Τρία χρόνια χωρίς τον Τάσσο
Είναι γεγονός, πως σε αυτές τις κρίσιμες ώρες που περνά η πατρίδα μας το κενό της απουσίας του Τάσσου Παπαδόπουλου φαντάζει πιο έντονο και δυσαναπλήρωτο. Τα τελευταία χρόνια ήταν χρόνια δύσκολα. Γεμάτα ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον. Γεμάτα αγωνίες και θυσίες. Πλέον δεν έχουμε γνήσια στρατηγική και προνοητικότητα αντιμετώπισης των σκόπελων της οικονομίας αλλά και του Κυπριακού προβλήματος. Αρμενίζουμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα κι όπου μας βγάλει. Είμαστε στο χείλος του γκρεμμού κι ακόμα συζητάμε τα προβλήματα αντί να τα αντιμετωπίζουμε δραστικά και με τόλμη. Μας νοιάζει μόνο το πολιτικό και κομματικό κόστος, κι ας χαθεί ο κόσμος όλος. Αν μιλήσω για εθνική αξιοπρέπεια θα καταντήσω γελοίος. Αυτή καταποντίστηκε κάπου μεταξύ της ελληνικής χρεοκοπίας και της καταστροφής στο Μαρί. Δεν υπάρχει επιστροφή. Τα τετελεσμένα ... παγιώθηκαν. Είναι σπάνιο την σήμερον ημέραν να εντοπίσεις ένα νέο άνθρωπο, ο οποίος να σου υποδείξει κάποιον πολιτικό που θαυμάζει και εκτιμά.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Αυτή είναι η κατάντια του φαύλου πολιτικού μας συστήματος. Είμαστε πλέον πεπεισμένοι, πως πλέον κανείς δεν μπορεί να μας προσφέρει την ελπίδα και το όραμα που επιζητούμε για ένα καλύτερο αύριο. Είμαστε πλέον πεπεισμένοι, πως κανένας δεν έχει εκείνο το χάρισμα και την ικανότητα να αφουγκραστεί τις ευαισθησίες και τα θέλω του απλού κοσμάκη.
Η απουσία του Τάσσου συζητείται έντονα στα πολιτικά πηγαδάκια που στήνονται στους δρόμους και στα καφενεία. Αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή πως η πολιτική της ευελιξίας και του «καλού παιδιού» έχει αποτύχει παταγωδώς. Η δική μας ανοχή και διάθεση για υποχωρήσεις, χωρίς το στοιχειώδες παζάρεμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εξέθρεψε την υπεροψία και υπέρογκη αδιαλλαξία του Τουρκικού νεοοθωμανισμού. Οι «κόκκινες γραμμές» μας στο Κυπριακό ξαφνικά ξεθώριασαν κι έγιναν γκρίζες. Τα πάντα είναι στο τραπέζι και κανείς δεν γνωρίζει τι πραγματικά συζητείται στις συνομιλίες, την ίδια ώρα που κεφαλαιώδη ζητήματα όπως το εδαφικό ουτε καν αγγίχτηκαν. Δεχόμαστε πιέσεις και επιβουλές από παντού και κανείς δεν έχει το θάρρος να σηκώσει ανάστημα και να αντισταθεί πεισματικά όπως τον Τάσσο, ενάντια στα κελεύσματα των ξένων. Γιατί ο Τάσσος ήταν σεβαστός και όχι αρεστός στους ξένους. Γιατί με την καθαρότητα και την στιβαρότητα των πολιτικών του θέσεων και αρχών, κέρδιζε ακόμα και τον σεβασμό των πολιτικών του αντιπάλων. Την ώρα όμως που ο ίδιος χρειάστηκε την στήριξη του λαού που τόσο αγάπησε, αυτός του γύρισε την πλάτη. Μαζεύτηκαν όλοι στο κομματικό μαντρί αγνοώντας το υπερκομματικό κάλεσμα εθνικής ενότητας και αντίστασης. Τώρα θερίζουμε ότι σπείραμε. Η διχοτόμηση είναι πρό των πυλών και εμείς τρέχουμε στην Επιτροπή Αποζημιώσεων να πουλήσουμε τα σπίτια των προγόνων μας για πενταροδεκάρες. Και έπεται συνέχεια.
* Ο Χάρης Πογιατζής είναι δικηγόρος poyiadjis.wordpress.com Λόγια Σταράτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου