Ο Δ. Χριστόφιας εμφανίστηκε στο πολιτικό στερέωμα ως «Πρόεδρος λύσης». Κόμπασε ότι θα πετύχαινε εκεί που όλοι οι προκάτοχοί του απέτυχαν. Κοκορεύτηκε ότι θα γώνιαζε την Τουρκία. Δήλωσε κατ’ επανάληψιν ότι είχε ένα μόνο σενάριο Α’, εκείνο της λύσης. Στην προσπάθειά του αυτή θα ανέμενε κανείς ότι, με βάση τη βαθιά γνώση της τουρκικής πολιτικής, τα δίκαια και τις διεκδικήσεις της ελληνικής πλευράς για απελευθέρωση και απαλλαγή από τον Αττίλα και τον εποικισμό, ο Πρόεδρος θα αναλίσκετο στην αντιμετώπιση της τουρκικής στρεψοδικίας, ανακολουθίας και αδιστακτότητας. Αλλ’ όχι! Είδαμε έναν Πρόεδρο, που ασχολείτο με την προσωπική…
χημεία του με τον κατοχικό και υποτελή ηγέτη. Και παρατηρήσαμε έναν διαπραγματευτή της ελληνικής πλευράς που νοιαζόταν να διευκολύνει τον Τ/κ πράκτορα της τουρκικής πολιτικής σε βάρος μας να κάνει την μικρή… επανάστασή του κατά του κατεστημένου της Τουρκίας.
Τέσσερα χρόνια σχεδόν μετά την έναρξη των συνομιλιών, το Κυπριακό διολίσθησε ακόμα πιο κάτω στου κακού τη σκάλα. Γιατί; Ευθύνεται πρώτιστα η τουρκική αρνητικότητα. Ευθύνεται η αταλάντευτη τουρκική στοχοθεσία, που αποβλέπει στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη δημιουργία, σε πρώτο στάδιο, δύο κρατών με δύο λαούς και δύο δημοκρατίες και δύο Κοινοβούλια. Όμως, το ερώτημα που ανακύπτει είναι τι έκανε ο Δ. Χριστόφιας για να αντιμετωπίσει αυτήν την τουρκική πολιτική; Αντί να την εξουδετερώσει, επιβεβαιώνει ξανά ότι θέλει να την διευκολύνει, δήθεν για να κατασιγάσει φόβους των Τούρκων. Με την κυπριακής ιδιοκτησίας διαδικασία απάλλαξε τον κατοχική Τουρκία από τα εγκλήματά της. Με τις συγκλίσεις και με το περίγραμμα λύσης που επέδωσε, με ασύγγνωστη καθυστέρηση, στα κόμματα, διευκολύνει ακόμα περισσότερο την Τουρκία.
Όποιος μελετήσει τα έγγραφα, μένει εμβρόντητος για τις νέες ολέθριες παραχωρήσεις, που ο Πρόεδρος έκανε προς τους Τούρκους στο περιουσιακό, στις εξωτερικές σχέσεις, στο θέμα των Τούρκων υπηκόων, στο θέμα των λεγόμενων τεσσάρων ελευθεριών και της… απόλαυσής τους από Τούρκους. Ο Πρόεδρος είναι συνεπής σε μία θέση του: Στις 24 Απριλίου 2004, ευθύς μετά την ανακοίνωση του σωτήριου 76%, διά του οποίου απερρίφθη το τερατούργημα Ανάν και διεσώθη από τον λαό η Κυπριακή Δημοκρατία, ο Δ. Χριστόφιας δήλωσε ότι είπε «όχι» για να τσιμεντώσει το «ναι». Αυτό πράττει ανερυθρίαστα εδώ και τέσσερα χρόνια. Αναβιώνει, παρά την σφοδρή αντίδραση του κυπριακού λαού -και των πατριωτών ΑΚΕΛικών- το έκτρωμα Ανάν. Και μάλιστα κομπάζει, όπως και ο Κυβ. Εκπρόσωπος και το ΑΚΕΛ ότι, τάχα, οι θέσεις του συνιστούν βελτίωση προνοιών του σχεδίου Ανάν και περίπου… νίκη της ελληνικής πλευράς.
Ποιος εξουσιοδότησε τον Δ. Χριστόφια να αναβιώσει το επικατάρατο σχέδιο Ανάν; Ποιος του έδωσε το δικαίωμα να στηρίζει τις όποιες διαπραγματευτικές θέσεις του στο απορριφθέν σχέδιο; Σε προχθεσινές οργίλες δηλώσεις του, για τις σκληρές και αιτιολογημένες επικρίσεις, που δέχεται από όλα σχεδόν τα κόμματα για τις καταστροφικές θέσεις του, ο Πρόεδρος ισχυρίστηκε ότι το έγγραφο για τις τέσσερις ελευθερίες αποτελεί «μια μεγάλη επιτυχία της ελληνικής πλευράς». Όποιος, όμως, μελετήσει λέξη προς λέξη τις πρόνοιες αυτού του εγγράφου, θα διαπιστώσει ότι μετά το ακαταλόγιστο ατόπημα της αποδοχής, άνευ διαπραγμάτευσης, 50.000 εποίκων, ο Πρόεδρος ανοίγει διάπλατα την πόρτα και για τον οικονομικό και επιχειρηματικό στραγγαλισμό του κυπριακού Ελληνισμού από τους Τούρκους. Και γιατί; Διότι, είπε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, ο Δ. Χριστόφιας ήθελε να κατασιγάσει τους φόβους των Τούρκων από δήθεν πλημμυρίδα Ελλήνων υπηκόων στο νησί. Και οι φόβοι των Ελλήνων; Αυτοί, προφανώς, δεν μετρούν. Οι θέσεις Χριστόφια δεν οδηγούν σε βιώσιμη και λειτουργική λύση, αλλά στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην διά της υπογραφής μας τουρκοποίηση της Κύπρου. Ο Πρόεδρος εμφανώς δεν μελέτησε Νταβούτογλου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου