Γράφει ο Νίκος Γιαννιός
Τουρκία. Ό,τι απέμεινε από την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία που με την διάλυσή της επέτρεψε την δημιουργία των νέων εθνικών κρατών της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής δεν είναι παρά εκείνο που κατακράτησε το σουρωτήρι. Ένα ίζημα περισσοτέρων των 60 εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, το οποίο ανεπιτυχώς επεχείρησαν οι Νεότουρκοι να το μετατρέψουν σε Εθνικό Κράτος. Καταπίεσαν, βίασαν και σκότωσαν αλλά και πάλι δεν τα κατάφεραν. Αυτή η χώρα των 75 εκ. ψυχών μετρά σήμερα 20 εκ. Κούρδους και άλλα 20 εκ. Αλεβήδες. Έλληνες, Αρμένιοι, Λαζοί, Άραβες, Ασσύριοι και άλλες μικρότερες πληθυσμιακά εθνικές οντότητες, Χριστιανοί ή Μουσουλμάνοι, είναι εκεί και συνυπάρχουν και δεν ξεχνούν. Το φανατικό Ισλάμ των Σουνιτών δεν αρκεί και δεν μπορεί να εμπνεύσει και να μετατρέψει το ετερόκλητο αυτό πλήθος σε Τουρκιά. Δεν έχει πρωτίστως την πολιτισμική ισχύ να το κάνει και για τον λόγο αυτό επέλεξε την αντιπαράθεση. Την αντιπαράθεση που χρειάζεται πάθος και μίσος. Η πρωινή σχολική προσευχή, ύμνος στο έθνος και στον ιδρυτή του Κεμάλ αυτό επέτυχε.
Από το μίσος των γκρίζων λύκων των Νεότουρκων κατά παντός διαφορετικού αλλά κυρίως κατά των Ελλήνων Χριστιανών, που ενέπνευσε χαλιναγώγησε και διαχειρίστηκε ο στρατός, τώρα περνάμε σε εκείνο του πόντιου γενίτσαρου Ταγίπ, δισέγγονου του Μπακάτ του αντάρτη του έλληνα, από
την Ποταμιά της Ριζούντας, που εμπνέεται και δομείται από τον Νέο-Οθωμανισμό που γέννησε η μεγαλομανία κάποιων ακαδημαϊκών σαν τον κύριο Νταβούτογλου. Των Οθωμανών που δηλώνουν ότι δεν είναι Τούρκοι. Σίγουρα αυτή η καυκάσια ράτσα των ξανθών και γαλανομάτηδων έχει υποστεί ελάχιστη έως μηδενική τουρανική επιρροή και δεν αποκλείεται να έχει και κάποια φυλετική συγγένεια με τα άλλα φύλλα των Αρμενηδών που από τον Καύκασο κατέβηκαν στην Μεσοποταμία μαζί με τα συγγενικά φύλλα των Διναρικών που έφθασαν έως την Βαλκανική. Όμως η γλώσσα και η θρησκεία δείχνουν την πολιτισμική επιλογή τους η οποία δεν μπορεί να έχει τίποτα το κοινό με τον δικό μας πολιτισμό. Αυτό το ξέρουν και για τον λόγο αυτόν μας μισούν. Ναι μας μισούν προ παντός οι εκ πόντου εξισλαμισθέντες γενίτσαροι, που χορεύουν ποντιακούς χορούς στις πλατείες των χωριών τους, που έχουν την εικόνα της Παναγιάς στα σπίτια τους και του Άη Λια ανεβαίνουν στα υψώματα όπου κάποτε υπήρχαν οι εκκλησιές του Αγίου και χορεύουν και γλεντούν.
Η Τουρκιά δεν τα κατάφερε να γίνει εθνικό κράτος και τώρα επιχειρεί να γίνει ξανά αυτοκρατορία, εκείνη των Οθωμανών.
Θα πονέσει. Θα πονέσει και εκείνους και εμάς. Η Τουρκιά είναι η απειλή που η ίδια η λέξη κρύβει μέσα της. Η απειλή κατά της ειρήνης, της ευημερίας και του πολιτισμού.
Ψάχνουν γύρω τους για «ζωτικό χώρο». Εποφθαλμιούν την πρόοδο και την ευημερία των λαών που κατάφεραν έστω και μερικώς να ξεφύγουν από το βάρβαρο χνώτο του δυνάστη. Προσπαθούν να δημιουργήσουν ερείσματα στις χώρες των γειτόνων για να προβάλλουν αξιώσεις ή να προσεταιρισθούν και να αφομοιώσουν μουσουλμανικές μειονότητες και όμορους τουρκογενείς λαούς αλλά και μέσα στην ίδια τους την χώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν βεβιασμένα μια λανθάνουσα και προσχηματική ομοιογένεια στηριγμένη στον θρησκευτικό φανατικό και έτσι πυροδοτούν την αναμενόμενη σύγκρουση του Ισλάμ με την Δημοκρατία, την αναπόφευκτη αντιπαράθεση του σύγχρονου τρόπου ζωής των αστών με τον αναχρονιστικό φανατισμό των νομάδων της στέπας, την άνιση διαπάλη της βαρβαρότητας με τον πολιτισμό.
Στους δαυλούς των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων προστέθηκε ένας ακόμη, εκείνος του πολιτισμού. Ίδωμεν.
Τουρκία. Ό,τι απέμεινε από την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία που με την διάλυσή της επέτρεψε την δημιουργία των νέων εθνικών κρατών της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής δεν είναι παρά εκείνο που κατακράτησε το σουρωτήρι. Ένα ίζημα περισσοτέρων των 60 εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, το οποίο ανεπιτυχώς επεχείρησαν οι Νεότουρκοι να το μετατρέψουν σε Εθνικό Κράτος. Καταπίεσαν, βίασαν και σκότωσαν αλλά και πάλι δεν τα κατάφεραν. Αυτή η χώρα των 75 εκ. ψυχών μετρά σήμερα 20 εκ. Κούρδους και άλλα 20 εκ. Αλεβήδες. Έλληνες, Αρμένιοι, Λαζοί, Άραβες, Ασσύριοι και άλλες μικρότερες πληθυσμιακά εθνικές οντότητες, Χριστιανοί ή Μουσουλμάνοι, είναι εκεί και συνυπάρχουν και δεν ξεχνούν. Το φανατικό Ισλάμ των Σουνιτών δεν αρκεί και δεν μπορεί να εμπνεύσει και να μετατρέψει το ετερόκλητο αυτό πλήθος σε Τουρκιά. Δεν έχει πρωτίστως την πολιτισμική ισχύ να το κάνει και για τον λόγο αυτό επέλεξε την αντιπαράθεση. Την αντιπαράθεση που χρειάζεται πάθος και μίσος. Η πρωινή σχολική προσευχή, ύμνος στο έθνος και στον ιδρυτή του Κεμάλ αυτό επέτυχε.
Από το μίσος των γκρίζων λύκων των Νεότουρκων κατά παντός διαφορετικού αλλά κυρίως κατά των Ελλήνων Χριστιανών, που ενέπνευσε χαλιναγώγησε και διαχειρίστηκε ο στρατός, τώρα περνάμε σε εκείνο του πόντιου γενίτσαρου Ταγίπ, δισέγγονου του Μπακάτ του αντάρτη του έλληνα, από
την Ποταμιά της Ριζούντας, που εμπνέεται και δομείται από τον Νέο-Οθωμανισμό που γέννησε η μεγαλομανία κάποιων ακαδημαϊκών σαν τον κύριο Νταβούτογλου. Των Οθωμανών που δηλώνουν ότι δεν είναι Τούρκοι. Σίγουρα αυτή η καυκάσια ράτσα των ξανθών και γαλανομάτηδων έχει υποστεί ελάχιστη έως μηδενική τουρανική επιρροή και δεν αποκλείεται να έχει και κάποια φυλετική συγγένεια με τα άλλα φύλλα των Αρμενηδών που από τον Καύκασο κατέβηκαν στην Μεσοποταμία μαζί με τα συγγενικά φύλλα των Διναρικών που έφθασαν έως την Βαλκανική. Όμως η γλώσσα και η θρησκεία δείχνουν την πολιτισμική επιλογή τους η οποία δεν μπορεί να έχει τίποτα το κοινό με τον δικό μας πολιτισμό. Αυτό το ξέρουν και για τον λόγο αυτόν μας μισούν. Ναι μας μισούν προ παντός οι εκ πόντου εξισλαμισθέντες γενίτσαροι, που χορεύουν ποντιακούς χορούς στις πλατείες των χωριών τους, που έχουν την εικόνα της Παναγιάς στα σπίτια τους και του Άη Λια ανεβαίνουν στα υψώματα όπου κάποτε υπήρχαν οι εκκλησιές του Αγίου και χορεύουν και γλεντούν.
Η Τουρκιά δεν τα κατάφερε να γίνει εθνικό κράτος και τώρα επιχειρεί να γίνει ξανά αυτοκρατορία, εκείνη των Οθωμανών.
Θα πονέσει. Θα πονέσει και εκείνους και εμάς. Η Τουρκιά είναι η απειλή που η ίδια η λέξη κρύβει μέσα της. Η απειλή κατά της ειρήνης, της ευημερίας και του πολιτισμού.
Ψάχνουν γύρω τους για «ζωτικό χώρο». Εποφθαλμιούν την πρόοδο και την ευημερία των λαών που κατάφεραν έστω και μερικώς να ξεφύγουν από το βάρβαρο χνώτο του δυνάστη. Προσπαθούν να δημιουργήσουν ερείσματα στις χώρες των γειτόνων για να προβάλλουν αξιώσεις ή να προσεταιρισθούν και να αφομοιώσουν μουσουλμανικές μειονότητες και όμορους τουρκογενείς λαούς αλλά και μέσα στην ίδια τους την χώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν βεβιασμένα μια λανθάνουσα και προσχηματική ομοιογένεια στηριγμένη στον θρησκευτικό φανατικό και έτσι πυροδοτούν την αναμενόμενη σύγκρουση του Ισλάμ με την Δημοκρατία, την αναπόφευκτη αντιπαράθεση του σύγχρονου τρόπου ζωής των αστών με τον αναχρονιστικό φανατισμό των νομάδων της στέπας, την άνιση διαπάλη της βαρβαρότητας με τον πολιτισμό.
Στους δαυλούς των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων προστέθηκε ένας ακόμη, εκείνος του πολιτισμού. Ίδωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου