Γκελ... γκελ... καϊκτσή...

του Γιώργου Κράλογλου

Βγήκε, λόγω ΔΕΘ, η «τράτα» του ΣΥΡΙΖΑ με δολώματα τις υποσχέσεις για ακύρωση πλειστηριασμών, ιδιωτικοποιήσεων, απολύσεων και μετακινήσεων κάθε πικραμένου κρατικού υπαλλήλου. Και από δίπλα οι συνεργαζόμενες συντεχνιακές «ψαρόβαρκες» των βολεμένων στην παιδεία, την υγεία και στο κράτος παρωδία για να εκδικηθούν εμάς επειδή τους χαλάσανε την βολή τους. Εμείς παραμένουμε απλοί «λουόμενοι».
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στα «δολώματα» της νέας «ψαριάς» του ΣΥΡΙΖΑ (όπως παρουσιάζονται στην ανακοίνωσή του των προηγουμένων ημερών) εξετάζοντας παράλληλα και τον «αγώνα» των συντεχνιών στις οποίες συμπαρίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα δούμε έτσι και αν η «συγκομιδή» θα έχει ψάρια «ελευθέρας βοσκής» ή των «ιχθυοτροφείων ΠΑΣΟΚ και άλλων προοδευτικών δυνάμεων».
Και επειδή γνωρίζω την «κομματικά τυποποιημένη» άποψη ότι αυτό που έχει σημασία είναι τι αποφασίζει και τι πράττει η κυβέρνηση και όχι τι λέει ότι θα κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση, ως κυβέρνηση, και εν προκειμένω ο ΣΥΡΙΖΑ που ουδέποτε έχει κυβερνήσει κ.λ.π., κ.λ.π., σπεύδω να δώσω την απάντησή μου.
Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση (που οι μετρήσεις την φέρνουν και πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές) γενικεύει (όπως λέει) τον αγώνα πτώσης της κυβέρνησης συμπαριστάμενη και στις κρατικές συντεχνίες που επίσης επιδιώκουν την πτώση της κυβέρνησης (διαφορετικά δεν ανατρέπεται η πολιτική της) είμαστε (όλοι μας πιστεύω) υποχρεωμένοι να μελετήσουμε αυτά που μας υπόσχεται ως πιθανή επόμενη εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ότι δεν πρόκειται να δεχθεί καμία μορφή πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας. Στην περίπτωση αυτή έχουμε δύο σαφέστατα μηνύματα.
Πρώτο μήνυμα ότι όπως και τα προηγούμενα 40 χρόνια έτσι και με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχουμε απόλυτη παρέμβαση της πολιτικής στην οικονομία και συνέχιση του παγώματος των κανόνων ελεύθερης λειτουργίας της αγοράς.
Δεύτερο μήνυμα αναφερόμενο στην ειδικότερη δε περίπτωση των πλειστηριασμών (που πρώτη η Νέα Δημοκρατία το 2008 παρενέβη και άλλαξε τους κανόνες λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς) ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε ένα κράτος να λέει στις Τράπεζες τι δικαιούνται να κάνουν και τι όχι.
Αλλά με αυτούς τους κανόνες καμία κυβέρνηση (ούτε η σημερινή) δεν μπορεί να κρατήσει τον ιδιωτικό τομέα ή να φέρει επενδυτές για επενδύσεις ουσίας. Άρα για τα 2.000.000 ανέργων θα υπάρχει μόνο κράτος και φορολογούμενοι.
Πάμε παρακάτω.
Υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ακυρώσει κάθε ιδιωτικοποίηση που έχει γίνει. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο ΟΠΑΠ επιστρέφει στο κράτος και το κράτος αποζημιώνει τους αγοραστές.
Επίσης στα κράτος επιστρέφουν η ΑΤΕ και κατ΄ επέκταση οι Εταιρίες της. Σημαίνει ακόμη ότι δεν θα πωληθεί η ΛΑΡΚΟ, η ΔΕΠΑ και οι βιομηχανίες αμύνης (που έχουν σειρά) γιατί τίθεται θέμα ακύρωσης των συμφωνιών.
Κατά την άποψη δε της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στο κράτος ο ΟΤΕ, ενώ άγνωστες παραμένουν οι προθέσεις για ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ.
Εδώ λοιπόν θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή για αποζημιώσεις και επαναπροσλήψεις υπάλληλοι της ΑΤΕ που αναγκάστηκαν να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα και οι υπάλληλοι της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ που έμειναν εκτός αντικειμένου...
Η επόμενη υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, είναι ότι θα ακυρώσει αυτά που έγιναν και θα γίνουν στην παιδεία (σχέδιο Αρβανιτόπουλου) και στην υγεία (σχέδιο Γεωργιάδη).
Αυτό σημαίνει ότι θα επαναλειτουργήσουν τα κρατικά Νοσοκομεία που καταργήθηκαν και θα επιστρέψουν στα Σχολεία όλοι όσοι μετακινήθηκαν.
Άρα θα έχουμε δεύτερη φουρνιά μετακίνησης ασθενών και παιδιών από Σχολείου εις Σχολείον...
Η επόμενη μεγάλη αλλαγή θα είναι η επαναπρόσληψη των απολυμένων κρατικών υπαλλήλων και η μετακίνηση στις παλαιές θέσεις όσων εντάσσονται τώρα στο πρόγραμμα κινητικότητας του σχεδίου Μητσοτάκη το οποίο και θα ακυρωθεί.
Και ας περάσουμε τώρα στο γενικευμένο αγώνα συμπαράστασης των κρατικών συντεχνιών (ΟΛΜΕ, υγείας και ΑΔΕΔΥ) στην προσπάθεια ΣΥΡΙΖΑ να ανατραπεί η κυβέρνηση δια της γνωστής μεθόδου των απεργιών τύπου ανένδοτου.
Ας σταθούμε δε ειδικά στο φλέγον θέμα με την ΟΛΜΕ πρόθεση της οποίας (που αναμένεται να επικυρωθεί) είναι να μην ανοίξουν τα Σχολεία και να μείνουν κλειστά μέχρι να δικαιωθούν.
Δεν μπαίνω στην ουσία του αγώνα αλλά μόνο στην μορφή του που είναι ξεκάθαρα εκδίκηση προς την κοινωνία και στα παιδιά κλείνοντας τα Σχολεία με το έτσι θέλω και ανοίγοντας τα όποτε νομίζουν ότι δικαιώθηκε ο αγώνας που καθορίζει μια κομματική παρέα προβάλλοντας την βλακώδη συντεχνιακή άποψη «κονσέρβα» ότι δεν κλείνουμε εμείς τα Σχολεία αλλά η κυβέρνηση με την πολιτικής της.
Όταν όμως οι γονείς αρχίζουν και παίρνουν τα παιδιά τους από τα κρατικά Σχολεία και τα στέλνουν στα ιδιωτικά, κάνοντας και το σ.... τους παξιμάδι) τότε θα λένε ότι φταίνε ο καπιταλισμός και οι μνημονιακοί.
Και για να επανέλθω στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε από μια υποψήφια κυβέρνηση που δηλώνει Αριστερή; Τίποτε άλλο. Αυτά και ακόμη περισσότερα. Τα σημειώνω όμως για να μην ξεχασθούν ως συγκεκριμένες υποσχέσεις... Γιατί είναι μέγα λάθος αν ξεχασθούν...