. Nikos Georgiopoulos
Η αγγλοσαξονική γεωπολιτική σχολή χώριζε την γη στην κεντρική γη η οποία καταλαμβάνεται από την Ρωσία. Ο έλεγχος της κεντρικής γης είναι σημαντικός για τον έλεγχο του κόσμου. Ο μόνος τρόπος για να εμποδιστεί μια μεγάλη δύναμη από το να ελέγξει την κεντρική γη είναι ο περιμετρικός έλεγχος ή στην γλώσσα του Νίκολας Σπάικμαν ο έλεγχος της rimland είναι αυτός που εμποδίζει τον κάτοχο της κεντρικής γης από το να ελέγξει τις τύχες του κόσμου.
Η γεωπολιτική τα τελευταία 500 χρόνια ήταν ένας αδιάκοπος αγώνας μεταξύ των χερσαίων και των θαλάσσιων δυνάμεων με τις πρώτες να επιθυμούν την πρόσβαση στις θερμές θάλασσες και τις δεύτερες να προσπαθούν να εμποδίσουν τις πρώτες. Η Αγγλία και οι... ΗΠΑ πρωταγωνίστησαν στον αγώνα των θαλασσίων δυνάμεων να εμποδίσουν την Ρωσία, την Γερμανία και την Γαλλία να επεκταθούν στις θάλασσες και στην κεντρική γη. Η Ελλάδα ως μέλος της περιφέρειας αλλά και θαλάσσια δύναμη ωφελήθηκε από την πρόσδεση της στις θαλάσσιες δυνάμεις. Ήταν η Αγγλία η χώρα που είδε τα οφέλη ενός ανεξάρτητου και δυτικού ελληνικού κράτους στην θέση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν το 1945 ο Χάρρυ Τρούμαν και οι ΗΠΑ που στάθηκαν αποφασιστικά στο πλευρό της Ελλάδας και σταμάτησαν τον κομμουνισμό.
Καθόλου τυχαίο, διότι η πρόσδεση της Ελλάδας στα σοβιετικά συμφέροντα σήμαινε πλήρη ελευθερία κινήσεων των σοβιετικών στην Μεσόγειο, στον Ινδικό ωκεανό μέσω Σουέζ αλλά και περικύκλωση του Ισραήλ από τους εχθρούς του εβραϊκού κράτους. Η Ελλάδα λόγω θέσης είναι πολιτικά με τις θαλάσσιες δυνάμεις. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας φαινόταν στην αρχή ως μια κατοχύρωση όχι μόνο του δυτικού προσανατολισμού της χώρας άλλα και της ταύτισης της με τις θαλάσσιες δυνάμεις. Και αυτό συνέβαινε γιατί το ΝΑΤΟ κρατούσε τον συνεκτικό ατλαντικό δεσμό με την αμερικάνικη δέσμευση για την άμυνα της Ευρώπης.
Όμως τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί πολλές αλλαγές. Η βασικότερη αλλαγή είναι η αυτονόμηση της Ευρώπης υπό την αναδυόμενη Γερμανική ηγεσία. Η νέα Γερμανική ηγεσία διακατέχεται από λιγότερες φοβίες όσον άφορα την θέληση προβολής ισχύος. Ντε φάκτο η Γερμανία με τα πλεονάσματα της έχει τον κορυφαίο λόγο στην οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης. Σε πολιτικό επίπεδο η Γερμανία αντιτάχθηκε στον πόλεμο στην Λιβύη κόντρα σε όλους τους συμμάχους της, ενώ δεν φέρθηκε με το γάντι στον Τίμοθυ Γκάιτνερ όταν ο δεύτερος θέλησε να δώσει συμβουλές οικονομικής διακυβέρνησης.
Η αυτονομημένη σε ένα βαθμό ΕΕ δημιουργεί μια υπαρκτή οικονομική και πολιτική διαίρεση στην Δύση. Από την μια μεριά έχουμε μια σοσιαλδημοκρατική και κρατικιστική ευρωπαϊκή ήπειρο, αμυντικά προσανατολισμένη στην ευρωπαϊκή γη και ενεργειακά εξαρτημένη από την Ρωσία. Από την άλλη μεριά έχουμε το μοντέλο του αγγλοαμερικανικού καπιταλισμού με έμφαση στην ανάπτυξη, στην χαμηλή φορολόγηση και στην οικονομική ελευθερία, που εφαρμόζεται από χώρες που προβάλλουν την ισχύ τους στις θάλασσες και στην ανερχόμενη Ασία. Αν και αυτό το μοντέλο του ενδοδυτικού διαχωρισμού παρέχει ένα χρήσιμο εργαλείο ανάλυσης.
Όσον άφορα την Ελλάδα η άποψη μου όπως την έχω γράψει και στο παρελθόν συνιστάται στην υιοθέτηση ενός αγγλοαμερικανικού μοντέλου καπιταλισμού που θα βασίζεται στις υπηρεσίες, στην χρηματοοικονομία, στο ελεύθερο εμπόριο και στα οικονομικά της προσφοράς. Με την παρούσα διαίρεση της Δύσης, η Ελλάδα δεν είναι μόνο αναγκαίο να υιοθετήσει τον αμερικάνικου τύπου καπιταλισμό άλλα και να υιοθετήσει και το πολιτικό πακέτο του αγγλοαμερικανικού κόσμου. Δηλαδή την πρόσδεση της στον ατλαντισμό και την προβολή της θαλάσσιας ισχύος της. Με απλά λόγια η Ελλάδα παραμένει στην ΕΕ όμως ο φυσικός της χώρος δεν είναι οι πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης άλλα η ανατολική μεσόγειος και οι εμπορικές σχέσεις με τις μεγάλες εμπορικές δυνάμεις της Ασίας.
Μια τέτοια δομική αλλαγή στον πολιτικό προσανατολισμό της χώρας δεν είναι εύκολη. Πρέπει να πολεμηθεί ο αντιαμερικανισμός τόσο στην χυδαία του μορφή όσο και στην καθώς πρέπει μορφή του που είναι ο άνευ όρων φιλοευρωπαϊσμός. Επιπρόσθετα η σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας και Ισραήλ είναι εντός ενός τέτοιου πλαισίου πολιτικής άλλα θα προσκρούσει στον πανταχού παρών αντισημιτισμό. Η εφαρμογή των οικονομικών της προσφοράς είναι αντίθετη με την ακολουθούμενη πολιτική της τρόικας ενώ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο επικρατούν οι κρατικιστικές κεϋνσιανές ιδέες.
Είναι ένα δύσκολο τόλμημα αλλά κατά την άποψή μου αξίζει να το σκεφτούμε ακόμα και σε θεωρητικό επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου