Τέσσερις από τις επτά πληγές του Φαραώ. Η πρώτη είναι η πρόθεση της κυβέρνησης, όπως διαρρέεται από το υπουργείο Οικονομικών, να συμπεριλάβει στο "κούρεμα" των ομολόγων και τους απλούς ιδιώτες επενδυτές είναι η “επιλογή” πέρα από κάθε λογική πολιτική πρακτική.
Οι πολίτες αυτοί δεν έβγαλαν τα χρήματα τους στην Ελβετία ή σε άλλους “ασφαλείς” προορισμούς. Δεν τα τοποθέτησαν σε προϊόντα ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, προσδοκώντας ανάλογες υπεραποδόσεις.
Δάνεισαν το ελληνικό κράτος από τις αποταμιεύσεις τους έναντι χαμηλού επιτοκίου, θεωρώντας την επένδυσή τους ασφαλή. Πίστεψαν στην διαβεβαίωση την οποίαν τους παρείχε το Ελληνικό Δημόσιο, ότι το κεφάλαιο τους θα είναι εγγυημένο και ασφαλές, αντί να καταθέσουν τα χρήματα σε κάποια ιδιωτική τράπεζα, τα εμπιστεύτηκαν στο...
ελληνικό δημόσιο για να καλύψει αυτό τις ανάγκες του.
Τα χρήματα αυτά για τους απλούς ιδιώτες επενδυτές είναι ότι ακριβώς και μία τραπεζική κατάθεση.
Και σε “ανταπόδοση” αυτής της εμπιστοσύνης, έρχεται σήμερα η Ελλάδα δια του αρμοδίου υπουργού οικονομίας και Α΄ Αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Ε. Βενιζέλου, και τους παίρνει τα μισά (ένεκα κουρέματος 50% των ομολόγων, τα οποία διαθέτουν ιδιώτες ονομαστικής αξίας πάνω από 100.000 ευρώ).
Σε αυτούς όμως, δε θα δοθεί οικονομική βοήθεια για να αντισταθμίσουν τις απώλειες τους όπως θα γίνει με τις ιδιωτικές τράπεζες που θα πάρουν "ζεστό" χρήμα (περίπου 45 δις), από τη νέα, υπό υπογραφή, δανειακή σύμβαση.
Με αυτόν τον τρόπο, οι απλοί ιδιώτες επενδυτές, και όχι οι τοκογλύφοι, θα είναι τελικώς οι μόνοι απολύτως χαμένοι από το κούρεμα του 50% του Ελληνικού Δημόσιου χρέους, όπως και τα Ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων.
Από εκεί που ξεκινήσαμε να κατηγορούμε και να καταγγέλλουμε, τους κερδοσκόπους - τοκογλύφους πιστωτές μας, καταντήσαμε να τα “παίρνουμε” από αυτούς οι οποίοι λειτούργησαν υγιώς ως αποταμιευτές, και από την "ανταποδοτική" αποταμίευση των Ασφαλιστικών Ταμείων των Ελλήνων εργαζομένων.
Η απόφαση να "κουρευτούν" και τα ομόλογα των απλών ιδιωτών πολιτών μαζί με αυτά των Ασφαλιστικών Ταμείων είναι παράλογη, κατάφορα άδικη και καταρρίπτει και τα όποια εναπομείναντα ίχνη αξιοπιστίας της Ελλάδας.
Πως θα καλέσει ο υπουργός οικονομικών κ. Ε. Βενιζέλος, τους ιδιώτες “έντιμους” κεφαλαιούχους να επαναπατρίσουν τα κεφάλαια που έβγαλαν στο εξωτερικό;
Ποιοι θα τον εμπιστευτούν, όταν οι “πονηροί”, θα έχουν σώσει τα χρήματά τους βγάζοντας τα εκτός Ελλάδος σε αντίθεση με αυτούς που τα κράτησαν εντός και τους πήραν τα μισά;
Έχει στ` αλήθεια αναλογιστεί ο κ. Βενιζέλος το βάρος τέτοιων αποφάσεων για την πολιτική του αξιοπιστία και όχι μόνον;
Δεύτερη πληγή, αποτελεί η ατυχής και άστοχη δήλωση του υπουργού υγείας και πιθανού δελφίνου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Α. Λοβέρδου ότι αν κάποιος πειράξει τον Γ. Παπανδρέου θα προκαλέσει “μακελειό” στον τόπο.
Ο κ. Λοβέρδος είναι συνταγματολόγος, άρα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ότι η χώρα λειτουργεί με θεσμούς και νόμους, ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε, εμείς οι εναπομείναντες “ρομαντικοί” Έλληνες να πιστεύουμε, που και εκείνος, και οι συνάδελφοί του βουλευτές ψηφίζουν.
Πουθενά στην Ελληνική νομοθεσία, πολύ δε περισσότερο στο Ελληνικό Σύνταγμα, δεν προβλέπεται “μακελειό” ως πολιτικός όρος ή όρος "αγοράς", με το οποίο απείλησε ο κ. Λοβέρδος, τον εντολέα του, τον Ελληνικό λαό.
Ο σεβασμός απέναντι στον εντολέα σου, τον Ελληνικό λαό, κε Λοβέρδο, αποτελεί "αξία" και χαρακτηριστικό ήθους, είτε πολιτικού, είτε κοινωνικού, ακόμη σε αυτόν εδώ τον τόπο.Ως καθηγητής "δικαίου" οφείλατε να το γνωρίζεται καλύτερα από τον καθένα.
Ένα “μακελειό” που δε δικαιολογείται ακόμα και από τα ίδια, τα λεγόμενα του, αφού ως πριν λίγο καιρό καλούσε τον κ. Παπανδρέου να αποχωρίσει από το ΠΑΣΟΚ για το καλό του κόμματος και της χώρας. Είναι προφανές, όχι γιατί πέτυχε αυτά που στόχευε, αλλά γιατί απέτυχε "οικτρά" στην προσπάθειά του να επιβάλλει μια πολιτική υποτέλειας και ενδοτισμού στην Ελλάδα.
Οι περισσότεροι Έλληνες βιώνουν μια πρωτόγνωρη προσπάθεια βίαιης φτωχοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας. Όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότεροι, όπως ο κ. Προβόπουλος, ο κ. Σημίτης, και άλλοι, δηλώνουν ότι θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε πρέπει να αποδοθούν όχι μόνον πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες σε αυτούς που τις έχουν. Σε αυτούς που δεν διέσωσαν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών αλλά ενσυνείδητα, το καταρράκωσαν.
Η τοποθέτηση του κ. Λοβέρδου δύο ερμηνείες μπορεί να έχει, ή ότι ως συνυπεύθυνος θέλει να αποφύγει κάθε τέτοια πολιτική διαδικασία γιατί φοβάται και τις δικές του ευθύνες, ή ότι ως υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προστατεύει το Γ. Παπανδρέου για να προσελκύσει και να ψηφοθηρήσει στο πολυάριθμο πολιτικό-κομματικό “ποιμνιοστάσιό” του.
Γι` αυτό και δεν είναι άστοχη ή ατυχής η ρήση. Γιατί σε κάθε εκδοχή της, επιχειρεί να “σπεκουλάρει”, για λογαριασμό του, επάνω στη κατάντια της χώρας.
Η Ελληνική κοινωνία, όσο κι αν κάποιοι δεν το αφουγκράζονται, όσο και αν προσποιούνται ότι δεν ακούν και δεν βλέπουν, είναι καζάνι που βράζει.
Επομένως εκτιμώ, ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα να της “κουνάς το δάκτυλο”, αναζητώντας “μακελάρηδες” και “μακελειό”, μέσα στον Ελληνικό λαό.
Η τρίτη "πληγή" είναι η πράξη και στάση των υπουργών και των βο(υ)λευτών, που ως ακραίος καιροσκοπισμός μόνον, μπορεί να εκληφθεί το ότι παραιτούνται για να μην ψηφίσουν τα επερχόμενα οικονομικά μέτρα, και ειδικά αυτών του ΠΑΣΟΚ, αφού με την ψήφο τους στο πρώτο μνημόνιο και όλα τα άλλα νομοσχέδια που ακολουθήσαν, οδήγησαν τον τόπο ως εδώ, και τώρα με “πλάγια βηματάκια”, παραιτούνται, αποποιούμενοι πάσης ευθύνης. Είναι ακραίοι “καιροσκόποι” όσοι παραιτούνται όχι από την πολιτική, όχι από τις έδρες τους, αλλά από τα αξιώματά τους. Με μόνο στόχο να γλιτώσουν την οργή των πολιτών με το “φθηνό επιχείρημα” ότι αντέδρασαν “οψίμως”, στα αντιλαϊκά, ανάλγητα και αντικοινωνικά μέτρα.
Σίγουροι ότι τα μέτρα αυτά θα ψηφιστούν από τους άλλους βο(υ)λευτές, και η χώρα δε θα “χρεοκοπήσει”, προσπαθούν να βγάλουν την “ουρά” τους απ έξω, για να εξασφαλίσουν την τυχόν επανεκλογή τους.
Ουδείς από όσους συμμετείχαν σε αυτήν την τραγική πολιτική κατρακύλα των δύο τελευταίων ετών, δε δικαιούται να παραμείνει στην πολιτική σκηνή. Κανείς τους δεν είχε τα κότσια να υπερασπίσει τα έργα και τις αποφάσεις του, έως το τέλος και να υποστεί τις όποιες συνέπειες. Η ανευθυνότητα στο αποκορύφωμά της, μόλις βρήκαν την ευκαιρία, πήδηξαν σαν το ποντίκια απο το “φλεγόμενο πλοίο”, την παραπαίουσα Ελλάδα.
Αυτή δεν είναι στάση συνείδησης. Ειναι μεγίστη ανευθυνότητα και υποκρισία στην πιο δύσκολη για τον τόπο στιγμή.
Τώρα που τελειώνουν τα ψέματα πέφτουν και οι μάσκες, και καταλαβαίνουμε άπαντες, γιατί φτάσαμε ως εδώ, ώς χώρα, και πως επί 24 μήνες παραμένουμε στο χείλος της χρεοκοπίας. Καταλαβαίνουμε όλοι ποιοί μάς κυβερνούσαν και εξακολουθούν να μας κυβερνούν.
Τό χειρότερο είναι ότι είστε "αμετανόητοι", ΔΥΣΤΥΧΩΣ !!!
Ώς η τέταρτη "πληγή" δύναται να παρουσιαστεί ο κ. Ρέππας, ο οποίος αποτελεί μόνος του "κατηγορία", και ίσως είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του "ελληνικού πολιτικού ανδρός" της περασμένης 35ετίας. Ο δημόσιος τομέας, κατά γενικήν ομολογία, είναι ο μεγάλος ασθενής. Αναποτελεσματικός στον ελεγκτικό του ρόλο, εχθρικός για τον πολίτη και την επιχειρηματικότητα, πανάκριβος στη λειτουργία του και διεφθαρμένος, έχει συμβάλει τα μέγιστα στο σημερινό πρόβλημα, χρέους και όχι μόνον, το οποίο αντιμετωπίζει η χώρα.
Ένας από τους πολλούς πολιτικούς που το εξέθρεψαν είναι και ο Δ. Ρέππας, ΥΠΟΥΡΓΟΣ σε όλες τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ.
Ικανότατος “ρήτωρ”, άριστος γνώστης των ισορροπιών, με σοβαρότητα και πυγμή, αλλά και “υπαινικτικό” χαμόγελο που υπόσχεται πάντα τη διευθέτηση του όποιου προβλήματος, πίσω από τα αυστηρές νομοθεσιολαγνείες.
Τους τελευταίους μήνες του δόθηκε η δυνατότητα να διορθώσει μερικά από τα λάθη που και εκείνος συσσώρευσε στο ελληνικό δύσμοιρο δημόσιο, και αντί γι` αυτό, εκείνος επανέλαβε και τούτη την κρίσιμη περίοδο τη συνήθη πρακτική του.
Ανέλαβε "απελευθερώσεις επαγγελμάτων" όπως ταξί και φορτηγών, υποσχέθηκε μείωση κόστους στο δημόσιο, δεσμεύθηκε για εφεδρεία δημοσίων υπαλλήλων και πάρα πολλά ακόμα.
Από όλες αυτές τις υποσχέσεις, δεν υλοποίησε τίποτα απολύτως. Αντί να πολιτευτεί με τόλμη και αλήθειες, για το συμφέρον της πατρίδας, λειτούργησε με κριτήρια του γνώριμού του, "πολιτικού κόστους" και της εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων και των συντεχνιών.
Υποσχέθηκε στους δανειστές μας, μέτρα που δεν υλοποίησε, όπως η εφεδρεία στον Δημόσιο Τομέα, και λίγο αργότερα με αδιάφορο ύφος, δήλωνε ότι δε μπορούσε να γίνει κάτι περισσότερο, λέγοντας τους κατάμουτρα ότι τους "εμπαίζει" απροκάλυπτα.
Και τώρα που ο χρόνος για τα "παιχνιδάκια" και τις πολιτικάντικες “τρίπλες” εξαντλήθηκε, θα αναγκαστεί να κάνει απ’ευθείας απολύσεις στο δημόσιο, ή εφεδρείες με πολύ χειρότερους όρους, ενώ, πριν από λίγες ημέρες δεσμευόταν ότι δε θα χρειαστούν, αποδεικνύοντας την άγνοια των κινδύνων που διατρέχει ο δημόσιος υπάλληλος, ο Έλλην πολίτης και η Ελληνική κοινωνία.
Θα είναι αυτός, που επί της υπουργίας του, θα απολύσει αυτούς που υποτίθεται ότι προστάτευε, έχοντας καθήκον περί αυτού, της προστασίας του Έλληνα πολίτη.
Για να αποδειχθεί με τον πιο δραματικό τρόπο, το πραγματικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής πρακτικής, του “πολιτικάντη”, που επί δεκαετίες έγινε τρόπος εξαγοράς ψήφων και πώλησης ελπίδας.
Γιατί όπως γίνεται πάντα, στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός. Και δεν είναι ο κ. Ρέππας αυτός που θα τον πληρώσει αλλά αυτοί που τους κέρναγε !!!
Ο πεισματάρης Έλληνας πολίτης, όμως επιμένει στον δικό του τρόπο και αρχές, θα καταφέρει άραγε να γράψει τη δική του ιστορία με τους δικούς του κανόνες;;;
Έπεται συνέχεια των υπολοίπων "πληγών" του Φαραώ !!!
πηγήhttp://www.aegeantimes.gr/
Οι πολίτες αυτοί δεν έβγαλαν τα χρήματα τους στην Ελβετία ή σε άλλους “ασφαλείς” προορισμούς. Δεν τα τοποθέτησαν σε προϊόντα ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, προσδοκώντας ανάλογες υπεραποδόσεις.
Δάνεισαν το ελληνικό κράτος από τις αποταμιεύσεις τους έναντι χαμηλού επιτοκίου, θεωρώντας την επένδυσή τους ασφαλή. Πίστεψαν στην διαβεβαίωση την οποίαν τους παρείχε το Ελληνικό Δημόσιο, ότι το κεφάλαιο τους θα είναι εγγυημένο και ασφαλές, αντί να καταθέσουν τα χρήματα σε κάποια ιδιωτική τράπεζα, τα εμπιστεύτηκαν στο...
ελληνικό δημόσιο για να καλύψει αυτό τις ανάγκες του.
Τα χρήματα αυτά για τους απλούς ιδιώτες επενδυτές είναι ότι ακριβώς και μία τραπεζική κατάθεση.
Και σε “ανταπόδοση” αυτής της εμπιστοσύνης, έρχεται σήμερα η Ελλάδα δια του αρμοδίου υπουργού οικονομίας και Α΄ Αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Ε. Βενιζέλου, και τους παίρνει τα μισά (ένεκα κουρέματος 50% των ομολόγων, τα οποία διαθέτουν ιδιώτες ονομαστικής αξίας πάνω από 100.000 ευρώ).
Σε αυτούς όμως, δε θα δοθεί οικονομική βοήθεια για να αντισταθμίσουν τις απώλειες τους όπως θα γίνει με τις ιδιωτικές τράπεζες που θα πάρουν "ζεστό" χρήμα (περίπου 45 δις), από τη νέα, υπό υπογραφή, δανειακή σύμβαση.
Με αυτόν τον τρόπο, οι απλοί ιδιώτες επενδυτές, και όχι οι τοκογλύφοι, θα είναι τελικώς οι μόνοι απολύτως χαμένοι από το κούρεμα του 50% του Ελληνικού Δημόσιου χρέους, όπως και τα Ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων.
Από εκεί που ξεκινήσαμε να κατηγορούμε και να καταγγέλλουμε, τους κερδοσκόπους - τοκογλύφους πιστωτές μας, καταντήσαμε να τα “παίρνουμε” από αυτούς οι οποίοι λειτούργησαν υγιώς ως αποταμιευτές, και από την "ανταποδοτική" αποταμίευση των Ασφαλιστικών Ταμείων των Ελλήνων εργαζομένων.
Η απόφαση να "κουρευτούν" και τα ομόλογα των απλών ιδιωτών πολιτών μαζί με αυτά των Ασφαλιστικών Ταμείων είναι παράλογη, κατάφορα άδικη και καταρρίπτει και τα όποια εναπομείναντα ίχνη αξιοπιστίας της Ελλάδας.
Πως θα καλέσει ο υπουργός οικονομικών κ. Ε. Βενιζέλος, τους ιδιώτες “έντιμους” κεφαλαιούχους να επαναπατρίσουν τα κεφάλαια που έβγαλαν στο εξωτερικό;
Ποιοι θα τον εμπιστευτούν, όταν οι “πονηροί”, θα έχουν σώσει τα χρήματά τους βγάζοντας τα εκτός Ελλάδος σε αντίθεση με αυτούς που τα κράτησαν εντός και τους πήραν τα μισά;
Έχει στ` αλήθεια αναλογιστεί ο κ. Βενιζέλος το βάρος τέτοιων αποφάσεων για την πολιτική του αξιοπιστία και όχι μόνον;
Δεύτερη πληγή, αποτελεί η ατυχής και άστοχη δήλωση του υπουργού υγείας και πιθανού δελφίνου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Α. Λοβέρδου ότι αν κάποιος πειράξει τον Γ. Παπανδρέου θα προκαλέσει “μακελειό” στον τόπο.
Ο κ. Λοβέρδος είναι συνταγματολόγος, άρα γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, ότι η χώρα λειτουργεί με θεσμούς και νόμους, ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε, εμείς οι εναπομείναντες “ρομαντικοί” Έλληνες να πιστεύουμε, που και εκείνος, και οι συνάδελφοί του βουλευτές ψηφίζουν.
Πουθενά στην Ελληνική νομοθεσία, πολύ δε περισσότερο στο Ελληνικό Σύνταγμα, δεν προβλέπεται “μακελειό” ως πολιτικός όρος ή όρος "αγοράς", με το οποίο απείλησε ο κ. Λοβέρδος, τον εντολέα του, τον Ελληνικό λαό.
Ο σεβασμός απέναντι στον εντολέα σου, τον Ελληνικό λαό, κε Λοβέρδο, αποτελεί "αξία" και χαρακτηριστικό ήθους, είτε πολιτικού, είτε κοινωνικού, ακόμη σε αυτόν εδώ τον τόπο.Ως καθηγητής "δικαίου" οφείλατε να το γνωρίζεται καλύτερα από τον καθένα.
Ένα “μακελειό” που δε δικαιολογείται ακόμα και από τα ίδια, τα λεγόμενα του, αφού ως πριν λίγο καιρό καλούσε τον κ. Παπανδρέου να αποχωρίσει από το ΠΑΣΟΚ για το καλό του κόμματος και της χώρας. Είναι προφανές, όχι γιατί πέτυχε αυτά που στόχευε, αλλά γιατί απέτυχε "οικτρά" στην προσπάθειά του να επιβάλλει μια πολιτική υποτέλειας και ενδοτισμού στην Ελλάδα.
Οι περισσότεροι Έλληνες βιώνουν μια πρωτόγνωρη προσπάθεια βίαιης φτωχοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας. Όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότεροι, όπως ο κ. Προβόπουλος, ο κ. Σημίτης, και άλλοι, δηλώνουν ότι θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε πρέπει να αποδοθούν όχι μόνον πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες σε αυτούς που τις έχουν. Σε αυτούς που δεν διέσωσαν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών αλλά ενσυνείδητα, το καταρράκωσαν.
Η τοποθέτηση του κ. Λοβέρδου δύο ερμηνείες μπορεί να έχει, ή ότι ως συνυπεύθυνος θέλει να αποφύγει κάθε τέτοια πολιτική διαδικασία γιατί φοβάται και τις δικές του ευθύνες, ή ότι ως υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προστατεύει το Γ. Παπανδρέου για να προσελκύσει και να ψηφοθηρήσει στο πολυάριθμο πολιτικό-κομματικό “ποιμνιοστάσιό” του.
Γι` αυτό και δεν είναι άστοχη ή ατυχής η ρήση. Γιατί σε κάθε εκδοχή της, επιχειρεί να “σπεκουλάρει”, για λογαριασμό του, επάνω στη κατάντια της χώρας.
Η Ελληνική κοινωνία, όσο κι αν κάποιοι δεν το αφουγκράζονται, όσο και αν προσποιούνται ότι δεν ακούν και δεν βλέπουν, είναι καζάνι που βράζει.
Επομένως εκτιμώ, ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα να της “κουνάς το δάκτυλο”, αναζητώντας “μακελάρηδες” και “μακελειό”, μέσα στον Ελληνικό λαό.
Η τρίτη "πληγή" είναι η πράξη και στάση των υπουργών και των βο(υ)λευτών, που ως ακραίος καιροσκοπισμός μόνον, μπορεί να εκληφθεί το ότι παραιτούνται για να μην ψηφίσουν τα επερχόμενα οικονομικά μέτρα, και ειδικά αυτών του ΠΑΣΟΚ, αφού με την ψήφο τους στο πρώτο μνημόνιο και όλα τα άλλα νομοσχέδια που ακολουθήσαν, οδήγησαν τον τόπο ως εδώ, και τώρα με “πλάγια βηματάκια”, παραιτούνται, αποποιούμενοι πάσης ευθύνης. Είναι ακραίοι “καιροσκόποι” όσοι παραιτούνται όχι από την πολιτική, όχι από τις έδρες τους, αλλά από τα αξιώματά τους. Με μόνο στόχο να γλιτώσουν την οργή των πολιτών με το “φθηνό επιχείρημα” ότι αντέδρασαν “οψίμως”, στα αντιλαϊκά, ανάλγητα και αντικοινωνικά μέτρα.
Σίγουροι ότι τα μέτρα αυτά θα ψηφιστούν από τους άλλους βο(υ)λευτές, και η χώρα δε θα “χρεοκοπήσει”, προσπαθούν να βγάλουν την “ουρά” τους απ έξω, για να εξασφαλίσουν την τυχόν επανεκλογή τους.
Ουδείς από όσους συμμετείχαν σε αυτήν την τραγική πολιτική κατρακύλα των δύο τελευταίων ετών, δε δικαιούται να παραμείνει στην πολιτική σκηνή. Κανείς τους δεν είχε τα κότσια να υπερασπίσει τα έργα και τις αποφάσεις του, έως το τέλος και να υποστεί τις όποιες συνέπειες. Η ανευθυνότητα στο αποκορύφωμά της, μόλις βρήκαν την ευκαιρία, πήδηξαν σαν το ποντίκια απο το “φλεγόμενο πλοίο”, την παραπαίουσα Ελλάδα.
Αυτή δεν είναι στάση συνείδησης. Ειναι μεγίστη ανευθυνότητα και υποκρισία στην πιο δύσκολη για τον τόπο στιγμή.
Τώρα που τελειώνουν τα ψέματα πέφτουν και οι μάσκες, και καταλαβαίνουμε άπαντες, γιατί φτάσαμε ως εδώ, ώς χώρα, και πως επί 24 μήνες παραμένουμε στο χείλος της χρεοκοπίας. Καταλαβαίνουμε όλοι ποιοί μάς κυβερνούσαν και εξακολουθούν να μας κυβερνούν.
Τό χειρότερο είναι ότι είστε "αμετανόητοι", ΔΥΣΤΥΧΩΣ !!!
Ώς η τέταρτη "πληγή" δύναται να παρουσιαστεί ο κ. Ρέππας, ο οποίος αποτελεί μόνος του "κατηγορία", και ίσως είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του "ελληνικού πολιτικού ανδρός" της περασμένης 35ετίας. Ο δημόσιος τομέας, κατά γενικήν ομολογία, είναι ο μεγάλος ασθενής. Αναποτελεσματικός στον ελεγκτικό του ρόλο, εχθρικός για τον πολίτη και την επιχειρηματικότητα, πανάκριβος στη λειτουργία του και διεφθαρμένος, έχει συμβάλει τα μέγιστα στο σημερινό πρόβλημα, χρέους και όχι μόνον, το οποίο αντιμετωπίζει η χώρα.
Ένας από τους πολλούς πολιτικούς που το εξέθρεψαν είναι και ο Δ. Ρέππας, ΥΠΟΥΡΓΟΣ σε όλες τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ.
Ικανότατος “ρήτωρ”, άριστος γνώστης των ισορροπιών, με σοβαρότητα και πυγμή, αλλά και “υπαινικτικό” χαμόγελο που υπόσχεται πάντα τη διευθέτηση του όποιου προβλήματος, πίσω από τα αυστηρές νομοθεσιολαγνείες.
Τους τελευταίους μήνες του δόθηκε η δυνατότητα να διορθώσει μερικά από τα λάθη που και εκείνος συσσώρευσε στο ελληνικό δύσμοιρο δημόσιο, και αντί γι` αυτό, εκείνος επανέλαβε και τούτη την κρίσιμη περίοδο τη συνήθη πρακτική του.
Ανέλαβε "απελευθερώσεις επαγγελμάτων" όπως ταξί και φορτηγών, υποσχέθηκε μείωση κόστους στο δημόσιο, δεσμεύθηκε για εφεδρεία δημοσίων υπαλλήλων και πάρα πολλά ακόμα.
Από όλες αυτές τις υποσχέσεις, δεν υλοποίησε τίποτα απολύτως. Αντί να πολιτευτεί με τόλμη και αλήθειες, για το συμφέρον της πατρίδας, λειτούργησε με κριτήρια του γνώριμού του, "πολιτικού κόστους" και της εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων και των συντεχνιών.
Υποσχέθηκε στους δανειστές μας, μέτρα που δεν υλοποίησε, όπως η εφεδρεία στον Δημόσιο Τομέα, και λίγο αργότερα με αδιάφορο ύφος, δήλωνε ότι δε μπορούσε να γίνει κάτι περισσότερο, λέγοντας τους κατάμουτρα ότι τους "εμπαίζει" απροκάλυπτα.
Και τώρα που ο χρόνος για τα "παιχνιδάκια" και τις πολιτικάντικες “τρίπλες” εξαντλήθηκε, θα αναγκαστεί να κάνει απ’ευθείας απολύσεις στο δημόσιο, ή εφεδρείες με πολύ χειρότερους όρους, ενώ, πριν από λίγες ημέρες δεσμευόταν ότι δε θα χρειαστούν, αποδεικνύοντας την άγνοια των κινδύνων που διατρέχει ο δημόσιος υπάλληλος, ο Έλλην πολίτης και η Ελληνική κοινωνία.
Θα είναι αυτός, που επί της υπουργίας του, θα απολύσει αυτούς που υποτίθεται ότι προστάτευε, έχοντας καθήκον περί αυτού, της προστασίας του Έλληνα πολίτη.
Για να αποδειχθεί με τον πιο δραματικό τρόπο, το πραγματικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής πρακτικής, του “πολιτικάντη”, που επί δεκαετίες έγινε τρόπος εξαγοράς ψήφων και πώλησης ελπίδας.
Γιατί όπως γίνεται πάντα, στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός. Και δεν είναι ο κ. Ρέππας αυτός που θα τον πληρώσει αλλά αυτοί που τους κέρναγε !!!
Ο πεισματάρης Έλληνας πολίτης, όμως επιμένει στον δικό του τρόπο και αρχές, θα καταφέρει άραγε να γράψει τη δική του ιστορία με τους δικούς του κανόνες;;;
Έπεται συνέχεια των υπολοίπων "πληγών" του Φαραώ !!!
πηγήhttp://www.aegeantimes.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου