ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ

 Από το περιοδικό ''Δούρειος Ίππος'' αναδημοσιεύουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Φαήλου Κρανιδιώτη, που εκτιμούμε πως θίγει εύστοχα τις βασικές συνισταμένες και πτυχές του ''ελληνικού προβλήματος'', ή καλύτερα αδιεξόδου. Εκτιμούμε πως τα παρακάτω είναι διαπιστώσεις που ενώνουν τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, στην πλέον κρίσιμη μεταπολιτευτική συγκυρία για το αύριο της χώρας.

-Τί συμβαίνει στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, για να μιλήσουμε γενικά και όχι αντιπολιτευτικά;

-Οι δυνάμεις της παρακμής ολοκληρώνουν το «έργο» τους αλλά και τον κύκλο της ζωής τους. Τα τελευταία 30 χρόνια έγιναν δραματικές αλλαγές. Καταστράφηκε η παραγωγική βάση της χώρας. Στην βάση ιδεοληψιών, εσφαλμένων πολιτικών και έλλειψης μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής, η Ελλάδα αποβιομηχανοποιήθηκε, αποβιοτεχνοποιήθηκε και καταστράφηκε ο αγροτοκτηνοτροφικός τομέας, αφού οι αγρότες έγιναν εξαρτημένοι των επιδοτήσεων, που τώρα τελειώνουν.

Η χώρα πλέον δεν παράγει σχεδόν τίποτα. Ένας λοιπόν από τους κρισιμότερους ...

παράγοντες ισχύος του Έθνους, η οικονομία, πάσχει θανάσιμα. Πρόθυμοι υπηρέτες αυτών των αποδομητικών πολιτικών ήταν η ανακυκλωμένη «αριστερά» και μια ενοχική «δεξιά», που φοβόταν για χρόνια να υπερασπίσει τις ιδέες της, τις ιδέες του κοινωνικού φιλελευθερισμού, της λαϊκότητας και του πατριωτισμού. Σε καιρό ειρήνης, λόγω συμπλεγμάτων από την δικτατορία και την προδοσία της Κύπρου, εκχώρησε στους ηττημένους του εμφυλίου την παιδεία, τον πολιτισμό, τα ΜΜΕ. Το αποτέλεσμα ήταν μια σταδιακή και κλιμακούμενη επίθεση στην εθνική ταυτότητα και ιδεολογία και στους θεσμούς που συγκροτούν τα θεμέλια της εθνικής ύπαρξης. Τα Πανεπιστήμια των εθνικών ευεργετών εργοδοτούν απάτριδες μηδενιστές, οι τομείς της Ιστορίας, οι μηχανισμοί συγγραφής και έκδοσης σχολικών και πανεπιστημιακών βιβλίων μετατράπηκαν σε άντρα μισελληνισμού και προπαγάνδας ιδεών που έχουν ως στόχο την ιστορική μνήμη, τις ελληνικές ιδέες, τους ήρωες, τα σύμβολά μας, την ίδια την ελληνικότητα.

Ενεργό ρόλο είχε η ανώνυμος εταιρεία «Ήρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.», οι μέτοχοι της οποίας, κατά κανόνα κατά φαντασίαν ήρωες, διαχύθηκαν διακομματικά, είτε ως πρόσωπα, είτε ως επιρροή. Κυρίως όμως με την επιδρομή τους στα ΜΜΕ προσπάθησαν και πέτυχαν την υπερπροβολή μηδενιστικών ιδεών που βρίσκονται ακόμη και τώρα σε απόλυτη αναντιστοιχία με το λαϊκό ένστικτο και φρόνημα. Παρά την εργώδη κι επί πάνω από 30 χρόνια αποδόμηση, οι Έλληνες εξακολουθούν, επί παραδείγματι, να είναι περήφανοι για την ταυτότητα και την Ιστορία τους και εξακολουθούν να σέβονται και να εμπιστεύονται με ιλιγγιώδη ποσοστά τις Ένοπλες Δυνάμεις, να θεωρούν απειλή την Τουρκία.

-Τι έδειξε η τελευταία πολιτική κρίση, που οδήγησε στην κυβέρνηση συνεργασίας Παπαδήμου;

-Επί δυο χρόνια η κυβέρνηση, που οδήγησε εσκεμμένα κι οργανωμένα την χώρα στο Μνημόνιο, σε συνεργασία με τα πρόθυμα εξαπτέρυγά της, ανά τρίμηνο εκβίαζε τον λαό, τον απειλούσε, ενώ τον συκοφάντησε στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης. Η πολιτική που ακολουθήθηκε δεν είχε καμμία πρόνοια για ανάπτυξη, εξακόντισε στα ύψη το χρέος, απέτυχε να αντιμετωπίσει τα ελλείμματα και παρά την τεράστια αύξηση των φόρων οδήγησε σε υστέρηση εσόδων, ενώ η κοινωνία βυθίστηκε στην ύφεση, την ανεργία και κυρίως –και αυτό είναι το έγκλημα καθοσιώσεως– καταρράκωσε εσκεμμένα το ηθικό των πολιτών.

Μετά λοιπόν όλα αυτά και βλέποντας το αδιέξοδο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου θέλοντας αποποίηση και διάχυση των ευθυνών, πήρε την τυχοδιωκτική πρωτοβουλία του περιβόητου δημοψηφίσματος, που οδήγησε στα τάρταρα την αξιοπιστία της χώρας και τον ίδιο στην έξοδο. Ήταν δε κωμικοτραγική και η καθυστέρηση της συγκρότησης της μεταβατικής κυβέρνησης, καθυστέρηση που οφειλόταν αποκλειστικά στο ότι έπρεπε να διευθετήσουν οι φατρίες του ΠΑΣΟΚ τις ισορροπίες τους κι ο κ. Παπανδρέου τις ανασφάλειες. Έτσι φτάσαμε, για παράδειγμα να έχουμε τέσσερις αναπληρωτές κι υφυπουργούς Άμυνας!

Την λύση θα την δώσουν μόνον οι εθνικές εκλογές, ο λαός, που είναι και αφέντης του τόπου, με την βούλησή του. Τα μεγάλα προβλήματα τα λύνει η αληθινή πολιτική κι όχι απλώς η τεχνοκρατική διαχείριση. Στην Δημοκρατία δεν μπορούμε να πηγαίνουμε από μήνα σε μήνα με παρασκηνιακές συμφωνίες κορυφής και δημοσκοπήσεις. 

-Το ζητούμενο για την έξοδο από την κρίση, είναι η ανάπτυξη. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτή στην παρούσα περίοδο;

-Η χώρα πρέπει να παράγει πάλι πλούτο, όχι μόνον υπηρεσίες αλλά προϊόντα που μπορείς να τα φας, να τα πιεις, να τα φορέσεις, να τα χρησιμοποιήσεις. Πρωτογενή παραγωγή αλλά και μεταποίηση, υψηλή τεχνολογία. Πρέπει να τεθούν οι βάσεις για την ανασύσταση σε σύγχρονες βάσεις της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η Ελλάδα να παράγει την τροφή της αλλά και μια πολυποίκιλη ποικιλία προϊόντων και υπηρεσιών. Για να γίνει αυτό απαιτούνται άμεσα τα εξής:

Πρώτον, δημιουργία μακρόχρονου και σταθερού φορολογικού συστήματος με χαμηλούς συντελεστές ώστε να προσελκυστούν επενδύσεις.

Δεύτερον, διάλυση των δαιδαλωδών γραφειοκρατικών μηχανισμών που στην ουσία λειτουργούν ως μηχανισμοί εκβιασμού των επενδυτών. Δεν είναι δυνατόν για να ξεκινήσει η μικρότερη επιχείρηση να υπόκειται στην αρμοδιότητα πλήθους φορέων από τον Δήμο και το Επιμελητήριο ως το Υγειονομικό, την Πυροσβεστική, την Νομαρχία, την εφορία με διαδικασίες που ξεπερνάνε το έτος. Ένα γραφείο, μια αρμοδιότητα για να ξεκινήσει η επένδυση σε διάστημα που να μην ξεπερνά αν όχι τις λίγες μέρες, τουλάχιστον τις λίγες εβδομάδες.

Τρίτον, θεσμική μεταρρύθμιση ώστε η Δικαιοσύνη να μην χρησιμοποιείται ως μέσο σαμποτάζ επενδύσεων και εκβιασμού από ανταγωνιστές, με πρόθυμα όργανα δήθεν «οικολόγους» και κρατικούς αξιωματούχους.
Τέταρτον, χτύπημα του παραεμπορίου και λαθρεμπορίου και ριζοσπαστική αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης με το τρίπτυχο σύλληψη – κράτηση – απέλαση. Το πρώτιστο δικαίωμα των πολιτών είναι η ασφάλεια. Ασφαλή σύνορα, ασφαλή σπίτια, ασφαλείς δημόσιοι χώροι. Χωρίς ασφάλεια δεν μπορείς να έχεις ούτε ανάπτυξη, ούτε παιδεία, ούτε υγεία. Οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας είναι ο σκληρός πυρήνας της εθνικής κυριαρχίας και οι εγγυητές όλων των λοιπών δικαιωμάτων των πολιτών.

-Μιλώντας για ανάπτυξη, ποια είναι η γνώμη σας για ζητήματα όπως η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και η εκμετάλλευση των όποιων, κοιτασμάτων φυσικού υποθαλασσίου πλούτου;

-Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον ένα από τα κορυφαία εθνικά ζητήματα. Η Κύπρος ήδη το 2012 θα αρχίσει να απολαμβάνει τους καρπούς της σπουδαίας πολιτικής ενός μεγάλου Έλληνα ηγέτη, του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου. Οι καρποί αυτοί είναι καταρχήν οικονομικοί. Σε λίγους μήνες θα αρχίσει να εισρέει χρήμα στα κρατικά ταμεία από την έναρξη της παραγωγής, της εξόρυξης αλλά υπάρχουν ήδη οι εξίσου σπουδαίοι πολιτικοί καρποί, που είναι η εν τοις πράγμασι, αλλά και θεσμικά πλέον, συμμαχία με το Ισραήλ και το Αμερικανοεβραϊκό λόμπυ, στην βάση των κοινών συμφερόντων.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει τάχιστα να προχωρήσει στην ανακήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ, να συνάψει τις σχετικές συμφωνίες με το Ισραήλ και την Κύπρο, ώστε να εξασφαλισθεί η συνέχειά τους, αυτό που το Ισραήλ αποκαλεί “the corridor of survival” (ο διάδρομος της επιβίωσης), για μας μια στρατηγική συμμαχία, που είναι πολλαπλασιαστής ισχύος και να προχωρήσει στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Εκεί βρίσκεται η λυδία λίθος της ανάπτυξης. Η δε διασφάλιση της ΑΟΖ καθιστά ακόμη πιο μεγάλη αναγκαιότητα την ύπαρξη ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων με διευρυμένα καθήκοντα και αποστολές, ειδικά για την Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό μας, όταν μιλάμε για τόσο εκτεταμένες θαλάσσιες περιοχές.

-Πώς βλέπετε να εξελίσσονται οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις από τούδε και στο εξής;

-Υπήρχε ο μύθος πως η εκδημοκρατισμένη Τουρκία θα είναι λιγότερο επιθετική. Αυτό πήγαινε πακέτο σε χαλασμένες συνειδήσεις με την θεωρία «εξημέρωσης του θηρίου», ότι δηλαδή με παραχωρήσεις θα εξευμενίζαμε τον τουρκικό επεκτατισμό. Ο πυρήνας του τουρκισμού, πολύ περισσότερο τώρα στην ισλαμοφασιστική του εκδοχή, παραμένει ληστρικός κι επιθετικός. Ο Ερντογάν αποδεικνύεται περισσότερο επικίνδυνος για τα ελληνικά συμφέροντα. Είναι ένας επίδοξος νεοοθωμανός σουλτάνος.

Η απειλή όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά εντάθηκε. Η οικονομική ισχυροποίηση της Τουρκίας και η επικράτηση του Ερντογάν απέναντι στον κλασικό, πρωτόγονο φασισμό του κεμαλισμού, καθιστά την Τουρκία ακόμη πιο επικίνδυνη. Δεν το κρύβουν, όχι μόνο με τις πράξεις και τις πολιτικές τους στην Κύπρο, την Θράκη και το Αιγαίο αλλά και με την θεωρητικοποίηση του νεοοθωμανισμού, όπως την περιγράφει ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος της Τουρκίας».

Η λύση λοιπόν για μας τους Έλληνες, ήταν και θα είναι μία: η αποτροπή. Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, ισχυρή οικονομία, οικοδόμηση φρονήματος και προπαντός με ισχυρή ηγεσία να εκπέμπουμε άγρυπνα κι αδιάκοπα το μήνυμα πως την ισχύ μας θα την χρησιμοποιήσουμε. Να υπογραμμίσω όμως πως εκεί που έχει αποτύχει παταγωδώς ο Ερντογάν, ευτυχώς για μας, είναι στον προσεταιρισμό των Κούρδων. Καθημερινά οι αντάρτες εξευτελίζουν τις δήθεν πανίσχυρες τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Το κουρδικό είναι η αχίλλειος πτέρνα του τουρκικού πήλινου γίγαντα.

-Περνώντας στον τομέα της Εθνικής Άμυνας, τον οποίο παρακολουθείτε στενά, πώς θα περιγράφατε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα;

-Οι αποδομητές έχουν ως στόχο και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Έχουν ενστικτώδη, ιδεολογική αντιπάθεια για την στολή και τον στρατιωτικό βίο, σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στις Ένοπλες Δυνάμεις θα είναι να τις αφήσουν να κάνουν την δουλειά τους, παρέχοντάς τους τα μέσα και αφήνοντάς τες ήσυχες χωρίς μικροκομματικές και ρουσφετολογικές παρεμβάσεις που υπονομεύουν την πειθαρχία, την αξιοκρατία και το ηθικό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διάρκεια της θητείας. Φτάσαμε στην θητεία ντροπή των 9 μηνών που υποσκάπτει το έργο των μονάδων, κατόπιν επί σειράς ετών διαγωνισμό των κομμάτων για το ποιος θα προτείνει την μικρότερη θητεία. Η διάρκεια της θητείας πρέπει να είναι συνάρτηση των αμυντικών αναγκών της Πατρίδας και μόνον αυτών. Θα αναφερθώ επίσης στις ιταμές και ιδεοληπτικές επιθέσεις πολιτικών παραγόντων κατά των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Εδώ υπάρχει και ευθύνη της στρατιωτικής ηγεσίας. Σαν απλός ΔΕΑ στους Αλεξιπτωτιστές, με είχαν μάθει «πρώτα η αποστολή και οι άνδρες σου». Οι άνδρες και οι γυναίκες λοιπόν, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, εκτός από μισθό, υγεία, ασφάλεια, έχουν και Τιμή. Την Τιμή αυτή λοιπόν πρέπει να την υπερασπίζονται συνολικά οι διοικούντες με θάρρος και παρρησία, ενίοτε και με παραίτηση και δημόσια καταγγελία. 

-Οι διαδοχικές μειώσεις του αμυντικού προϋπολογισμού απειλούν το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων;

-Οι Ένοπλες Δυνάμεις και η εξωτερική πολιτική είναι ο σκληρός πυρήνας της εθνικής κυριαρχίας. Γι’ αυτό είναι και ο μόνος θεσμός του κράτους μας, όπως και το Υπουργείο Εξωτερικών, που κατήργησαν το 1941 οι Γερμανοί κατακτητές. Οι συνεχείς μειώσεις του αμυντικού προϋπολογισμού δεν απειλούν απλά το αξιόμαχο αλλά την ίδια την εθνική κυριαρχία. 

-Υπάρχουν μέτρα που μπορούν να ληφθούν άμεσα για την δρομολόγηση θετικών εξελίξεων στον χώρο; Πώς μπορεί να εξυψωθεί το ηθικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και να σταματήσει η απαξίωση της στρατιωτικής θητείας στα μάτια του απλού πολίτη;

-Το πρώτιστο είναι η απόδοση στο προσωπικό των νενομισμένων τιμών. Η πρώτη τιμή αρμόζει στους πρόμαχους, σε αυτούς που θα κληθούν, όπως κλήθηκαν πολλές φορές στην Ιστορία, να υπερασπιστούν την Πατρίδα, το Έθνος. Οι Έλληνες οφείλουν ευγνωμοσύνη στις Ένοπλες Δυνάμεις τους, γιατί είναι ο ίδιος ο Λαός, γιατί τα στελέχη έχουν κατεξοχήν λαϊκή καταγωγή και γιατί ιστορικά όχι μόνο υπερασπίστηκαν με ποταμούς αίματος μαζί με το πλήθος των στρατευσίμων τον Λαό αλλά και ήταν επί μακρόν η πλέον εκσυγχρονιστική δύναμη της Πατρίδας.

Όλοι θυμούνται βολικά μόνο την 21η Απριλίου. Όμως οι Ένοπλες Δυνάμεις έδωσαν στο Έθνος το πρώτο δημοκρατικό σύνταγμα της ελεύθερης Ελλάδας, περιόρισαν την ασυδοσία του παλατιού στο Στρατό, έφεραν τον Βενιζέλο κι εκσυγχρόνισαν του θεσμούς. Ενώ απελευθέρωναν την Ήπειρο, την Μακεδονία και την Θράκη, ενώ πολεμούσαν στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα της Μικράς Ασίας, η Ελλάδα, στηριγμένη στις λόγχες των τέκνων της αποκτούσε σύγχρονους θεσμούς, Συμβούλιο Επικρατείας, κοινωνικό κράτος.

Για να γίνει το έπος του ’40 κάποιοι εκπαίδευσαν κι οδήγησαν στην μάχη τους εφέδρους. Ο Διάκος, ο Δημήτριος Ίτσιος στο Π8 του Μπέλες, είχαν εκπαιδευτές, ηγήτορες από τα Σχολεία της Τιμής και του Αίματος.

Το πρώτιστο λοιπόν είναι η Πολιτεία με την θεσμική αλλά και καθημερινή συμπεριφορά των πολιτικών ταγών της, να τιμά τα στελέχη. Να μην επιτρέπει προσβολές και αμφισβήτηση. Με το υστέρημά της να τούς παρέχει τα μέσα για την εκτέλεση της αποστολής τους αλλά και ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής. Υπάρχουν πράγματα που δεν επιδέχονται περικοπών. Μπορεί να προκύψει μεγάλη εξοικονόμηση δαπανών από την εξυγίανση του συστήματος προμηθειών, όχι όμως από τις οριζόντιες και εξοντωτικές περικοπές των μισθών αυτών που είναι οι μόνοι ταγμένοι, από την αποστολή τους, να σκοτωθούν, αν χρειαστεί. Οι υπάλληλοι των υπουργείων και των ΔΕΚΟ, χρήσιμοι κι αναγκαίοι, αλλά το μόνο από το οποίο κινδυνεύουν είναι να γλιστρήσουν και να πέσουν στον διάδρομο. Ούτε αναχαιτίσεις κάνουν, ούτε νυχτερινά ή θαλάσσια άλματα, ούτε ξεροσταλιάζουν αγρυπνώντας στην προκάλυψη, ούτε θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο.

-Κλείνοντας, εκτιμάτε ότι στην εποχή μας, χρειάζεται και μπορούν να γίνουν βήματα προόδου προς την αξιοποίηση της Εφεδρείας και της Εθνοφυλακής;

-Ο Στρατός μας, γι’ αυτόν θα σας πω, όπου υπηρέτησα εθελοντικά στις Ειδικές Δυνάμεις επί 23 μήνες ως ΔΕΑ στο 505 Τάγμα Πεζοναυτών και στην 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, έχει ιστορικά μεγαλουργήσει στηριζόμενος στην Εφεδρεία. Πιστεύω λοιπόν σε ένα σύστημα στο οποίο η θητεία θα έχει την διάρκεια που απαιτούν οι αμυντικές ανάγκες της Πατρίδας και με συνεχείς μετεκπαιδεύσεις στην συνέχεια, της Εφεδρείας. Οι μετεκπαιδεύσεις δεν έχουν μόνο πρακτικό σκοπό αλλά και διατηρούν αρραγή και ζωντανό τον σύνδεσμο του Έθνους, του λαού με τον Στρατό του.

Πηγή,  ''Doureios.com/magazine''