Γράφει : η Ελένη Αθανασούλη*
Εξοχώτατοι Πολιτικοί Αρχηγοί (είπαμε -στο προηγούμενο- είστε οι Επίσημοι του τόπου! )
Μην κλέβετε!
Μην κακολογείτε μόνο το κράτος! Δεν είναι πως κλέβει μόνο το κράτος, που, με τις υπηρεσίες του, μας βάζει και σε δοκιμασίες χωρίς λόγο. Έτσι, για άσκηση. Από αναλγησία (κόντρα στην αρχή της εύρυθμης διοίκησης), ανεπάρκεια (ακαταλληλότητα οργάνων) ή από πεποίθηση (κατάχρηση εξουσίας) των διοικούντων. Όπου, δεν φτάνει μόνο να είσαι συνεπής ή να θέλεις να είσαι συνεπής. Πρέπει να γίνεις και λίγο… ανόητος (αυτό το λέμε προσβολή της προσβολή της προσωπικότητας και της αξίας του πολίτη ως ανθρώπου, ως ανθρώπινου όντος). Η αναλγησία των διοικούντων, μαζί με την άγνοιά τους και την αδιαφορία τους είναι αξιομνημόνευτη, αξιοκατάκριτη, και απαραιτήτως, δια μαχαίρας θα έλεγα, διορθωτέα. Γιατί είναι διορθωτέα; Γιατί κατασπαταλάει το χρόνο μας και την ποιότητα της ζωής μας, χωρίς να επιτελεί το σκοπό για τον οποίο υφίσταται. Χωρίς κέρδος, κανενός, χωρίς εξοικονόμηση για κανέναν, είτε η εξοικονόμηση αναφέρεται σε οικονομικούς πόρους είτε σε παραγωγικότητα ανθρωποωρών.
Παραδείγματα από την καθημερινότητα έχει ο καθένας να αναφέρει: Αξέχαστη θα μου μείνει...
η απαίτηση προϊσταμένου κτηματολογικού γραφείου, να μεταβώ στο ΚΕΠ της περιοχής για να θεωρήσουν το γνήσιο της υπογραφής μου, σε αίτησή μου την οποία υπέβαλα σ’ αυτόν αυτοπροσώπως και την οποία υπέγραψα ενώπιόν του (!!!!) Φυσικά αρνήθηκα, και αμφισβήτησα ευθέως την καταλληλότητά του στη θέση αυτή.
Στην παρούσα συγκυρία, όπου η πολιτική ζωή του τόπου έχει βαλτώσει, με πολιτικάντικα παιχνίδια και ρυθμίσεις ήξεις – αφήξεις, με στρουθοκαμηλισμό στα βασικά ερωτήματα της κοινωνικής-οικονομικής και πολιτικής ζωής, και μέριμνα μόνο για τις πολιτικές ισορροπίες και τη διανομή οφιτσίων και πίτας, τη διατήρηση ή και την αύξηση των κουκιών εκάστου, η πολιτική κονίστρα της xώρας δεν μας έχει διαφωτίσει επαρκώς.
Οι πολιτικοί μας δεν μας εκθέτουν με σαφήνεια και εντιμότητα το πλαίσιο της πολιτικής που θα ακολουθήσουν, ώστε να πεισθούμε και να τους εκλέξουμε. Ο χρόνος ενημέρωσης εξαντλείται, και οι πολίτες δεν έχουν ακόμη στοιχειωδώς ενημερωθεί όχι μόνο από τα κόμματα που ευελπιστούν να είναι κόμματα εξουσίας, αλλά ούτε από τα κόμματα που επιθυμούν να ελέγξουν την εξουσία και να τη βοηθήσουν να λάβει, έστω κι επώδυνες, αλλά (έστω κάποιες) αποφάσεις με προοπτική για τον τόπο και το λαό.
Αγαπητοί Αρχηγοί των πολιτικών Κομμάτων
Παρακαλούμε, γνωρίστε μας τις προθέσεις σας, για να μπορούμε να σας επιλέξουμε. Καλός πολίτης, είναι ο ενημερωμένος πολίτης. Ή μήπως, χειραγωγήσιμος πολίτης είναι ο πολίτης που βρίσκεται στο σκοτάδι;
Στην αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή δεν μας ενημερώσετε, δεν θα μπορούμε να επιλέξουμε: γιατί να πληρώσουμε για να πάμε στον τόπο μας προκειμένου να μην ψηφίσουμε κανέναν από σας; (ύστερα μάλιστα από τις τόσες περικοπές που μας επιβάλατε επειδή οι προηγούμενες πολιτικές σας ήταν ανόητες και χωρίς θετικό αποτέλεσμα για τη χώρα!). Η αποχή του λαού είναι πολιτική πράξη, προς έκφραση της απαξίωσης όλων σας. Αυτό θέλετε;
Ενώ, αν βρεθούμε σε αδυναμία να επιλέξουμε κάποιον από σας και τα πολιτικά κόμματα θα προβούμε σε άκυρη ψήφο. Είναι μια πράξη αποδοκιμασίας σας. Είναι μια πολιτική πράξη αποδοκιμασίας και διαφωνίας, αφού δεν μας δίδεται άλλος τρόπος έκφρασης και διατύπωσης πολιτικού λόγου.
Με τις δυο αυτές επιλογές το πολιτικό σκηνικό (και επομένως η πολιτική σας δυνατότητα) διατηρείται όπως είναι: η ίδια! Αυτό θέλετε; τη διαρκή σας πρακτική παρουσία εν πολιτική απραξία; (Δεν λυπάστε ούτε τον εαυτό σας; Υπάρχετε μόνο στη δημοσιότητα;)
Από την άλλη πλευρά, αν δημοσιοποιήσετε κατάλληλα (με σαφήνεια, περιεκτικά και κατ’ ουσίαν) την πολιτική σας, αυτή που θα εφαρμόσετε με την ανάρρησή σας στην εξουσία, και μας πείσετε ότι αυτή είναι λειτουργική, πρακτική, ελπιδοφόρα, και εφικτή, σε συνδυασμό και με τη φερεγγυότητα των προσώπων που θα πλαισιώνουν τους σχηματισμούς σας, έχετε ελπίδα διακυβέρνησης! Ιδού, πεδίον δόξης.
Τα κομματικά αποσπάσματα είναι χρησιμότερα από τα «πολιτικά κόμματα στο απόσπασμα». Γιατί έχουν, τουλάχιστον, μία πολιτική θέση.
Πολιτικά κόμματα με προσωπικότητα και δύναμη είναι τουλάχιστον ελπίδα για τις πολιτικές τους θέσεις, σε περισσότερα του ενός πολιτικού ζητήματος.
Πολιτικά «τεύχη δεμένα σε ένα τόμο» δεν προοιωνίζονται ούτε θέση ούτε άρνηση. Το αντίθετο μάλιστα, προοιωνίζονται διαρκώς άρση κομματικής θέσης.
Πολιτικά καταστήματα που απευθύνονται στους πελάτες τους δεν αφορούν Κοινοβούλιο, δεδομένου ότι τα πολιτικά κόμματα πρέπει να αποσκοπούν στην υπηρεσία της κοινωνίας. Αντίθετα, τα Πολιτικά Καταστήματα αφορούν το συνδικαλισμό και την αγορά και προοιωνίζονται καταδολίευση των μη επωφελών για τους πελάτες τους ρυθμίσεων, ακόμη κι αν με τις ρυθμίσεις αυτές δρομολογείται η λογική, η παραγωγικότητα, ο δημιουργικός αναπροσανατολισμός της πολιτικής πρακτικής και η έξοδος από την (εθνική κυρίως) κρίση. Γιατί η αγορά και οι μεμονωμένοι επαγγελματικοί ή οικονομικοί σχηματισμοί, δεν είναι η κοινωνία, αλλά μέρος αυτής.
Πολιτικές προσωπικότητες, είναι σημαντικό να βρίσκονται στο Κοινοβούλιο, εφ’ όσον με την κοινωνική τους δράση και πορεία έχουν δείξει ότι υπερβαίνουν τις ατομικές τους επιδιώξεις και την ομφαλοσκοπηση. Επίσης, κρίσιμης σημασίας για μια τέτοια επιλογή είναι η παρουσία τους να είναι εγνωσμένη ως τέτοια, και με το λόγο, τα έργα και τις προτάσεις τους, τουλάχιστον να εικάζεται, ότι θα υπηρετούν την προοπτική της χώρας και του κοινωνικού συνόλου.
Όχι στην πολιτική παρουσία, τιμής ένεκεν, οικογενειακώ δικαίω, από ελευθεριότητα του αρχηγού ή κατά παραχώρησιν, και μάλιστα με τα συνακόλουθα προσωπικά ωφελήματα! (Οι τιμές αποδίδονται μετά θάνατον- τα είπε ο Σόλωνας προ πολλού καιρού-. Τα οικογενειακού δικαίου αποκτήματα προσιδιάζουν στο ιδιωτικό δίκαιο και όχι στο δημόσιο. Οι από ελευθεριότητα διαθέσεις αφορούν δικαιώματα και υποχρεώσεις που μπορεί να διατεθούν από αυτόν που τα έχει και όχι από αυτόν που δεν τα έχει. Κατά παραχώρησιν, τέλος, δίδονται πράγματα ή δικαιώματα με τη συναίνεση όλων όσων εμπλέκονται στην εξουσία επί του παραχωρούμενου).
Ας μην παραλείψουμε τους κομματικούς σκοπούς: Αυτοί, σε κάθε περίπτωση πρέπει να συνάδουν με το Σύνταγμα, το οποίο ισχύει τη στιγμή των εκλογών, και βάσει του οποίου θα πρέπει (οι κομματικοί σκοποί) να έχουν ελεγχθεί δικαστικά, για τη συνταγματικότητά τους.
Αγαπητοί Αρχηγοί των πολιτικών Κομμάτων,
Πολιτικοί σας αντίπαλοι είναι η ανικανότητα, η απραξία, η έλλειψη συνέπειας και προγράμματος, η διαπλοκή και οι δεσμεύσεις σας προς ανομολόγητα – πάσης φύσεως- συμφέροντα.
Τι λέτε;
Ξεκινάτε για τη θεμελιώδη και απροσχημάτιστη ενημέρωση του λαού, ή θα αναγκαστούμε να «ξαναψηφίσουμε» με εκβιαστικά διλήμματα, υπό το κράτος απειλών, αόριστων και προσχηματικών καταγγελιών εναντίον των πολιτικών σας αντιπάλων και με συνθήματα ξύλινα, αυτιστικά, ανεπίκαιρα και παρωχημένων ανεπιστρεπτί καιρών και με προγράμματα ανεδαφικά και ενδοστρεφή που αφορούν ιδιωτεύοντες καιροκοπικά κύκλους ενδιαφερομένων;
* η Ελένη Αθανασούλη είναι Νομικός. Σημ.Ιστολ. : το άρθρο μας το παραχώρησε η Κα Αθανασούλη,πρωτοδημοσιεύτηκε στη aixmi στις 31.3.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου