Η ειδωλολατρία έχει πολλές μορφές. Το θεμέλιο ωστόσο κάθε ειδωλολατρίας είναι τούτο: Η αποκοπή, η απόσπαση και αυτονόμηση ενός προσώπου («υποκειμένου») από τις κοινωνικές και πολιτικές «δομές» μέσα στις οποίες λειτουργεί. Αναμφίβολα σε κάθε κατάσταση και μορφή της ανθρώπινης πρακτικής υπάρχει η «προσωπική ευθύνη», αλλά αυτή είναι δευτερευούσης σημασίας. Το πρωτεύον, το καθοριστικό είναι η «δομή» μέσα στην οποία λειτουργούν τα πρόσωπα και η θέση που έχουν σε αυτήν τη «δομή».
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
Οι δυνατότητες και οι αδυναμίες των προσώπων καθορίζονται πρωταρχικά και σε μεγάλο βαθμό από τους κοινωνικούς χώρους και τις πολιτικές τους δομές μέσα στις οποίες είναι ενταγμένοι και από τις θέσεις που κατέχουν μέσα σε αυτές τις κοινωνικές και πολιτικές δομές εξουσίας.
Όταν αποκόψουμε τον άνθρωπο από τις δομές που είναι ενταγμένος και μέσα στις οποίες λειτουργεί, τον αποστειρώνουμε από τους κοινωνικούς χυμούς, τον εξατμίζουμε από Ιστορία, τον αφυδατώνουμε από το πολιτικό περιεχόμενο των «δομών» εντός των...
οποίων ενεργεί και λειτουργεί: Τον καθιστούμε δηλαδή μια προσωπικότητα ΕΞΩ και ΥΠΕΡΑΝΩ της Κοινωνίας, της Ιστορίας και της Πολιτικής, ένα ΕΙΔΩΛΟ…
Το να επικεντρώνουμε την προσοχή μας αποκλειστικά σε πρόσωπα, το να ηρωποιούμε και να θεοποιούμε πρόσωπα, όλα αυτά μας εντοιχίζουν στη ΛΟΓΙΚΗ της καθεστωτικής ΑΠΑΤΗΣ.
Η «παραγωγική εστία» της καθεστωτικής απάτης, η «ουσία» της και η «ψυχή» της βρίσκονται στην «προσωποποίηση» (ειδωλολατρία) της Ιστορίας, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Αυτή η δόλια μέθοδος της «προσωποποίησης» δεν κηδεύει μόνο κάθε επιστήμη και κυρίως την ιστορική, οικονομική, κοινωνική και πολιτική επιστήμη, αλλά παρακάμπτει και εξαφανίζει τις πραγματικές αιτίες του ανθρώπινου δράματος, τις «αμαρτίες», τα εγκλήματα και τις ευθύνες των δομών εξουσίας: Κράτους, κυβερνητικού οικοδομήματος, κομμάτων, Κοινοβουλίων κ.λ.π…
Τα πάντα επικεντρώνονται στις δυνατότητες ή τις αδυναμίες των προσώπων, στις «αμαρτίες» τους και στον «κακό» χαρακτήρα τους, στους «καλούς» ή «κακούς» ηγέτες…
Ένα παράδειγμα:
Είναι γνωστό το σύνθημα: «Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι».
Το σύνθημα αυτό εκφράζει βεβαίως την ΟΡΓΗ και το «αίσθημα» της κοινωνίας (από αυτή την άποψη είναι υγιέστατο), αλλά ταυτόχρονα παραπλανά διότι εστιάζει την οργή και την αηδία στο ΠΡΟΣΩΠΟ-δημοσιογράφος.
Παρακάμπτει και αφανίζει τη ΔΟΜΗ της δημοσιογραφίας, το πεδίο της δικτατορικής «ενημέρωσης» των πραγματικών ληστών και δημίων: Των «νταβάδων».
Οι δημοσιογράφοι μέσα σ’ αυτό το ολοκληρωτικά καθεστωτικό πεδίο, μέσα σ’ αυτήν τη δομή εξουσίας αποτελούν το ΣΥΜΠΤΩΜΑ και όχι το ΑΙΤΙΟ: Είναι το επιφαινόμενο μιας δομής, όμοια όπως το ήλεκτρο είναι η έκφραση ενός ηλεκτρομαγνητικού πεδίου…
Είναι αυτό το εξουσιαστικό πεδίο (δομή) που καθορίζει και «παράγει» τον «χαρακτήρα», τη δύναμη, την πομπώδη ανοησία, και την αυθάδεια των δημοσιογράφων, όλα αυτά ανάλογα με τη θέση που κατέχει ο καθένας μέσα σ’ αυτό το πεδίο…
Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν, όπως μας υπογραμμίζει και ο Pierre Bourdieu, να αποδραματοποιηθεί η ανάλυσή μας για τους δημοσιογράφους για να μη κτυπάμε, έτσι, μόνο το σαμάρι και να αφήνουμε ανέπαφο το γάιδαρο, την άκρως εξουσιαστική ΔΟΜΗ της δημοσιογραφίας και τους πρωτογενείς παράγοντες της δημοσιογραφικής φρενοβλάβειας: Τους «νταβάδες»…
Έχει, ιδιαίτερα μεγάλη σημασία, σήμερα, που τα ΠΑΝΤΑ περνάνε και καθορίζονται μέσα από τα κανάλια των «νταβάδων»: Είναι τα κανάλια αυτά που εκτρέφουν και προβάλλουν τα «νέα πρόσωπα» του καθεστώτος και σχεδιάζουν νέες μορφές εξαπάτησης και νέες αλυσίδες…
Σήμερα, ακόμα και οι απατηλές εκλογικές διαδικασίες, είναι υποταγμένες ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ στα κανάλια των «νταβάδων». Οι εκλογές π.χ., εάν θα γίνουν και όταν θα γίνουν, θα είναι εκλογές που θα περνάνε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ μέσα από τις οθόνες των ΜΜΕ.
Η σήψη του πολιτικού εποικοδομήματος, η ΟΡΓΗ και η ΑΗΔΙΑ του κόσμου θα ΑΦΑΝΙΣΕΙ και αυτές τις παραδοσιακές συγκεντρώσεις των κομμάτων και των πολιτικών: ΟΥΔΕΙΣ θα τολμήσει να ξεμυτίσει σε ανοικτούς χώρους…
Η μόνη εκλογική αρένα θα είναι αυτή του τηλεθεάματος και των ΕΠΙΛΟΓΩΝ των «νταβάδων».
Αυτό το γεγονός έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ πολιτική σημασία διότι αυτές οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ και ΠΡΟΒΟΛΕΣ του τηλεθεάματος θα κατασκευάζουν και θα διαμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό που θέλουν τα δικτατορικά ΜΜΕ (οι «νταβάδες» κάθε κοπής και χρώματος), και τα πολιτικά «πρόσωπα» των «νταβάδων»: πρόσωπα όλων των χρωμάτων της πολιτικής ίριδας…
Η απελπισία και η ΟΡΓΗ του ελληνικού λαού αναζητά ηγέτες. Αυτούς τους «ηγέτες» επιδιώκουν εναγωνίως να κατασκευάσουν και να προβάλουν οι νεοταξικοί μας δήμιοι, μέσω των ΜΜΕ και ιδιαίτερα του τηλεθεάματος: Τους «ηγέτες» των εκπομπών και των τηλεπαραθύρων, δηλαδή τους πλαστικούς «ηγέτες» των «νταβάδων»…
Φυσικά έχουμε ανάγκη από μεγάλους ηγέτες. Μόνο που αυτοί διαμορφώνονται ΜΕΣΑ από τους αγώνες του ελληνικού λαού στο δρόμο, μέσα από την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και την ΑΥΤΟ-Οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ.
Μέσα από τα κανάλια του καθεστώτος και τις ηρωποιήσεις προσώπων διαμορφώνονται οι «ηγέτες» του καθεστώτος, οι «ηγέτες» των ΔΟΜΩΝ του χρήματος: Αυτή είναι αλφαβητική αλήθεια…
περισσότερα στο http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6228
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου