Της Ελένης Θεοχάρους
Η αμυντική σύζευξη Ελλάδας-Κύπρου που επιδιώχθηκε με την εφαρμογή του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Ο σχεδιασμός αποσκοπούσε στην αντιστάθμιση της μεγάλης απόστασης που χωρίζει την Μητροπολιτική Ελλάδα από την Κύπρο, σε σύγκριση με την εγγύτητα του νησιού προς τις τουρκικές ακτές και κατά συνέπεια στον στρατηγικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και στην προστασία της Κύπρου από προέλαση των τουρκικών δυνάμεων. Εάν το Δόγμα υλοποιείτο όπως σχεδιάστηκε , σήμερα η Κύπρος και η Ελλάδα θα διέθεταν στρατιωτικά, οικονομικά, εμπορικά, ναυτιλιακά, ενεργειακά και κοινωνικά μέσα πολλαπλασιασμού ισχύος , που θα διασφάλιζαν τον Ελληνισμό από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαν αξιόπιστα να αποτρέπουν την τουρκική απειλή και να αποτελούν μορφή περιφερειακής ευρωπαϊκής δύναμης, που μερικοί γνώριζαν από τότε πως θα ήταν και ενεργειακή τοιαύτη.
Αυτός ο στρατηγικός παράγοντας σίγουρα θα διαφοροποιούσε το ανισοζύγιο δυνάμεων και θα βελτίωνε τις προοπτικές για δίκαιη επίλυση του Κυπριακού.
Σήμερα η Αθήνα είναι αποδυναμωμένη, λόγω της οικονομικής πολιτικής και βαθειάς κοινωνικής έκπτωσης, και η κρίση αξιών καθιστά το παρακμιακό σκηνικό ιδιαίτερα καταθλιπτικό. Ωστόσο η όλη εικόνα μπορεί να αλλάξει δραματικά αν πρυτανεύσει η...
λογική που θέτει τα εθνικά συμφέροντα πάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες και τις παρωχημένες ιδεοληψίες. Με ξεκάθαρη αντίληψη της σύγχρονης εποχής και των όρων που καθορίζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι αλληλοσυνδεομένων και εμπλεκομένων συμφερόντων. Αν δηλαδή η ανακάλυψη τεραστίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η σύμπτωση συμφερόντων Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ, μπορεί να οδηγήσει στην σύναψη στρατηγικής συνεργασίας και συμμαχίας μεταξύ των τριών χωρών.
Η στρατιωτική συνεργασία των τριών χωρών με προσφορά από μέρους της Κύπρου χερσαίας και επάκτιας υποδομής αναβαθμίζει στρατηγικά και την Κύπρο και το Ισραήλ καθώς και την Ελλάδα. Εις ην περίπτωση δε η Ελλάδα και η Κύπρος συνομολογήσουν συμφωνία για τον καθορισμό της μεταξύ τους ΑΟΖ στην βάση του Δικαίου της Θαλάσσης, διασφαλίζεται νομικώς και άλλως πώς η ενιαία θαλάσσια οδός που ξεκινά από το Ισραήλ και φθάνει ως την Ελλάδα με κατεύθυνση την ΕΕ. Σε αυτή την περίπτωση η παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή θα είναι καθοριστική, ενώ αναμένεται ταύτιση των αμερικανικών συμφερόντων με τα δικά μας, εφόσον γίνουν ανάλογοι χειρισμοί, χωρίς ιδεολογικές και από το παρελθόν αγκυλώσεις.
Μια ανάλογη στρατηγική διασπορά των οικονομικών συμφερόντων που προκύπτουν από την εξόρυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, προς την κατεύθυνση της Ρωσίας, θα εμπλουτίσει τις δυνατότητες μας με ακόμη πιο μεγάλες προοπτικές. Άλλωστε, ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει και δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες Ρωσία και ΗΠΑ συνεργάζονται λόγω ταύτισης συμφερόντων.
Συνεπώς, ο στρατηγικός αυτός σχεδιασμός θα οικοδομήσει μια νέα συμμαχική δομή με σαφή ενίσχυση της δυνατότητας αμυντικής αποτρεπτικής δράσης έναντι της Τουρκίας. Η οποία εξακολουθεί να απειλεί τους πάντες, περιοριζόμενη επί του παρόντος σε πολεμικές ιαχές. Βεβαίως ουδείς - ούτε και ο κύριος Ντάουνερ - μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα , “η Τουρκία να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου”, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά το 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αλλά τότε η Τουρκία δεν είναι μόνο ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα που θα πλήξει, αλλά και αμερικανικά, ευρωπαϊκά, ρωσικά καθώς και ισραηλινά.
Η Κύπρος και η Ελλάδα οφείλουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του Ελληνισμού, με μια παράλληλη διπλωματική επίθεση φιλίας προς την Αίγυπτο και με στρατηγική συμμαχία με την χώρα αυτή, ούτως ώστε ούτε να αφεθεί στις επιδαψιλεύσεις του Ερτογάν, ούτε να αισθανθεί η νέα αιγυπτιακή ηγεσία ότι απομονώνεται. Μια επιχείρηση για την αποκατάσταση των σχέσεων του Ισραήλ με την Αίγυπτο που έχουν διαταραχθεί τύπου Κάμπ Ντεϊβιτ, θα μπορούσε να έχει Ελληνική και Κυπριακή σφραγίδα. Αυτή η εξέλιξη είναι σίγουρα μια προοπτική που θα διασφαλίσει τα συμφέροντα των Λαών της περιοχής, περιλαμβανομένων και των Παλαιστινίων.
Αλλά, η ύπαρξη φυσικού αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ , από μόνη της, δεν αλλάζει την τύχη μας από τη μια στιγμή στην άλλη. Τάχιστα, η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει: 1. Να ενημερώσει την ΕΕ για τα μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου στο οικόπεδο “Αφροδίτη” αλλά και για τους επόμενους σχεδιασμούς της, διεκδικώντας το ρόλο “Ευρωπαϊκού Ενεργειακού Κέντρου”. Παράλληλα θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με τα κράτη μέλη της ΕΕ για την προοπτική διοχέτευσης Κυπριακού και Ισραηλινού φυσικού αερίου στις ενεργοβόρες ευρωπαϊκές αγορές. Υπ όψιν ότι τα κοιτάσματα ” Αφροδίτη”, ” Ταμάρ” και “Λεβιάθαν”, μπορεί να είναι κοινά, άρα να απαιτείται ειδική συμφωνία συν εκμετάλλευσης μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. 2. Να ενημερώσει τους ισχυρούς διεθνείς “παίκτες” , όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες. 3. Να ενημερώσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις αγορές για τα αποθέματα στο οικόπεδο 12 και για τους λοιπούς σχεδιασμούς. 4. Να εξετάσει νομοτεχνικά την δημιουργία Υπουργείου Ενέργειας και σε πρώτη φάση να διοριστεί Υφυπουργός Ενέργειας. 5. Να προχωρήσει σε καλή διαχείριση των αποθεμάτων φυσικού αερίου με δημιουργία Οργανισμού διαχείρισης των κερδών κατά το πρότυπο της Νορβηγίας. 6. Να ενισχύσει τους τομείς παροχής υπηρεσιών, της ναυτιλίας, να αναβαθμίσει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τον τουρισμό, ο οποίος ενδεχομένως να λάβει άλλο χαρακτήρα, καθώς και τον τομέα της έρευνας, ο οποίος θα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να ενισχυθεί.
Τα μέτρα αυτά ούτε μπορούν να ληφθούν μέσα σε 24 ώρες ούτε σημαίνει ότι θα αλλάξουν εντός 24 ωρών την οικονομική κατάσταση.
Με σωστό σχεδιασμό και εφαρμογή αυτού του σχεδιασμού, η Κύπρος θα καταστεί ενεργειακός γίγαντας.
Θα εξουδετερωθεί το τουρκικό πλεονέκτημα που η Άγκυρα επιδιώκει να κερδίσει με “την στρατηγική των αγωγών”, θα αναπτυχθεί η Κυπριακή και Ελληνική ναυτιλία, θα αναβαθμισθεί ο ρόλος μας στην Ευρώπη, θα δώσουμε διεξόδους στο εγκλωβισμένο και ασφυκτιόν Ισραήλ και θα διασφαλιστούν όσο το δυνατό καλύτερο τα συμφέροντά μας, δημιουργώντας έτσι συνθήκες δίκαιης λύσης και απελευθέρωσης, αντί ομηρίας και υποταγής στην Τουρκία.
Πηγή
Η αμυντική σύζευξη Ελλάδας-Κύπρου που επιδιώχθηκε με την εφαρμογή του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Ο σχεδιασμός αποσκοπούσε στην αντιστάθμιση της μεγάλης απόστασης που χωρίζει την Μητροπολιτική Ελλάδα από την Κύπρο, σε σύγκριση με την εγγύτητα του νησιού προς τις τουρκικές ακτές και κατά συνέπεια στον στρατηγικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και στην προστασία της Κύπρου από προέλαση των τουρκικών δυνάμεων. Εάν το Δόγμα υλοποιείτο όπως σχεδιάστηκε , σήμερα η Κύπρος και η Ελλάδα θα διέθεταν στρατιωτικά, οικονομικά, εμπορικά, ναυτιλιακά, ενεργειακά και κοινωνικά μέσα πολλαπλασιασμού ισχύος , που θα διασφάλιζαν τον Ελληνισμό από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαν αξιόπιστα να αποτρέπουν την τουρκική απειλή και να αποτελούν μορφή περιφερειακής ευρωπαϊκής δύναμης, που μερικοί γνώριζαν από τότε πως θα ήταν και ενεργειακή τοιαύτη.
Αυτός ο στρατηγικός παράγοντας σίγουρα θα διαφοροποιούσε το ανισοζύγιο δυνάμεων και θα βελτίωνε τις προοπτικές για δίκαιη επίλυση του Κυπριακού.
Σήμερα η Αθήνα είναι αποδυναμωμένη, λόγω της οικονομικής πολιτικής και βαθειάς κοινωνικής έκπτωσης, και η κρίση αξιών καθιστά το παρακμιακό σκηνικό ιδιαίτερα καταθλιπτικό. Ωστόσο η όλη εικόνα μπορεί να αλλάξει δραματικά αν πρυτανεύσει η...
λογική που θέτει τα εθνικά συμφέροντα πάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες και τις παρωχημένες ιδεοληψίες. Με ξεκάθαρη αντίληψη της σύγχρονης εποχής και των όρων που καθορίζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι αλληλοσυνδεομένων και εμπλεκομένων συμφερόντων. Αν δηλαδή η ανακάλυψη τεραστίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η σύμπτωση συμφερόντων Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ, μπορεί να οδηγήσει στην σύναψη στρατηγικής συνεργασίας και συμμαχίας μεταξύ των τριών χωρών.
Η στρατιωτική συνεργασία των τριών χωρών με προσφορά από μέρους της Κύπρου χερσαίας και επάκτιας υποδομής αναβαθμίζει στρατηγικά και την Κύπρο και το Ισραήλ καθώς και την Ελλάδα. Εις ην περίπτωση δε η Ελλάδα και η Κύπρος συνομολογήσουν συμφωνία για τον καθορισμό της μεταξύ τους ΑΟΖ στην βάση του Δικαίου της Θαλάσσης, διασφαλίζεται νομικώς και άλλως πώς η ενιαία θαλάσσια οδός που ξεκινά από το Ισραήλ και φθάνει ως την Ελλάδα με κατεύθυνση την ΕΕ. Σε αυτή την περίπτωση η παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή θα είναι καθοριστική, ενώ αναμένεται ταύτιση των αμερικανικών συμφερόντων με τα δικά μας, εφόσον γίνουν ανάλογοι χειρισμοί, χωρίς ιδεολογικές και από το παρελθόν αγκυλώσεις.
Μια ανάλογη στρατηγική διασπορά των οικονομικών συμφερόντων που προκύπτουν από την εξόρυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, προς την κατεύθυνση της Ρωσίας, θα εμπλουτίσει τις δυνατότητες μας με ακόμη πιο μεγάλες προοπτικές. Άλλωστε, ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει και δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες Ρωσία και ΗΠΑ συνεργάζονται λόγω ταύτισης συμφερόντων.
Συνεπώς, ο στρατηγικός αυτός σχεδιασμός θα οικοδομήσει μια νέα συμμαχική δομή με σαφή ενίσχυση της δυνατότητας αμυντικής αποτρεπτικής δράσης έναντι της Τουρκίας. Η οποία εξακολουθεί να απειλεί τους πάντες, περιοριζόμενη επί του παρόντος σε πολεμικές ιαχές. Βεβαίως ουδείς - ούτε και ο κύριος Ντάουνερ - μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα , “η Τουρκία να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου”, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά το 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου. Αλλά τότε η Τουρκία δεν είναι μόνο ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα που θα πλήξει, αλλά και αμερικανικά, ευρωπαϊκά, ρωσικά καθώς και ισραηλινά.
Η Κύπρος και η Ελλάδα οφείλουν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του Ελληνισμού, με μια παράλληλη διπλωματική επίθεση φιλίας προς την Αίγυπτο και με στρατηγική συμμαχία με την χώρα αυτή, ούτως ώστε ούτε να αφεθεί στις επιδαψιλεύσεις του Ερτογάν, ούτε να αισθανθεί η νέα αιγυπτιακή ηγεσία ότι απομονώνεται. Μια επιχείρηση για την αποκατάσταση των σχέσεων του Ισραήλ με την Αίγυπτο που έχουν διαταραχθεί τύπου Κάμπ Ντεϊβιτ, θα μπορούσε να έχει Ελληνική και Κυπριακή σφραγίδα. Αυτή η εξέλιξη είναι σίγουρα μια προοπτική που θα διασφαλίσει τα συμφέροντα των Λαών της περιοχής, περιλαμβανομένων και των Παλαιστινίων.
Αλλά, η ύπαρξη φυσικού αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ , από μόνη της, δεν αλλάζει την τύχη μας από τη μια στιγμή στην άλλη. Τάχιστα, η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει: 1. Να ενημερώσει την ΕΕ για τα μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου στο οικόπεδο “Αφροδίτη” αλλά και για τους επόμενους σχεδιασμούς της, διεκδικώντας το ρόλο “Ευρωπαϊκού Ενεργειακού Κέντρου”. Παράλληλα θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με τα κράτη μέλη της ΕΕ για την προοπτική διοχέτευσης Κυπριακού και Ισραηλινού φυσικού αερίου στις ενεργοβόρες ευρωπαϊκές αγορές. Υπ όψιν ότι τα κοιτάσματα ” Αφροδίτη”, ” Ταμάρ” και “Λεβιάθαν”, μπορεί να είναι κοινά, άρα να απαιτείται ειδική συμφωνία συν εκμετάλλευσης μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. 2. Να ενημερώσει τους ισχυρούς διεθνείς “παίκτες” , όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες. 3. Να ενημερώσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τις αγορές για τα αποθέματα στο οικόπεδο 12 και για τους λοιπούς σχεδιασμούς. 4. Να εξετάσει νομοτεχνικά την δημιουργία Υπουργείου Ενέργειας και σε πρώτη φάση να διοριστεί Υφυπουργός Ενέργειας. 5. Να προχωρήσει σε καλή διαχείριση των αποθεμάτων φυσικού αερίου με δημιουργία Οργανισμού διαχείρισης των κερδών κατά το πρότυπο της Νορβηγίας. 6. Να ενισχύσει τους τομείς παροχής υπηρεσιών, της ναυτιλίας, να αναβαθμίσει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τον τουρισμό, ο οποίος ενδεχομένως να λάβει άλλο χαρακτήρα, καθώς και τον τομέα της έρευνας, ο οποίος θα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να ενισχυθεί.
Τα μέτρα αυτά ούτε μπορούν να ληφθούν μέσα σε 24 ώρες ούτε σημαίνει ότι θα αλλάξουν εντός 24 ωρών την οικονομική κατάσταση.
Με σωστό σχεδιασμό και εφαρμογή αυτού του σχεδιασμού, η Κύπρος θα καταστεί ενεργειακός γίγαντας.
Θα εξουδετερωθεί το τουρκικό πλεονέκτημα που η Άγκυρα επιδιώκει να κερδίσει με “την στρατηγική των αγωγών”, θα αναπτυχθεί η Κυπριακή και Ελληνική ναυτιλία, θα αναβαθμισθεί ο ρόλος μας στην Ευρώπη, θα δώσουμε διεξόδους στο εγκλωβισμένο και ασφυκτιόν Ισραήλ και θα διασφαλιστούν όσο το δυνατό καλύτερο τα συμφέροντά μας, δημιουργώντας έτσι συνθήκες δίκαιης λύσης και απελευθέρωσης, αντί ομηρίας και υποταγής στην Τουρκία.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου