Ελληνες εξωτερικού

e-parembasis.blogspot.co

Ούτε να υπερτιμήσουμε τις διαδηλώσεις σε δεκάδες πόλεις του κόσμου υπό το σύνθημα «Είμαστε όλοι Ελληνες» δικαιούμαστε ούτε να τις υποτιμήσουμε. Δεν πρόκειται πάντως για ένα νέο κύμα φιλελληνισμού, έτσι όπως μάθαμε να τον εννοούμε παιδιόθεν δασκαλεμένοι, δηλαδή, σαν αποδοχή από την οικουμένη του χρέους της απέναντι της Ελλάδας – ένα χρέος που μέσα στον εθνικό ναρκισσισμό μας το θεωρούμε εσαεί ανεξόφλητο. Πιο πιθανό είναι, εξίσου με τη συμπάθεια προς έναν πληττόμενο λαό, να λειτούργησε ο φόβος ότι τα πλήγματα δεν θα μείνουν εντοπισμένα στη νότια ακρούλα της Βαλκανικής, αλλά θα κινηθούν προς όλες τις κατευθύνσεις, αφού το σιδερένιο, γερμανικής εμπνεύσεως δόγμα «λιτότητα και πάλι λιτότητα και ξαναμανά λιτότητα» επιχειρείται να επιβληθεί παντού.
Δεν έχει μόνο οικονομικό περιεχόμενο το δόγμα αυτό, όπως ισχυρίζονται οι υπερασπιστές του, που ορκίζονται στους... αγοραίους θεούς τους ότι αποκλειστικός στόχος τους είναι μια ιδεολογικά ουδέτερη και πολιτικά άχρωμη δημοσιονομική τακτοποίηση. Το μοντέλο που προωθούν έχει στα απαράγραπτα προαπαιτούμενά του τον ενταφιασμό των λειψάνων του κοινωνικού κράτους αλλά και την απαξίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Γι’ αυτό ακριβώς οργίζονται και εξεγείρονται οι άνθρωποι στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία. Και γι’ αυτό αρκετοί ξένοι, από αυτούς που διαδήλωσαν την έγνοια τους για τους Ελληνες, έσπευσαν να πουν ότι τιμούν την Ελλάδα ως χώρα-μήτρα της δημοκρατίας και έτσι της συμπαρίστανται. Εδώ δεν πρόκειται για ψυχρή φιλολογίζουσα χρήση της στερεότυπης εικόνας της Ελλάδας ως κοιτίδας, αλλά για θερμή φωνή αγωνίας, αφού εκείνο που παίζεται στην Ευρώπη είναι η δημοκρατία, η οργάνωση των κρατών με θεσμούς που η ισχύς τους να απορρέει από τη βούληση του λαού και να νομιμοποιείται από αυτήν και από κανέναν άλλον. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει άραγε η πλήρης απαξίωση από την πολιτικοοικονομική ελίτ των εκλογών (που αντιμετωπίζονται σαν αγκάθι, σαν εμπόδιο στην «πρόοδο») και η εξιδανίκευση των τεχνοκρατικών κυβερνήσεων, που κανένα λαϊκό σώμα δεν τις εκλέγει ούτε και μπορεί να τις ελέγξει;

Ο «Κώστας ο Ελληνας», το φουστανελοφόρο πειραματόζωο που εμφανίστηκε προ καιρού στην τηλεόραση πρωταγωνιστώντας σε γαλλικό σατιρικό φιλμάκι, δεν είναι πια μια καρικατούρα. Είναι ένας άνθρωπος, είναι εκατομμύρια άνθρωποι με σάρκα και οστά, με χρέη και απόγνωση, άγρια στριμωγμένοι, όπως αναγνωρίζουν ψευτοσυγκινημένοι ή σαδιστικά ακόμα και όσοι τους στριμώχνουν. Και πλέον ο Κώστας δεν έχει εθνικότητα. Είναι και Ελληνας και Ισπανός και Πορτογάλος και Ρουμάνος και Ούγγρος και Ιταλός. Με αυτήν την έννοια, το σύνθημα «Είμαστε όλοι Ελληνες» (όπου Ελληνες οι πληττόμενοι και όχι οι «ηγέτες» και τα λαμόγια) δεν είναι προϊόν κάποιας συναισθηματικής υπερβολής, όπως διατείνονται οι «ρεαλιστές». Είναι το όνομα της αλήθειας.

πηγή