Μια νέα περίοδος αισιοδοξίας και ελπίδας άνοιγε για τον ελληνικό λαό, ο οποίος, πέντε χρόνια νωρίτερα, το 1974, έβγαινε από μία επταετή στρατιωτική δικτατορία, που οδήγησε τον ελληνισμό στην απώλεια του μισού εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μετά από την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο, ως «αντίποινα» στην ελληνοχουντικής έμπνευσης, ανατροπής του Μακαρίου και εγκαθίδρυσης μιας σύντομης στο χρόνο δικτατορίας, ελληνικής κατεύθυνσης και καθοδήγησης.
Συνταρακτικά γεγονότα, δικτατορία, πόλεμος με τους Τούρκους, που η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όχι μόνο τα άφησε πίσω, όχι μόνο τα ξεπέρασε, αλλά κατάφερε να αποκαταστήσει τη δημοκρατία στην Ελλάδα, να επαναφέρει πλήρως τον σεβασμό ...
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να εντάξει τη φτωχή Ελλάδα στην Ευρώπη.
Μια τόσο αποτελεσματική και ικανή διακυβέρνηση της χώρας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν μπορούσε ωστόσο, να αντέξει περισσότερο από πέντε χρόνια. Μερικούς μήνες μετά το σημαντικότερο γεγονός στην ελληνική ιστορία. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την προσχώρηση στην Κοινότητα, ο Καραμανλής προνοητικός και οξυδερκής, πέρναγε στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αφήνοντας διάδοχό του το Γεώργιο Ράλλη, έναν σημαντικό πολιτικό, με ήθος και αξιοπρέπεια, ο οποίος εκαλείτο να χειρισθεί την προδιαγεγραμμένη ήττα της Νέας Δημοκρατίας, στις εκλογές του 1981, από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Δηλαδή, από το κόμμα που ξεκίνησε με 13% για να φθάσει στην εξουσία, με κύριο σλόγκαν το «Ελλάς και ΝΑΤΟ», ίδιο συνδικάτο.
Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή. Για να φθάσουμε στην σημερινή περιπέτεια, που έχει αφετηρία την κακή διαχείριση της χώρας απ΄ όλα τα κόμματα, με κύριο όμως αυτουργό το Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Δημήτρης Τσάτσος, λίγους μήνες πριν πεθάνει από την επάρατο ασθένεια, μια μέρα που πίναμε καφέ μαζί, συζητούσαμε τις πολιτικές εξελίξεις. Ήταν Άνοιξη του 2009, που όλοι γνωρίζαμε για την επικείμενη πτώση της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή. Ήταν πολύ προβληματισμένος και έδειχνε να τον στεναχωρεί η εξέλιξη της τότε κυβέρνησης, διότι αν και ΠΑΣΟΚ και φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου, θεωρούσε τον Καραμανλή ως «σταθερή αξία» της ελληνικής πολιτικής ζωής. Δεν πίστευε το ίδιο για τον Γιώργο Παπανδρέου. Σε μια αποστροφή του λόγου του μου είπε με απόλυτη βεβαιότητα: «Δεν ξέρω αν θα ζω, αλλά θα με θυμηθείς. Ο Γιώργος θα καταστρέψει και την Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ. Θυμήσου το».
Μου εξήγησε στην συνέχεια κάποια πράγματα, που δεν είναι ο χώρος να αναφερθώ.
Όλα αυτά, θυμίζουν λίγο πολύ, την κατάσταση σήμερα.
Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, η Νέα Δημοκρατία θα είναι το πρώτο κόμμα. Προφανώς, θα σχηματισθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας, με τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση. Προφανώς, η κυβέρνηση αυτή δεν θα αντέξει πολύ. Και στις μεθεπόμενες εκλογές, θα έχουμε αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έχει περάσει τις εξετάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αφού έχει προσαρμοσθεί στην ιδέα και τη φιλοσοφία κυβερνώντος κόμματος, θα γίνει τότε κυβέρνηση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία ή σαν φάρσα. Το μέλλον θα δείξει.
Εκτός…εκτός εάν μερικοί βάλουν μυαλό τώρα και αποφασίσουν να υπηρετήσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, θεμιτές ή αθέμιτες, χωρίς, προσωπικές διαδρομές, συμφέροντα, προσδοκίες και βλέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου