Η προσδοκία της αλληλεγγύης Ορθοδόξων προς τους ομόδοξους κυριάρχησε για άλλη μια φορά και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερα την ώρα που ο Σόιμπλε με την ναζιστική παρέα του πίεζαν και εκβίαζαν την Κύπρο για αποδοχή των τετελεσμένων τους. Η πραγματικότητα, όμως, αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική προς μεγάλη απογοήτευση όλων όσων αφελώς επενδύουν ελπίδες στους ξένους.
Εικασίες υπάρχουν πολλές για την αλλαγή στάσης της Ρωσίας: Λέγεται ότι η αθέτηση της συμφωνίας που συνήψε με την Μόσχα ο Κώστας Καραμανλής για την μεταφορά φυσικού αερίου, την οποία ο Γιώργος Παπανδρέου (αχ αυτό το παιδί) κατήγγειλε πριν ακόμα γίνει πρωθυπουργός, ίσως να έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή πλεύσης της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής έναντι του Ελληνισμού (Κύπρος και Ελλάδα -την ίδια στιγμή που εμείς βγάζουμε μεταξύ μας τα μάτια μας- γι αυτούς είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα)! Η Ρωσία δεν θα πρόσφερε ούτως ή άλλως κανενός είδους βοήθεια, ούτε φυσικά και στου ομόδοξους της, εάν πρωτίστως δεν εξυπηρετούνταν τα δικά της εθνικά συμφέροντα.
Το ξανθό γένος που χρόνια περιμένουμε, δεν ήρθε ούτε και τούτη την φορά! Προτίμησε την σιγουριά και τα απάνεμα νερά των ίσων αποστάσεων! Έτσι προέκυψαν, με το αζημίωτο βεβαίως, και οι δηλώσεις συμπάθειας προς την Άγκυρα, δια στόματος μάλιστα του Ρώσου Υπουργού Ενέργειας, ο οποίος δήλωσε ότι η χώρα του δεν επιθυμεί να διαταραχθούν οι σχέσεις της με την Τουρκία. «Υπάρχουν κάποια δύσκολα θέματα σε ό,τι αφορά τα ύδατα γύρω από την Κύπρο, εμείς δεν θα διακινδυνεύσουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκική Δημοκρατία αφού η συνεργασία μας μετρά χρόνια», δήλωσε ο Ρώσος Υπουργός. Ο Αλεξάντερ Νόβακ προέβη στις δηλώσεις αυτές ενώπιον Τούρκων δημοσιογράφων κατά την άφιξή του στην Αττάλεια για την 12η Σύνοδο της Κοινής Οικονομικής Επιτροπής Τουρκίας-Ρωσίας και ενώ είχε ερωτηθεί για... τις κινήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Α.Ο.Ζ.
Και επειδή δεν αρκούν μόνο οι απλές επισημάνσεις, καλό είναι να δώσουμε κι άλλα παραδείγματα σε ότι αφορά την ασυνέπεια της Ρωσίας έναντι της Κύπρου από εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι λόγοι προφανείς: οι εθνικοί πόθοι των Κυπρίων δεν συμβάδιζαν με τα ευρύτερα σχέδια των Ρώσων στην περιοχή της Μεσογείου. Βρισκόμαστε λοιπόν στην πιο ταραγμένη και καθοριστική περίοδο μετά το τουρκικό πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1963 – 1964. Στην Αθήνα έχουμε την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Η τουρκική διπλωματία δραστηριοποιείται προς την πλευρά της Σοβιετικής Ενώσεως με την ανταλλαγή επισκέψεων. Αμέσως μετά την απομάκρυνση του Νικίτα Κρουστσώφ η νέα Σοβιετική ηγεσία αναπτύσσει πολύ στενές σχέσεις με την Άγκυρα. Τον Ιανουάριο του 1965 ο σοβιετικός υπουργός εξωτερικών Αντρέι Γκρομίκο σε συνέντευξη του στην «Ισβέστια» (την ώρα που κανένας δεν αναφερόταν σε λύση ομοσπονδίας), ομιλεί για πρώτη φορά για Ομοσπονδιακή μορφή λύσεως του Κυπριακού!!!
Να τι γράφει για το θέμα αυτό ο Γιάννος Κρανιδιώτης στην σελίδα 282 του βιβλίου «Μακάριος όπως τον είδαν…»: «….η δραστήρια τουρκική διπλωματία, που με επιδέξιους ελιγμούς κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τουρκοσοβιετική προσέγγιση με ανταλλαγή επισκέψεων επισήμων στη Μόσχα και στην Άγκυρα, και την υπογραφή συμφωνιών μεταξύ Τουρκίας και Σοβιετικής Ένωσης. Οι Σοβιετικοί για πρώτη φορά ύστερα από τη διακοινοτική κρίση μίλησαν τον Ιανουάριο του 1965 για «δικαιώματα των δύο κοινοτήτων της Κύπρου….». Οι Σοβιετικοί που «συμμάχησαν» με την Άγκυρα και για την εκδίωξη της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967….Το δε 1974, και ενόσω είχε 56 τόσα πλοία του στόλου της στην Μεσόγειο, δεν έκανε τίποτα να σταματήσει την τουρκική εισβολή, αντιθέτως, τήρησε την ίδια στάση όπως και οι Η.Π.Α. και η Βρετανία… δηλαδή, απλώς παρακολουθούσε και έριχνε κροκοδείλια δάκρυα!!
Υ.Γ.: Για να επαναληφθεί και πάλιν ο εθνικός μας ποιητής: Μοναχὴ τὸ δρόμο ἐπῆρες, ἐξανάλθες μοναχή· δὲν εἴν' εὔκολες οἱ θύρες, ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῇ…..
Δρ. Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com
Εικασίες υπάρχουν πολλές για την αλλαγή στάσης της Ρωσίας: Λέγεται ότι η αθέτηση της συμφωνίας που συνήψε με την Μόσχα ο Κώστας Καραμανλής για την μεταφορά φυσικού αερίου, την οποία ο Γιώργος Παπανδρέου (αχ αυτό το παιδί) κατήγγειλε πριν ακόμα γίνει πρωθυπουργός, ίσως να έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή πλεύσης της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής έναντι του Ελληνισμού (Κύπρος και Ελλάδα -την ίδια στιγμή που εμείς βγάζουμε μεταξύ μας τα μάτια μας- γι αυτούς είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα)! Η Ρωσία δεν θα πρόσφερε ούτως ή άλλως κανενός είδους βοήθεια, ούτε φυσικά και στου ομόδοξους της, εάν πρωτίστως δεν εξυπηρετούνταν τα δικά της εθνικά συμφέροντα.
Το ξανθό γένος που χρόνια περιμένουμε, δεν ήρθε ούτε και τούτη την φορά! Προτίμησε την σιγουριά και τα απάνεμα νερά των ίσων αποστάσεων! Έτσι προέκυψαν, με το αζημίωτο βεβαίως, και οι δηλώσεις συμπάθειας προς την Άγκυρα, δια στόματος μάλιστα του Ρώσου Υπουργού Ενέργειας, ο οποίος δήλωσε ότι η χώρα του δεν επιθυμεί να διαταραχθούν οι σχέσεις της με την Τουρκία. «Υπάρχουν κάποια δύσκολα θέματα σε ό,τι αφορά τα ύδατα γύρω από την Κύπρο, εμείς δεν θα διακινδυνεύσουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκική Δημοκρατία αφού η συνεργασία μας μετρά χρόνια», δήλωσε ο Ρώσος Υπουργός. Ο Αλεξάντερ Νόβακ προέβη στις δηλώσεις αυτές ενώπιον Τούρκων δημοσιογράφων κατά την άφιξή του στην Αττάλεια για την 12η Σύνοδο της Κοινής Οικονομικής Επιτροπής Τουρκίας-Ρωσίας και ενώ είχε ερωτηθεί για... τις κινήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Α.Ο.Ζ.
Και επειδή δεν αρκούν μόνο οι απλές επισημάνσεις, καλό είναι να δώσουμε κι άλλα παραδείγματα σε ότι αφορά την ασυνέπεια της Ρωσίας έναντι της Κύπρου από εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι λόγοι προφανείς: οι εθνικοί πόθοι των Κυπρίων δεν συμβάδιζαν με τα ευρύτερα σχέδια των Ρώσων στην περιοχή της Μεσογείου. Βρισκόμαστε λοιπόν στην πιο ταραγμένη και καθοριστική περίοδο μετά το τουρκικό πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1963 – 1964. Στην Αθήνα έχουμε την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Η τουρκική διπλωματία δραστηριοποιείται προς την πλευρά της Σοβιετικής Ενώσεως με την ανταλλαγή επισκέψεων. Αμέσως μετά την απομάκρυνση του Νικίτα Κρουστσώφ η νέα Σοβιετική ηγεσία αναπτύσσει πολύ στενές σχέσεις με την Άγκυρα. Τον Ιανουάριο του 1965 ο σοβιετικός υπουργός εξωτερικών Αντρέι Γκρομίκο σε συνέντευξη του στην «Ισβέστια» (την ώρα που κανένας δεν αναφερόταν σε λύση ομοσπονδίας), ομιλεί για πρώτη φορά για Ομοσπονδιακή μορφή λύσεως του Κυπριακού!!!
Να τι γράφει για το θέμα αυτό ο Γιάννος Κρανιδιώτης στην σελίδα 282 του βιβλίου «Μακάριος όπως τον είδαν…»: «….η δραστήρια τουρκική διπλωματία, που με επιδέξιους ελιγμούς κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τουρκοσοβιετική προσέγγιση με ανταλλαγή επισκέψεων επισήμων στη Μόσχα και στην Άγκυρα, και την υπογραφή συμφωνιών μεταξύ Τουρκίας και Σοβιετικής Ένωσης. Οι Σοβιετικοί για πρώτη φορά ύστερα από τη διακοινοτική κρίση μίλησαν τον Ιανουάριο του 1965 για «δικαιώματα των δύο κοινοτήτων της Κύπρου….». Οι Σοβιετικοί που «συμμάχησαν» με την Άγκυρα και για την εκδίωξη της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967….Το δε 1974, και ενόσω είχε 56 τόσα πλοία του στόλου της στην Μεσόγειο, δεν έκανε τίποτα να σταματήσει την τουρκική εισβολή, αντιθέτως, τήρησε την ίδια στάση όπως και οι Η.Π.Α. και η Βρετανία… δηλαδή, απλώς παρακολουθούσε και έριχνε κροκοδείλια δάκρυα!!
Υ.Γ.: Για να επαναληφθεί και πάλιν ο εθνικός μας ποιητής: Μοναχὴ τὸ δρόμο ἐπῆρες, ἐξανάλθες μοναχή· δὲν εἴν' εὔκολες οἱ θύρες, ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῇ…..
Δρ. Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου