«Οι γαλήνιες θάλασσες δεν κάνουν τους καλούς ναυτικούς». Την απλή αλλά τόσο αληθινή ρήση, την προεκτείνω στην σύγχρονη πολιτικοοικονομική κατάσταση, παραφράζοντάς την, «Οι εποχές παχέων αγελάδων δεν κάνουν τους καλούς πολιτικούς» ή ακόμη «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνας φαίνεται», όπως ο πολιτικός στα δύσκολα και στις κρίσεις κάθε είδους.
Εν όψει της εποχής των ισχνών αγελάδων την οποία διερχόμαστε, είναι η κατάλληλη στιγμή να διακριθούν οι καλοί πολιτικοί. Είναι λοιπόν μια ευκαιρία για τους πολιτικούς μας να αποδείξουν την ικανότητα και υπευθυνότητά τους και ιδιαίτερα για τον πρωθυπουργό κ.Αντώνη Σαμαρά, ως ο αρμοδιότερος να βγάλει τη χώρα μας στο ξέφωτο.
Οι εμπορικές μας σχέσεις με την Κίνα δημιουργούν αισιόδοξες προοπτικές. Η τόσο επιτυχής αρχή η οποία έγινε από την κυβέρνηση Καραμανλή, συνεχίζεται με την ίδια επιτυχία ύστερα από το σημαντικό ταξίδι του κ.Σαμαρά στην Κίνα. Ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι η Κίνα έχει επενδύσει στην Ελλάδα, τόσο λόγω της γεωπολιτικής μας θέσης, όσο και των
μακραίωνων πολιτισμικών μας αξιών. Η επιρροή της Κίνας στον δυτικό κόσμο και ιδιαίτερα στην Αμερική και Γερμανία, εξελίσσεται σε «Άγγελο Φύλακά» μας, ως ένας «Από Μηχανής Θεός» και θα πρέπει να κάνουμε συνετή και μελετημένη χρήση, αλλά και με ελεγχόμενη τόλμη αυτού του πλεονεκτήματος. Ένα πρώτο αποτέλεσμα είναι να μετατραπεί το Grexit σε success story, μια σημαντική ψυχολογική προϋπόθεση για ανάκαμψη.
Η ομολογία του ΔΝΤ για την επιβληθείσα λάθος πολιτική, δικαιώνει τον κ.Σαμαρά, ο οποίος φώναζε ότι χρειάζεται άλλη οικονομική συνταγή, όπως η προταθείσα από το Ζάππειο Ι και ΙΙ. Το δυσάρεστο είναι ότι σε αυτήν την διαμορφωθείσα κατάσταση, η οποία προήλθε από την λανθασμένη οικονομική πολιτική, προσχεδιασμένη κατά πολλούς, δεν είναι πλέον δυνατό να εφαρμοστεί αυτό που θα μπορούσε να εφαρμοστεί το 2010 και 2011, διότι η ύφεση έχει ήδη μειώσει κατά 25% το εθνικό εισόδημα, οι μισθοί και συντάξεις έχουν μειωθεί μεσοσταθμικά κατά 40%, η ανεργία έφθασε σε δυσθεώρητα ύψη, το 30% των επιχειρήσεων έχουν κλείσει, το νέο μας δάνειο είναι εγγυημένο με αγγλικό δίκαιο κ.ά. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο ο κ.Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να ακολουθήσει τις μνημονιακές επιταγές, αφού βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα, όπως έχω συχνά αναφερθεί.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα εισπράττουμε, δηλαδή να καλύπτουμε τα ελλείμματα με δανεικά και δεν χρειαζόμαστε καμία Τρόϊκα για να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό μας με περικοπή δαπανών και/ή αύξηση των εσόδων. Επειδή όμως το λεγόμενο έλλειμμα αφορά αποκλειστικά τον δημόσιο τομέα, έπρεπε να μειώσουμε τις δαπάνες του δημοσίου ΜΟΝΟ, ΧΩΡΙΣ να πειράξουμε τον ιδιωτικό τομέα από τον οποίον περιμέναμε να έρθουν τα έσοδα και θα συνέβαλε να αποφύγουμε την ύφεση ή τουλάχιστον να την ελαχιστοποιήσουμε, με το να κινείται η αγορά. Μετά και τη δήλωση του κ.Κουλουριάνου, εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, για τη στάση του τότε πρωθυπουργού ΓΑΠ, επιβεβαιώνεται η προσχεδιασμένη καταστροφή της χώρας, οπότε περιττεύει κάθε σχόλιο για ποια πολιτική θα έπρεπε να εφαρμοστεί τότε.
Όμως η βελτίωση του κλίματος, σε συνδυασμό με την παραδοχή αυτή του ΔΝΤ, μπορούμε και πρέπει να ζητήσουμε την χαλάρωση των μέτρων από την ηγεσία της Ευρωζώνης και όχι από την Τρόϊκα, έτσι ώστε να μπορέσουμε αφενός να ανακουφίσουμε τις ασθενείς ομάδες του πληθυσμού που έχουν εξαθλιωθεί και να κινήσουμε πιο δραστικά στην αναπτυξιακή πολιτική αφετέρου. Στην έννοια της χαλάρωσης περιλαμβάνονται:
α) Να ανασταλούν οι πληρωμές τόκων και χρεολυσίων των παλαιών δανείων για δέκα ή είκοσι χρόνια, όπως έγινε με τα νέα δάνεια, με ένα μικρό επιτόκιο, π.χ. όπως αυτό που χρεώνει η ΕΚΤ τις Τράπεζες της Ευρωζώνης, έτσι ώστε το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο προβλέπεται σύντομα, να χρησιμοποιηθεί μαζί με το ΕΣΠΑ ή και κάποιο στοχευμένο δάνειο, μέρος να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των εξαθλιωμένων πολιτών και μέρος για ανάπτυξη. Θα πρέπει να αντιληφθούν οι ευρωπαίοι εταίροι μας, ότι μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα αποπληρωμής δανείων, άλλως δανειζόμενοι για αποπληρωμή δανείων, τα χρέη θα μεγαλώνουν ως χιονοστιβάδα, με συνέχιση της ύφεσης και εξ αντικειμένου αδυναμία αποπληρωμής τους στο διηνεκές.
β) Να μην ενοχλήσουμε πλέον τον ιδιωτικό τομέα, αλλά αντιθέτως να τον ενισχύσουμε παντοιοτρόπως, διότι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα θα δούμε βελτίωση της οικονομίας. Είναι τραγικά οξύμωρο να διώκονται επιχειρηματίες, μικροί ή μεγάλοι, για κάθε είδους χρέη τους προς το δημόσιο, αλλά να τους δοθεί χρόνος χάριτος μέχρι να ανακάμψουν.
γ) Να καταργηθεί το λεγόμενο χαράτσι στα ακίνητα και λόγω αδυναμίας πληρωμής του πλέον από πολλούς, αλλά και για να ενεργοποιηθούν δεκάδες επαγγέλματα συνδεόμενα με την οικοδομή. Τέλος
δ) Να «κουρευτούν» τα παντός είδους δάνεια ιδιωτών προς της Τράπεζες, σε ποσοστό ίσο με αυτό που αποδεδειγμένα έχουν μειωθεί οι αποδοχές του καθενός, δεδομένου ότι οι Τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα του κράτους, δηλαδή των πολιτών. Στην πράξη δεν ζημιώνονται οι Τράπεζες αφού μέρος μόνο των ελλειμμάτων τους θα προέρχεται από ένα τέτοιο «κούρεμα», το οποίο θα αναπληρωθεί τελικά από το κράτος.
Εν όψει της εποχής των ισχνών αγελάδων την οποία διερχόμαστε, είναι η κατάλληλη στιγμή να διακριθούν οι καλοί πολιτικοί. Είναι λοιπόν μια ευκαιρία για τους πολιτικούς μας να αποδείξουν την ικανότητα και υπευθυνότητά τους και ιδιαίτερα για τον πρωθυπουργό κ.Αντώνη Σαμαρά, ως ο αρμοδιότερος να βγάλει τη χώρα μας στο ξέφωτο.
Οι εμπορικές μας σχέσεις με την Κίνα δημιουργούν αισιόδοξες προοπτικές. Η τόσο επιτυχής αρχή η οποία έγινε από την κυβέρνηση Καραμανλή, συνεχίζεται με την ίδια επιτυχία ύστερα από το σημαντικό ταξίδι του κ.Σαμαρά στην Κίνα. Ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι η Κίνα έχει επενδύσει στην Ελλάδα, τόσο λόγω της γεωπολιτικής μας θέσης, όσο και των
μακραίωνων πολιτισμικών μας αξιών. Η επιρροή της Κίνας στον δυτικό κόσμο και ιδιαίτερα στην Αμερική και Γερμανία, εξελίσσεται σε «Άγγελο Φύλακά» μας, ως ένας «Από Μηχανής Θεός» και θα πρέπει να κάνουμε συνετή και μελετημένη χρήση, αλλά και με ελεγχόμενη τόλμη αυτού του πλεονεκτήματος. Ένα πρώτο αποτέλεσμα είναι να μετατραπεί το Grexit σε success story, μια σημαντική ψυχολογική προϋπόθεση για ανάκαμψη.
Η ομολογία του ΔΝΤ για την επιβληθείσα λάθος πολιτική, δικαιώνει τον κ.Σαμαρά, ο οποίος φώναζε ότι χρειάζεται άλλη οικονομική συνταγή, όπως η προταθείσα από το Ζάππειο Ι και ΙΙ. Το δυσάρεστο είναι ότι σε αυτήν την διαμορφωθείσα κατάσταση, η οποία προήλθε από την λανθασμένη οικονομική πολιτική, προσχεδιασμένη κατά πολλούς, δεν είναι πλέον δυνατό να εφαρμοστεί αυτό που θα μπορούσε να εφαρμοστεί το 2010 και 2011, διότι η ύφεση έχει ήδη μειώσει κατά 25% το εθνικό εισόδημα, οι μισθοί και συντάξεις έχουν μειωθεί μεσοσταθμικά κατά 40%, η ανεργία έφθασε σε δυσθεώρητα ύψη, το 30% των επιχειρήσεων έχουν κλείσει, το νέο μας δάνειο είναι εγγυημένο με αγγλικό δίκαιο κ.ά. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο ο κ.Σαμαράς, ως πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να ακολουθήσει τις μνημονιακές επιταγές, αφού βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα, όπως έχω συχνά αναφερθεί.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα εισπράττουμε, δηλαδή να καλύπτουμε τα ελλείμματα με δανεικά και δεν χρειαζόμαστε καμία Τρόϊκα για να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό μας με περικοπή δαπανών και/ή αύξηση των εσόδων. Επειδή όμως το λεγόμενο έλλειμμα αφορά αποκλειστικά τον δημόσιο τομέα, έπρεπε να μειώσουμε τις δαπάνες του δημοσίου ΜΟΝΟ, ΧΩΡΙΣ να πειράξουμε τον ιδιωτικό τομέα από τον οποίον περιμέναμε να έρθουν τα έσοδα και θα συνέβαλε να αποφύγουμε την ύφεση ή τουλάχιστον να την ελαχιστοποιήσουμε, με το να κινείται η αγορά. Μετά και τη δήλωση του κ.Κουλουριάνου, εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, για τη στάση του τότε πρωθυπουργού ΓΑΠ, επιβεβαιώνεται η προσχεδιασμένη καταστροφή της χώρας, οπότε περιττεύει κάθε σχόλιο για ποια πολιτική θα έπρεπε να εφαρμοστεί τότε.
Όμως η βελτίωση του κλίματος, σε συνδυασμό με την παραδοχή αυτή του ΔΝΤ, μπορούμε και πρέπει να ζητήσουμε την χαλάρωση των μέτρων από την ηγεσία της Ευρωζώνης και όχι από την Τρόϊκα, έτσι ώστε να μπορέσουμε αφενός να ανακουφίσουμε τις ασθενείς ομάδες του πληθυσμού που έχουν εξαθλιωθεί και να κινήσουμε πιο δραστικά στην αναπτυξιακή πολιτική αφετέρου. Στην έννοια της χαλάρωσης περιλαμβάνονται:
α) Να ανασταλούν οι πληρωμές τόκων και χρεολυσίων των παλαιών δανείων για δέκα ή είκοσι χρόνια, όπως έγινε με τα νέα δάνεια, με ένα μικρό επιτόκιο, π.χ. όπως αυτό που χρεώνει η ΕΚΤ τις Τράπεζες της Ευρωζώνης, έτσι ώστε το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο προβλέπεται σύντομα, να χρησιμοποιηθεί μαζί με το ΕΣΠΑ ή και κάποιο στοχευμένο δάνειο, μέρος να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των εξαθλιωμένων πολιτών και μέρος για ανάπτυξη. Θα πρέπει να αντιληφθούν οι ευρωπαίοι εταίροι μας, ότι μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα αποπληρωμής δανείων, άλλως δανειζόμενοι για αποπληρωμή δανείων, τα χρέη θα μεγαλώνουν ως χιονοστιβάδα, με συνέχιση της ύφεσης και εξ αντικειμένου αδυναμία αποπληρωμής τους στο διηνεκές.
β) Να μην ενοχλήσουμε πλέον τον ιδιωτικό τομέα, αλλά αντιθέτως να τον ενισχύσουμε παντοιοτρόπως, διότι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα θα δούμε βελτίωση της οικονομίας. Είναι τραγικά οξύμωρο να διώκονται επιχειρηματίες, μικροί ή μεγάλοι, για κάθε είδους χρέη τους προς το δημόσιο, αλλά να τους δοθεί χρόνος χάριτος μέχρι να ανακάμψουν.
γ) Να καταργηθεί το λεγόμενο χαράτσι στα ακίνητα και λόγω αδυναμίας πληρωμής του πλέον από πολλούς, αλλά και για να ενεργοποιηθούν δεκάδες επαγγέλματα συνδεόμενα με την οικοδομή. Τέλος
δ) Να «κουρευτούν» τα παντός είδους δάνεια ιδιωτών προς της Τράπεζες, σε ποσοστό ίσο με αυτό που αποδεδειγμένα έχουν μειωθεί οι αποδοχές του καθενός, δεδομένου ότι οι Τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα του κράτους, δηλαδή των πολιτών. Στην πράξη δεν ζημιώνονται οι Τράπεζες αφού μέρος μόνο των ελλειμμάτων τους θα προέρχεται από ένα τέτοιο «κούρεμα», το οποίο θα αναπληρωθεί τελικά από το κράτος.
Νίκος Αναγνωστάτος
e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου