Ζήσαμε αρκετά, για να το μάθουμε κι αυτό. Την τριετία 2009-2011 την Ελλάδα κυβέρνησε η «αγνή ανθρώπινη βλακεία». Και δεν ήταν η πρώτη φορά, όπως μας πληροφορεί στο κύριο άρθρο του ΤΟ ΒΗΜΑ, της 5ης Μαϊου.
Όπως βέβαια εξηγεί ο αρθρογράφος του Βήματος, οι άνθρωποι που μας κυβέρνησαν αυτή την τριετία, ο Γιώργος Παπανδρέου δηλαδή και οι συνεργάτες του, διαχειρίστικαν τα κοινά βλακωδώς, πλήν όμως «εντίμως».
Έντιμοι βλάκες! Μια καινούργια κατηγορία πολιτικών. Για τους περισσότερους από μας, έντιμος βλάκας υπήρξε η κινηματογραφική περσόνα του Θανάση Βέγγου. Ο αγνός, αγαθός, απονήρευτος ανθρωπάκος, που όλοι τον πιάνουν κορόϊδο, όλοι εκμεταλλεύονται την καλοσύνη του κι από πάνω τον βρίζουνε, τον λένε βλάκα.
Υπάρχει όμως μια διαφορά. Ο Βέγγος, πληρώνει από την τσέπη του, σπαταλά, ξοδεύει σε καλοσύνες ή σε φιλοδοξίες κι οράματα, τα δικά του χρήματα. Κι αυτό συμβαίνει όχι μονάχα στο πλατό, μα και στην κανονική, ανθρώπινη του υπόσταση.
Αυτή η διαφορά καθιστά τον Βέγγο και τον κάθε Βέγγο, «έντιμο». Κάτι περισσότερο. Τον ανυψώνει, τον κάνει «καλό άνθρωπο». Ποιος αλήθεια πιστεύει πως ο Παπανδρέου, ο Παπακωνσταντίνου, ο Πάγκαλος, ο
Γερουλάνος, ο Χρυσοχοϊδης κι όλοι οι άλλοι λαμπροί αστέρες που διέπρεψαν στην αλήστου μνήμης κυβέρνηση αυτής της τριετίας, δεν ήταν παρά «έντιμοι βλάκες», «αγαθοί ηλίθιοι» που τους εκμεταλλεύτηκαν διάφοροι πονηροί, καταληστεύοντας το δημόσιο χρήμα;
Το πιστεύει αυτό ο αρθρογράφος του Βήματος; Κι αν ναι, γιατί δεν το κατήγγειλε ως όφειλε, Τετάρτη εξουσία γαρ, την ώρα που έπρεπε, μήπως και γλυτώναμε από τόσα βάσανα, ή τουλάχιστον από μερικά; Μήπως δεν είχε καταλάβει πως ο Παπανδρέου κι όσοι τον περιστοιχίζανε, ήτανε όπως μας λέει τώρα «βλάκες», «έντιμοι βλάκες», έστω;
Και πως το καταλάβανε αυτό οι «πονηροί» που τους περιστοιχίζανε, ροκανίζοντας το Δημόσιο Ταμείο και δεν το κατάλαβε αυτός κι όλοι οι άλλοι παλαίμαχοι δημοσιογράφοι, που αντιμετωπίζανε σαν «εθνοπροδότη» όποιον τολμούσε ν’ ασκήσει κριτική στον Παπανδρέου και την παρέα του;
Δεν το καταλάβανε οι δημοσιογράφοι, δεν το καταλάβανε τα στελέχη και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ κι όλων των άλλων κομμάτων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έ τότε δύο τινά συμβαίνουν.
Είτε ο Παπανδρέου, παρότι βλάκας, (έντιμος βλάκας, να μην το ξεχνάμε) καμώθηκε τον έξυπνο και τους ξεγέλασε όλους και αναρριχήθηκε στη εξουσία.
Είτε όλοι όσοι συμμετέχουν και αποτελούν το σύμπλεγμα εξουσίας της χώρας μας, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες και πρόσωπα, δημοσιογράφοι, εκδότες, καναλάρχες και ανώτεροι δημόσιοι αξιωματούχοι, όλοι τους αδυνατούν να ξεχωρίσουν τη βλακεία, έντιμη ή άτιμη και επιβάλουν έναν βλάκα στις λαϊκές μάζες.
Η ιστορία θυμίζει την καταπληκτική ερμηνεία του Πήτερ Σέλλερς στην ταινία «Να είσαι εκεί κύριε Τσάνς», όπου ο πανηλίθιος κύριος Τσάνς (Πήτερ Σέλλερς) γίνεται δεκτός στους κόλπους της καθεστηκυϊας τάξης που αδυνατεί να αντιληφθεί το ποιόν του και τον προωθεί μάλιστα για Πρόεδρο των Η.Π.Α.
Υπάρχει φυσικά και μια τρίτη εκδοχή. Ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του να μην είναι βλάκες, ούτε έντιμοι. Και ότι έκαναν, το έκαναν μετά από σκέψη και σχέδιο. Γνώριζαν για τα τρωκτικά. Τα εξέθρεψαν και τα προστάτεψαν γιατί ήταν η βάση της εξουσίας τους, όπως και κάθε εξουσίας που κυβέρνησε τη χώρα από την εποχή της ανεξαρτησίας της.
Και τώρα «στηλιτεύονται» σαν βλάκες (έντιμοι όμως, να μην ξεχνάμε το ελαφρυντικό) γιατί πρέπει να προστατευθεί το πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, μέσα απ’ το οποίο οι κυρίαρχες τάξεις ασκούν και επιβάλουν την κυριαρχία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου