O Ελληνισμός πονάει, αλλά μάχεται, αισιοδοξεί και προσμένει.
Προσμένει τη λύτρωση, προσμένει τη νίκη επί της φτώχειας και της μιζέριας που μας οδήγησε η πλάνη πως πλέον στο σύγχρονο κόσμο, έπαυσε να ισχύει η ρήση του Αριστοτέλη, «τ΄ αγαθά κόποις κτώνται»!
Θεωρήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, πως τα αγαθά απλά… χαρίζονται και σήμερα βρεθήκαμε έκπληκτοι ν΄ αναρωτιόμαστε τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ!
Πολλά έφταιξαν, αλλά πάνω απ΄ όλα η στρεβλή μας νοοτροπία , όπου αθωώναμε συμπεριφορές, χρεώναμε όσους τολμούσαν να ξεστομίσουν την αλήθεια και παρασυρόμαστε από τους δημαγωγούς, που από την αρχαιότητα είχαν το προνόμιο να δελεάζουν τους ευάλωτους και πιθανώς και οκνηρούς, με την εμπέδωση της άποψης, πως… όλα γίνονται.
Ως γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, από τη θεμελίωση της δημοκρατίας πριν την έναρξη του 5ο πχ αιώνα και μετά με την κορύφωσή της, κυρίως την εποχή του Περικλή έως και σήμερα, γνωρίζουμε πως είναι το ιδανικό περιβάλλον για
την παρείσφρηση δημαγωγών.
Από την αρχαιότητα, ο όρος δημαγωγός, είχε αρνητική σημασία.
Διότι επιδιώκει πέραν των κολακειών, με την υπόσχεση απίθανων πραγμάτων, διεγείροντας και φορτίζοντας συγκινησιακά το ακροατήριό του, να πετυχαίνει το στόχο του βασιζόμενος στα συναισθήματα και όχι στη λογική .
Σε μια τραγωδία του Ευριπίδη, αναφερόμενη στο έτος 424,οι δημαγωγοί εκπροσωπούνται από τον Οδυσσέα, που είναι πάντα έτοιμος να αγορεύσει και να υποστηρίξει αιτήματα που ευχαριστούν το λαό.
Μάλιστα η Εκάβη προτού ακόμη να συγκρουστεί μαζί του, όταν απαιτεί το θάνατο της Πολυξένης, εκφράζεται μ' έναν τρόπο πολύ σαφή εναντίον του, λέγοντας:
ὁ ποικιλόφρων κόπις ἡδυλόγος δημοχαριστής Λαερτιάδης
(ο λαοπλάνος Οδυσσέας, πολύλογος, γλυκόλογος, πολύγνωμος).
Στη συνέχεια απευθυνόμενη απ’ ευθείας στο λαό, που παρακολουθεί τα όσα λέγονται, λέει σε όσους δημαγωγούν:
Αχάριστοι όλοι εσείς που αποζητάτε
να σας τιμά ο λαός στις ρητορείες.
Ποτέ να μη σας γνώριζα, που διόλου
δε νοιάζεστε αν θα βλάψετε τους φίλους,
φτάνει να πείτε κάτι που τον όχλο θα ευχαριστήσει…
Πόσο ίδιοι παραμένουν τελικά οι άνθρωποι στο διάβα των αιώνων!
Έτσι και σήμερα, που διανύουμε ένα απαιτητικό διάστημα, πρέπει ο λαός να μην πεισθεί τόσο εύκολα από τους σύγχρονους δημαγωγούς. Το διακύβευμα είναι σημαντικό και έχει να κάνει με την επιβίωση της πατρίδας μας και της διαφύλαξης των όσων αγαθών με κόπο και ιδρώτα απέκτησαν οι έντιμοι Έλληνες πολίτες.
Επιβάλλεται να γυρίσουμε σελίδα πλέον και να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στη δημαγωγία που προσδοκά οφέλη από την καταστροφή της πατρίδας μας.
Η κρίση δεν είναι αμιγώς Ελληνικό φαινόμενο, αγγίζει όλες τις Ευρωπαϊκές Χώρες και ως τέτοια επιβάλλεται να την αντιμετωπίσουμε. Δηλαδή, μέσα στην Ευρώπη συλλογικά και συντεταγμένα.
Η αποδοχή θέσεων που απλά ακούγονται καλά στ΄αυτιά μας αλλά εμπεριέχουν κινδύνους σαν το πρόσφατο «λεφτά υπάρχουν», πρέπει να αποφευχθεί.
Πονέσαμε πολύ για να πετάξουμε τις θυσίες μας .
Μπορεί να ζούμε μεν δύσκολες στιγμές, αλλά πεποίθησή μου είναι πως βαδίζουμε το σωστό δρόμο που θα επαναφέρει την αισιοδοξία για καλύτερες ημέρες!
Προσμένει τη λύτρωση, προσμένει τη νίκη επί της φτώχειας και της μιζέριας που μας οδήγησε η πλάνη πως πλέον στο σύγχρονο κόσμο, έπαυσε να ισχύει η ρήση του Αριστοτέλη, «τ΄ αγαθά κόποις κτώνται»!
Θεωρήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, πως τα αγαθά απλά… χαρίζονται και σήμερα βρεθήκαμε έκπληκτοι ν΄ αναρωτιόμαστε τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ!
Πολλά έφταιξαν, αλλά πάνω απ΄ όλα η στρεβλή μας νοοτροπία , όπου αθωώναμε συμπεριφορές, χρεώναμε όσους τολμούσαν να ξεστομίσουν την αλήθεια και παρασυρόμαστε από τους δημαγωγούς, που από την αρχαιότητα είχαν το προνόμιο να δελεάζουν τους ευάλωτους και πιθανώς και οκνηρούς, με την εμπέδωση της άποψης, πως… όλα γίνονται.
Ως γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, από τη θεμελίωση της δημοκρατίας πριν την έναρξη του 5ο πχ αιώνα και μετά με την κορύφωσή της, κυρίως την εποχή του Περικλή έως και σήμερα, γνωρίζουμε πως είναι το ιδανικό περιβάλλον για
την παρείσφρηση δημαγωγών.
Από την αρχαιότητα, ο όρος δημαγωγός, είχε αρνητική σημασία.
Διότι επιδιώκει πέραν των κολακειών, με την υπόσχεση απίθανων πραγμάτων, διεγείροντας και φορτίζοντας συγκινησιακά το ακροατήριό του, να πετυχαίνει το στόχο του βασιζόμενος στα συναισθήματα και όχι στη λογική .
Σε μια τραγωδία του Ευριπίδη, αναφερόμενη στο έτος 424,οι δημαγωγοί εκπροσωπούνται από τον Οδυσσέα, που είναι πάντα έτοιμος να αγορεύσει και να υποστηρίξει αιτήματα που ευχαριστούν το λαό.
Μάλιστα η Εκάβη προτού ακόμη να συγκρουστεί μαζί του, όταν απαιτεί το θάνατο της Πολυξένης, εκφράζεται μ' έναν τρόπο πολύ σαφή εναντίον του, λέγοντας:
ὁ ποικιλόφρων κόπις ἡδυλόγος δημοχαριστής Λαερτιάδης
(ο λαοπλάνος Οδυσσέας, πολύλογος, γλυκόλογος, πολύγνωμος).
Στη συνέχεια απευθυνόμενη απ’ ευθείας στο λαό, που παρακολουθεί τα όσα λέγονται, λέει σε όσους δημαγωγούν:
Αχάριστοι όλοι εσείς που αποζητάτε
να σας τιμά ο λαός στις ρητορείες.
Ποτέ να μη σας γνώριζα, που διόλου
δε νοιάζεστε αν θα βλάψετε τους φίλους,
φτάνει να πείτε κάτι που τον όχλο θα ευχαριστήσει…
Πόσο ίδιοι παραμένουν τελικά οι άνθρωποι στο διάβα των αιώνων!
Έτσι και σήμερα, που διανύουμε ένα απαιτητικό διάστημα, πρέπει ο λαός να μην πεισθεί τόσο εύκολα από τους σύγχρονους δημαγωγούς. Το διακύβευμα είναι σημαντικό και έχει να κάνει με την επιβίωση της πατρίδας μας και της διαφύλαξης των όσων αγαθών με κόπο και ιδρώτα απέκτησαν οι έντιμοι Έλληνες πολίτες.
Επιβάλλεται να γυρίσουμε σελίδα πλέον και να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στη δημαγωγία που προσδοκά οφέλη από την καταστροφή της πατρίδας μας.
Η κρίση δεν είναι αμιγώς Ελληνικό φαινόμενο, αγγίζει όλες τις Ευρωπαϊκές Χώρες και ως τέτοια επιβάλλεται να την αντιμετωπίσουμε. Δηλαδή, μέσα στην Ευρώπη συλλογικά και συντεταγμένα.
Η αποδοχή θέσεων που απλά ακούγονται καλά στ΄αυτιά μας αλλά εμπεριέχουν κινδύνους σαν το πρόσφατο «λεφτά υπάρχουν», πρέπει να αποφευχθεί.
Πονέσαμε πολύ για να πετάξουμε τις θυσίες μας .
Μπορεί να ζούμε μεν δύσκολες στιγμές, αλλά πεποίθησή μου είναι πως βαδίζουμε το σωστό δρόμο που θα επαναφέρει την αισιοδοξία για καλύτερες ημέρες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου