[Αυτή η «αρχή» είναι η θέση των επαναστατών και η άρνηση αυτής της θέσης είναι έργο των οπορτουνιστών που διαπαιδαγωγούν τις μάζες ενάντια στο πνεύμα της επανάστασης. Αυτή η θέση ισχύει και όταν οι όροι για την νίκη της επανάστασης δεν είναι από πριν εξασφαλισμένοι, ανεξάρτητα από θυσίες και αποτυχίες...«... Οι επαναστάτες είναι υποχρεωμένοι να διαπαιδαγωγούν τις μάζες κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες στη βάση της «αρχής»: με ΒΙΑ ενάντια στη ΒΙΑ, με όπλο ενάντια στο όπλο. Συνεπώς το Κόμμα του προλεταριάτου πρέπει να διαπαιδαγωγεί τις μάζες στην αντίσταση ενάντια στην βία και εκμετάλλευση και να επικροτεί τις ατομικές ή ομαδικές πράξεις αντιβίας στη βία απ' όπου και αν προέρχεται σε συνδυασμό με την «αρχή» της ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ώστε να εξοντώνουμε πλήρως μικρότερες δυνάμεις του εχθρού»]
Τώρα, εσείς νομίζετε ότι αυτά είναι η συνέχεια της «κουβέντας» που ξεστόμισε υπό τύπον απειλής προ ημερών στην Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα, παρμένα από την πολιτική απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του ΚΚΕ.
Αμ δε!
Τα αντέγραψα κατά λέξη από το βιβλίο του Γεράσιμου Μαλτέζου «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, ζητήματα στρατηγικής και τακτικής της ηγεσίας του» εκδ. 1984 και συγκεκριμένα από την σελίδα 77 και στο οποίο βιβλίο ο συγγραφέας αναλύει τις βασικές αρχές της τακτικής και στρατηγικής ενός ανταρτοπολέμου για την επικράτηση του κομμουνισμού καθώς και τα λάθη από πλευράς της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου..
Ο Γεράσιμος Μαλτέζος δεν είναι ένας τυχαίος κομμουνιστής. Απεφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1937 και προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. Όπως μας πληροφορεί ο ίδιος, υπήρξε Διευθυντής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Βελουχιώτη και μετά την Συνθήκη της Βάρκιζας «στάλθηκε για προφύλαξη με πολλούς άλλους στην Αλβανία και Γιουγκοσλαβία». Διετέλεσε επιτελάρχης του Γενικού Αρχηγείου και άλλων μεγάλων μονάδων των κομμουνιστοσυμμοριτών (ΔΣΕ) ώσπου πέρασε στην Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο παραπάνω σε όλο το διάστημα από το 1946 έως την συντριβή των κομμουνιστών το 1949, δεν έλαβε μέρος σε καμμία μάχη κρυπτόμενος πάντα στα μετόπισθεν. Αντίθετα δρώντας στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Τζουμερκιώτης» το 1941-1944 έκαψε, σκότωσε, βίασε, βασάνισε, στρατολόγησε βίαια 15χρονα αγοράκια και κοριτσάκια στην περιοχή της Ηπείρου και για τον λόγο αυτόν δεν είχε το θάρρος μετά τον επαναπατρισμό του να εγκατασταθεί στην γενέτειρα Ήπειρο αλλά προτίμησε τον Βόλο, άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Αρκετά όμως με τον «Τζουμερκιώτη» και ας επιστρέψουμε σ' αυτήν ειδικά την «αρχή της τακτικής και στρατηγικής» που είναι υποχρεωμένο να τηρεί επακριβώς το «κόμμα του προλεταριάτου» στην Ελλάδα, αν θέλει να μην μετατραπεί σε οπουρτουνιστικό.
Βία στην βία απ' όπου και αν προέρχεται λοιπόν, και όπλο ενάντια στο όπλο.
Ποιος φέρνει την βία και την εκμετάλλευση; Μα το συντεταγμένο αστικό κράτος. Γκρεμίστε το...
Ποιος φέρνει το όπλο; Ο στρατιώτης και ο αστυνομικός. Σκοτώστε τον... (Θυμηθείτε τις δολοφονίες τόσων και τόσων ανύποπτων και αθώων αστυνομικών αλλά και εικοσάχρονων στρατιωτών φρουρών στρατοπέδων).
Πότε; Όταν τον βρίσκεις ανύποπτο μόνο του ή όταν εσύ υπερτερείς αριθμητικά....(Θυμηθείτε τις πρόσφατες επιθέσεις κομμουνιστικών ορδών κατά αστυνομικών τμημάτων όταν σ' αυτά ευρίσκετο μόνον ο αξιωματικός υπηρεσίας και μικρός αριθμός αστυφυλάκων φρουρών).
Πώς; Μα με ατομικές ή και ομαδικές πράξεις αντιβίας που είναι υποχρεωμένοι οι κομμουνιστές αλλά και οι συμπαθούντες να επικροτούν ή έστω να υποβαθμίζουν την σημασία του γεγονότος με όλα τα μέσα που διαθέτουν δηλαδή εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση και το «κύρος» του εκάστοτε υπερασπιστή...(Θυμηθείτε τον τρόπο που αντιμετωπίσθηκαν οι τρομοκρατικές και δολοφονικές ενέργειες της αριστεράς από το 1974 μέχρι σήμερα από τους τέως μεγαλο-ΠΑΣΟΚους και σημερινούς ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ στην χώρα μας).
Γιατί; Αφού αυτή την στιγμή οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες για «επανάσταση», αρκεί να ανάβουν τα αίματα και να δημιουργούνται αφ' ενός μεν εντυπώσεις με ταυτόχρονη ικανοποίηση του άρρωστου ψυχισμού τους και αφ' ετέρου να τηρούνται σε επαναστατική εγρήγορση οι κομμουνιστές
Το θέμα είναι ότι ενώ το ΚΚΕ δεν παύει να διακηρύσσει ποικιλοτρόπως ότι ακολουθεί πιστά αυτή την αρχή, όλοι οι υπόλοιποι θέλουν να εθελοτυφλούν.
Και καλά οι «προοδευτικοί». Αυτοί δεν βλέπουν ή μάλλον βλέπουν αυτό που θέλει το συμφέρον τους.
Οι άλλοι όμως που το παίζουν «δεξιοί» και κυρίως οι «μεγαλοσχήμονες» κομπλεξικοί δεξιοί που πάντα τηρούσαν ενοχική στάση απέναντι στους κομμουνιστές, ένας θεός ξέρει γιατί; Αυτοί που δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα βιβλίο πολεμιστή κομμουνιστή που πέρασε την ζωή του δια πυρός και σιδήρου είτε μαχόμενος για την ιδεολογία του, είτε εκτοπισμένος στην Ελλάδα αλλά και στις χώρες των ονείρων του (τις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες) εξ αιτίας αυτής ακριβώς της ιδεολογίας του, αρκούμενοι σε «αναλύσεις υψηλού επιπέδου» τρομάρα τους, των κειμένων των Μαρξ και Έγκελς, μπορεί και του Λένιν, τι ρόλο παίζουν άραγε;
Αλήθεια ξέρετε πόσα υπερδεξιά υψηλά ιστάμενα στελέχη δεξιών κομμάτων υπήρξαν κυρίως προ του 1967 αλλά και μεταπολιτευτικά πληρωμένοι πράκτορες της ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ και της ΣΤΑΖΙ που δρούσαν επικουρικά και ύπουλα υπέρ των κομμουνιστών; Δεν είναι δικά μου μυθεύματα και έχετε πολλά να μάθετε αν διαβάσετε τον κομμουνιστοσυμμορίτη «αρχιστράτηγο» Γιώργο Βοντίτσιο ή Γούσια αλλά και τον κεντρώο Γιάννη Κάτρη στο βιβλίο του «Η Γέννεση του Νεοφασισμού». Μπορείτε επίσης να ανατρέξετε στην δική μου ανάρτηση με τίτλο "Οι ανεπίληπτοι υπερδεξιοί πράχτορες της ΕΣΣΔ, τα αριστερά αποβράσματα και «τα όνειρα θερινής νύχτας»" στις 21/3/2013
Και έρχονται σήμερα οι κομπλεξικοί και αδιάβαστοι δεξιοί, ο θεός να τους κάνει, του ελληνικού κοινοβουλίου να καταπίνουν την προσβολή αλλά και την ευθεία απειλή που τους πέταξε κατάμουτρα η ατσούμπαλη Παπαρήγεβνα χωρίς να έχουν την δύναμη να την αποστομώσουν και να την βάλλουν στην θέση της και μαζί της όλη την τσογλαναρία του 4-6% που θέλει σώνει και καλά να μας αναμορφώσει στα πλαίσια του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» δίνοντας έτσι άλλοθι στην αριστερά κατατάσσοντάς την στο «συνταγματικό τόξο»
Δι' αντιπροσώπων (Αντώναρο και Παυλόπουλο) ο Καραμανλής πχ που αντί να οικτίρει τον εαυτό του για την σχεδόν αποτυχημένη πενταετία του σαν πρωθυπουργός και επιδιώκοντας μια οποιαδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο επάνοδό του θέλει να βλέπει τον κίνδυνο για την δημοκρατία και το πολίτευμα μόνο από την μια πλευρά γενόμενος έτσι συνήγορος της αριστεράς.
Το ίδιο και ο «υποτελής κολεγιόπαις» Σαμαράς που, θέλοντας να καλοπιάσει ποιους άραγε(;) εντός και εκτός συνόρων λειτουργεί λες και μοναδικός σκοπός του είναι το πως θα απαξιώσει τον Καραμανλή ενώ διεκδικεί επάξια τον χαρακτηρισμό του «πιο βρώμικου πολιτικάντη» μιας και ο «βολικός» κατά την γνώμη του μέσος ΝΔκράτης άρχισε να αντιλαμβάνεται τα ύποπτα πολιτικάντικα παιχνίδια του.
Η από γεννησιμιού της ξεμωραμένη (αποκλειστική κληρονόμος της ανοησίας του πατέρα της) Ντόρα που κάνει πως δεν θυμάται ποιοι ήταν μάρτυρες υπερασπίσεως και συνήγοροι των καθαρμάτων της 17 Ν που σκότωσαν τον πατέρα των παιδιών της να μας λέει «είμαι πεισματάρα και θα παλέψω για να γίνω πλειοψηφικό ρεύμα» στοχεύοντας σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις».
Ο «διεστραμμένος» (με την αρχαιοελληνική έννοια) και νερόβραστος ναρκισσευόμενος Αβραμόπουλος και
Ο ελάχιστος, γραφικός, αναλώσιμος και πάντα ετερόφωτος Δένδιας.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια όλοι αυτού του είδους προοδευτικοί και αδέξιοι δεξιοί χαρακτηρίζονταν από μεν τους αντικουμμουνιστές σαν «συνοδοιπόροι» από δε τους κομμουνιστές σαν «χρήσιμοι ηλίθιοι» και πολλές φορές απλά «ηλίθιοι» γιατί πάντα αυτοί ήταν και τα πρώτα θύματα σε περίπτωση επικράτησης του κομμουνισμού σε μία χώρα.
Πώς είπατε; Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος σήμερα μετά την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ ενώ αντίθετα ο κίνδυνος του ναζισμού είναι προφανής;
Σοβαρά;
Επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου, να τα βλέπω αντίστροφα, να διατηρώ τους φόβους μου και να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ να καταδικάζω τον κομμουνισμό και τους κάθε λογής «χρήσιμους ηλίθιους» όποιοι κι αν είναι και απ' όπου και αν προέρχονται και αν δεν αναφέρομαι σε άλλους της παράταξης (τον Πάνο Καμμένο πχ. αλλά και άλλους) δεν το κάνω γιατί τους ξεχωρίζω αλλά για οικονομία χώρου.
Οδυσσεύς Πάτσης, «Ήπειρος, η πατρίδα μας»
Τώρα, εσείς νομίζετε ότι αυτά είναι η συνέχεια της «κουβέντας» που ξεστόμισε υπό τύπον απειλής προ ημερών στην Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα, παρμένα από την πολιτική απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του ΚΚΕ.
Αμ δε!
Τα αντέγραψα κατά λέξη από το βιβλίο του Γεράσιμου Μαλτέζου «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, ζητήματα στρατηγικής και τακτικής της ηγεσίας του» εκδ. 1984 και συγκεκριμένα από την σελίδα 77 και στο οποίο βιβλίο ο συγγραφέας αναλύει τις βασικές αρχές της τακτικής και στρατηγικής ενός ανταρτοπολέμου για την επικράτηση του κομμουνισμού καθώς και τα λάθη από πλευράς της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ κατά την διάρκεια του συμμοριτοπολέμου..
Ο Γεράσιμος Μαλτέζος δεν είναι ένας τυχαίος κομμουνιστής. Απεφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1937 και προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. Όπως μας πληροφορεί ο ίδιος, υπήρξε Διευθυντής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Βελουχιώτη και μετά την Συνθήκη της Βάρκιζας «στάλθηκε για προφύλαξη με πολλούς άλλους στην Αλβανία και Γιουγκοσλαβία». Διετέλεσε επιτελάρχης του Γενικού Αρχηγείου και άλλων μεγάλων μονάδων των κομμουνιστοσυμμοριτών (ΔΣΕ) ώσπου πέρασε στην Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο παραπάνω σε όλο το διάστημα από το 1946 έως την συντριβή των κομμουνιστών το 1949, δεν έλαβε μέρος σε καμμία μάχη κρυπτόμενος πάντα στα μετόπισθεν. Αντίθετα δρώντας στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Τζουμερκιώτης» το 1941-1944 έκαψε, σκότωσε, βίασε, βασάνισε, στρατολόγησε βίαια 15χρονα αγοράκια και κοριτσάκια στην περιοχή της Ηπείρου και για τον λόγο αυτόν δεν είχε το θάρρος μετά τον επαναπατρισμό του να εγκατασταθεί στην γενέτειρα Ήπειρο αλλά προτίμησε τον Βόλο, άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Αρκετά όμως με τον «Τζουμερκιώτη» και ας επιστρέψουμε σ' αυτήν ειδικά την «αρχή της τακτικής και στρατηγικής» που είναι υποχρεωμένο να τηρεί επακριβώς το «κόμμα του προλεταριάτου» στην Ελλάδα, αν θέλει να μην μετατραπεί σε οπουρτουνιστικό.
Βία στην βία απ' όπου και αν προέρχεται λοιπόν, και όπλο ενάντια στο όπλο.
Ποιος φέρνει την βία και την εκμετάλλευση; Μα το συντεταγμένο αστικό κράτος. Γκρεμίστε το...
Ποιος φέρνει το όπλο; Ο στρατιώτης και ο αστυνομικός. Σκοτώστε τον... (Θυμηθείτε τις δολοφονίες τόσων και τόσων ανύποπτων και αθώων αστυνομικών αλλά και εικοσάχρονων στρατιωτών φρουρών στρατοπέδων).
Πότε; Όταν τον βρίσκεις ανύποπτο μόνο του ή όταν εσύ υπερτερείς αριθμητικά....(Θυμηθείτε τις πρόσφατες επιθέσεις κομμουνιστικών ορδών κατά αστυνομικών τμημάτων όταν σ' αυτά ευρίσκετο μόνον ο αξιωματικός υπηρεσίας και μικρός αριθμός αστυφυλάκων φρουρών).
Πώς; Μα με ατομικές ή και ομαδικές πράξεις αντιβίας που είναι υποχρεωμένοι οι κομμουνιστές αλλά και οι συμπαθούντες να επικροτούν ή έστω να υποβαθμίζουν την σημασία του γεγονότος με όλα τα μέσα που διαθέτουν δηλαδή εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση και το «κύρος» του εκάστοτε υπερασπιστή...(Θυμηθείτε τον τρόπο που αντιμετωπίσθηκαν οι τρομοκρατικές και δολοφονικές ενέργειες της αριστεράς από το 1974 μέχρι σήμερα από τους τέως μεγαλο-ΠΑΣΟΚους και σημερινούς ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ στην χώρα μας).
Γιατί; Αφού αυτή την στιγμή οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες για «επανάσταση», αρκεί να ανάβουν τα αίματα και να δημιουργούνται αφ' ενός μεν εντυπώσεις με ταυτόχρονη ικανοποίηση του άρρωστου ψυχισμού τους και αφ' ετέρου να τηρούνται σε επαναστατική εγρήγορση οι κομμουνιστές
Το θέμα είναι ότι ενώ το ΚΚΕ δεν παύει να διακηρύσσει ποικιλοτρόπως ότι ακολουθεί πιστά αυτή την αρχή, όλοι οι υπόλοιποι θέλουν να εθελοτυφλούν.
Και καλά οι «προοδευτικοί». Αυτοί δεν βλέπουν ή μάλλον βλέπουν αυτό που θέλει το συμφέρον τους.
Οι άλλοι όμως που το παίζουν «δεξιοί» και κυρίως οι «μεγαλοσχήμονες» κομπλεξικοί δεξιοί που πάντα τηρούσαν ενοχική στάση απέναντι στους κομμουνιστές, ένας θεός ξέρει γιατί; Αυτοί που δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα βιβλίο πολεμιστή κομμουνιστή που πέρασε την ζωή του δια πυρός και σιδήρου είτε μαχόμενος για την ιδεολογία του, είτε εκτοπισμένος στην Ελλάδα αλλά και στις χώρες των ονείρων του (τις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες) εξ αιτίας αυτής ακριβώς της ιδεολογίας του, αρκούμενοι σε «αναλύσεις υψηλού επιπέδου» τρομάρα τους, των κειμένων των Μαρξ και Έγκελς, μπορεί και του Λένιν, τι ρόλο παίζουν άραγε;
Αλήθεια ξέρετε πόσα υπερδεξιά υψηλά ιστάμενα στελέχη δεξιών κομμάτων υπήρξαν κυρίως προ του 1967 αλλά και μεταπολιτευτικά πληρωμένοι πράκτορες της ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ και της ΣΤΑΖΙ που δρούσαν επικουρικά και ύπουλα υπέρ των κομμουνιστών; Δεν είναι δικά μου μυθεύματα και έχετε πολλά να μάθετε αν διαβάσετε τον κομμουνιστοσυμμορίτη «αρχιστράτηγο» Γιώργο Βοντίτσιο ή Γούσια αλλά και τον κεντρώο Γιάννη Κάτρη στο βιβλίο του «Η Γέννεση του Νεοφασισμού». Μπορείτε επίσης να ανατρέξετε στην δική μου ανάρτηση με τίτλο "Οι ανεπίληπτοι υπερδεξιοί πράχτορες της ΕΣΣΔ, τα αριστερά αποβράσματα και «τα όνειρα θερινής νύχτας»" στις 21/3/2013
Και έρχονται σήμερα οι κομπλεξικοί και αδιάβαστοι δεξιοί, ο θεός να τους κάνει, του ελληνικού κοινοβουλίου να καταπίνουν την προσβολή αλλά και την ευθεία απειλή που τους πέταξε κατάμουτρα η ατσούμπαλη Παπαρήγεβνα χωρίς να έχουν την δύναμη να την αποστομώσουν και να την βάλλουν στην θέση της και μαζί της όλη την τσογλαναρία του 4-6% που θέλει σώνει και καλά να μας αναμορφώσει στα πλαίσια του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού» δίνοντας έτσι άλλοθι στην αριστερά κατατάσσοντάς την στο «συνταγματικό τόξο»
Δι' αντιπροσώπων (Αντώναρο και Παυλόπουλο) ο Καραμανλής πχ που αντί να οικτίρει τον εαυτό του για την σχεδόν αποτυχημένη πενταετία του σαν πρωθυπουργός και επιδιώκοντας μια οποιαδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο επάνοδό του θέλει να βλέπει τον κίνδυνο για την δημοκρατία και το πολίτευμα μόνο από την μια πλευρά γενόμενος έτσι συνήγορος της αριστεράς.
Το ίδιο και ο «υποτελής κολεγιόπαις» Σαμαράς που, θέλοντας να καλοπιάσει ποιους άραγε(;) εντός και εκτός συνόρων λειτουργεί λες και μοναδικός σκοπός του είναι το πως θα απαξιώσει τον Καραμανλή ενώ διεκδικεί επάξια τον χαρακτηρισμό του «πιο βρώμικου πολιτικάντη» μιας και ο «βολικός» κατά την γνώμη του μέσος ΝΔκράτης άρχισε να αντιλαμβάνεται τα ύποπτα πολιτικάντικα παιχνίδια του.
Η από γεννησιμιού της ξεμωραμένη (αποκλειστική κληρονόμος της ανοησίας του πατέρα της) Ντόρα που κάνει πως δεν θυμάται ποιοι ήταν μάρτυρες υπερασπίσεως και συνήγοροι των καθαρμάτων της 17 Ν που σκότωσαν τον πατέρα των παιδιών της να μας λέει «είμαι πεισματάρα και θα παλέψω για να γίνω πλειοψηφικό ρεύμα» στοχεύοντας σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις».
Ο «διεστραμμένος» (με την αρχαιοελληνική έννοια) και νερόβραστος ναρκισσευόμενος Αβραμόπουλος και
Ο ελάχιστος, γραφικός, αναλώσιμος και πάντα ετερόφωτος Δένδιας.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια όλοι αυτού του είδους προοδευτικοί και αδέξιοι δεξιοί χαρακτηρίζονταν από μεν τους αντικουμμουνιστές σαν «συνοδοιπόροι» από δε τους κομμουνιστές σαν «χρήσιμοι ηλίθιοι» και πολλές φορές απλά «ηλίθιοι» γιατί πάντα αυτοί ήταν και τα πρώτα θύματα σε περίπτωση επικράτησης του κομμουνισμού σε μία χώρα.
Πώς είπατε; Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος σήμερα μετά την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ ενώ αντίθετα ο κίνδυνος του ναζισμού είναι προφανής;
Σοβαρά;
Επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου, να τα βλέπω αντίστροφα, να διατηρώ τους φόβους μου και να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ να καταδικάζω τον κομμουνισμό και τους κάθε λογής «χρήσιμους ηλίθιους» όποιοι κι αν είναι και απ' όπου και αν προέρχονται και αν δεν αναφέρομαι σε άλλους της παράταξης (τον Πάνο Καμμένο πχ. αλλά και άλλους) δεν το κάνω γιατί τους ξεχωρίζω αλλά για οικονομία χώρου.
Οδυσσεύς Πάτσης, «Ήπειρος, η πατρίδα μας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου