«Τίναξε στον αέρα την τελευταία ευκαιρία για βοήθεια από την ΕΚΤ για να σωθεί η χώρα…»
του Σάββα Ιακωβίδη
Συγκρίνετε συμπεριφορές ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για την καταστροφή της οικονομίας: Από τη μια, η σταλινικού τύπου αλαζονική και υπερφίαλη συμπεριφορά του Δ. Χριστόφια, που πέταξε κατάμουτρα στην Ηλ. Νικολάου το αφόρητα προκλητικό:«Κυρία μου, δεν είμαι οποιοσδήποτε μάρτυρας…». Ως εάν να διαφέρει από τους άλλους πολίτες. Ένας Χριστόφιας που δεν παραδέχθηκε ούτε ένα λάθος, δεν ανέλαβε καμίαν απολύτως ευθύνη και κατηγόρησε όλους τους άλλους για την καταστροφή της οικονομίας. Από την άλλη, ο Αθανάσιος Ορφανίδης, τέως Διοικητής της ΚΤΚ, ανέλαβε δικές του ευθύνες, που δεν κατάφερε να πείσει ούτε τον Δ. Χριστόφια ούτε τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, για την ύψιστη αναγκαιότητα να ληφθούν έγκαιρα μέτρα για αποτροπή της κατάρρευσης της οικονομίας. Τι αναδύεται μέσα από όσα ο Αθ. Ορφανίδης καταγράφει και τεκμηριώνει στη δήλωσή του ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής; Η μεθοδευμένη, άτεγκτη, αμετακίνητη προσπάθεια του Δ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ να διαφυλαχθεί, να προστατευθεί, να επωφεληθεί ή να μην επηρεασθεί το κόμμα από οποιεσδήποτε εξελίξεις στην οικονομία ή κόστος. Ιδού τι λέγει:
«Αφού δεν είχα πετύχει να πείσω την κυβέρνηση απευθείας, την άνοιξη του 2011 προσπάθησα να πείσω τον Γ.Γ. του κόμματος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρνείτο να με
συναντήσει ούτε και απαντούσε σε επιστολές μου τότε. Ήταν σημαντικό, όμως, η κυβέρνηση να υλοποιήσει τις δημοσιονομικές της δεσμεύσεις γιατί κινδύνευε να χάσει την πρόσβασή της στις αγορές. Και ήταν εφικτό τότε να λύσει το πρόβλημα με σχετικά μικρή προσπάθεια. Με 200-300 εκατομμύρια βελτίωση τότε, θα μπορούσαν να σωθούν τα πολλά δισεκατομμύρια πλούτου και εισοδημάτων που χάθηκαν τώρα. Δυστυχώς, για τον Γενικό Γραμματέα ήταν πιο σημαντικό το ΑΚΕΛ να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές. Αν και έδειχνε να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους, για παράδειγμα, όπως του εξήγησα, τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα έχανε ο τόπος αν η κυβέρνηση συνέχιζε την πορεία που ακολουθούσε, η θέση του ήταν ξεκάθαρη. Πρώτα ήταν το κόμμα και οι εκλογές.
»Σχετική είναι και η μετέπειτα παραδοχή του τότε Υπουργού Οικονομικών (Χαρ. Σταυράκη), ότι απέτρεψε τη δημοσιοποίηση της αξιολόγησης του οίκου Fitch πριν από τις βουλευτικές εκλογές. Και το ΑΚΕΛ τα κατάφερε. Κέρδισε ακόμα μια βουλευτική έδρα. Με βαρύ τίμημα για τον τόπο. Αμέσως μετά τις εκλογές, την ίδια βδομάδα, η κυβέρνηση έχασε την πρόσβαση στις αγορές. Έτσι, από τον Μάιο του 2011, η χώρα μας μπήκε στον αναπνευστήρα». Και προσθέτει: «Μετά το Μαρί, εξηγούσα ότι ήταν πια σε κίνδυνο ό,τι είχαμε κτίσει για δεκαετίες. Σε επιστολή προς τον Πρόεδρο, ανέφερα ότι η οικονομική καταστροφή, που διαφαινόταν, ήταν συγκρίσιμη με αυτήν που ζήσαμε το 1974, δεχόμενος χλευασμό και τις συνήθεις κατηγορίες ότι κινδυνολογούσα. Δυστυχώς, αν και το απεύχομαι, φοβάμαι πως το αποτέλεσμα των συντονισμένων ενεργειών εναντίον του τραπεζικού συστήματος, που έγιναν από την ΚΤΚ και την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, είναι ότι η οικονομική καταστροφή του τόπου μας, από την αρχή της κατρακύλας, θα αποδειχθεί ακόμα χειρότερη από το 1974». Ποιος νοιαζόταν; Πάντως, όχι ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. «Δυστυχώς για τον τόπο μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεξε να αγνοήσει την ΕΚΤ εντελώς εκείνους τους κρίσιμους μήνες. Κάποιοι συμβούλευαν, φαίνεται, ότι ένα δάνειο από τη Ρωσία θα ήταν καλύτερη λύση. Και έτσι το καλοκαίρι του 2011, όταν τα λεφτά στέρεψαν, αντί να χειριστεί το πρόβλημα της χώρας, η κυβέρνηση άρχισε διαβουλεύσεις για δάνειο από τη Ρωσία, που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να σπρώξει το πρόβλημα πιο κάτω, μετά τις εκλογές του 2013. Φαίνεται πως, για το κόμμα τουλάχιστον, αυτό κρίθηκε καλύτερο».
Ο Αθ. Ορφανίδης καταγγέλλει ακόμα: «Για να γλιτώσουμε τα χειρότερα, έπρεπε η κυβέρνηση ΑΚΕΛ να θέλει να βοηθήσει τον τόπο. Με τη λήξη της θητείας μου, ήλπιζα ότι ο Υπουργός (Β. Σιαρλή) θα έπειθε τον Πρόεδρο. Δυστυχώς, όταν έφτασε το τέλος Μαΐου διαφάνηκε ότι για μιαν ακόμη φορά η ευκαιρία είχε χαθεί. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη δημοσιογραφική του συνέντευξη, για την εσωτερική διακυβέρνηση, άδειασε τον υπουργό και τους "μανδαρίνους" του υπουργείου. Αντί να βοηθήσει, έδωσε όρκο ότι, ενόσω ήταν Πρόεδρος, δεν θα λάμβανε κανένα μέτρο δημοσιονομικής εξυγίανσης. Έτσι, τίναξε στον αέρα και αυτή την τελευταία ευκαιρία για βοήθεια από την ΕΚΤ για να σωθεί η χώρα χωρίς πρόγραμμα. Η άρνηση του Προέδρου ουσιαστικά ισοδυναμούσε με πρόσκληση της Τρόικας για μνημόνιο με σκληρότερα μέτρα. Όπως και έγινε μόλις λίγες βδομάδες αργότερα, πριν από το τέλος του Ιούνη». Θα το ξαναγράψουμε με περισσότερη ένταση: Χριστόφιας, ΑΚΕΛ και Π. Δημητριάδης μεθόδευσαν και συνήργησαν στην καταστροφή της οικονομίας και του τόπου. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την κατάθεση Ορφανίδη και από όσους μέχρι σήμερα κατέθεσαν στην Επιτροπή. Γι’ αυτό οι πολίτες απαιτούν τιμωρία όσων κατέστρεψαν τον τόπο και την οικονομία.
του Σάββα Ιακωβίδη
Συγκρίνετε συμπεριφορές ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για την καταστροφή της οικονομίας: Από τη μια, η σταλινικού τύπου αλαζονική και υπερφίαλη συμπεριφορά του Δ. Χριστόφια, που πέταξε κατάμουτρα στην Ηλ. Νικολάου το αφόρητα προκλητικό:«Κυρία μου, δεν είμαι οποιοσδήποτε μάρτυρας…». Ως εάν να διαφέρει από τους άλλους πολίτες. Ένας Χριστόφιας που δεν παραδέχθηκε ούτε ένα λάθος, δεν ανέλαβε καμίαν απολύτως ευθύνη και κατηγόρησε όλους τους άλλους για την καταστροφή της οικονομίας. Από την άλλη, ο Αθανάσιος Ορφανίδης, τέως Διοικητής της ΚΤΚ, ανέλαβε δικές του ευθύνες, που δεν κατάφερε να πείσει ούτε τον Δ. Χριστόφια ούτε τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, για την ύψιστη αναγκαιότητα να ληφθούν έγκαιρα μέτρα για αποτροπή της κατάρρευσης της οικονομίας. Τι αναδύεται μέσα από όσα ο Αθ. Ορφανίδης καταγράφει και τεκμηριώνει στη δήλωσή του ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής; Η μεθοδευμένη, άτεγκτη, αμετακίνητη προσπάθεια του Δ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ να διαφυλαχθεί, να προστατευθεί, να επωφεληθεί ή να μην επηρεασθεί το κόμμα από οποιεσδήποτε εξελίξεις στην οικονομία ή κόστος. Ιδού τι λέγει:
«Αφού δεν είχα πετύχει να πείσω την κυβέρνηση απευθείας, την άνοιξη του 2011 προσπάθησα να πείσω τον Γ.Γ. του κόμματος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρνείτο να με
συναντήσει ούτε και απαντούσε σε επιστολές μου τότε. Ήταν σημαντικό, όμως, η κυβέρνηση να υλοποιήσει τις δημοσιονομικές της δεσμεύσεις γιατί κινδύνευε να χάσει την πρόσβασή της στις αγορές. Και ήταν εφικτό τότε να λύσει το πρόβλημα με σχετικά μικρή προσπάθεια. Με 200-300 εκατομμύρια βελτίωση τότε, θα μπορούσαν να σωθούν τα πολλά δισεκατομμύρια πλούτου και εισοδημάτων που χάθηκαν τώρα. Δυστυχώς, για τον Γενικό Γραμματέα ήταν πιο σημαντικό το ΑΚΕΛ να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές. Αν και έδειχνε να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους, για παράδειγμα, όπως του εξήγησα, τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα έχανε ο τόπος αν η κυβέρνηση συνέχιζε την πορεία που ακολουθούσε, η θέση του ήταν ξεκάθαρη. Πρώτα ήταν το κόμμα και οι εκλογές.
»Σχετική είναι και η μετέπειτα παραδοχή του τότε Υπουργού Οικονομικών (Χαρ. Σταυράκη), ότι απέτρεψε τη δημοσιοποίηση της αξιολόγησης του οίκου Fitch πριν από τις βουλευτικές εκλογές. Και το ΑΚΕΛ τα κατάφερε. Κέρδισε ακόμα μια βουλευτική έδρα. Με βαρύ τίμημα για τον τόπο. Αμέσως μετά τις εκλογές, την ίδια βδομάδα, η κυβέρνηση έχασε την πρόσβαση στις αγορές. Έτσι, από τον Μάιο του 2011, η χώρα μας μπήκε στον αναπνευστήρα». Και προσθέτει: «Μετά το Μαρί, εξηγούσα ότι ήταν πια σε κίνδυνο ό,τι είχαμε κτίσει για δεκαετίες. Σε επιστολή προς τον Πρόεδρο, ανέφερα ότι η οικονομική καταστροφή, που διαφαινόταν, ήταν συγκρίσιμη με αυτήν που ζήσαμε το 1974, δεχόμενος χλευασμό και τις συνήθεις κατηγορίες ότι κινδυνολογούσα. Δυστυχώς, αν και το απεύχομαι, φοβάμαι πως το αποτέλεσμα των συντονισμένων ενεργειών εναντίον του τραπεζικού συστήματος, που έγιναν από την ΚΤΚ και την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, είναι ότι η οικονομική καταστροφή του τόπου μας, από την αρχή της κατρακύλας, θα αποδειχθεί ακόμα χειρότερη από το 1974». Ποιος νοιαζόταν; Πάντως, όχι ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. «Δυστυχώς για τον τόπο μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεξε να αγνοήσει την ΕΚΤ εντελώς εκείνους τους κρίσιμους μήνες. Κάποιοι συμβούλευαν, φαίνεται, ότι ένα δάνειο από τη Ρωσία θα ήταν καλύτερη λύση. Και έτσι το καλοκαίρι του 2011, όταν τα λεφτά στέρεψαν, αντί να χειριστεί το πρόβλημα της χώρας, η κυβέρνηση άρχισε διαβουλεύσεις για δάνειο από τη Ρωσία, που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να σπρώξει το πρόβλημα πιο κάτω, μετά τις εκλογές του 2013. Φαίνεται πως, για το κόμμα τουλάχιστον, αυτό κρίθηκε καλύτερο».
Ο Αθ. Ορφανίδης καταγγέλλει ακόμα: «Για να γλιτώσουμε τα χειρότερα, έπρεπε η κυβέρνηση ΑΚΕΛ να θέλει να βοηθήσει τον τόπο. Με τη λήξη της θητείας μου, ήλπιζα ότι ο Υπουργός (Β. Σιαρλή) θα έπειθε τον Πρόεδρο. Δυστυχώς, όταν έφτασε το τέλος Μαΐου διαφάνηκε ότι για μιαν ακόμη φορά η ευκαιρία είχε χαθεί. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη δημοσιογραφική του συνέντευξη, για την εσωτερική διακυβέρνηση, άδειασε τον υπουργό και τους "μανδαρίνους" του υπουργείου. Αντί να βοηθήσει, έδωσε όρκο ότι, ενόσω ήταν Πρόεδρος, δεν θα λάμβανε κανένα μέτρο δημοσιονομικής εξυγίανσης. Έτσι, τίναξε στον αέρα και αυτή την τελευταία ευκαιρία για βοήθεια από την ΕΚΤ για να σωθεί η χώρα χωρίς πρόγραμμα. Η άρνηση του Προέδρου ουσιαστικά ισοδυναμούσε με πρόσκληση της Τρόικας για μνημόνιο με σκληρότερα μέτρα. Όπως και έγινε μόλις λίγες βδομάδες αργότερα, πριν από το τέλος του Ιούνη». Θα το ξαναγράψουμε με περισσότερη ένταση: Χριστόφιας, ΑΚΕΛ και Π. Δημητριάδης μεθόδευσαν και συνήργησαν στην καταστροφή της οικονομίας και του τόπου. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την κατάθεση Ορφανίδη και από όσους μέχρι σήμερα κατέθεσαν στην Επιτροπή. Γι’ αυτό οι πολίτες απαιτούν τιμωρία όσων κατέστρεψαν τον τόπο και την οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου