του Κώστα Στούπα
Η Πορτογαλία επιστρέφει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης καθώς στο β΄ τρίμηνο το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,1%. Οι εκτιμήσεις της Τρόικας έπεσαν έξω καθώς υπολόγιζαν για το σύνολο του 2013 μείωση κατά 2%.
Αιχμή του δόρατος της πορτογαλικής ανάπτυξης οι εξαγωγές, οι οποίες στο α΄ εξάμηνο παρουσίασαν αύξηση κατά 3%.
Η Ιρλανδία, η άλλη περίπτωση του μνημονίου, βρίσκεται πολύ κοντά στην ανάκαμψη. Και γι’ αυτή αιχμή του δόρατος είναι οι εξαγωγές.
Για την ιστορία οι εξαγωγές στην Ελλάδα υπολογίζονται σε περίπου 2 δισ. ευρώ το μήνα, της Πορτογαλίας σε 4 δισ. ευρώ το μήνα και της Ιρλανδίας σε 7 δισ. το μήνα. Αυτό αποτελεί μια επαρκή εξήγηση για τους συνδικαλιστές γιατί στην τελευταία ο βασικός μισθός είναι πάνω από τα 1.300 ευρώ και παρέμεινε στα ίδια επίπεδα και εντός μνημονίου.
Η διαφορά μεταξύ των τριών χωρών του μνημονίου είναι εμφανής, η Πορτογαλία υλοποιεί τις μεταρρυθμίσεις με μεγαλύτερη συνέπεια από την Ελλάδα, όπου το δόγμα της τελευταίας τριετίας επικεντρώθηκε από την εκάστοτε κυβέρνηση να λέει ναι σε όλα και μετά την
αποχώρηση να μην πράττει ουδέν (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων).
Η ημετέρα πολιτική ηγεσία έχει επικεντρώσει τις προσπάθειες της στο να εκστομίζει «μπαρούφες» περί επιστροφής των μισθών και συντάξεων στα προ επίπεδα κρίσης με ένα άρθρο σε ένα νόμο και σε αιματηρές προσπάθειες εμφάνισης πρωτογενούς πλεονάσματος μέσω εξόντωσης κάθε οικονομικής δραστηριότητας με την υψηλή φορολογία και την παρακράτηση του ΦΠΑ από τους εξαγωγείς...
Αυτό το τελευταίο, μοιάζει με την αφαίμαξη ενός ζωντανού οργανισμού προκειμένου να διοχετευθεί το αίμα σε κάποιο υπέργηρο και ετοιμοθάνατο. Ήτοι, η εξόντωση του ζωντανού κεφαλαίου για χάρη του νεκρού...
Επαίρεται το Υπουργείο των Οικονομικών για την μείωση των ληξιπρόθεσμων χρεών του δημοσίου από 6,5 δισ. ευρώ σε 4,3 δισ. ευρώ. Οι προτεραιότητες σ΄ αυτές τις αποπληρωμές ήταν να πληρωθεί το εφάπαξ 18.500 δημοσίων υπαλλήλων περί τα 3,6 δισ. ευρώ, την επιχορήγηση του ΜΤΣ...
Για τον ιδιωτικό τομέα φρόντισε μόνο να καταβάλει κάτι από τις υποχρεώσεις των νοσοκομείων και από αμύθητα ποσά που συνταγογραφούσαν οι γιατροί του δημοσίου με την ανοχή των πολιτικών και συνδικαλιστών στα πλαίσια μαζί με το φακελάκι, της απόκτησης καταθέσεων στην Ελβετία και βίλας στο Αιγαίο.
Είναι φανερό πως παρά το στραπάτσο της χρεοκοπίας της χώρας το πολιτικό σύστημα αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της χρεοκοπίας της χώρας και να αλλάξει ρότα πλεύσης.
Το πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύεται τον φόβο της Ευρωζώνης και του διεθνούς παράγοντα μιας χρεοκοπίας εντός του ευρώ ή εξώθησης από αυτό και χρηματοδοτούν αφειδώς τις μαύρες πελατειακές τρύπες της εγχώριας παρασσιτοκρατίας.
Το πολιτικό σύστημα παραμένει αιχμάλωτο ποικίλων ομάδων συμφερόντων ομάδων του δημοσίου, συντεχνιών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών οι οποίες απειλούν με πολιτική ανατροπή του σκηνικού, ενισχύοντας τους νεοσταλινικούς του ΣΥΡΙΖΑ και τους Νεοναζιστές της ΧΑ.
Με απλά λόγια τα συμφέροντα των βολεμένων που ελέγχουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας, μοιάζουν με κάποιον που έχει μεταφέρει μια βόμβα στο διαμέρισμα εντός της πολυκατοικίας και απειλεί να την πυροδοτήσει.
Η βόμβα φυσικά μπορεί να σπάσει τα τζάμια και τις πόρτες των γειτονικών διαμερισμάτων, αφού πρώτα θα εξαφανίσει το τσαρδί μας...
Η Πορτογαλία επιστρέφει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης καθώς στο β΄ τρίμηνο το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1,1%. Οι εκτιμήσεις της Τρόικας έπεσαν έξω καθώς υπολόγιζαν για το σύνολο του 2013 μείωση κατά 2%.
Αιχμή του δόρατος της πορτογαλικής ανάπτυξης οι εξαγωγές, οι οποίες στο α΄ εξάμηνο παρουσίασαν αύξηση κατά 3%.
Η Ιρλανδία, η άλλη περίπτωση του μνημονίου, βρίσκεται πολύ κοντά στην ανάκαμψη. Και γι’ αυτή αιχμή του δόρατος είναι οι εξαγωγές.
Για την ιστορία οι εξαγωγές στην Ελλάδα υπολογίζονται σε περίπου 2 δισ. ευρώ το μήνα, της Πορτογαλίας σε 4 δισ. ευρώ το μήνα και της Ιρλανδίας σε 7 δισ. το μήνα. Αυτό αποτελεί μια επαρκή εξήγηση για τους συνδικαλιστές γιατί στην τελευταία ο βασικός μισθός είναι πάνω από τα 1.300 ευρώ και παρέμεινε στα ίδια επίπεδα και εντός μνημονίου.
Η διαφορά μεταξύ των τριών χωρών του μνημονίου είναι εμφανής, η Πορτογαλία υλοποιεί τις μεταρρυθμίσεις με μεγαλύτερη συνέπεια από την Ελλάδα, όπου το δόγμα της τελευταίας τριετίας επικεντρώθηκε από την εκάστοτε κυβέρνηση να λέει ναι σε όλα και μετά την
αποχώρηση να μην πράττει ουδέν (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων).
Η ημετέρα πολιτική ηγεσία έχει επικεντρώσει τις προσπάθειες της στο να εκστομίζει «μπαρούφες» περί επιστροφής των μισθών και συντάξεων στα προ επίπεδα κρίσης με ένα άρθρο σε ένα νόμο και σε αιματηρές προσπάθειες εμφάνισης πρωτογενούς πλεονάσματος μέσω εξόντωσης κάθε οικονομικής δραστηριότητας με την υψηλή φορολογία και την παρακράτηση του ΦΠΑ από τους εξαγωγείς...
Αυτό το τελευταίο, μοιάζει με την αφαίμαξη ενός ζωντανού οργανισμού προκειμένου να διοχετευθεί το αίμα σε κάποιο υπέργηρο και ετοιμοθάνατο. Ήτοι, η εξόντωση του ζωντανού κεφαλαίου για χάρη του νεκρού...
Επαίρεται το Υπουργείο των Οικονομικών για την μείωση των ληξιπρόθεσμων χρεών του δημοσίου από 6,5 δισ. ευρώ σε 4,3 δισ. ευρώ. Οι προτεραιότητες σ΄ αυτές τις αποπληρωμές ήταν να πληρωθεί το εφάπαξ 18.500 δημοσίων υπαλλήλων περί τα 3,6 δισ. ευρώ, την επιχορήγηση του ΜΤΣ...
Για τον ιδιωτικό τομέα φρόντισε μόνο να καταβάλει κάτι από τις υποχρεώσεις των νοσοκομείων και από αμύθητα ποσά που συνταγογραφούσαν οι γιατροί του δημοσίου με την ανοχή των πολιτικών και συνδικαλιστών στα πλαίσια μαζί με το φακελάκι, της απόκτησης καταθέσεων στην Ελβετία και βίλας στο Αιγαίο.
Είναι φανερό πως παρά το στραπάτσο της χρεοκοπίας της χώρας το πολιτικό σύστημα αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της χρεοκοπίας της χώρας και να αλλάξει ρότα πλεύσης.
Το πολιτικό σύστημα εκμεταλλεύεται τον φόβο της Ευρωζώνης και του διεθνούς παράγοντα μιας χρεοκοπίας εντός του ευρώ ή εξώθησης από αυτό και χρηματοδοτούν αφειδώς τις μαύρες πελατειακές τρύπες της εγχώριας παρασσιτοκρατίας.
Το πολιτικό σύστημα παραμένει αιχμάλωτο ποικίλων ομάδων συμφερόντων ομάδων του δημοσίου, συντεχνιών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών οι οποίες απειλούν με πολιτική ανατροπή του σκηνικού, ενισχύοντας τους νεοσταλινικούς του ΣΥΡΙΖΑ και τους Νεοναζιστές της ΧΑ.
Με απλά λόγια τα συμφέροντα των βολεμένων που ελέγχουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας, μοιάζουν με κάποιον που έχει μεταφέρει μια βόμβα στο διαμέρισμα εντός της πολυκατοικίας και απειλεί να την πυροδοτήσει.
Η βόμβα φυσικά μπορεί να σπάσει τα τζάμια και τις πόρτες των γειτονικών διαμερισμάτων, αφού πρώτα θα εξαφανίσει το τσαρδί μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου