά κ Πρόεδρε . Ο Δούρειος Ίππος και κομιστής της σημαδεμένης τράπουλας και του στημένου παιγνιδιού που νομοτελειακά ακολούθησε, εισέβαλε προ ετών, με το δικό σας Κυπριακής ιδιοκτησίας κάλεσμα, και επετέλεσε την αποστολή του επιτυχέστατα. Και θρασύτατα τώρα το βεβαιώνει δια του αντιπροσώπου του.
Υπάρχουν όμως ψήγματα ελπίδας, απόδρασης από την οικτρή μας θέση. Διότι η ελπίδα ανέκαθεν οικοδομείται επί ερειπίων. Όμως το αντίτιμο που οφείλουμε να καταβάλουμε για το μη άρχεσθαι υπό ετέρου έθνους, για το εκφεύγειν της εθνικής μας παραλυσίας και το αποδιδράσκειν της πνευματικής μας παρακμής, απαιτεί θυσίες. Διότι πρώτιστο και βαρύτατο μας χρέος, αποτελεί η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς μας, της εθνικής μας συνείδησης, δρώντας ως ‘Ελληνες, ως οι κατεξοχήν δημιουργοί και κομιστές πολιτισμού και όχι ως άβουλα υποζύγια τα οποία κατέστημεν ιστορικά ανενεργά.
Κι ανάμεσα στις εποχές υπάρχουν μεταβατικές περίοδοι. Μετά την εποχή του τέλους της αξιοπρέπειας, έπεται μεταβατική περίοδος που παράλληλα είναι περίοδος σκεπτικισμού και προετοιμασίας για την είσοδο στην επόμενη εποχή. Θέλω να ελπίζω πως βρισκόμαστε σε περίοδο πρόσκαιρης συσκότισης. Τώρα, που μοιάζει άδηλο το αύριο που μας κληροδοτεί το αμαρτωλό παρόν, είναι η ευκαιρία ανάκτησης του χαμένου μας αυτοσεβασμού.
Δυνάμεθα λοιπόν να κατανικήσουμε την ατολμία και να υπερασπιστούμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας, να υπερασπιστούμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια που για την απώλειά της φέρουμε εκόντες -άκοντες ακεραία την ευθύνη; Και την ευθύνη φέρουμε ακεραία, γιατί απλώς ανεχόμαστε. Γιατί απλώς συνδιαλλασσόμαστε με το νοσηρό παγκοσμοιοπιοημένο σύστημα που ήκιστα αρμόζει της Ελληνικής μας ιδιοπροσωπίας. Γιατί αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την ανηθικότητα και τον εκχυδαϊσμό μας, και είμαστε συνυπεύθυνοι στον ευτελισμό των θεσμών και στον εθνικό μας ευνουχισμό.
Καλούμεθα λοιπόν, ως μονάδες, να πληρώσουμε με αβάστακτο τίμημα την επανάκτηση της χαμένης μας αξιοπρέπειας, ούτως ώστε να ανά-βιώσουμε ως Έλληνες το ‘κατ’ αλήθειαν ζην’. Ούτως ώστε να μπορέσουμε να αναμετρηθούμε αξιοπρεπώς και επιτυχώς στα επερχόμενα καλέσματα της Ιστορίας, διατρανώνοντας περήφανα το μεγάλο ΟΧΙ στο έξωθεν εναγώνιο κάλεσμα δημιουργίας ‘Νεοκυπριακού Έθνους’. Ως Έλληνες. Ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια.
Δρ. Γιώργος Χάιλος
Πανεπιστημιακός-Μαθηματικός, http://antistasi.org/?p=23163
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου