Σελίδες

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Άγιος Σωζόμενος ή η αυτοαναίρεση

ο ηττημένος αποδεχόμενος όψιμα την ιδεολογία του νικητή γίνεται συχνά ο γελοιωδέστερος και γλοιωδέστερος φορέας της.
(Παναγιώτης Κονδύλης, Από τον 20 στον 21 αιώνα, Εκδόσεις Θεμέλιο, σ. 8)
Τα ιστολόγια και ο διάλογος που αποτυπώνεται σε αυτά, έξω από τους κομματικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και άλλους ελέγχους, αποτελούν ένα καλό δείγμα της άμεσης έκφρασης, του επιπέδου των συζητήσεων, της επιχειρηματολογίας, των στάσεων και νοοτροπιών, της ευαισθησίας αλλά και της γνώσης γύρω από ένα θέμα. Ψάχνοντας ή τυχαία πέφτοντας, σε διάφορα ιστολόγια, διαπίστωσα ότι τα πράγματα στο θέμα της κυπριακής ιστορίας είναι χειρότερα από την επίσημη εκδοχή, οι αδέσμευτοι(;) και άνευ εξαρτήσεων(;) Κύπριοι γράφουν με μεγαλύτερη δουλοπρέπεια, γράφουν ανοησίες, είναι ευπειθείς σε ό,τι επιβάλλει η ισχύς της διεθνούς ελίτ. Αρχίσαμε να λέμε την ιστορία μας όπως μας επιβάλλεται, από διάφορα κέντρα, να τη λέμε.
Φέρνω παράδειγμα. 
Σε ένα ιστολόγιο αναφερόμενο στον Άγιο Σωζόμενο: «Όσοι γνωρίζουν την ιστορία του τουρκοκυπριακού χωριού (που τερματίστηκε με τη σφαγή των κατοίκων του κατά τα αιματηρά γεγονότα του ’63)» γράφει ο φέρελπις(;) Κύπριος αναλυτής. Σε άλλο ιστολόγιο, αναφερόμενο στο ίδιο εγκαταλελειμμένο χωριό, καταφέρεται εναντίον των Ελληνοκυπρίων που ορμούσαν τότε, το 1963, εναντίον των τουρκοκυπριακών...
χωριών και τα διέλυαν με σφαγές και σε τρίτο καταγράφονται και τα ακόλουθα:  «Γνώρισα το εγκαταλειμμένο χωριό πρόσφατα σε κάτι γυρίσματα που κάναμε εκεί. Μου είπαν πως αν πας βράδυ ακούς ακόμα τις κραυγές των σκοτωμένων τουρκοκυπρίων! Περίεργοι αυτοί οι λαϊκοί θρύλοι… Πάντως είδα πολύ κόσμο να πηγαίνει στο εκκλησάκι και να ανάβει ένα κεράκι. Αναρωτήθηκα αν υπήρχαν ανάμεσά τους και κείνοι που ζητούσαν συγχώρεση…»
Δυστυχώς για όλους τους προηγούμενους  υπάρχουν τόσες μαρτυρίες για το τι έγινε στον Άγιο Σωζόμενο που αποδεικνύουν ότι τα πράγματα είχαν άλλη εξέλιξη και ερμηνεία, ακόμη και ανταποκριτής του ΤΙΜΕ παρακολούθησε τη μάχη και έγραψε σχετικό δημοσίευμα  στο αμερικανικό περιοδικό, στις 14 Φεβρουαρίου 1964. Η μικρή Ιστορία του χωριού Άγιος Σωζόμενος είναι πολύ απλή και αποκαλύπτει τα μεγάλα που παίζονται στο Κυπριακό. Συγκεκριμένα επιβαίνοντες σε ένα όχημα οι Έλληνες πήγαν να θέσουν σε λειτουργία την τουρμπίνα της υδροδότησης του γειτονικού χωριού. Οι Τούρκοι πάνοπλοι τους πυροβόλησαν και σκότωσαν δύο και άλλους τραυμάτισαν. Αμέσως σήμανε συναγερμός για ενισχύσεις, μέσα στο κλίμα εκείνης της εποχής –μιλάμε για τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου, ούτε σαράντα μέρες από τότε που ξεκίνησαν οι ένοπλες συγκρούσεις στο τέλος του Δεκέμβρη του 1963- και ακολούθησαν  συγκρούσεις. Οι Τουρκοκύπριοι του Αγίου Σωζόμενου μεταφέρθηκαν στη Λουρουτζίνα, όπως ήταν το σχέδιο της Άγκυρας για συγκέντρωσή τους σε θύλακες. Τελικός απολογισμός: Οι Έλληνες νεκροί ήσαν περισσότεροι από τους νεκρούς Τουρκοκύπριους.
Για να κατανοήσουμε τα γεγονότα του Αγίου Σωζόμενου: Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε σύγκρουση είχαν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί τα πάντα από το Επιτελείο της Άγκυρας, τι θα έκανε ο καθένας και που θα πήγαινε.  Στο χρηματοκιβώτιο  του Τουρκοκύπριου υπουργού Γεωργίας Φαζίλ Πλουμέρ βρέθηκαν έγγραφα που καθόριζαν λεπτομερώς τις εξελίξεις που επιδίωκε ο τουρκικός σχεδιασμός. Για το θέμα της αμιγώς τουρκικής περιοχής έγραφε ότι: όταν θα άρχιζε η σύγκρουση η διασκορπισμένη σε όλο το νησί τουρκική κοινότητα έπρεπε να συγκεντρωθεί διά της βίας σε μια περιοχή και να υποχρεωθεί να την υπερασπιστεί. Η επιλογή της περιοχής εξαρτιόταν από το στρατηγικό σχέδιο που θα ετοίμαζαν οι ειδικοί.
Όπως ανέφερε και ο Καβάζογλου, που αργότερα δολοφονήθηκε από την ΤΜΤ: «Οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τους απαίσιους σκοπούς τους, δημιούργησαν το μύθο και το ψέμα πως είναι τάχα αδύνατον να συνυπάρξουν ειρηνικά οι δύο κοινότητες στην Κύπρο. Και με τη βοήθεια των πρακτόρων τους, ξεσπίτωσαν 20 χιλιάδες Τούρκους και τους μάντρωσαν σε τόπους που δεν διαφέρουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια δράκα φασίστες, βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μεθόδους, άρπαξαν την ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα βάσανα του τουρκοκυπριακού πληθυσμού».
Κι όμως μιλάνε μερικοί για σφαγές στον Άγιο Σωζόμενο, σε μια πλήρη πλαστογράφηση του ιστορικού γεγονότος που για να βγάλει, πάλι, εγκληματίες τους Έλληνες αγνοεί, ή καμώνεται ότι αγνοεί, ότι οι ένοπλοι Τουρκοκύπριοι ήρξαντο χειρών αδίκων, σκοτώνοντας πρώτοι και ότι στο σύνολο των απωλειών το θύματα της ελληνικής πλευράς είναι περισσότερα. Πώς γίνεται να θεωρούνται σφαγείς οι άνθρωπο που σκοτώθηκαν πρώτοι και είχαν περισσότερα θύματα μόνο οι Κύπριοι αναλυτές μπορούσαν να το καταφέρουν.  Και γιατί ακούγονται μόνο οι κραυγές των σκοτωμένων Τουρκοκυπρίων, οι άλλοι που σκοτώθηκαν πρώτοι δεν κραύγασαν;
Πρέπει να συνυπολογιστεί το ότι ο Άγιος Σωζόμενος ήταν ένα μικρό χωριό με 197 κατοίκους, 172 Τουρκοκύπριοι και 25 Ελληνοκύπριοι.  Αν έμεναν εκεί δεν μπορούσαν να έχουν τη λογική του θύλακα, λογική που επέβαλλε η Τουρκία ότι δεν μπορούν να ζήσουν μαζί με τους Έλληνες και έπρεπε να βρίσκονται περιχαρακωμένοι, με φρουρές και φυλάκια. Προκαλώντας, λοιπόν, το επεισόδιο με τους νεκρούς Έλληνες έσπερναν τον τρόμο στην ελληνοκυπριακή πλειοψηφία, εξανάγκαζαν όλους τους Τουρκοκύπριους της κοινότητας να στοιχηθούν με το μηχανισμό της ΤΜΤ αφού η ένταση λόγω του γεγονότος θα επέβαλλε αντίποινα και αντιπαράθεση, μετά οδήγησαν τους κατοίκους στο κοντινότερο θύλακα επαυξάνοντας τους κατοίκους του και τις στρατιωτικές του δυνατότητες. Ακόμη μεταφέροντας τους Τουρκοκύπριους βοηθούσε στην περισσότερη ένταξή τους στις λογικές της τουρκικού επεκτατισμού, Ας μη ξεχνάμε ότι στο τουρκοκυπριακό χωριό με το όνομα ενός χριστιανού αγίου οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοί του ήξεραν ελληνικά, φαίνεται ότι είχαν προϊστορία λινοβαμβάκων, μεταφερόμενοι στον θύλακα εκτουρκίζονται πλήρως και αποκτούσαν στενότερους δεσμούς με τα σχέδια της Άγκυρας.
Όλες οι λογικές της Τουρκίας επιτεύχθηκαν στην υπόθεση Αγίου Σωζόμενου, πράγματι πέτυχε όλους τους στόχους της. Το πιο σημαντικό που δεν το συνυπολόγιζε το τουρκικό κατεστημένο, ούτε και στα πιο τρελά του όνειρα,  ήταν και η δημιουργία ενός εσμού ιστοριοδιφών και αναλυτών μέσα στην δοκιμαζόμενη ελληνική κοινότητα που θα επεξηγούσαν τις εξελίξεις σύμφωνα με την τουρκική λογική.
Σάββας Παύλου

Δεν υπάρχουν σχόλια: