Του Γιώργου Κράλογλου
Λειτουργούν αποτελεσματικά οι αγωγοί επικοινωνίας της κορυφής της κυβέρνησης με τα υψηλά, τα ενδιάμεσα και τα κατώτερα κλιμάκια ή μήπως φράζουν από κομματικά σταγονίδια... που περνάνε το δικό τους σε συνεννόηση με ομάδες και με κόμματα; Υποχρέωση του κ. Σαμαρά είναι να μην περιορισθεί στα χρυσαυγίτικα «σταγονίδια» αλλά να αναζητήσει και άλλα πιθανά μπλοκαρίσματα...
Η επισήμανση του σημερινού μου σημειώματος δεν είναι καθόλου τυχαία. Μαθαίνω ότι πολλές επιπλοκές σε καθημερινά αλλά και σημαντικού ενδιαφέροντος θέματα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν είναι ούτε συμπτωματικές ούτε αποτέλεσμα γραφειοκρατίας και ανικανότητας.
Πρόκειται για σκοπιμότητες που έχουν και κομματικό χρώμα και «άρωμα» υπονόμευσης πολιτικών επιλογών πότε του ίδιου του πρωθυπουργού και πότε του οικονομικού επιτελείου όταν (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με την κορυφή.
Θα αποφύγω (προς το παρόν) να είμαι διαφωτιστικός γιατί αφενός δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι έτσι έχουν τα πράγματα και αφετέρου γιατί κάτι τέτοια σενάρια είναι αδύνατον να διασταυρωθούν δημοσιογραφικά επειδή υπάρχει κίνδυνος παραπληροφόρησης.
Κάνω όμως την αναφορά μου στο λεγόμενο παρασκήνιο γιατί αυτοί που περιγράφουν το σενάριο έχουν επιχειρήματα και δίνουν ερμηνείες που συνδέονται με τις μεγάλες επενδύσεις, με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, με τις μεταρρυθμίσεις και με τις αναμορφώσεις στον χώρο της παιδείας και της κοινωνικής πολιτικής.
Υποστηρίζουν συγκεκριμένα, μεταξύ πολλών άλλων, ότι η καθημερινή «πολεμική» έχει να κάνει με αντιδράσεις συντεχνιών κρατικών υπαλλήλων που έτσι θεωρούν ότι υπονομεύουν
τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης σε ανατροπές που τους θίγουν ή περιορίζουν την επιφάνεια δράσεως της τάξης τους.
Έτσι ερμηνεύονται οι αδυναμίες φυσιολογικής πορείας θεμάτων με δεδομένο χρονοδιάγραμμα είτε από την κορυφή της κυβέρνησης είτε από το οικονομικό επιτελείο.
Νομοσχέδια που συνδέονται με απλοποιήσεις διαδικασιών και κατάργηση γραφειοκρατικών εμποδίων προσκρούουν σε επιχειρήματα του τύπου «Δεν θα κάνουμε αυτά που υποδεικνύουν και συμφέρουν τους βιομήχανους και τους άλλους επιχειρηματίες...».
Ρυθμίσεις συγκεκριμένων θεμάτων όπως, για παράδειγμα, χωροταξικά και περιβαλλοντικά σχέδια ανακόπτονται από υπηρεσιακούς και περιφερειακούς παράγοντες με προβολή δήθεν περιβαλλοντικής ευαισθησίας που όμως υποκρύπτουν υπονόμευση της κυβέρνησης.
Άλλης μορφής αντιδράσεις εμφανίζονται μέσα από ενστάσεις σε συγκεκριμένες αποφάσεις της κυβέρνησης για ζωτικά θέμα της οικονομικής πολιτικής που αγγίζουν και τις επιχειρήσεις και τον καταναλωτή.
Ο τρόπος εφαρμογής της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση και οι κωμικές παρεμβάσεις με διάφορες ερμηνείες δεν ήταν ούτε στην αρχή ούτε στην συνέχεια τυχαίες.
Οι συντεχνιακές αντιδράσεις για την επένδυση των Κινέζων στο λιμάνι του Πειραιά σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ βρίσκουν ανταπόκριση σε ομάδες που ανήκουν στο βαθύ ΠΑΣΟΚ και μπορούν να επηρεάζουν την κυβερνητική πολιτική γιατί πείθουν και το σημερινό ΠΑΣΟΚ ότι επιβάλλεται ανόρθωση του αναστήματος του κόμματος... μέσα στο κυβερνητικό σχήμα ενόψει των όποιων εκλογών...
Στο κύκλωμα των ερευνών πετρελαίου εμφανίζονται επίσης παρόμοιες παρεμβολές που έχουν αγανακτήσει τις κοινοπραξίες οι οποίες μέσω του διαγωνισμού του 2012 αγωνίζονται ακόμη, ενάμιση χρόνο μετά, να πάρουν στα χέρια τους συμβάσεις παραχώρησης. Οι ενδιαφερόμενοι όμιλοι δεν πιστεύουν στα μάτια τους αυτό που βλέπουν μεταξύ της κυβερνητικής πολιτικής βούλησης και της εφαρμογής της στην πράξη.
Επιχειρήματα αυτού του ακατανόητου αλαλούμ στην εφαρμογή της κυβερνητικής βούλησης στην όλη οικονομική πολιτική χρησιμοποιούν και μεγάλοι ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν ενδιαφέρον να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα αλλά (όπως λένε) δεν μπορεί να γίνει αυτό αν δεν ξεκαθαρίσει το κλίμα...
Και εννοούν, με την τελευταία αυτή φράση, ότι η κυβέρνηση είναι «αιχμάλωτη» ισορροπιών και πιθανών μετεκλογικών σχηματισμών στους οποίους «επενδύει» από σήμερα με αντιστάθμισμα την ανοχή της σε λαϊκίστικες παρεμβολές, κυρίως του ΠΑΣΟΚ ή και ομάδων της Νέας Δημοκρατίας που θέλουν να δίνουν συνεχώς ένα έντονο παρών μέσα στο κυβερνητικό σχήμα περνώντας την δική τους γραμμή.
Ας πούμε ότι όλα αυτά είναι υπερβολές και φαντασιώσεις κάποιων εραστών της συνωμοσίας και πως με τον τρόπο αυτό κάποιοι επιδιώκουν και τον "καθαγιασμό" της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Σαμαρά.
Και έτσι να συμβαίνει αναμφισβήτητο γεγονός που όλοι μας ζούμε είναι ότι κάτι δεν πάει καλά μεταξύ της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης και της εφαρμογής στην πράξη αυτών που έχει αποφασίσει να μεταβάλλει ή να θεμελιώσει ως νέα τακτική.
Πόσο συμπτωματικοί μπορεί να είναι οι απαράδεκτοι ρυθμοί στην αποκρατικοποποίηση, οι ρυθμοί χελώνας στους πάσης φύσεως ελέγχων, η σεναριολογία και οι αντιφάσεις στην εφαρμογή ειδικών μέτρων ανακούφισης των πολιτών όπως το επίδομα θέρμανσης, οι πλειστηριασμοί, η εκχώρηση περιουσίας αντί χρεών η πάταξη της γραφειοκρατίας και η αναγέννηση λειτουργιών του κράτους.
Εάν δεν συμβαίνουν αυτά και όλα λειτουργούν χωρίς εμπόδια και παρεμβολές τότε το πρόβλημα το επωμίζονται προσωπικά οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Οι οποίοι όμως έτσι και αλλιώς δεν απαλλάσσονται των ευθυνών τους ακόμη και αν ανακαλυφθούν σταγονίδια... στην κυβέρνηση και το κράτος.
Λειτουργούν αποτελεσματικά οι αγωγοί επικοινωνίας της κορυφής της κυβέρνησης με τα υψηλά, τα ενδιάμεσα και τα κατώτερα κλιμάκια ή μήπως φράζουν από κομματικά σταγονίδια... που περνάνε το δικό τους σε συνεννόηση με ομάδες και με κόμματα; Υποχρέωση του κ. Σαμαρά είναι να μην περιορισθεί στα χρυσαυγίτικα «σταγονίδια» αλλά να αναζητήσει και άλλα πιθανά μπλοκαρίσματα...
Η επισήμανση του σημερινού μου σημειώματος δεν είναι καθόλου τυχαία. Μαθαίνω ότι πολλές επιπλοκές σε καθημερινά αλλά και σημαντικού ενδιαφέροντος θέματα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν είναι ούτε συμπτωματικές ούτε αποτέλεσμα γραφειοκρατίας και ανικανότητας.
Πρόκειται για σκοπιμότητες που έχουν και κομματικό χρώμα και «άρωμα» υπονόμευσης πολιτικών επιλογών πότε του ίδιου του πρωθυπουργού και πότε του οικονομικού επιτελείου όταν (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με την κορυφή.
Θα αποφύγω (προς το παρόν) να είμαι διαφωτιστικός γιατί αφενός δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι έτσι έχουν τα πράγματα και αφετέρου γιατί κάτι τέτοια σενάρια είναι αδύνατον να διασταυρωθούν δημοσιογραφικά επειδή υπάρχει κίνδυνος παραπληροφόρησης.
Κάνω όμως την αναφορά μου στο λεγόμενο παρασκήνιο γιατί αυτοί που περιγράφουν το σενάριο έχουν επιχειρήματα και δίνουν ερμηνείες που συνδέονται με τις μεγάλες επενδύσεις, με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, με τις μεταρρυθμίσεις και με τις αναμορφώσεις στον χώρο της παιδείας και της κοινωνικής πολιτικής.
Υποστηρίζουν συγκεκριμένα, μεταξύ πολλών άλλων, ότι η καθημερινή «πολεμική» έχει να κάνει με αντιδράσεις συντεχνιών κρατικών υπαλλήλων που έτσι θεωρούν ότι υπονομεύουν
τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης σε ανατροπές που τους θίγουν ή περιορίζουν την επιφάνεια δράσεως της τάξης τους.
Έτσι ερμηνεύονται οι αδυναμίες φυσιολογικής πορείας θεμάτων με δεδομένο χρονοδιάγραμμα είτε από την κορυφή της κυβέρνησης είτε από το οικονομικό επιτελείο.
Νομοσχέδια που συνδέονται με απλοποιήσεις διαδικασιών και κατάργηση γραφειοκρατικών εμποδίων προσκρούουν σε επιχειρήματα του τύπου «Δεν θα κάνουμε αυτά που υποδεικνύουν και συμφέρουν τους βιομήχανους και τους άλλους επιχειρηματίες...».
Ρυθμίσεις συγκεκριμένων θεμάτων όπως, για παράδειγμα, χωροταξικά και περιβαλλοντικά σχέδια ανακόπτονται από υπηρεσιακούς και περιφερειακούς παράγοντες με προβολή δήθεν περιβαλλοντικής ευαισθησίας που όμως υποκρύπτουν υπονόμευση της κυβέρνησης.
Άλλης μορφής αντιδράσεις εμφανίζονται μέσα από ενστάσεις σε συγκεκριμένες αποφάσεις της κυβέρνησης για ζωτικά θέμα της οικονομικής πολιτικής που αγγίζουν και τις επιχειρήσεις και τον καταναλωτή.
Ο τρόπος εφαρμογής της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση και οι κωμικές παρεμβάσεις με διάφορες ερμηνείες δεν ήταν ούτε στην αρχή ούτε στην συνέχεια τυχαίες.
Οι συντεχνιακές αντιδράσεις για την επένδυση των Κινέζων στο λιμάνι του Πειραιά σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ βρίσκουν ανταπόκριση σε ομάδες που ανήκουν στο βαθύ ΠΑΣΟΚ και μπορούν να επηρεάζουν την κυβερνητική πολιτική γιατί πείθουν και το σημερινό ΠΑΣΟΚ ότι επιβάλλεται ανόρθωση του αναστήματος του κόμματος... μέσα στο κυβερνητικό σχήμα ενόψει των όποιων εκλογών...
Στο κύκλωμα των ερευνών πετρελαίου εμφανίζονται επίσης παρόμοιες παρεμβολές που έχουν αγανακτήσει τις κοινοπραξίες οι οποίες μέσω του διαγωνισμού του 2012 αγωνίζονται ακόμη, ενάμιση χρόνο μετά, να πάρουν στα χέρια τους συμβάσεις παραχώρησης. Οι ενδιαφερόμενοι όμιλοι δεν πιστεύουν στα μάτια τους αυτό που βλέπουν μεταξύ της κυβερνητικής πολιτικής βούλησης και της εφαρμογής της στην πράξη.
Επιχειρήματα αυτού του ακατανόητου αλαλούμ στην εφαρμογή της κυβερνητικής βούλησης στην όλη οικονομική πολιτική χρησιμοποιούν και μεγάλοι ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι που έχουν ενδιαφέρον να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα αλλά (όπως λένε) δεν μπορεί να γίνει αυτό αν δεν ξεκαθαρίσει το κλίμα...
Και εννοούν, με την τελευταία αυτή φράση, ότι η κυβέρνηση είναι «αιχμάλωτη» ισορροπιών και πιθανών μετεκλογικών σχηματισμών στους οποίους «επενδύει» από σήμερα με αντιστάθμισμα την ανοχή της σε λαϊκίστικες παρεμβολές, κυρίως του ΠΑΣΟΚ ή και ομάδων της Νέας Δημοκρατίας που θέλουν να δίνουν συνεχώς ένα έντονο παρών μέσα στο κυβερνητικό σχήμα περνώντας την δική τους γραμμή.
Ας πούμε ότι όλα αυτά είναι υπερβολές και φαντασιώσεις κάποιων εραστών της συνωμοσίας και πως με τον τρόπο αυτό κάποιοι επιδιώκουν και τον "καθαγιασμό" της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Σαμαρά.
Και έτσι να συμβαίνει αναμφισβήτητο γεγονός που όλοι μας ζούμε είναι ότι κάτι δεν πάει καλά μεταξύ της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης και της εφαρμογής στην πράξη αυτών που έχει αποφασίσει να μεταβάλλει ή να θεμελιώσει ως νέα τακτική.
Πόσο συμπτωματικοί μπορεί να είναι οι απαράδεκτοι ρυθμοί στην αποκρατικοποποίηση, οι ρυθμοί χελώνας στους πάσης φύσεως ελέγχων, η σεναριολογία και οι αντιφάσεις στην εφαρμογή ειδικών μέτρων ανακούφισης των πολιτών όπως το επίδομα θέρμανσης, οι πλειστηριασμοί, η εκχώρηση περιουσίας αντί χρεών η πάταξη της γραφειοκρατίας και η αναγέννηση λειτουργιών του κράτους.
Εάν δεν συμβαίνουν αυτά και όλα λειτουργούν χωρίς εμπόδια και παρεμβολές τότε το πρόβλημα το επωμίζονται προσωπικά οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Οι οποίοι όμως έτσι και αλλιώς δεν απαλλάσσονται των ευθυνών τους ακόμη και αν ανακαλυφθούν σταγονίδια... στην κυβέρνηση και το κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου