Τα βουβάλια τρέχουν πανικόβλητα

του Θανάση Μαυρίδη

Κάθε εκλεκτό μέλος της κοινωνίας μας που σεβότανε τον εαυτό του και προσδοκούσε την δεκαετία του ΄90 σε μεγαλύτερη κοινωνική ανέλιξη, θα έπρεπε να ακολουθεί το ένα και μοναδικό εγγυημένο τρίπτυχο της επιτυχίας: Να παίζει χρηματιστήριο για να εξασφαλίσει τα οδοιπορικά για Μύκονο και να έχει μία καλή θέση στα επίσημα στο γήπεδο, κοντά στον πρόεδρο. Πολιτικοί, εκδότες, δημοσιογράφοι και παρατρεχάμενοι έκαναν έτσι καριέρα...

Ήταν ο ασφαλέστερος τρόπος για να φτάσει κανείς στον παράδεισο. Δηλαδή στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας και του πλούτου. Διότι αυτό το «σύστημα» ήταν στο τέλος αρκετά τίμιο με τους πιστούς του υπηρέτες. Δεν υπήρχαν δυσάρεστες εκπλήξεις. Αν ήσουν μαζί τους, είχες καλές πιθανότητες να ανέβεις στον Όλυμπο και να δεις τον κόσμο από την κατοικία των Θεών. Ή έστω ένα ματς της αγαπημένης σου ομάδας από την σουίτα του προέδρου.

Με αυτά και με εκείνα, όμως, ξεχάσαμε βασικά πράγματα. Ας πούμε τους βασικούς κανόνες
του ποδοσφαίρου. Διότι όταν ζεις και αναπνέεις δίπλα στους ανθρώπους του προέδρου, είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις το πέναλτι σαν «πέναλτι». Ακόμη κι αν ο ποδοσφαιριστής της δικής σου ομάδας έχει ανατραπεί ή έχει βουτήξει μόνος του στο σημαιάκι του κόρνερ.

Κατά τον ίδιο τρόπο ξεχνάς και πολλά άλλα πράγματα που μέχρι χτες τα θεωρούσες δεδομένα. Όπως, ότι δεν είναι σωστό και πρέπον να παίρνει κάποιος μία δουλειά του δημοσίου με τιμή διπλάσια ή πενταπλάσια από εκείνη της αγοράς. Όταν πρόκειται για την «ομάδα», όλα είναι αποδεκτά.

Κι η ομάδα κάνει τα πάντα για σένα: Αν είσαι εκδότης μπορεί να χρηματοδοτήσει την επόμενη εκδοτική σου δουλειά. Αν είσαι δημοσιογράφος να σου βρει εργασία σε ένα φιλικό μέσο. Κι αν είσαι πολιτικός να πάρεις τους σταυρούς των φίλων της ομάδας.

Και θα ρωτήσετε που κολλάει το χρηματιστήριο και η Μύκονος. Μα, ήταν μέρος του «πακέτου». Είναι σαν να πηγαίνεις διακοπές με βραχιολάκι. Μπορεί να μην σου αρέσει, αλλά αν δεν το φορέσεις δεν θα ξέρει ο σερβιτόρος αν δικαιούσαι τις προσφορές του καταστήματος. Έπρεπε λοιπόν να σου αρέσει και η Μύκονος. Έπρεπε να ασχολείσαι και με μετοχές. Αυτές ήταν οι αγαπημένες ασχολίες του κύκλου και εσύ θα έπρεπε να τις αποδεχτείς, αν και εφόσον ήθελες, τελικά, να γίνεις μέλος αυτού του club.

Δεν μας ξενίζουν τα όσα γίνονται γύρω μας. Έτσι συμβαίνει πάντα! Το παλιό συγκρούεται με όσες δυνάμεις διαθέτει ακόμη για να εμποδίσει το νέο να του πάρει άμεσα όλα τα προνόμια του παρελθόντος. Η σύγκρουση είναι ένα μέρος του παιγνιδιού. Είναι το παζάρι που γίνεται για τον τρόπο που θα μοιραστούν και πάλι τα τραπουλόχαρτα. Πολλοί θα αλλάξουν στρατόπεδο και στο τέλος το σύστημα θα βρει ένα σημείο ισορροπίας.

Διότι κι αυτό έτσι γίνεται πάντα! Το πολύ - πολύ να αλλάξουν το χρώμα του κασκόλ. Ή να ανακαλύψουν τις χάρες ενός άλλου παραδείσιου τόπου διακοπών.

Αυτό που γίνεται σήμερα στην πραγματικότητα είναι μία αλλαγή σε πρόσωπα και καταστάσεις. Το θέμα για την κοινωνία είναι οι νέοι να κινηθούν σε σωστά πλαίσια, όπως συμβαίνει σε όλες τις δυτικές χώρες και να μην έχουμε μία ακόμη επανάληψη από τα ίδια. Για το τι ακριβώς θα συμβεί, όμως, διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας. Για το τι έχει συμβεί μπορούμε να πούμε περισσότερα: Το αντιλαμβανόμαστε από τον θόρυβο που κάνουν τα βουβάλια που τρέχουν πανικόβλητα από το γεγονός ότι πιάστηκαν στον ύπνο ή αλλιώς με τις σαγιονάρες στην παραλία...