«Όταν θα φύγουμε, θα μας γυρεύουν»

Είναι εγωιστικό, κι ας μας καλεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας να μην το θεωρήσουμε εγωιστικό. «Όταν θα φύγουμε, θα μας γυρεύουν», δήλωσε σε τηλεοπτική συνέντευξή του. Προηγουμένως, σε μιαν άλλη συνέντευξή του, είχε δηλώσει πως «ξένοι ηγέτες δεν διανοούνται την Κύπρο χωρίς Πρόεδρο τον Χριστόφια».

Βεβαίως, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, και ο κάθε ηγέτης, ο κάθε Πρόεδρος, μπορεί να θεωρεί τη δική του διακυβέρνηση ως την καλύτερη που γνώρισε ο τόπος.

Όμως, η ιστορία των διακυβερνήσεων δεν γράφεται στη βάση της κρίσης του κάθε Προέδρου της Δημοκρατίας. Καταγράφεται, επιδοκιμάζεται και αποδοκιμάζεται, ανάλογα, στη βάση των δημοκρατικών διαδικασιών και της ψήφου των πολιτών. Και αν ο Πρόεδρος Χριστόφιας θέλει να δοκιμάσει τη λαϊκή βούληση, ας κατέλθει στον δημοκρατικό στίβο και ας επαναδιεκδικήσει την προεδρία. Τότε και μόνο θα αντιληφθεί αν ο λαός εμπιστεύθηκε και επιδοκίμασε τον τρόπο που κυβέρνησε τη χώρα, ή αν τον απορρίπτει και επιλέγει αλλαγή. 
Κανένας, ούτε ο Πρόεδρος Χριστόφιας, δεν γνωρίζει αν ο επόμενος Πρόεδρος θα είναι τόσο κακός και τόσο αντιλαϊκός, ώστε ο λαός να νοσταλγεί τη διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ. Άλλωστε, δεν είναι...

η πρώτη φορά που ο λαός επλανήθη και εξέλεξε ηγέτη, που αποδείχθηκε χειρότερος του προηγούμενου που είχε απορρίψει. Το κριτήριο του λαού δεν είναι πάντοτε αλάνθαστο.

Δεν ξέρουμε, για παράδειγμα, σήμερα, αν ο λαός νοσταλγεί τη διακυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, επί προεδρίας του οποίου και άνετη οικονομική ζωή είχε, και απαλλάχθηκε ενός καταστροφικού σχεδίου λύσης και παραχωρήσεις, της μορφής που έκαμε ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν έκαμε στην τουρκική πλευρά, και γενικά πολλά που είχε, σήμερα τα έχασε. Βεβαίως, τον Τάσσο Παπαδόπουλο δεν τον ήθελαν οι ξένοι και σε αυτόν τον τομέα υστερεί έναντι του Δημήτρη Χριστόφια...

Αλλά, ας μη μένουμε σε συγκρίσεις. Η πικρή εμπειρία διδάσκει ότι καμία διακυβέρνηση και κανένας ηγέτης δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του λαού. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, έχουν βαριές ευθύνες, γιατί αυτός ο τόπος, και ο λαός του, δεν ευτύχησαν να δουν καλύτερες μέρες και έχουν καταδικαστεί, μισό περίπου αιώνα από τη γέννηση του κράτους, να δίνουν αγώνα εθνικής, βιολογικής και οικονομικής επιβίωσης. Κανέναν δεν γυρεύει ο κόσμος της Κύπρου, επειδή κανένας δεν ανταποκρίθηκε στα οράματα και στις απαιτήσεις του.

Του κληρονόμησαν ένα μοιρασμένο νησί, με άμεσο κίνδυνο να εκτουρκισθεί πλήρως, διαχειρίστηκαν κάκιστα το οικονομικό του μέλλον, διέπρεψαν στα σκάνδαλα, στην αναξιοκρατία, στο ρουσφέτι και στο κομματικό φαγοπότι. Η σημερινή τραγική κατάσταση, τόσο στο εθνικό θέμα όσο και στην οικονομία, είναι αποτέλεσμα μιας διαχρονικής αλυσίδας σφαλμάτων, κομματικής κραιπάλης, απουσίας διορατικότητας και αθεράπευτου ναρκισσισμού.

Όλοι είχαν αγαθές προθέσεις και δεν στερούνταν πατριωτισμού. Αυτά, όμως, δεν αρκούν για να κυβερνηθεί σωστά μια χώρα. Χρειάζονταν πολλά άλλα στοιχεία και πολλές άλλες ικανότητες, για να μπορούσαν οι ηγέτες του τόπου να κυβερνήσουν σωστά και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του λαού και των καιρών. Δεν τα διέθεταν και παρέσυραν τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Άδηλο είναι το αύριο. Άγνωστο ποιος θα διαδεχθεί τον Δημήτρη Χριστόφια και πώς θα πολιτευθεί. Όλοι αναμένουν το καλύτερο, έστω και αν ο σημερινός Πρόεδρος είναι βέβαιος πως θα αναζητούμε τα χρόνια της διακυβέρνησής του και θα θρηνούμε για όσα χάσαμε. Αν επιβεβαιωθεί, τότε αυτό το κράτος θα πλησιάσει στο τέλος του...

πηγή