ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΤΕΛΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΩΝ-ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
«Η Ευρώπη σε κρίση: Η περίπτωση της Ελλάδας-Προοπτικές»
Πολεμικό Μουσείο
Κυρίες, κύριοι,
Ευχαριστώ τον «Σύνδεσμο Επιτελών Εθνικής Αμύνης» και το «Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και Σπουδών-ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ», καθώς και τους Προέδρους των Διοικητικών τους Συμβουλίων κ.κ. Μαίρη Μαρούλη-Ζηλεμένου και Λάμπρο Καζάκο, για την τιμή να με καλέσουν σε αυτή την συζήτηση και τους συγχαίρω ιδιαίτερα για την πρωτοβουλία τους, αλλά και τον τίτλο της ημερίδας, αφού όντως η Ελληνική κρίση είναι και Ευρωπαϊκή ενώ η Ελληνική κρίση είναι Ευρωπαϊκή.
Προκαταρκτικά, βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα τον τίτλο του ιδρύματος «Ευρωπαϊκών σπουδών Ιωάννης Καποδίστριας». Για τη χώρα μας, στο μεταίχμιο του Σλαβικού, του Μεσανατολικού και του Δυτικού κόσμου, η διατήρηση των ισορροπιών και των αλληλεπιδράσεων είναι παράγοντας σοβαρός για την επιβίωσή μας. Επισημαίνεται ότι πρώτος ο Καποδίστριας έδειξε ότι ο δρόμος για την Ευρώπη μπορεί να περνάει και από την Ρωσία
Η κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αφήνει μεγάλες αμφιβολίες, ότι έφερε στο προσκήνιο κυβερνήσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αμφίβολη ή καθόλου νομιμοποίηση από την βούληση των πολιτών, η οποίες είναι και έρμαιο διεθνών δυνάμεων που πιθανώς να...
αποβλέπουν και στη καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«ΣΧΕΔΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΕ
Οι συμφωνίες που υπογράφηκαν από την Ελλάδα μέχρι τώρα για την δανειοδότηση της χώρας μας, είναι σίγουρο ότι οδηγούν και στην καταστροφή της ΕΕ, αφού είναι σαφές και φανερό ότι δεν είναι βιώσιμες. Θα σας δώσω στη συνέχεια μια σειρά από λόγους που επιβεβαιώνουν αυτή τη σκέψη, γεγονός που θα αναγκάσει την Ελλάδα αργά η γρήγορα να τις αποκηρύξει.
Η ΕΕ παρά το ότι φαίνεται σαν δομή πολύ ισχυρή, - όπως κάποτε θυμίζω η Σοβιετική Ένωση η οποία ξαφνικά εξαφανίσθηκε-, είναι μια δομή τρωτή, είναι μια δομή πολυεθνική που στηρίζεται στον συγκερασμό συμφερόντων και ακολουθεί την τήρηση αυστηρών κανόνων μεταξύ 27 κρατών. Αν αύριο ένα από τα κράτη αναγκασθεί να θίξει αυτόν τον περίπλοκο λαβύρινθο νομικών κειμένων, μπορεί να δημιουργηθεί τέτοιο χάος, η συνέπεια του οποίου θα είναι η κατάρρευση της αρχικής δομής.
Η κρίση της ΕΕ είναι αντανάκλαση του μοντέλου που έχει επικρατήσει παγκοσμίως τα τελευταία 40 χρόνια, το οποίο χαρακτηρίσθηκε από τήν πρωτοφανή στην ιστορία της βιομηχανικής εποχής συγκέντρωση ισχύος στα χέρια του χρηματιστικού κεφαλαίου. Το χρηματιστικό κεφάλαιο δεν θα πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε σαν μια ομάδα τραπεζιτών που προσπαθεί να βγάλει χρήματα. Ουσιαστικά είναι ένας στρατηγικός παίκτης με πλήρη επίγνωση του πεδίου, παγκόσμια στρατηγική και επιρροή σε όλα σχεδόν τα κέντρα αποφάσεων της ΕΕ και του κόσμου. Αλλά και τεράστια ισχύ χρήματος. Για παράδειγμα τα κινητοποιήσιμα κεφάλαια των 10 μεγαλύτερων τραπεζών στον κόσμο είναι ισοδύναμα προς το χρέος όλων των χωρών του πλανήτη, γεγονός που μας οδηγεί μοιραία στη σκέψη ότι οι 10 μεγαλύτερες τράπεζες είναι ισοδύναμες περίπου με τα κράτη. Βεβαίως, οι τράπεζες υστερούν γιατί δεν έχουν πολιτική νομιμοποίηση και στρατό, πρέπει να χρησιμοποιούν στρατό άλλων δυνάμεων. Μιλάμε όμως για τεράστια αύξηση της ισχύος των τραπεζιτών με χαρακτηριστική περίπτωση το ρόλο της Goldman Sachs, η οποία διαθέτει ανθρώπους της σε όλο το οικονομικό κατεστημένο της Ευρώπης και Αμερικής αλλά και της Κίνας ακόμα χρησιμοποιώντας τα υπολείμματα της άλλοτε Βρετανικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών. Τα συγκεκριμένα στελέχη δεν αντιμετωπίζουν εκλογές, δεν σκέπτονται ως πολιτικοί κρατών, έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα στρατηγικό σχεδιασμό σε βάθος χρόνου, αλλά και χωρίς να έχουν περιορισμούς που έχουν οι συνήθως οι πολιτικές δυνάμεις.
Η αίσθησή μου είναι ότι οι δυνάμεις αυτές είναι βαθιά αναμεμειγμένες στην Ελληνική κρίση αφού είναι ήδη γνωστό ότι τα swaps που υπογράφηκαν παλαιότερα για την είσοδο της χώρας μας στην ΟΝΕ, έγιναν με συνεργασία της Goldman Sachs. O ίδιος τραπεζικός οργανισμός (Goldman Sachs), το Σεπτέμβριο του 2009 και ένα μήνα πριν τις εκλογές, φαίνεται ότι οργάνωσε την «αγορά», ώστε να υπάρξει δυνατότητα μεγάλων στοιχημάτων για τη χρεοκοπία της χώρας μας, ενώ ταυτόχρονα δια της επιρροής του σε άλλες κυβερνήσεις πιθανώς καθόριζε και τη δική τυς απάντηση στο ελληνικό πρόβλημα. Ο ‘Οτμαρ ‘Ισσινγκ, που την άνοιξη του 2010, έγραψε ένα άρθρο στους Financial Times, «εξηγώντας» για ποιο λόγο δεν πρέπει να βοηθηθεί η Ελλάδα, είναι στέλεχος της Goldman Sachs.
Καταλαβαίνουμε συνήθως τον σύγχρονο καπιταλισμό ως ένα είδος Bill Gates, πιθανώς όμως είναι μάλλον ένα είδος κρυμμένου Ιουλίου Καίσαρα στον πυρήνα του. Αν θέλετε όπως η ραδιενέργεια, αφού καταλαβαίνεις την ύπαρξή της από το αποτέλεσμα και όχι από της παρουσία τους.
ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – o «καπιταλισμός της καταστροφής»
Το πρώτο χαρακτηριστικό του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που μας έφερε σε αυτή την κρίση, είναι λοιπόν η άνοδος του χρηματιστικού κεφαλαίου που έφθασε να κάνει «αεροπειρατεία» σε μια από τις βασικές κρατικές λειτουργίες που είναι η έκδοση χρήματος. Μέσα από την έκδοση παραγώγων, που ο Warren Buffet ονόμασε χρηματιστικά όπλα μαζικής καταστροφής, ουσιαστικά καθορίζεται το περιθώριο κερδών των τραπεζών από τις ίδιες. Ταυτόχρονα και μέσα από τους οίκους αξιολόγησης ρυθμίζεται το σύνολο της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Σήμερα το 90% των κερδών των μεγαλύτερων τραπεζών του κόσμου δεν προέρχονται από παραγωγικές επενδύσεις, αλλά από παράγωγα χρηματιστικά προϊόντα. Ιδιαίτερα η Golman Sachs ειδικεύεται στο να φτιάχνει φούσκες και να τις καταστρέφει. Το moto της είναι « άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι». Το σύστημα αυτό λοιπόν είναι που ορισμένοι ονόμασαν καπιταλισμό καταστροφής. Δεν είμαστε πια στον καπιταλισμό του Keynes, η στον μεταπολεμικό καπιταλισμό, αλλά σε ένα καπιταλισμό καταστροφής. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε συλλάβει σήμερα τις πολιτικές συνέπειες του φαινομένου έχοντας ζήσει σε μια μεταπολεμική Ευρώπη της ασφάλειας και της σταθερότητας.
Η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα είναι όμοια με την πολιτική του Καγκελαρίου Μπρύνινγκ η οποία υιοθετήθηκε την περίοδο 1930-33, στο τελευταίο στάδιο δηλαδή της δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η διαφορά είναι ότι εφαρμόζεται πολύ πιο έντονα και οδηγεί σε πιο ταχύτερη καταστροφή κατά τις υπάρχουσες σήμερα οικονομικές στατιστικές η οποία αναμένεται να επηρεάσει και τους θεσμούς στην ΕΕ.
Η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική στην ΕΕ χαρακτηρίσθηκε από τεράστια αύξηση των ανισοτήτων όχι μόνο εσωτερικά στα Ευρωπαϊκά κράτη αλλά και διεθνώς. Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν είναι εμφανές ότι καλύφθηκαν με το χρέος. Τα Ευρωπαϊκά κράτη δεν χρειάσθηκε να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος στην έκταση που απαιτούσε η απελευθέρωση των παγκόσμιων ροών κεφαλαίου και ανταλλαγών εμπορευμάτων. «‘Ελυσαν» το πρόβλημα με τον δανεισμό. Τώρα πρέπει να πληρωθούν τα χρέη. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων για να επιβεβαιωθεί ότι τα χρέη πρέπει να πληρωθούν στο ακέραιο. Η κρίση της περιφέρειας της ΕΕ είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, σε συνδυασμό με τον ασύμμετρο χαρακτήρα των επιπτώσεων στις ευρωπαϊκές οικονομίες, λόγω της δομής της ΕΕ και ανεξάρτητα των τυχόν εσωτερικών προβλημάτων των κρατών μελών. Τα συγκεκριμένα εσωτερικά προβλήματα ασφαλώς υπάρχουν και αυτά απετέλεσαν τον κύριο παράγοντα για τον οποίο η Ελλάδα δέχθηκε πρώτη την επίθεση των αγορών, αν και πιθανώς συνέβαλε επίσης η γεωπολιτική και γεωοικονομική της θέση.
Το πρόβλημα της περιφέρειας στην ΕΕ, είναι σαφές ότι δημιουργείται από την ίδια την δομή της ΕΕ, που αφήνει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στις χώρες του Βορρά, που έχουν καταφέρει λίγο πολύ να κρατήσουν τις θέσεις τους (αλλά δεν μπορούμε όλοι να παράγουμε Airbus), και του Νότου, του 3ου κόσμου, η της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες έχουν ρίξει τα μεροκάματα και τα κοινωνικά δικαιώματα του κράτους πρόνοιας και επομένως καθιστούν αδύνατο τον ανταγωνισμό σε αυτό το επίπεδο. Το συμπέρασμα δηλαδή είναι ότι υφίσταται ένα παραγωγικό κενό ως συνέπεια του συγκεκριμένου προβλήματος, αλλά και του γενικού μοντέλου της Ευρωπαϊκής ενοποίησης με βάση την συνθήκη του Μάαστριχτ.
Το λάθος του Ντελόρ και η κρυμμένη στρατηγική του Χρήματος
Όταν ο Ζακ Ντελόρ και ο Μιτεράν έφτιαχναν την Ευρώπη του Μάαστριχτ ήξεραν ότι αυτό το πράγμα δεν μπορούσε να σταθεί. Ήξεραν ότι ένα κοινό νόμισμα χρειάζεται και ένα κοινό κράτος. Εκεί που έκαναν λάθος είναι ότι νόμιζαν ότι είναι πιο έξυπνοι από τους τραπεζίτες. Ο υπολογισμός των Μιτεράν και Ντελόρ ήταν ότι, όταν έρθει η ώρα της κρίσης, οι Ευρωπαίοι θα αναγκασθούν να δημιουργήσουν ένα κράτος για να απαντήσουν στην κρίση. Οι τραπεζίτες το ήξεραν επίσης. Το κράτος όμως που τώρα ιδρύουν είναι δικτατορία των αγορών όπως περιγράφεται στα υπόψη κείμενα και ιδιαίτερα στην μόνιμη αντιπληθωριστική εντολή που έχει δοθεί προς στην ΕΚΤ. Δηλαδή ανεξαρτήτως οικονομικής συγκυρίας, η ΕΚΤ θα πρέπει να μεριμνά για την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Λέγεται ότι οι Γερμανοί είναι τρομοκρατημένοι από την πιθανότητα να επαναληφθούν οι πληθωριστικές πιέσεις του τελευταίου σταδίου της Δημοκρατίας της Βαιμάρης. Τώρα πόσο τρομοκρατημένοι είναι για το ενδεχόμενο αυτό και όχι για τις ίδιες συνθήκες που τίθενται για τους ίδιους αλλά και τις λοιπές Ευρωπαϊκές χώρες, σήμερα είναι πραγματικό αξιοπερίεργο.
Η ουσία της μόνιμης αντιπληθωριστικής εντολής που έχει δοθεί στην ΕΚΤ είναι η εγγύηση της αξίας του χρήματος και της απόδοσής του. Ο θεωρητικός της Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας, ο φιλόσοφος Πρωταγόρας έλεγε «μέτρον πάντων χρημάτων άνθρωπος». Αυτό που τώρα επιχειρείται σήμερα στην Ευρώπη, είναι η αντιστροφή της Γαλλικής Επανάστασης, να ισχύσει ο κανόνας «Αγορές μέτρον πάντων ανθρώπων».
Οι άλλοι δύο κανόνες της συνθήκης του Μάαστριχτ που έχουν ιδιαίτερη σημασία και επαναλαμβάνονται συνεχώς στα κείμενα της ΕΕ, είναι:
α. Το λεγόμενο «no bail out», δηλαδή η απαγόρευση της οικονομικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών της Ένωσης, όρος ασφαλώς πολιτικά παράλογος, αφού είναι εμφανές ότι καμμιά ένωση δεν μπορεί να στηριχθεί στην απαγόρευση αλληλεγγύης.
β. Η αρχή της ανεξαρτησίας της ΕΚΤ, που σημαίνει ότι μπορεί να είναι επικεφαλής σ’ αυτήν και ένας άνθρωπος που κατά το παρελθόν απετέλεσε στέλεχος της Goldman Sachs.
Ο ‘Οτμαρ ‘Ισσινγκ τον Σεπτέμβριο του 2011 έγραψε ένα άρθρο στους Financial Times Deutschland, το οποίο θα μπορούσε να διαβαστεί ως τελεσίγραφο προς τους Ευρωπαίους ηγέτες. ‘Η μετατρέπετε την ΕΕ σε δικτατορία των αγορών, είτε τη διαλύετε. Αυτό που ξέρει το Χρήμα, αλλά δεν ξέρουν οι Ευρωπαίοι, είναι όμως ότι δύσκολα η ΕΕ μπορεί όντως να μετατραπεί σε «δικτατορία των αγορών» υπό γερμανική κυρίως διαχείριση, αυτό που ορισμένοι ονομάζουν τέταρτο Ράιχ. Σπρώχνοντας σε αυτόν τον δρόμο τις ανώτερες τάξεις της Γερμανίας, δεν σώζουν, διαλύουν την ΕΕ και θα επιφέρουν τελικά σοβαρό πλήγμα στην ίδια τη Γερμανία.
Τα Ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής έχει παγκόσμια σημασία, συνιστά υπόδειγμα για τον τρόπο λύσης του χρέους, για τη μετατροπή των κρατών σε αποικίες-ιδιοκτησίες του Χρήματος, για την ουσιαστική αφαίρεση από τη δημοκρατία όλων των μη τυπικών ιδιοτήτων της και για τη σταδιακή διάλυση των εθνών. Ανάλογη, παγκόσμια σημασία είχε και το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, αν και πετύχαινε τους ίδιους σκοπούς με άλλου τύπου, νομικές και γεωπολιτικές ρυθμίσεις.
Στην πραγματικότητα με τη Δανειακή και τα μνημόνια, δημιουργείται με οικονομικά μέτρα ένας μηχανισμός που αποβλέπει στην ταχεία και βίαιη συμπίεση του Ελληνικού βιοτικού επιπέδου, των αμοιβών εργασίας κλπ με επίσημη δικαιολογία την ανταγωνιστικότητα. Παράλληλα επιχειρείται η μεταφορά της Ελληνικής κρατικής περιουσίας στους πιστωτές και η κατοχύρωση των απαιτήσεών τους με το Αγγλικό δίκαιο, με την παράλληλη μετατροπή του σε χρέος προς κράτη.
Ο πρόεδρος της Γκόλνμταν, ο Λόιντ Blankfein, το 2008 δεν θα μπορούσε να φαντασθεί μεγαλύτερη επιτυχία από το σχέδιο βοήθειας στην Ελλάδα, ούτε ένα ευρώ από το οποίο δεν πάει στην Ελλάδα αλλά όλα πάνε για την αποπληρωμή των τραπεζών. Ταυτόχρονα ο κύρος Blanckfein κατάφερε να δημιουργήσει αντιθέσεις στα πλαίσια της Ευρωζώνης αφού και οι Γάλλοι και οι Γερμανοί δεν θέλουν να βοηθήσουν πλέον την Ελλάδα, ενώ παράλληλα οι Έλληνες λένε όχι στην πολιτική της Γερμανίας. Κατάφεραν δηλαδή μια κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν το 2008 να τη μετατρέψουν ως κρίση των Ευρωπαϊκών λαών.
Ο κίνδυνος μετατροπής της Ελλάδας σε μη βιώσιμο προτεκτοράτο
Όταν την δεκαετία του 1940 η Ελλάδα οδηγήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο για να διατηρηθεί στην δυτική σφαίρα επιρροής, οι δυτικοί ήθελαν ασφαλώς μια βιώσιμη χώρα, αφού υπήρχε το αντίπαλο δέος της Σοβιετικής Ένωσης και του ψυχρού πολέμου. Όταν το 1967 μας έσπρωχναν στη δικτατορία και το 1974 μας οδηγούσαν στα γεγονότα της Κύπρου για να «λυθεί» το Κυπριακό σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα, πάλι δεν ήθελαν μια καταστροφή της Ελλάδας. Όπως αναφέρει όμως μια σχετική έκθεση του Stratfor «οι ‘Ελληνες δεν έχουν καταλάβει ότι μετά το 1990 δεν είναι χρήσιμοι». Η καταστροφή τους όμως θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, ώστε να τρομοκρατηθούν οι Ευρωπαϊκοί λαοί που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να δεχθούν τέτοιου είδους καταστροφή του κοινωνικού κράτους, παρ’ όλη την ισχυρή πίεση των αγορών. Ταυτόχρονα θα μπορούσαν κάποιοι να πειραματισθούν με νέες μεθόδους αυταρχικής διακυβέρνησης, αλλά και τη δημιουργία συνθηκών διάλυσης της Ευρωπαϊκής ΕΕ δια της εκμεταλλεύσεως των αντιθέσεων που υπάρχουν εντός αυτής. Αν η Ελλάδα καταστραφεί εξάλλου, ο χώρος δεν θα παύσει να υπάρχει, αντίθετα θα μπορεί ευκολότερα να ελεγχθεί γεωπολιτικά και γεωοικονομικά, από τις δυνάμεις που καραδοκούν να το κάνουν.
Από το Δ’ Ράιχ στη δικτατορία των τραπεζών – ένα καταστροφικό σενάριο
Εδώ βεβαίως υπάρχει το ζήτημα της Γερμανίας, και θα συμφωνήσω με τον κύριο Μαλούχο για τον κίνδυνο ενός 4ου Ράιχ. Πράγματι ένα κομμάτι των ιθυνουσών τάξεων στη Γερμανία, δεν έχει απαλλαγεί από αυτή την ιδιόμορφη ιδέα, αλλά και τον πολύ επαρχιακό εθνικισμό που τους διακρίνει και είναι κρυμμένος, πίσω από τις ατελείωτες μετάνοιες που έχουν κάνει για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν πιστεύω όμως ότι το σχέδιο αυτό θα πετύχει.
Η συμφωνία μεταξύ Σοιμπλε Μερκελ και των αγορών (συμμαχία τύπου Φάουστ), θεωρώ πιθανότερο να οδηγήσει σε καταστροφή της Ευρώπης και κατά συνέπεια της ίδιας της Γερμανίας. Μια καταστροφή πολύ σοβαρότερη από το 1945.
Μερικοί θα μου αντιτάξουν ότι είμαι συνωμοσιολόγος . Οι αγορές όμως φαίνεται να έχουν δύο σοβαρούς λόγους για την διάλυση της ΕΕ, αν τους επιτραπεί βεβαίως να φθάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα:
α. Το χάος και η αποσύνθεση που θα δημιουργηθεί μετά την διάλυση της ΕΕ αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την κατεδάφιση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού κράτους, διαφορετικά δεν είναι εύκολο να γίνει.
β. Πιθανόν σημαντικοί κύκλοι των ΗΠΑ να αντιλαμβάνονται ότι με δύο αποθεματικά νομίσματα στον πλανήτη, δεν είναι δυνατόν να χρηματοδοτηθεί στο μέλλον η Αμερικανική οικονομία.
Το σχέδιο της μετατροπής της Ελλάδας σε Βουλγαρία και Ρουμανία, δεν θα πετύχει, γιατί πολύ πριν φθάσει η χώρα μας στα επίπεδα αυτά θα διαταραχθούν οι κοινωνικές ισορροπίες. Παράλληλα είναι πιθανές στην ίδια περίπτωση μια πιθανότητα εξωτερικής προβοκάτσιας στα Ελληνοτουρκικά ή όξυνσης της εσωτερικής αντιπαράθεσης. Ο προσεκτικός παρατηρητής διακρίνει σίγουρα την έναρξη δημιουργίας τέτοιων μηχανισμών.
Οι Γερμανικές ανώτερες τάξεις για μια σειρά από λόγους, έχουν προσχωρήσει σ’ αυτό το σχέδιο. Είναι όμως παρήγορο το γεγονός ότι δεν είναι όλη η Γερμανία εκεί. Η τελευταία ομιλία για παράδειγμα του πρώην Καγκελαρίου Χέλμουτ Σμίτ στο συνέδριο του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, έχει πολλά σημεία υποστήριξης της Ελλάδος.
Η ελληνική αντίθεση προς τις Γερμανικές κυρίως θέσεις, θα ήταν προτιμότερο να γίνεται κατά τρόπο που να διασπά τους Γερμανούς και τους Γάλλους, ενώ ταυτόχρονα θα εντείνεται ο αγώνας του Ελληνικού λαού εστιαζόμενος στην ανάγκη σωτηρίας της Ευρώπης.
Στην δεκαετία του 1970 γράφτηκε στην Αμερική ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Οι πράκτορες του χάους». Το σύγγραμμα εξηγεί πώς ένα ανώτερο πνευματικά υποκείμενο με ανώτερη ευφυΐα και στρατηγική, με δυνατότητα παρέμβασης μπορεί να επιφέρει το χάος σε ένα σύστημα, με κίνδυνο να το ανατινάξει φαινομενικά εκ των έσω. Είναι σαν να έχει βρει την ιδιοσυχνότητά του.
Η ΕΕ είναι ένα ατελές σύστημα αν το συγκρίνουμε με κράτος. Δεν έχει μηχανισμό προστασίας των κρατών, πλην των Εθνικών κυβερνήσεων. Όταν λοιπόν μία Εθνική κυβέρνηση ηθελημένα ή αθέλητα εισάγει η ίδια το χάος στο σύστημα, είναι σαφές ότι το όλο οικοδόμημα κλονίζεται. Ο τρόπος για να σωθούμε σήμερα είναι να γίνουμε από μαύρη τρύπα λευκή. Η εύρεση ενός εθνικού παράγοντα, ο οποίος θα μιλήσει για λογαριασμό της Ευρώπης, ίσως θα πρέπει να είναι ο κύριος προσανατολισμός μας στο άμεσο μέλλον, σε συνδυασμό με τον αγώνα για επιβίωση του λαού με πρακτικά μέσα.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Θα διαφωνήσω εδώ με όσους απειλούν τους Ελληνες με επικείμενη κρίση αν εγκαταλείψουν το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα. Ο κίνδυνος είναι αποτέλεσμα του ίδιου του προγράμματος το οποίο μάλιστα για να είναι αξιόπιστο, προκαλεί καταστροφές για να εκβιάζει. Το πρόγραμμα αυτό πρέπει ασφαλώς να διακοπεί. Αυτοί που θα το διακόψουν πρέπει να έχουν σοβαρότητα, αξιοπιστία και ικανότητα να σταθούν στο ύψος αυτής της πρόκλησης. Μιας από τις δυσκολότερες που έχουν ποτέ παρουσιαστεί στην ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία.
Σας ευχαριστώ πολύ
«Η Ευρώπη σε κρίση: Η περίπτωση της Ελλάδας-Προοπτικές»
Πολεμικό Μουσείο
Κυρίες, κύριοι,
Ευχαριστώ τον «Σύνδεσμο Επιτελών Εθνικής Αμύνης» και το «Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και Σπουδών-ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ», καθώς και τους Προέδρους των Διοικητικών τους Συμβουλίων κ.κ. Μαίρη Μαρούλη-Ζηλεμένου και Λάμπρο Καζάκο, για την τιμή να με καλέσουν σε αυτή την συζήτηση και τους συγχαίρω ιδιαίτερα για την πρωτοβουλία τους, αλλά και τον τίτλο της ημερίδας, αφού όντως η Ελληνική κρίση είναι και Ευρωπαϊκή ενώ η Ελληνική κρίση είναι Ευρωπαϊκή.
Προκαταρκτικά, βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα τον τίτλο του ιδρύματος «Ευρωπαϊκών σπουδών Ιωάννης Καποδίστριας». Για τη χώρα μας, στο μεταίχμιο του Σλαβικού, του Μεσανατολικού και του Δυτικού κόσμου, η διατήρηση των ισορροπιών και των αλληλεπιδράσεων είναι παράγοντας σοβαρός για την επιβίωσή μας. Επισημαίνεται ότι πρώτος ο Καποδίστριας έδειξε ότι ο δρόμος για την Ευρώπη μπορεί να περνάει και από την Ρωσία
Η κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αφήνει μεγάλες αμφιβολίες, ότι έφερε στο προσκήνιο κυβερνήσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αμφίβολη ή καθόλου νομιμοποίηση από την βούληση των πολιτών, η οποίες είναι και έρμαιο διεθνών δυνάμεων που πιθανώς να...
αποβλέπουν και στη καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«ΣΧΕΔΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΕ
Οι συμφωνίες που υπογράφηκαν από την Ελλάδα μέχρι τώρα για την δανειοδότηση της χώρας μας, είναι σίγουρο ότι οδηγούν και στην καταστροφή της ΕΕ, αφού είναι σαφές και φανερό ότι δεν είναι βιώσιμες. Θα σας δώσω στη συνέχεια μια σειρά από λόγους που επιβεβαιώνουν αυτή τη σκέψη, γεγονός που θα αναγκάσει την Ελλάδα αργά η γρήγορα να τις αποκηρύξει.
Η ΕΕ παρά το ότι φαίνεται σαν δομή πολύ ισχυρή, - όπως κάποτε θυμίζω η Σοβιετική Ένωση η οποία ξαφνικά εξαφανίσθηκε-, είναι μια δομή τρωτή, είναι μια δομή πολυεθνική που στηρίζεται στον συγκερασμό συμφερόντων και ακολουθεί την τήρηση αυστηρών κανόνων μεταξύ 27 κρατών. Αν αύριο ένα από τα κράτη αναγκασθεί να θίξει αυτόν τον περίπλοκο λαβύρινθο νομικών κειμένων, μπορεί να δημιουργηθεί τέτοιο χάος, η συνέπεια του οποίου θα είναι η κατάρρευση της αρχικής δομής.
Η κρίση της ΕΕ είναι αντανάκλαση του μοντέλου που έχει επικρατήσει παγκοσμίως τα τελευταία 40 χρόνια, το οποίο χαρακτηρίσθηκε από τήν πρωτοφανή στην ιστορία της βιομηχανικής εποχής συγκέντρωση ισχύος στα χέρια του χρηματιστικού κεφαλαίου. Το χρηματιστικό κεφάλαιο δεν θα πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε σαν μια ομάδα τραπεζιτών που προσπαθεί να βγάλει χρήματα. Ουσιαστικά είναι ένας στρατηγικός παίκτης με πλήρη επίγνωση του πεδίου, παγκόσμια στρατηγική και επιρροή σε όλα σχεδόν τα κέντρα αποφάσεων της ΕΕ και του κόσμου. Αλλά και τεράστια ισχύ χρήματος. Για παράδειγμα τα κινητοποιήσιμα κεφάλαια των 10 μεγαλύτερων τραπεζών στον κόσμο είναι ισοδύναμα προς το χρέος όλων των χωρών του πλανήτη, γεγονός που μας οδηγεί μοιραία στη σκέψη ότι οι 10 μεγαλύτερες τράπεζες είναι ισοδύναμες περίπου με τα κράτη. Βεβαίως, οι τράπεζες υστερούν γιατί δεν έχουν πολιτική νομιμοποίηση και στρατό, πρέπει να χρησιμοποιούν στρατό άλλων δυνάμεων. Μιλάμε όμως για τεράστια αύξηση της ισχύος των τραπεζιτών με χαρακτηριστική περίπτωση το ρόλο της Goldman Sachs, η οποία διαθέτει ανθρώπους της σε όλο το οικονομικό κατεστημένο της Ευρώπης και Αμερικής αλλά και της Κίνας ακόμα χρησιμοποιώντας τα υπολείμματα της άλλοτε Βρετανικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών. Τα συγκεκριμένα στελέχη δεν αντιμετωπίζουν εκλογές, δεν σκέπτονται ως πολιτικοί κρατών, έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα στρατηγικό σχεδιασμό σε βάθος χρόνου, αλλά και χωρίς να έχουν περιορισμούς που έχουν οι συνήθως οι πολιτικές δυνάμεις.
Η αίσθησή μου είναι ότι οι δυνάμεις αυτές είναι βαθιά αναμεμειγμένες στην Ελληνική κρίση αφού είναι ήδη γνωστό ότι τα swaps που υπογράφηκαν παλαιότερα για την είσοδο της χώρας μας στην ΟΝΕ, έγιναν με συνεργασία της Goldman Sachs. O ίδιος τραπεζικός οργανισμός (Goldman Sachs), το Σεπτέμβριο του 2009 και ένα μήνα πριν τις εκλογές, φαίνεται ότι οργάνωσε την «αγορά», ώστε να υπάρξει δυνατότητα μεγάλων στοιχημάτων για τη χρεοκοπία της χώρας μας, ενώ ταυτόχρονα δια της επιρροής του σε άλλες κυβερνήσεις πιθανώς καθόριζε και τη δική τυς απάντηση στο ελληνικό πρόβλημα. Ο ‘Οτμαρ ‘Ισσινγκ, που την άνοιξη του 2010, έγραψε ένα άρθρο στους Financial Times, «εξηγώντας» για ποιο λόγο δεν πρέπει να βοηθηθεί η Ελλάδα, είναι στέλεχος της Goldman Sachs.
Καταλαβαίνουμε συνήθως τον σύγχρονο καπιταλισμό ως ένα είδος Bill Gates, πιθανώς όμως είναι μάλλον ένα είδος κρυμμένου Ιουλίου Καίσαρα στον πυρήνα του. Αν θέλετε όπως η ραδιενέργεια, αφού καταλαβαίνεις την ύπαρξή της από το αποτέλεσμα και όχι από της παρουσία τους.
ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ – o «καπιταλισμός της καταστροφής»
Το πρώτο χαρακτηριστικό του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που μας έφερε σε αυτή την κρίση, είναι λοιπόν η άνοδος του χρηματιστικού κεφαλαίου που έφθασε να κάνει «αεροπειρατεία» σε μια από τις βασικές κρατικές λειτουργίες που είναι η έκδοση χρήματος. Μέσα από την έκδοση παραγώγων, που ο Warren Buffet ονόμασε χρηματιστικά όπλα μαζικής καταστροφής, ουσιαστικά καθορίζεται το περιθώριο κερδών των τραπεζών από τις ίδιες. Ταυτόχρονα και μέσα από τους οίκους αξιολόγησης ρυθμίζεται το σύνολο της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Σήμερα το 90% των κερδών των μεγαλύτερων τραπεζών του κόσμου δεν προέρχονται από παραγωγικές επενδύσεις, αλλά από παράγωγα χρηματιστικά προϊόντα. Ιδιαίτερα η Golman Sachs ειδικεύεται στο να φτιάχνει φούσκες και να τις καταστρέφει. Το moto της είναι « άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι». Το σύστημα αυτό λοιπόν είναι που ορισμένοι ονόμασαν καπιταλισμό καταστροφής. Δεν είμαστε πια στον καπιταλισμό του Keynes, η στον μεταπολεμικό καπιταλισμό, αλλά σε ένα καπιταλισμό καταστροφής. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε συλλάβει σήμερα τις πολιτικές συνέπειες του φαινομένου έχοντας ζήσει σε μια μεταπολεμική Ευρώπη της ασφάλειας και της σταθερότητας.
Η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα είναι όμοια με την πολιτική του Καγκελαρίου Μπρύνινγκ η οποία υιοθετήθηκε την περίοδο 1930-33, στο τελευταίο στάδιο δηλαδή της δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η διαφορά είναι ότι εφαρμόζεται πολύ πιο έντονα και οδηγεί σε πιο ταχύτερη καταστροφή κατά τις υπάρχουσες σήμερα οικονομικές στατιστικές η οποία αναμένεται να επηρεάσει και τους θεσμούς στην ΕΕ.
Η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική στην ΕΕ χαρακτηρίσθηκε από τεράστια αύξηση των ανισοτήτων όχι μόνο εσωτερικά στα Ευρωπαϊκά κράτη αλλά και διεθνώς. Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν είναι εμφανές ότι καλύφθηκαν με το χρέος. Τα Ευρωπαϊκά κράτη δεν χρειάσθηκε να κατεδαφίσουν το κοινωνικό κράτος στην έκταση που απαιτούσε η απελευθέρωση των παγκόσμιων ροών κεφαλαίου και ανταλλαγών εμπορευμάτων. «‘Ελυσαν» το πρόβλημα με τον δανεισμό. Τώρα πρέπει να πληρωθούν τα χρέη. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων για να επιβεβαιωθεί ότι τα χρέη πρέπει να πληρωθούν στο ακέραιο. Η κρίση της περιφέρειας της ΕΕ είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, σε συνδυασμό με τον ασύμμετρο χαρακτήρα των επιπτώσεων στις ευρωπαϊκές οικονομίες, λόγω της δομής της ΕΕ και ανεξάρτητα των τυχόν εσωτερικών προβλημάτων των κρατών μελών. Τα συγκεκριμένα εσωτερικά προβλήματα ασφαλώς υπάρχουν και αυτά απετέλεσαν τον κύριο παράγοντα για τον οποίο η Ελλάδα δέχθηκε πρώτη την επίθεση των αγορών, αν και πιθανώς συνέβαλε επίσης η γεωπολιτική και γεωοικονομική της θέση.
Το πρόβλημα της περιφέρειας στην ΕΕ, είναι σαφές ότι δημιουργείται από την ίδια την δομή της ΕΕ, που αφήνει ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στις χώρες του Βορρά, που έχουν καταφέρει λίγο πολύ να κρατήσουν τις θέσεις τους (αλλά δεν μπορούμε όλοι να παράγουμε Airbus), και του Νότου, του 3ου κόσμου, η της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες έχουν ρίξει τα μεροκάματα και τα κοινωνικά δικαιώματα του κράτους πρόνοιας και επομένως καθιστούν αδύνατο τον ανταγωνισμό σε αυτό το επίπεδο. Το συμπέρασμα δηλαδή είναι ότι υφίσταται ένα παραγωγικό κενό ως συνέπεια του συγκεκριμένου προβλήματος, αλλά και του γενικού μοντέλου της Ευρωπαϊκής ενοποίησης με βάση την συνθήκη του Μάαστριχτ.
Το λάθος του Ντελόρ και η κρυμμένη στρατηγική του Χρήματος
Όταν ο Ζακ Ντελόρ και ο Μιτεράν έφτιαχναν την Ευρώπη του Μάαστριχτ ήξεραν ότι αυτό το πράγμα δεν μπορούσε να σταθεί. Ήξεραν ότι ένα κοινό νόμισμα χρειάζεται και ένα κοινό κράτος. Εκεί που έκαναν λάθος είναι ότι νόμιζαν ότι είναι πιο έξυπνοι από τους τραπεζίτες. Ο υπολογισμός των Μιτεράν και Ντελόρ ήταν ότι, όταν έρθει η ώρα της κρίσης, οι Ευρωπαίοι θα αναγκασθούν να δημιουργήσουν ένα κράτος για να απαντήσουν στην κρίση. Οι τραπεζίτες το ήξεραν επίσης. Το κράτος όμως που τώρα ιδρύουν είναι δικτατορία των αγορών όπως περιγράφεται στα υπόψη κείμενα και ιδιαίτερα στην μόνιμη αντιπληθωριστική εντολή που έχει δοθεί προς στην ΕΚΤ. Δηλαδή ανεξαρτήτως οικονομικής συγκυρίας, η ΕΚΤ θα πρέπει να μεριμνά για την καταπολέμηση του πληθωρισμού. Λέγεται ότι οι Γερμανοί είναι τρομοκρατημένοι από την πιθανότητα να επαναληφθούν οι πληθωριστικές πιέσεις του τελευταίου σταδίου της Δημοκρατίας της Βαιμάρης. Τώρα πόσο τρομοκρατημένοι είναι για το ενδεχόμενο αυτό και όχι για τις ίδιες συνθήκες που τίθενται για τους ίδιους αλλά και τις λοιπές Ευρωπαϊκές χώρες, σήμερα είναι πραγματικό αξιοπερίεργο.
Η ουσία της μόνιμης αντιπληθωριστικής εντολής που έχει δοθεί στην ΕΚΤ είναι η εγγύηση της αξίας του χρήματος και της απόδοσής του. Ο θεωρητικός της Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας, ο φιλόσοφος Πρωταγόρας έλεγε «μέτρον πάντων χρημάτων άνθρωπος». Αυτό που τώρα επιχειρείται σήμερα στην Ευρώπη, είναι η αντιστροφή της Γαλλικής Επανάστασης, να ισχύσει ο κανόνας «Αγορές μέτρον πάντων ανθρώπων».
Οι άλλοι δύο κανόνες της συνθήκης του Μάαστριχτ που έχουν ιδιαίτερη σημασία και επαναλαμβάνονται συνεχώς στα κείμενα της ΕΕ, είναι:
α. Το λεγόμενο «no bail out», δηλαδή η απαγόρευση της οικονομικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών της Ένωσης, όρος ασφαλώς πολιτικά παράλογος, αφού είναι εμφανές ότι καμμιά ένωση δεν μπορεί να στηριχθεί στην απαγόρευση αλληλεγγύης.
β. Η αρχή της ανεξαρτησίας της ΕΚΤ, που σημαίνει ότι μπορεί να είναι επικεφαλής σ’ αυτήν και ένας άνθρωπος που κατά το παρελθόν απετέλεσε στέλεχος της Goldman Sachs.
Ο ‘Οτμαρ ‘Ισσινγκ τον Σεπτέμβριο του 2011 έγραψε ένα άρθρο στους Financial Times Deutschland, το οποίο θα μπορούσε να διαβαστεί ως τελεσίγραφο προς τους Ευρωπαίους ηγέτες. ‘Η μετατρέπετε την ΕΕ σε δικτατορία των αγορών, είτε τη διαλύετε. Αυτό που ξέρει το Χρήμα, αλλά δεν ξέρουν οι Ευρωπαίοι, είναι όμως ότι δύσκολα η ΕΕ μπορεί όντως να μετατραπεί σε «δικτατορία των αγορών» υπό γερμανική κυρίως διαχείριση, αυτό που ορισμένοι ονομάζουν τέταρτο Ράιχ. Σπρώχνοντας σε αυτόν τον δρόμο τις ανώτερες τάξεις της Γερμανίας, δεν σώζουν, διαλύουν την ΕΕ και θα επιφέρουν τελικά σοβαρό πλήγμα στην ίδια τη Γερμανία.
Τα Ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής έχει παγκόσμια σημασία, συνιστά υπόδειγμα για τον τρόπο λύσης του χρέους, για τη μετατροπή των κρατών σε αποικίες-ιδιοκτησίες του Χρήματος, για την ουσιαστική αφαίρεση από τη δημοκρατία όλων των μη τυπικών ιδιοτήτων της και για τη σταδιακή διάλυση των εθνών. Ανάλογη, παγκόσμια σημασία είχε και το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, αν και πετύχαινε τους ίδιους σκοπούς με άλλου τύπου, νομικές και γεωπολιτικές ρυθμίσεις.
Στην πραγματικότητα με τη Δανειακή και τα μνημόνια, δημιουργείται με οικονομικά μέτρα ένας μηχανισμός που αποβλέπει στην ταχεία και βίαιη συμπίεση του Ελληνικού βιοτικού επιπέδου, των αμοιβών εργασίας κλπ με επίσημη δικαιολογία την ανταγωνιστικότητα. Παράλληλα επιχειρείται η μεταφορά της Ελληνικής κρατικής περιουσίας στους πιστωτές και η κατοχύρωση των απαιτήσεών τους με το Αγγλικό δίκαιο, με την παράλληλη μετατροπή του σε χρέος προς κράτη.
Ο πρόεδρος της Γκόλνμταν, ο Λόιντ Blankfein, το 2008 δεν θα μπορούσε να φαντασθεί μεγαλύτερη επιτυχία από το σχέδιο βοήθειας στην Ελλάδα, ούτε ένα ευρώ από το οποίο δεν πάει στην Ελλάδα αλλά όλα πάνε για την αποπληρωμή των τραπεζών. Ταυτόχρονα ο κύρος Blanckfein κατάφερε να δημιουργήσει αντιθέσεις στα πλαίσια της Ευρωζώνης αφού και οι Γάλλοι και οι Γερμανοί δεν θέλουν να βοηθήσουν πλέον την Ελλάδα, ενώ παράλληλα οι Έλληνες λένε όχι στην πολιτική της Γερμανίας. Κατάφεραν δηλαδή μια κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν το 2008 να τη μετατρέψουν ως κρίση των Ευρωπαϊκών λαών.
Ο κίνδυνος μετατροπής της Ελλάδας σε μη βιώσιμο προτεκτοράτο
Όταν την δεκαετία του 1940 η Ελλάδα οδηγήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο για να διατηρηθεί στην δυτική σφαίρα επιρροής, οι δυτικοί ήθελαν ασφαλώς μια βιώσιμη χώρα, αφού υπήρχε το αντίπαλο δέος της Σοβιετικής Ένωσης και του ψυχρού πολέμου. Όταν το 1967 μας έσπρωχναν στη δικτατορία και το 1974 μας οδηγούσαν στα γεγονότα της Κύπρου για να «λυθεί» το Κυπριακό σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα, πάλι δεν ήθελαν μια καταστροφή της Ελλάδας. Όπως αναφέρει όμως μια σχετική έκθεση του Stratfor «οι ‘Ελληνες δεν έχουν καταλάβει ότι μετά το 1990 δεν είναι χρήσιμοι». Η καταστροφή τους όμως θα μπορούσε να είναι χρήσιμη, ώστε να τρομοκρατηθούν οι Ευρωπαϊκοί λαοί που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να δεχθούν τέτοιου είδους καταστροφή του κοινωνικού κράτους, παρ’ όλη την ισχυρή πίεση των αγορών. Ταυτόχρονα θα μπορούσαν κάποιοι να πειραματισθούν με νέες μεθόδους αυταρχικής διακυβέρνησης, αλλά και τη δημιουργία συνθηκών διάλυσης της Ευρωπαϊκής ΕΕ δια της εκμεταλλεύσεως των αντιθέσεων που υπάρχουν εντός αυτής. Αν η Ελλάδα καταστραφεί εξάλλου, ο χώρος δεν θα παύσει να υπάρχει, αντίθετα θα μπορεί ευκολότερα να ελεγχθεί γεωπολιτικά και γεωοικονομικά, από τις δυνάμεις που καραδοκούν να το κάνουν.
Από το Δ’ Ράιχ στη δικτατορία των τραπεζών – ένα καταστροφικό σενάριο
Εδώ βεβαίως υπάρχει το ζήτημα της Γερμανίας, και θα συμφωνήσω με τον κύριο Μαλούχο για τον κίνδυνο ενός 4ου Ράιχ. Πράγματι ένα κομμάτι των ιθυνουσών τάξεων στη Γερμανία, δεν έχει απαλλαγεί από αυτή την ιδιόμορφη ιδέα, αλλά και τον πολύ επαρχιακό εθνικισμό που τους διακρίνει και είναι κρυμμένος, πίσω από τις ατελείωτες μετάνοιες που έχουν κάνει για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν πιστεύω όμως ότι το σχέδιο αυτό θα πετύχει.
Η συμφωνία μεταξύ Σοιμπλε Μερκελ και των αγορών (συμμαχία τύπου Φάουστ), θεωρώ πιθανότερο να οδηγήσει σε καταστροφή της Ευρώπης και κατά συνέπεια της ίδιας της Γερμανίας. Μια καταστροφή πολύ σοβαρότερη από το 1945.
Μερικοί θα μου αντιτάξουν ότι είμαι συνωμοσιολόγος . Οι αγορές όμως φαίνεται να έχουν δύο σοβαρούς λόγους για την διάλυση της ΕΕ, αν τους επιτραπεί βεβαίως να φθάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα:
α. Το χάος και η αποσύνθεση που θα δημιουργηθεί μετά την διάλυση της ΕΕ αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την κατεδάφιση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού κράτους, διαφορετικά δεν είναι εύκολο να γίνει.
β. Πιθανόν σημαντικοί κύκλοι των ΗΠΑ να αντιλαμβάνονται ότι με δύο αποθεματικά νομίσματα στον πλανήτη, δεν είναι δυνατόν να χρηματοδοτηθεί στο μέλλον η Αμερικανική οικονομία.
Το σχέδιο της μετατροπής της Ελλάδας σε Βουλγαρία και Ρουμανία, δεν θα πετύχει, γιατί πολύ πριν φθάσει η χώρα μας στα επίπεδα αυτά θα διαταραχθούν οι κοινωνικές ισορροπίες. Παράλληλα είναι πιθανές στην ίδια περίπτωση μια πιθανότητα εξωτερικής προβοκάτσιας στα Ελληνοτουρκικά ή όξυνσης της εσωτερικής αντιπαράθεσης. Ο προσεκτικός παρατηρητής διακρίνει σίγουρα την έναρξη δημιουργίας τέτοιων μηχανισμών.
Οι Γερμανικές ανώτερες τάξεις για μια σειρά από λόγους, έχουν προσχωρήσει σ’ αυτό το σχέδιο. Είναι όμως παρήγορο το γεγονός ότι δεν είναι όλη η Γερμανία εκεί. Η τελευταία ομιλία για παράδειγμα του πρώην Καγκελαρίου Χέλμουτ Σμίτ στο συνέδριο του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, έχει πολλά σημεία υποστήριξης της Ελλάδος.
Η ελληνική αντίθεση προς τις Γερμανικές κυρίως θέσεις, θα ήταν προτιμότερο να γίνεται κατά τρόπο που να διασπά τους Γερμανούς και τους Γάλλους, ενώ ταυτόχρονα θα εντείνεται ο αγώνας του Ελληνικού λαού εστιαζόμενος στην ανάγκη σωτηρίας της Ευρώπης.
Στην δεκαετία του 1970 γράφτηκε στην Αμερική ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Οι πράκτορες του χάους». Το σύγγραμμα εξηγεί πώς ένα ανώτερο πνευματικά υποκείμενο με ανώτερη ευφυΐα και στρατηγική, με δυνατότητα παρέμβασης μπορεί να επιφέρει το χάος σε ένα σύστημα, με κίνδυνο να το ανατινάξει φαινομενικά εκ των έσω. Είναι σαν να έχει βρει την ιδιοσυχνότητά του.
Η ΕΕ είναι ένα ατελές σύστημα αν το συγκρίνουμε με κράτος. Δεν έχει μηχανισμό προστασίας των κρατών, πλην των Εθνικών κυβερνήσεων. Όταν λοιπόν μία Εθνική κυβέρνηση ηθελημένα ή αθέλητα εισάγει η ίδια το χάος στο σύστημα, είναι σαφές ότι το όλο οικοδόμημα κλονίζεται. Ο τρόπος για να σωθούμε σήμερα είναι να γίνουμε από μαύρη τρύπα λευκή. Η εύρεση ενός εθνικού παράγοντα, ο οποίος θα μιλήσει για λογαριασμό της Ευρώπης, ίσως θα πρέπει να είναι ο κύριος προσανατολισμός μας στο άμεσο μέλλον, σε συνδυασμό με τον αγώνα για επιβίωση του λαού με πρακτικά μέσα.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Θα διαφωνήσω εδώ με όσους απειλούν τους Ελληνες με επικείμενη κρίση αν εγκαταλείψουν το εφαρμοζόμενο πρόγραμμα. Ο κίνδυνος είναι αποτέλεσμα του ίδιου του προγράμματος το οποίο μάλιστα για να είναι αξιόπιστο, προκαλεί καταστροφές για να εκβιάζει. Το πρόγραμμα αυτό πρέπει ασφαλώς να διακοπεί. Αυτοί που θα το διακόψουν πρέπει να έχουν σοβαρότητα, αξιοπιστία και ικανότητα να σταθούν στο ύψος αυτής της πρόκλησης. Μιας από τις δυσκολότερες που έχουν ποτέ παρουσιαστεί στην ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία.
Σας ευχαριστώ πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου