ΕΙΝΑΙ σαφές πως στην Ελλάδα, αλλάζουν τα δεδομένα και το πολιτικό σκηνικό διαφοροποιείται δραστικά. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει σιγά-σιγά και αναζητούνται διέξοδοι. Είναι πρόδηλο πως έχει επέλθει ένα ρήγμα, το οποίο προκαλεί συνθήκες αποσταθεροποίησης. Μιας αποσταθεροποίησης, η οποία αγγίζει την κυβέρνηση, τα κόμματα αλλά και όλους τους θεσμούς εν γένει. Το κομματικό σύστημα κλονίζεται και βρίσκεται περικυκλωμένο με τις επιλογές του, με αποφάσεις και ενέργειες, που εν πολλοίς οδήγησε την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής. Ο καιρός με τους πακτωλούς χρημάτων για χορηγίες και άγραφα κονδύλια έχει περάσει. Έχουν άλλωστε αδειάσει τα ταμεία. Δεν υπάρχουν χρήματα. Κι αυτό δεν το πληρώνουν οι προνομιούχοι, αλλά οι πολίτες. Οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι οποίοι βλέπουν τα... εισοδήματά τους να μειώνονται δραματικά.
Το πολιτικό σύστημα παραδόθηκε στις αμαρτίες του. Η περίοδος της αποδόμησης έχει αρχίσει προ πολλού, τώρα όμως αισθάνονται την εγκατάλειψη των πολιτών. Τα μεγάλα κόμματα, κατά κύριο λόγο, έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με την κοινωνική βάση. Είναι προφανές πως η Ελλάδα χρειάζεται σωστή πολιτική διαχείριση στη βάση σχεδιασμών, μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων. Χρειάζεται όμως και όραμα για το μέλλον.
Δεν μπορείνα αντέξει η χώρα σε μια απλή διαχείριση, η οποία θα προχωρά μέσα από εκβιασμούς και ακραία διλήμματα, που τίθενται από διάφορους τρίτους, που ανέλαβαν να τη «σώσουν». Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «χρεοκοπία ή διάσωση», όπως τίθεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους Έλληνες. Το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να τίθεται είναι κατά πόσο αυτά τα επώδυνα μέτρα θα αποτρέψουν τη χρεοκοπία ή απλά την αναβάλλουν. Αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να τα απαντήσουν όσοι οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση. Ούτε μπορούν να εφαρμόσουν πολιτικές, που θα οδηγήσουν μακριά από τη χρεοκοπία και την κατάρρευση.
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα διανύει μια μεταβατική περίοδο, πολιτικά και ελπίζουμε και οικονομικά. Για να μπορέσει να προχωρήσει, θα πρέπει να υπάρξουν ανατροπές. Ήδη έχει επέλθει ρήξη με το πολιτικό σύστημα. Δεν αρκεί τούτο καθώς χρειάζονται κι άλλα για να κινηθεί η χώρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι Έλληνες μπορούν, το έχουν αποδείξει. Δεν έχουν άλλωστε άλλη λύση.
Το πολιτικό σύστημα παραδόθηκε στις αμαρτίες του. Η περίοδος της αποδόμησης έχει αρχίσει προ πολλού, τώρα όμως αισθάνονται την εγκατάλειψη των πολιτών. Τα μεγάλα κόμματα, κατά κύριο λόγο, έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με την κοινωνική βάση. Είναι προφανές πως η Ελλάδα χρειάζεται σωστή πολιτική διαχείριση στη βάση σχεδιασμών, μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων. Χρειάζεται όμως και όραμα για το μέλλον.
Δεν μπορείνα αντέξει η χώρα σε μια απλή διαχείριση, η οποία θα προχωρά μέσα από εκβιασμούς και ακραία διλήμματα, που τίθενται από διάφορους τρίτους, που ανέλαβαν να τη «σώσουν». Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι «χρεοκοπία ή διάσωση», όπως τίθεται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους Έλληνες. Το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να τίθεται είναι κατά πόσο αυτά τα επώδυνα μέτρα θα αποτρέψουν τη χρεοκοπία ή απλά την αναβάλλουν. Αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να τα απαντήσουν όσοι οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση. Ούτε μπορούν να εφαρμόσουν πολιτικές, που θα οδηγήσουν μακριά από τη χρεοκοπία και την κατάρρευση.
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα διανύει μια μεταβατική περίοδο, πολιτικά και ελπίζουμε και οικονομικά. Για να μπορέσει να προχωρήσει, θα πρέπει να υπάρξουν ανατροπές. Ήδη έχει επέλθει ρήξη με το πολιτικό σύστημα. Δεν αρκεί τούτο καθώς χρειάζονται κι άλλα για να κινηθεί η χώρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι Έλληνες μπορούν, το έχουν αποδείξει. Δεν έχουν άλλωστε άλλη λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου