Όπου και να κοιτάξει κανείς, βλέπει οργανισμούς που είχαν στην κατοχή τους ελληνικά ομόλογα. Ακόμα και οργανισμοί που δεν θα έπρεπε να κατέχουν καμία επενδυτική θέση σε οτιδήποτε, είχαν κατά έναν παράξενο τρόπο τις αποταμιεύσεις τους σε κρατικά ομόλογα. Άπαντες είχαν φορτωθεί με ομόλογα του δημοσίου, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο.
Το ερώτημα που εγώ έχω είναι, για ποιο λόγο;
Θα αφήσω έξω από την συζήτηση διάφορους οργανισμούς που δηλώνουν ότι εξαπατήθηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν κατέχω αρκετές γνώσεις για το θέμα και χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν, απλά θα πω ότι δεν ξέρω αν έχουν δίκιο ή άδικο.
Εντύπωση όμως μου κάνουν οι αναφορές για το χαρτοφυλάκιο ομόλογων που είχαν στην κατοχή τους τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Σύμφωνα με διάφορες αναφορές, τα πανεπιστήμια της χώρας έχασαν περίπου 120 εκατ. ευρώ από το πρόσφατο PSI. Με το συμπάθιο, αλλά που ακριβώς βρήκαν αυτά τα ποσά τα ελληνικά πανεπιστήμια;
Βάζοντας όμως στην άκρη το που βρήκαν τα ποσά που αναφέρθηκαν (διότι ακούμε... συνέχεια ότι δεν έχουν αρκετούς πόρους για τα λειτουργικά τους έξοδα), το ερώτημα είναι, για ποιο λόγο είχαν βάλει όλα τους τα λεφτά σε ομόλογα; Δηλαδή ελληνικές μετοχές, ξένες μετοχές ή ξένα ομόλογα δεν ήταν στον κατάλογο των επενδυτικών τους επιλογών;
Δηλαδή ένας ικανός διαχωριστής δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα; Όλοι έκαναν διακράτηση σαν τις τράπεζες; Κανένας δεν μπορούσε να πουλήσει;
Τώρα για να κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου, μήπως το γεγονός ότι όλοι ήταν φορτωμένοι σε ομόλογα (αντί για κάτι άλλο), ήταν προϊόν πολιτικής πίεσης;
Και αν ήταν (που δεν το ξέρω, απλά το υποθέτω για την κουβέντα), μήπως σημαίνει ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία είχε αναγκάσει όλη την Ελλάδα να αγοράσει κρατικά ομόλογα, στο όνομα του να βρεθούν πόροι τέτοιοι, ώστε το ελληνικό κράτος να έχει χρήματα να σπαταλά;
Και αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε το ελληνικό κράτος (και κατ΄ επέκταση τα ελληνικά ομόλογα που χρηματοδοτούσαν αυτό το κράτος) είναι πολύ μεγαλύτερη φούσκα από ό,τι ακόμα και εγώ φαντάστηκα.
Αυτή η ιστορία μου θυμίζει τις αυξήσεις κεφαλαίου που έκαναν ορισμένες τράπεζες (ονόματα δεν λέμε). Ενώ οι αυξήσεις κεφαλαίου παρουσιάστηκαν σαν πετυχημένες και ότι, οι ξένοι τάχα είχαν εμπιστοσύνη στις διοικήσεις των τραπεζών (λόγω του ότι κατάφεραν και άντλησαν αυτά τα τεράστια ποσά), στη συνέχεια μάθαμε ότι ένα μεγάλο μέρος των εκδόσεων αυτών αγοράστηκαν από εσωτερικά πρόσωπα.
Η διαφορά όμως είναι ότι τα εσωτερικά αυτά πρόσωπα είχαν πάρει δάνειο από τις ίδιες τους τις τράπεζες. Να μην κάνουμε καθόλου αναφορά σε κατώτερα στελέχη, που επίσης είναι φορτωμένα με χαρτούρα, που επίσης αγοράστηκαν με δάνεια από την ίδια την τράπεζα.
Η φούσκα, της φούσκας, ω φούσκα, αγαπητέ αναγνώστη.
Με λίγα λόγια, το asset class που ονομάζουμε ομολογιακός τίτλος ελληνικού δημοσίου (σαν τις μετοχές των τραπεζών), δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Ponzi scheme μυθικών διαστάσεων!!
Άπαντες αγόραζαν ομόλογα (όπως μετοχές των τραπεζών), είτε με λεφτά που δεν είχαν, είτε με λεφτά που δεν έπρεπε να ακουμπήσουν, είτε με λεφτά που δεν ήταν δικά τους, είτε με λεφτά των καταθετών, είτε με δανεικά λεφτά, που, δεν είχαν την δυνατότητα να αποπληρώσουν.
Και όταν δεν μπορούσε το όποιο asset να ανέβει άλλο, με σκοπό να πουληθεί για ένα γρήγορο κέρδος, όλη η Ελλάδα χτύπησε margin call.
Το ποιος ανάγκασε ποιον (και αν) να αγοράσει το οτιδήποτε και το γιατί, είμαι σίγουρος ότι θα το μάθουμε μελλοντικά στα απομνημονεύματα κάποιου που, θα αποφασίσει να πει την αλήθεια και να αναλάβει κάποιο μέρος της ευθύνης για την σημερινή τραγωδία.
Μέχρι τότε, προσωπικά δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν. Μπορώ όμως να καταγράψω αυτή την τραγωδία και απλά να εικάσω το πόσο μεγάλη ανεπάρκεια διακατέχει όλους αυτούς που έχουν πάρει τις αποφάσεις για εμάς.
Και το πρόωρο συμπέρασμά μου είναι ότι, το μέγεθος αυτής της ανεπάρκειας είναι στο άπειρο και ακόμα παραπέρα.
george.kesarios@capital.gr
Πηγή
Το ερώτημα που εγώ έχω είναι, για ποιο λόγο;
Θα αφήσω έξω από την συζήτηση διάφορους οργανισμούς που δηλώνουν ότι εξαπατήθηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδος. Δεν κατέχω αρκετές γνώσεις για το θέμα και χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν, απλά θα πω ότι δεν ξέρω αν έχουν δίκιο ή άδικο.
Εντύπωση όμως μου κάνουν οι αναφορές για το χαρτοφυλάκιο ομόλογων που είχαν στην κατοχή τους τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Σύμφωνα με διάφορες αναφορές, τα πανεπιστήμια της χώρας έχασαν περίπου 120 εκατ. ευρώ από το πρόσφατο PSI. Με το συμπάθιο, αλλά που ακριβώς βρήκαν αυτά τα ποσά τα ελληνικά πανεπιστήμια;
Βάζοντας όμως στην άκρη το που βρήκαν τα ποσά που αναφέρθηκαν (διότι ακούμε... συνέχεια ότι δεν έχουν αρκετούς πόρους για τα λειτουργικά τους έξοδα), το ερώτημα είναι, για ποιο λόγο είχαν βάλει όλα τους τα λεφτά σε ομόλογα; Δηλαδή ελληνικές μετοχές, ξένες μετοχές ή ξένα ομόλογα δεν ήταν στον κατάλογο των επενδυτικών τους επιλογών;
Δηλαδή ένας ικανός διαχωριστής δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα; Όλοι έκαναν διακράτηση σαν τις τράπεζες; Κανένας δεν μπορούσε να πουλήσει;
Τώρα για να κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου, μήπως το γεγονός ότι όλοι ήταν φορτωμένοι σε ομόλογα (αντί για κάτι άλλο), ήταν προϊόν πολιτικής πίεσης;
Και αν ήταν (που δεν το ξέρω, απλά το υποθέτω για την κουβέντα), μήπως σημαίνει ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία είχε αναγκάσει όλη την Ελλάδα να αγοράσει κρατικά ομόλογα, στο όνομα του να βρεθούν πόροι τέτοιοι, ώστε το ελληνικό κράτος να έχει χρήματα να σπαταλά;
Και αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε το ελληνικό κράτος (και κατ΄ επέκταση τα ελληνικά ομόλογα που χρηματοδοτούσαν αυτό το κράτος) είναι πολύ μεγαλύτερη φούσκα από ό,τι ακόμα και εγώ φαντάστηκα.
Αυτή η ιστορία μου θυμίζει τις αυξήσεις κεφαλαίου που έκαναν ορισμένες τράπεζες (ονόματα δεν λέμε). Ενώ οι αυξήσεις κεφαλαίου παρουσιάστηκαν σαν πετυχημένες και ότι, οι ξένοι τάχα είχαν εμπιστοσύνη στις διοικήσεις των τραπεζών (λόγω του ότι κατάφεραν και άντλησαν αυτά τα τεράστια ποσά), στη συνέχεια μάθαμε ότι ένα μεγάλο μέρος των εκδόσεων αυτών αγοράστηκαν από εσωτερικά πρόσωπα.
Η διαφορά όμως είναι ότι τα εσωτερικά αυτά πρόσωπα είχαν πάρει δάνειο από τις ίδιες τους τις τράπεζες. Να μην κάνουμε καθόλου αναφορά σε κατώτερα στελέχη, που επίσης είναι φορτωμένα με χαρτούρα, που επίσης αγοράστηκαν με δάνεια από την ίδια την τράπεζα.
Η φούσκα, της φούσκας, ω φούσκα, αγαπητέ αναγνώστη.
Με λίγα λόγια, το asset class που ονομάζουμε ομολογιακός τίτλος ελληνικού δημοσίου (σαν τις μετοχές των τραπεζών), δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Ponzi scheme μυθικών διαστάσεων!!
Άπαντες αγόραζαν ομόλογα (όπως μετοχές των τραπεζών), είτε με λεφτά που δεν είχαν, είτε με λεφτά που δεν έπρεπε να ακουμπήσουν, είτε με λεφτά που δεν ήταν δικά τους, είτε με λεφτά των καταθετών, είτε με δανεικά λεφτά, που, δεν είχαν την δυνατότητα να αποπληρώσουν.
Και όταν δεν μπορούσε το όποιο asset να ανέβει άλλο, με σκοπό να πουληθεί για ένα γρήγορο κέρδος, όλη η Ελλάδα χτύπησε margin call.
Το ποιος ανάγκασε ποιον (και αν) να αγοράσει το οτιδήποτε και το γιατί, είμαι σίγουρος ότι θα το μάθουμε μελλοντικά στα απομνημονεύματα κάποιου που, θα αποφασίσει να πει την αλήθεια και να αναλάβει κάποιο μέρος της ευθύνης για την σημερινή τραγωδία.
Μέχρι τότε, προσωπικά δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν. Μπορώ όμως να καταγράψω αυτή την τραγωδία και απλά να εικάσω το πόσο μεγάλη ανεπάρκεια διακατέχει όλους αυτούς που έχουν πάρει τις αποφάσεις για εμάς.
Και το πρόωρο συμπέρασμά μου είναι ότι, το μέγεθος αυτής της ανεπάρκειας είναι στο άπειρο και ακόμα παραπέρα.
george.kesarios@capital.gr
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου