Απαντώντας στον Θανάση Νικολαΐδη, που το κείμενό του μου το έστειλαν φιλικά ιστολόγια έχω να του πω ότι: Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει; Τι θέλεις να πεις ΡΕ (το ρε πάντως ούτε φιλικό, ούτε χαϊδευτικό) Νικολαΐδη με το «Κι αν ο μέσος Έλληνας δεν υπήρξε κομμουνιστής, υπήρξε αντιφασίστας….»; Εννοείς ότι κανονικά θα έπρεπε ο μέσος Έλληνας να είναι κομμουνιστής αλλά του κάνεις χάρη και τον ανέχεσαι και έτσι που είναι μικροαστός, μεσοαστός (ή ακόμη-ακόμη μεγαλοαστός), εργάτης, αγρότης ή διανοούμενος; Εννοείς δηλαδή ότι ο κομμουνισμός σαν έννοια και πρακτική εμπεριέχει την πλέρια, αψεγάδιαστη δημοκρατία, σαν έννοια και πρακτική και πάλι, και ότι όλοι μας θα έπρεπε να τον ασπασθούμε; Λες και το άλλο… «Κι αν οι Χρυσαυγίτες δηλώσουν πίστη στο σύνταγμα, στη δημοκρατία… κτλ». Εδώ ανεχόμαστε τόσα χρόνια τον κόκκινο φασισμό της αριστεράς (γενικώς και χωρίς διάκριση σαν ενιαία αριστερά) που θρασύτατα δηλώνει και διαδηλώνει ότι δεν σέβεται το σύνταγμα και το αστικό καθεστώς και ότι μόλις της δοθεί η ευκαιρία, θα το ανατρέψει κι εσύ μου λες ότι θα κάνεις την χάρη σε μισό εκατομμύριο Έλληνες να τους ανεχθείς; Τελικά εσείς οι αριστεροί και οι αριστερόστροφοι συνεχώς βγάζετε τον κακό και φασιστικό...
εαυτό σας σίγουροι ότι οι «ηλίθιοι οι αστοί» θα σας ανέχονται αιωνίως. Και τι είδους φασισμός είναι αυτός ΡΕ αστείε αριστερούλη φασιστάκο να θεωρείς σαν απόδοση δικαιοσύνης την εκτέλεση ανθρώπων από την 17Ν; Να σου πω και κάτι; Σε λυπάμαι όπως και όλα τα θρασύδειλα αριστερά φασιστοειδή που εκμεταλλεύονται την δημοκρατία που τους παρέχει το αστικό καθεστώς μας για να το δηλητηριάζουν καθημερινά αλλά κάντε μου την χάρη να με προκαλέσετε για να δείτε (και να θυμηθείτε) πως ο απλός Έλληνας λειώνει το κεφάλι του φιδιού με την φτέρνα του. Οδυσσεύς
εαυτό σας σίγουροι ότι οι «ηλίθιοι οι αστοί» θα σας ανέχονται αιωνίως. Και τι είδους φασισμός είναι αυτός ΡΕ αστείε αριστερούλη φασιστάκο να θεωρείς σαν απόδοση δικαιοσύνης την εκτέλεση ανθρώπων από την 17Ν; Να σου πω και κάτι; Σε λυπάμαι όπως και όλα τα θρασύδειλα αριστερά φασιστοειδή που εκμεταλλεύονται την δημοκρατία που τους παρέχει το αστικό καθεστώς μας για να το δηλητηριάζουν καθημερινά αλλά κάντε μου την χάρη να με προκαλέσετε για να δείτε (και να θυμηθείτε) πως ο απλός Έλληνας λειώνει το κεφάλι του φιδιού με την φτέρνα του. Οδυσσεύς
Χρυσαυγιτών πρακτική και «ιδεολογία»...
Του Θανάση Νικολαΐδη.
ΧΤΥΠΗΣΕ (χαστούκισε), έφυγε, κρύφτηκε, ειδοποίησε φίλους του και φουσκωτούς για προστατευτική του ασπίδα (από ποιόν;) και παρουσιάστηκε. Με μηνύσεις (μη τον προλάβουν), με στόμφο, ύφος και τουπέ. Και, βέβαια, αδικεί εαυτόν και τους ομοϊδεάτες του ο κ. Κασιδιάρης. Γιατί εκφέρει λόγο ενίοτε αληθή, τολμηρό και πειστικό, αλλά δεν κερδίζεται ο συνομιλητής αν δεν αποκαταστήσεις κλίμα εμπιστοσύνης. Να το προχωρήσουμε πως δεν κάνουν έτσι οι άντρες, κ. Κασιδιάρη;
ΚΑΙ, επειδή ο «Αρχηγός» τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Παπαδόπουλου, ας του(ς) θυμίσουμε πως η δικτατορία πολεμήθηκε από δημοκράτες, λεηλατημένους στο σώμα και την ψυχή και όχι από δειλούς και άνανδρους. Βασάνιζαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και μόνο τα θύματα τους ήξεραν. Έδερναν στην ταράτσα της «Μπουμπουλίνας» κι αν δεν τους ξετρύπωνε ο Ντεγιάννης, θα κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας, «κύριοι» και υπεράνω υποψίας.
ΤΟΥΣ βολεύει η συγκυρία και η πολιτική αλητεία των πολιτικών, ωστόσο, δεν είναι πειστικοί οι «Χρυσαυγίτες». Θα μπορούσαν να εμφανίζονται νόμιμοι, κόσμιοι και «επαναστάτες». Να καταστούν το ιδεολογικό φόβητρο των πολιτικών που μας δουλεύουν, αλλά χωρίς…ξύλο, απειλές και καμπανταηλίκια. Με αποκαλύψεις περί τον βίο και την πολιτεία πολιτικών και την αλήθεια (που μας κρύβουν) σύμμαχο, «Καλοί Σαμαρείτες» δίπλα σε αναξιοπαθούντες, ειλικρινείς, έντιμοι και θαρραλέοι. Χωρίς τα διακριτικά του τρόμου ή την κουκούλα της δειλίας. Τους είδε ο κόσμος και τρόμαξε, οι κακοποιημένοι μετανάστες που χαροπαλεύουν, οι πολιτικοί που ομοθυμαδόν τους καταδίκασαν και που φαντάζουν δίπλα τους σαν αγγελούδια.
ΚΑΙ, βέβαια, ας μην είναι…υπεραισιόδοξα τα παλικάρια με τα μπράτσα, τη στολή, τις χαιρετούρες και τις απειλές. Οι…ορατοί και οι αόρατοι δικτάτορες πέθαναν στη φυλακή και κάποιοι βασανιστές της Ασφάλειας πήγαν από σφαίρα («17Ν»). Οι δικτατορίες κλασικού τύπου ανήκουν στην ιστορία, αλλά κι αν ακόμα γίνει το…κακό, δεν θα γίνει «δια τον κομουνιστικόν κίνδυνον» και για την καλοπέραση «ημετέρων». Θα δέρνει το ίδιο τους δημοκράτες και τους φασίστες και τα «μιάσματα» δεν θα στριμώχνονται στα καράβια για τη Γυάρο. Κι αν ο μέσος έλληνας δεν υπήρξε κομουνιστής, υπήρξε αντιφασίστας, βαθιά πληγωμένος και απορφανισμένος απ’ τα θηρία του ναζισμού. Με τις μνήμες και τις αναμνήσεις του, δεν τον «κατακτάς», δεν τον προσεταιρίζεσαι ιδεολογικά και δεν θα στέρξει στη βία, σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας.
ΑΛΛΟ να γιουχάρεις κι άλλο να δέρνεις. Κι αν είσαι παλικάρι, παραδόσου και να μην κρύβεσαι. Κι αν οι «Χρυσαυγίτες» δηλώσουν πίστη στο σύνταγμα, στη δημοκρατία και τους κανόνες της, καλώς να ορίσουν-φτάνει να μην την καταχραστούν όπως οι πολιτικοί που την έκαναν αγνώριστη.
ΧΤΥΠΗΣΕ (χαστούκισε), έφυγε, κρύφτηκε, ειδοποίησε φίλους του και φουσκωτούς για προστατευτική του ασπίδα (από ποιόν;) και παρουσιάστηκε. Με μηνύσεις (μη τον προλάβουν), με στόμφο, ύφος και τουπέ. Και, βέβαια, αδικεί εαυτόν και τους ομοϊδεάτες του ο κ. Κασιδιάρης. Γιατί εκφέρει λόγο ενίοτε αληθή, τολμηρό και πειστικό, αλλά δεν κερδίζεται ο συνομιλητής αν δεν αποκαταστήσεις κλίμα εμπιστοσύνης. Να το προχωρήσουμε πως δεν κάνουν έτσι οι άντρες, κ. Κασιδιάρη;
ΚΑΙ, επειδή ο «Αρχηγός» τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Παπαδόπουλου, ας του(ς) θυμίσουμε πως η δικτατορία πολεμήθηκε από δημοκράτες, λεηλατημένους στο σώμα και την ψυχή και όχι από δειλούς και άνανδρους. Βασάνιζαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και μόνο τα θύματα τους ήξεραν. Έδερναν στην ταράτσα της «Μπουμπουλίνας» κι αν δεν τους ξετρύπωνε ο Ντεγιάννης, θα κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας, «κύριοι» και υπεράνω υποψίας.
ΤΟΥΣ βολεύει η συγκυρία και η πολιτική αλητεία των πολιτικών, ωστόσο, δεν είναι πειστικοί οι «Χρυσαυγίτες». Θα μπορούσαν να εμφανίζονται νόμιμοι, κόσμιοι και «επαναστάτες». Να καταστούν το ιδεολογικό φόβητρο των πολιτικών που μας δουλεύουν, αλλά χωρίς…ξύλο, απειλές και καμπανταηλίκια. Με αποκαλύψεις περί τον βίο και την πολιτεία πολιτικών και την αλήθεια (που μας κρύβουν) σύμμαχο, «Καλοί Σαμαρείτες» δίπλα σε αναξιοπαθούντες, ειλικρινείς, έντιμοι και θαρραλέοι. Χωρίς τα διακριτικά του τρόμου ή την κουκούλα της δειλίας. Τους είδε ο κόσμος και τρόμαξε, οι κακοποιημένοι μετανάστες που χαροπαλεύουν, οι πολιτικοί που ομοθυμαδόν τους καταδίκασαν και που φαντάζουν δίπλα τους σαν αγγελούδια.
ΚΑΙ, βέβαια, ας μην είναι…υπεραισιόδοξα τα παλικάρια με τα μπράτσα, τη στολή, τις χαιρετούρες και τις απειλές. Οι…ορατοί και οι αόρατοι δικτάτορες πέθαναν στη φυλακή και κάποιοι βασανιστές της Ασφάλειας πήγαν από σφαίρα («17Ν»). Οι δικτατορίες κλασικού τύπου ανήκουν στην ιστορία, αλλά κι αν ακόμα γίνει το…κακό, δεν θα γίνει «δια τον κομουνιστικόν κίνδυνον» και για την καλοπέραση «ημετέρων». Θα δέρνει το ίδιο τους δημοκράτες και τους φασίστες και τα «μιάσματα» δεν θα στριμώχνονται στα καράβια για τη Γυάρο. Κι αν ο μέσος έλληνας δεν υπήρξε κομουνιστής, υπήρξε αντιφασίστας, βαθιά πληγωμένος και απορφανισμένος απ’ τα θηρία του ναζισμού. Με τις μνήμες και τις αναμνήσεις του, δεν τον «κατακτάς», δεν τον προσεταιρίζεσαι ιδεολογικά και δεν θα στέρξει στη βία, σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας.
ΑΛΛΟ να γιουχάρεις κι άλλο να δέρνεις. Κι αν είσαι παλικάρι, παραδόσου και να μην κρύβεσαι. Κι αν οι «Χρυσαυγίτες» δηλώσουν πίστη στο σύνταγμα, στη δημοκρατία και τους κανόνες της, καλώς να ορίσουν-φτάνει να μην την καταχραστούν όπως οι πολιτικοί που την έκαναν αγνώριστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου