Πότε όμως καταφέραμε, οι Έλληνες, να συνεννοηθούμε; Πότε αποκτήσαμε την πολιτική παιδεία, ώστε να υποχωρούμε στο μερικό προς όφελος του γενικού;
Πέρασαν μόνο δύο μέρες από την εκλογική διαδικασία και άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια, σχετικά με την ύπαρξη ειλικρινούς διάθεσης των πολιτικών μας, να εργασθούν για τον τόπο. Δεν το κρύβω, ότι είμαι μεταξύ αυτών που εδώ και καιρό έπαψα να πιστεύω ότι οι εκπρόσωποί μου διακρίνονται για την ανιδιοτέλειά τους.
Δεν ευθύνομαι εγώ για την αρνητική κρίση, αλλά οι ίδιοι που συνεχίζουν να αποδεικνύουν τον πολιτικό τους καιροσκοπισμό. Και τούτο διότι, σε κρίσιμες στιγμές ο κάθε ανιδιοτελής πολίτης, εκτελεί το χρέος του προς το σύνολο και δεν μετρά τα πολιτικά οφέλη ή κόστη των πράξεών του. Όταν πιάνει φωτιά το σπίτι σου, μπαίνεις μέσα στις φλόγες για να σώσεις τα παιδιά σου, και δεν σκέφτεσαι αν καεί το κουστούμι σου.
Χρόνια ακούμε, ότι για όλα τα δεινά μας φταίει ο δικομματισμός. Η εναλλαγή, επί δεκαετίες, δύο μόνο κομμάτων, με όμοιο πολιτικό προσανατολισμό, δεν επέτρεπε την...
ανανέωση της πολιτικής σκέψης και δράσης. Συμφωνώ με την ανάλυση. Ποια ήταν όμως η προτεινόμενη θεραπεία; Ο πολυκομματισμός. Η είσοδος πολλών κομμάτων στη Βουλή, και με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού.
Πότε όμως καταφέραμε, οι Έλληνες, να συνεννοηθούμε; Πότε αποκτήσαμε την πολιτική παιδεία, ώστε να υποχωρούμε στο μερικό προς όφελος του γενικού; Είδαμε αυτές τις ημέρες τις προσχηματικές ενέργειες των αρχηγών των κομμάτων να σκέπτονται πώς θα περισωθούν οι ίδιοι, αυξάνοντας την κομματική δύναμή τους.
Η συμπεριφορά του κ. Τσίπρα είναι ενδεικτική. Θεωρώντας τους οιωνούς ευνοϊκούς, ακολουθεί τακτική μεγάλου κόμματος, λησμονώντας ότι ψηφίστηκε από το 17% του ελληνικού λαού και όχι από το 47%. Στην επιδίωξή του να το αυξήσει στις επόμενες εκλογές, φοβούμαι ότι δεν σκέπτεται τις συνέπειες κάποιων πράξεων.
Ερευνητέο είναι, αν οι ακολουθούμενες μέθοδοι είναι προϊόν σκέψης ή απόρροια χαρακτήρα! Έχει μεγάλη σημασία αυτό. Αν πρόκειται για επικοινωνιακούς ελιγμούς, αυτοί μπορούν να αλλάξουν προς το θειτκό. Αν όμως πρόκειται για συμπεριφορική λειτουργία τότε τα πράγμα είναι άσχημα. Είναι νωρίς να πει κάποιος με βεβαιότητα τι συμβαίνει. Κρατώ πάντως, ότι ζήτησε ο κ. Τσίπρας συνάντηση με τον νέο Γάλλο πρόεδρος, που όμως σύμφωνα με το γαλλικό πρωτόκολλο, πήρε αρνητική απάντηση. Αυτό το «ίσια κι όμοια» του 17% των Ελλήνων με τον Γάλλο πρόεδρο, αν δεν ζούσαμε κρίσιμες στιγμές, θα ήταν ανέκδοτο.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Α. Σαμαράς προσκάλεσε όλες τις δυνάμεις της κεντροδεξιάς, εντός και εκτός Βουλής, για συστράτευση και σχηματισμό κοινού φιλοευρωπαϊκού μετώπου, όπως είπε. Άλλος μεγαλοϊδεατισμός αυτός. Υπό ποιον πρόεδρο; Τον αποτυχόντα αρχηγό της Ν.Δ.; Συστράτευση μπορεί να υπάρξει μόνον υπό την αρχηγία τρίτου προσώπου (πολλοί αναφέρονται στον κ. Καραμανλή) κοινής εμπιστοσύνης.
Οι φίλοι του κ. Α. Σαμαρά δεν τον πληροφόρησαν ότι από καιρό έχασε την «έσωθεν καλή μαρτυρία»; Ίσως κάτι να αντιλήφθηκε, και άλλαξε τα πρόσωπα του «πρωινού καφέ», για τα οποία πολλά αρνητικά σχόλια κάναμε από τη στήλη μας, γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης τους, που δεν ωφέλησε τη Ν.Δ. Απεναντίας μάλιστα.
Η τελευταία ελπίδα για σχηματισμό κυβέρνησης είναι τυχούσα πρόταση του προέδρου της Δημοκρατίας. Η μόνη περίπτωση είναι η συνύπαρξη Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Αλλά, και αν ακόμη βρεθεί τρόπος συνεννόησης, ποιο μπορεί να είναι το μέλλον τέτοιας κυβέρνησης, με τον κ. Τσίπρα στην αντιπολίτευση;
Υπάρχουν κάποιοι, που πραγματικά ανησυχούν με τα όσα συμβαίνουν, και προτείνουν μια παρακινδυνευμένη λύση. Να υπερψηφισθεί ο κ. Τσίπρας στις επόμενες εκλογές για να σχηματίσει μόνος του κυβέρνηση. Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Να ακολουθήσει την τακτική του Ανδρέα (άλλα λέμε στα μπαλκόνια, αλλά πράττουμε) και να απομυθοποιηθεί, αλλά μπορεί πράγματι να πιστεύει στη δημιουργία κράτους σοβιετικού τύπου, οπότε τινάζονται όλα στον αέρα. Ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη τέτοιας πρότασης;
Ο Μακεδών
Πέρασαν μόνο δύο μέρες από την εκλογική διαδικασία και άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια, σχετικά με την ύπαρξη ειλικρινούς διάθεσης των πολιτικών μας, να εργασθούν για τον τόπο. Δεν το κρύβω, ότι είμαι μεταξύ αυτών που εδώ και καιρό έπαψα να πιστεύω ότι οι εκπρόσωποί μου διακρίνονται για την ανιδιοτέλειά τους.
Δεν ευθύνομαι εγώ για την αρνητική κρίση, αλλά οι ίδιοι που συνεχίζουν να αποδεικνύουν τον πολιτικό τους καιροσκοπισμό. Και τούτο διότι, σε κρίσιμες στιγμές ο κάθε ανιδιοτελής πολίτης, εκτελεί το χρέος του προς το σύνολο και δεν μετρά τα πολιτικά οφέλη ή κόστη των πράξεών του. Όταν πιάνει φωτιά το σπίτι σου, μπαίνεις μέσα στις φλόγες για να σώσεις τα παιδιά σου, και δεν σκέφτεσαι αν καεί το κουστούμι σου.
Χρόνια ακούμε, ότι για όλα τα δεινά μας φταίει ο δικομματισμός. Η εναλλαγή, επί δεκαετίες, δύο μόνο κομμάτων, με όμοιο πολιτικό προσανατολισμό, δεν επέτρεπε την...
ανανέωση της πολιτικής σκέψης και δράσης. Συμφωνώ με την ανάλυση. Ποια ήταν όμως η προτεινόμενη θεραπεία; Ο πολυκομματισμός. Η είσοδος πολλών κομμάτων στη Βουλή, και με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, θα αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού.
Πότε όμως καταφέραμε, οι Έλληνες, να συνεννοηθούμε; Πότε αποκτήσαμε την πολιτική παιδεία, ώστε να υποχωρούμε στο μερικό προς όφελος του γενικού; Είδαμε αυτές τις ημέρες τις προσχηματικές ενέργειες των αρχηγών των κομμάτων να σκέπτονται πώς θα περισωθούν οι ίδιοι, αυξάνοντας την κομματική δύναμή τους.
Η συμπεριφορά του κ. Τσίπρα είναι ενδεικτική. Θεωρώντας τους οιωνούς ευνοϊκούς, ακολουθεί τακτική μεγάλου κόμματος, λησμονώντας ότι ψηφίστηκε από το 17% του ελληνικού λαού και όχι από το 47%. Στην επιδίωξή του να το αυξήσει στις επόμενες εκλογές, φοβούμαι ότι δεν σκέπτεται τις συνέπειες κάποιων πράξεων.
Ερευνητέο είναι, αν οι ακολουθούμενες μέθοδοι είναι προϊόν σκέψης ή απόρροια χαρακτήρα! Έχει μεγάλη σημασία αυτό. Αν πρόκειται για επικοινωνιακούς ελιγμούς, αυτοί μπορούν να αλλάξουν προς το θειτκό. Αν όμως πρόκειται για συμπεριφορική λειτουργία τότε τα πράγμα είναι άσχημα. Είναι νωρίς να πει κάποιος με βεβαιότητα τι συμβαίνει. Κρατώ πάντως, ότι ζήτησε ο κ. Τσίπρας συνάντηση με τον νέο Γάλλο πρόεδρος, που όμως σύμφωνα με το γαλλικό πρωτόκολλο, πήρε αρνητική απάντηση. Αυτό το «ίσια κι όμοια» του 17% των Ελλήνων με τον Γάλλο πρόεδρο, αν δεν ζούσαμε κρίσιμες στιγμές, θα ήταν ανέκδοτο.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Α. Σαμαράς προσκάλεσε όλες τις δυνάμεις της κεντροδεξιάς, εντός και εκτός Βουλής, για συστράτευση και σχηματισμό κοινού φιλοευρωπαϊκού μετώπου, όπως είπε. Άλλος μεγαλοϊδεατισμός αυτός. Υπό ποιον πρόεδρο; Τον αποτυχόντα αρχηγό της Ν.Δ.; Συστράτευση μπορεί να υπάρξει μόνον υπό την αρχηγία τρίτου προσώπου (πολλοί αναφέρονται στον κ. Καραμανλή) κοινής εμπιστοσύνης.
Οι φίλοι του κ. Α. Σαμαρά δεν τον πληροφόρησαν ότι από καιρό έχασε την «έσωθεν καλή μαρτυρία»; Ίσως κάτι να αντιλήφθηκε, και άλλαξε τα πρόσωπα του «πρωινού καφέ», για τα οποία πολλά αρνητικά σχόλια κάναμε από τη στήλη μας, γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης τους, που δεν ωφέλησε τη Ν.Δ. Απεναντίας μάλιστα.
Η τελευταία ελπίδα για σχηματισμό κυβέρνησης είναι τυχούσα πρόταση του προέδρου της Δημοκρατίας. Η μόνη περίπτωση είναι η συνύπαρξη Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Αλλά, και αν ακόμη βρεθεί τρόπος συνεννόησης, ποιο μπορεί να είναι το μέλλον τέτοιας κυβέρνησης, με τον κ. Τσίπρα στην αντιπολίτευση;
Υπάρχουν κάποιοι, που πραγματικά ανησυχούν με τα όσα συμβαίνουν, και προτείνουν μια παρακινδυνευμένη λύση. Να υπερψηφισθεί ο κ. Τσίπρας στις επόμενες εκλογές για να σχηματίσει μόνος του κυβέρνηση. Υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Να ακολουθήσει την τακτική του Ανδρέα (άλλα λέμε στα μπαλκόνια, αλλά πράττουμε) και να απομυθοποιηθεί, αλλά μπορεί πράγματι να πιστεύει στη δημιουργία κράτους σοβιετικού τύπου, οπότε τινάζονται όλα στον αέρα. Ποιος μπορεί να πάρει την ευθύνη τέτοιας πρότασης;
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου