του Θ. Κουκοβίτσα
ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ από την αρχή, δεν υπάρχει πιο τραγικό γεγονός από τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου για ευτελή αιτία, μάλιστα, ένα εισιτήριο λεωφορείου 1,20 ευρώ αξίας. Το τι ακριβώς συνέβη δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα. Απλά, φήμες κυκλοφορούν ότι έγινε το ένα ή το άλλο. Η ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη έλυσε κάποιες απορίες, αλλά άφησε και αναπάντητα ερωτήματα. Δεν είναι σίγουρο ότι ακόμα και μια ενδελεχής ανάκριση θα καταλήξει στα πραγματικά περιστατικά. Ήδη κάποιοι αυτόπτες μάρτυρες έχουν κάνει αντικρουόμενες δηλώσεις.
Όλοι όμως στέκονται ότι χάθηκε ένας 19χρονος για 1,20 ευρώ! Χάθηκε όμως γιατί τον λήστεψαν για ένα τόσο ευτελές ποσό ή για την άρνησή του ή την αδυναμία του να πληρώσει και την επιμονή του να ταξιδέψει χωρίς να πληρώσει; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην πρωτεύουσα οι κάτοικοί της βιώνουν την κρίση κατά πολύ χειρότερο τρόπο. Εκεί οι αποστάσεις είναι κατά πολύ μεγαλύτερες και η χρήση των μέσων μεταφοράς αναγκαία στις μετακινήσεις. Όμως, χωρίς να είναι κάτι σίγουρο, ακούστηκε ότι ο νεαρός και η συντροφιά του δεν πήγαιναν μακριά. Ακούστηκε από αυτόπτη μάρτυρα ότι τα άλλα άτομα από την συντροφιά του δεν είχαν και αυτά εισιτήρια και ο ελεγκτής τα αποβίβασε στην επόμενη στάση. Τον νεαρό τον κράτησε, γιατί και άλλη φορά τον είχε πιάσει χωρίς εισιτήριο και τότε τον είχε αφήσει να φύγει.
ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ
Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο, αν αληθεύουν τα παραπάνω. Δηλαδή, ο νεαρός είχε ενστερνιστεί τα μηνύματα του κινήματος «δεν πληρώνω». Δυστυχώς, αυτή η τακτική δεν έχει υιοθετηθεί μόνον από αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη, δεν μπορούν να πληρώσουν το ευτελούς αξίας εισιτήριο, αλλά και από αυτούς οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία γλυτώσουν τα 1,20 ευρώ ή το θεωρούν πράξη πολιτικής αντίστασης απέναντι στην κυβέρνηση των μνημονίων και δεν συμμαζεύεται! Δεν πάει πολύ καιρός που κάποιοι σήκωναν τις μπάρες στα διόδια για να περάσει δωρεάν ο κόσμος. Και αυτοί οι κάποιοι έχουν ονοματεπώνυμο.
Την τακτική αυτή όμως την πλήρωσαν όσοι πέρασαν δωρεάν και τώρα καλούνται από τις εταιρείες να πληρώσουν την διέλευση με πρόστιμο και τόκους. Έτσι και ατόνησε το κίνημα, αλλά η «φιλοσοφία» του έμεινε. Στην περίπτωση αυτή το κόστος ήταν οικονομικό. Στην περίπτωση του Περιστερίου το κόστος ήταν η ανθρώπινη ζωή και μάλιστα ενός νέου ανθρώπου με την ζωή μπροστά του. Το επαναλαμβάνουμε, αν αληθεύουν τα όσα έχουν ακουστεί. Όμως αυτό τραγικό περιστατικό ήλθαν να το εκμεταλλευτούν πολιτικά. Δεν έχει σημασία, αν διαψεύτηκε ότι οι γονείς του άτυχου νέου δεν είναι άνεργοι. Προβάλλουν κάποιοι την ανεργία και την εξαθλίωση για να προδώσουν ακόμα μεγαλύτερη τραγικότητα στο γεγονός.
Τον χορό αυτό τον σέρνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, Δημήτρης Παπαδημούλης έγραψε στο twitter: «Το σοκ από τον θάνατο του 19χρονου ας αφυπνίσει. Αντί για κυνικές "εξηγήσεις", δωρεάν κάρτα μετακίνησης στα ΜΜΜ για όλους τους ανέργους. Τώρα!». Από κοντά ακολούθησε η Κουμουνδούρου με ανακοίνωση στην οποία γράφει:
«Ο θάνατος του 19χρονου Θανάση Καναούτη επειδή δεν ακύρωσε ένα εισιτήριο αξίας 1,20 ευρώ αναδεικνύει με τον πλέον τραγικό τρόπο την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής. Η ανεργία που έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, ο κοινωνικός αποκλεισμός μεγάλου τμήματος της νεολαίας, οι άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης χιλιάδων συμπολιτών μας, συγκροτούν το ακραίο μνημονιακό πλαίσιο της φτώχειας, της απόγνωσης και της καταστολής».
Ενώ, γράφει ακόμα: «Πρέπει τώρα να μπει ένα τέλος στην πολιτική που εξαθλιώνει τις ζωές μας και ωθεί χιλιάδες νέους και νέες στην απόγνωση και την απελπισία... να σταματήσουν οι εξευτελισμοί και οι παράνομες κατακρατήσεις επιβατών από ελεγκτές σε μέσα μαζικής μεταφοράς, την κατάργηση του μέτρου της αμοιβής των ελεγκτών με ποσοστά επί των προστίμων, τη μείωση του κόστους των μετακινήσεων για όλους, καθώς και την κατοχύρωση της δωρεάν μετακίνησης ανέργων και χαμηλοσυνταξιούχων, φοιτητών και μαθητών σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς».
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Αμέσως μετά την μεταφορά του νεαρού στο νοσοκομείο, ακολούθησαν βιαιότητες εναντίον του προσωπικού των τρόλεϊ και η εταιρεία διέταξε να σταματήσει η συγκοινωνία της συγκεκριμένης γραμμής, αδιαφορώντας αν υπήρχε κόσμος που έπρεπε να εξυπηρετηθεί. Επεισόδια είχαμε και στην Θεσσαλονίκη. Δεν ήταν κάποιοι νεαροί διαμαρτυρόμενοι μόνον. Σύμφωνα με ρεπορτάζ: «Οι συλληφθέντες, ηλικίας 19 έως 44 ετών, παραπέμφθηκαν να δικαστούν στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, από το οποίο ζήτησαν και πήραν αναβολή για να δικαστούν την ερχόμενη Δευτέρα, ενώ το δικαστήριο ήρε την κράτησή τους. Κατηγορούνται για διακεκριμένες φθορές ξένης ιδιοκτησίας και φθορά μνημείου».
Επεισόδια έγιναν και μετά την κηδεία του άτυχου νεαρού. Νεαροί έστησαν στην πλατεία Δημαρχείου οδοφράγματα με κάδους απορριμμάτων, στους οποίους είχαν βάλει φωτιά. Σε πολλούς ήλθαν στον νου τα γεγονότα, το κάψιμο της Αθήνας, μετά την αναίτια δολοφονία του Αλέξανδρου από τον αστυφύλακα Κορκονέα. Αλλά η υπόθεση έχει και ουρά. Την επομένη ημέρα δύο ελεγκτές αναγκάστηκαν, έπειτα από έντονες αποδοκιμασίες πολιτών, να απομακρυνθούν το πρωί της Παρασκευής από έναν συρμό του ηλεκτρικού στον Άγιο Ελευθέριο. Οι ελεγκτές προσπάθησαν να αντιδράσουν, όμως το μένος και η οργή των πολιτών ήταν τέτοια, που τους ανάγκασε να φωνάξουν στον οδηγό να κλείσει τις πόρτες και να φύγει για να γλιτώσουν τα χειρότερα. Μια γυναίκα φώναζε, σύμφωνα με πληροφορίες: «το σώμα του παιδιού είναι ακόμα ζεστό κι εσείς ξαναβγήκατε για να μαζέψετε λεφτά;».
Αν η αντίληψη αυτή γενικευθεί, τότε τα δεινά που μας περιμένουν είναι χειρότερα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα δύο κόμματα που συναποτελούν την σημερινή κυβέρνηση άσκησαν την εξουσία, σε ιδεολογική συνάφεια, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, εκτός από τις περιόδους δικτατορίας και την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι από επιλογές των κυβερνήσεών τους φθάσαμε σε αυτό χάλι. Αν όχι όλο, φέρουν τουλάχιστον το μέγιστο μέρος της ευθύνης. Όμως η δημοκρατία έχει συμφωνηθεί να λειτουργεί με νόμους και κανόνες που επιλέγει η πλειοψηφία. Και, ας μη το λησμονούμε, τα δύο κόμματα αυτά έχουν πάρει, μέχρι τις τελευταίες εκλογές, ποσοστά που δεν πρόκειται να ξαναπάρουν άλλα κόμματα.
ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ
Ο λαϊκισμός έχει δύο πρόσωπα. Το ένα είναι οι υποσχέσεις που ικανοποιούν τις προσδοκίες για μια καλύτερη ατομική ζωή, παραγνωρίζοντας ή σε βάρος των συμφερόντων του συνόλου. Έτσι βλέπουμε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα είτε σε ομιλίες του είτε σε συναντήσεις του να υπόσχεται ότι επιθυμεί ο καθένας. Σε μια από τις ομιλίες του είχε πει το αμίμητο ότι με ένα νόμο, που θα ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις γίνει κυβέρνηση, θα επαναφέρει τους μισθούς στο επίπεδο των μισθών του 2008. Βέβαια έτρεχαν μετά τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να το μαζέψουν και να πουν ότι αυτό θα γίνει σταδιακά, ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης, λες και η σημερινή κυβέρνηση λέει κάτι διαφορετικό.
Όταν συναντάται με συνδικαλιστές που ο κλάδος τους θα μπει σε κινητικότητα και διαθεσιμότητα που σημαίνει και απολύσεις, αμέσως υπόσχεται ότι η μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα τους επαναπροσλάβει. Μάλιστα, για να γίνει και πιο πειστικός προσπαθεί να αντιγράψει τους τρόπους και την χροιά ακόμα της φωνής του μεγάλου λαϊκιστή ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτό που λησμονεί είναι ότι όταν ο Ανδρέας έταζε και έδινε παροχές υπήρχε λίπος, άσχετα αν από τον δανεισμό, το εξωτερικό χρέος της χώρας από το 27% έφθασε στο 86% του ΑΕΠ. Απλά οι επόμενες κυβερνήσεις ή στάθηκαν ανίκανες ή επέλεξαν (το χειρότερο) να μην διαχειριστούν σωστά το χρέος και μας φέρουν σε αυτό το σημείο.
Το δεύτερο πρόσωπο του λαϊκισμού λάμπει, όταν προσφέρεται πολιτική κάλυψη σε διάφορες ομάδες, προκειμένου οι μειοψηφίες αυτές να συγκινηθούν (ή και να συνεργαστούν με το κόμμα) και να το ψηφίσουν. Ακόμα ωθούν με την προπαγάνδα τους ομάδες σε πράξεις έκνομης βίας. Είναι η λεγόμενη επαναστατική γυμναστική. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι τα συνεχιζόμενα ακόμα και σήμερα γεγονότα στην Χαλκιδική. Δεν πάει να βγάζει αποφάσεις το ΣτΕ, σε καθημερινή πρακτική είναι το κάλεσμα σε απείθεια. Έφθασε στο σημείο η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ιγγλέση να χαρακτηρίσει πολιτικό κρατούμενο τον προφυλακισθέντα κάτοικο της Χαλκιδικής, του οποίου το όπλο από την πραγματογνωμοσύνη, σύμφωνα με την Αστυνομία, χρησιμοποιήθηκε στην εισβολή του χώρου του εργοστασίου, όταν έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα της εταιρείας χρυσού.
Την ίδια πολιτική κάλυψη πρόσφεραν και σε αυτούς που έγραψαν και φώναξαν τα εμετικά και άκρως επικίνδυνα εμφυλιοπολεμικά συνθήματα στην Καλαμάτα, στην διάρκεια του αντιφασιστικού συλλαλητηρίου. Μπροστά- μπροστά στην πορεία, κρατώντας το πανό, βρισκόταν ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Πετράκος, περιστοιχιζόμενος από στελέχη της Νομαρχιακής Επιτροπής.
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΩΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ
Ανάλογο του λαϊκισμού είναι και αυτό που παρουσιάζει για πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάζεψαν βέβαια τα περί καταργήσεως των μνημονίων, την πρώτη ημέρα που θα γίνουν κυβέρνηση. Τώρα λένε ότι θα τα καταγγείλουν και θα προχωρήσουν σε νέες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, ώστε να πετύχουν μία συμφωνία μαζί τους με ευνοϊκότερους όρους. Πέρα ότι κάθε συμφωνία συνομολογεί και μνημόνιο, το σίγουρο είναι ότι δεν έχουν επεξεργαστεί στην Κουμουνδούρο ένα δεύτερο σχέδιο, αν οι δανειστές απορρίψουν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και διακόψουν την ροή βοήθειας. Τα όσα ευαγγελίζονται περί νέων συμμαχιών είναι να τα λένε στα μικρά παιδιά, να τα φοβίζουν και να τρώνε το φαγητό τους. Αυτό φάνηκε και στην αρνητική ψήφο της Βραζιλίας, την φιλία της οποίας διατυμπάνιζε κατά την επίσκεψή του στην χώρα αυτή ο Αλέξης Τσίπρας. Στο συμβούλιο του ΔΝΤ ψήφισε να μην καταβληθεί η δόση στην Ελλάδα.
Μια και καλή, πρέπει όλοι να το γνωρίζουμε, κάθε διάρρηξη σχέσεων με τους δανειστές μας θα είναι οδυνηρή. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, με συνθήκες χειρότερες, τουλάχιστον στην αρχή, από τις σημερινές και απείρως πιο δύσκολα να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση. Χρειάζεται σχεδιασμός που θα έχει επεξεργαστεί και στην πιο μικρή λεπτομέρεια και, πάνω από όλα , καθολική λαϊκή στήριξη για εφαρμοστεί αυστηρά. Τέτοιο σχέδιο δεν έχουν επεξεργαστεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα ομνύουν σε παραμονή την ΕΕ και στην ζώνη του ευρώ, που με άλλα λόγια σημαίνει επαχθές μνημόνιο για τον ελληνικό λαό.
Καλά θα κάνουν να πάψουν να εμπαίζουν τον ελληνικό λαό ότι αποτελούν λύση στο πρόβλημά του. Βέβαια, δημοσκοπικά φαίνεται ότι δεν τον πείθουν. Όμως καλό θα είναι να πάψουν να σκυλεύουν κάθε δυστύχημα. Μπορεί να έχει δίκιο ο τραγικός πατέρας ότι το παιδί του σπρώχθηκε έξω από το τρόλεϊ και κτύπησε θανάσιμα. Αυτό είναι δουλειά της ανάκρισης να το βεβαιώσει και όλοι οφείλουμε να πιέσουμε να γίνει σωστή ανάκριση με γρήγορο πόρισμα. Μία δολοφονία, αν έχει γίνει, δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση. Η δυστυχία του άλλου δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει μέσον προπαγάνδας. Καιρός είναι να ωριμάσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και να μην περιφέρονται σαν τους κομπογιαννίτες στα πανηγύρια του παλιού καιρού, διαλαλώντας ότι πουλούν φάρμακο δια «πάσαν νόσον και μαλακίαν».
ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ από την αρχή, δεν υπάρχει πιο τραγικό γεγονός από τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου για ευτελή αιτία, μάλιστα, ένα εισιτήριο λεωφορείου 1,20 ευρώ αξίας. Το τι ακριβώς συνέβη δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα. Απλά, φήμες κυκλοφορούν ότι έγινε το ένα ή το άλλο. Η ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη έλυσε κάποιες απορίες, αλλά άφησε και αναπάντητα ερωτήματα. Δεν είναι σίγουρο ότι ακόμα και μια ενδελεχής ανάκριση θα καταλήξει στα πραγματικά περιστατικά. Ήδη κάποιοι αυτόπτες μάρτυρες έχουν κάνει αντικρουόμενες δηλώσεις.
Όλοι όμως στέκονται ότι χάθηκε ένας 19χρονος για 1,20 ευρώ! Χάθηκε όμως γιατί τον λήστεψαν για ένα τόσο ευτελές ποσό ή για την άρνησή του ή την αδυναμία του να πληρώσει και την επιμονή του να ταξιδέψει χωρίς να πληρώσει; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην πρωτεύουσα οι κάτοικοί της βιώνουν την κρίση κατά πολύ χειρότερο τρόπο. Εκεί οι αποστάσεις είναι κατά πολύ μεγαλύτερες και η χρήση των μέσων μεταφοράς αναγκαία στις μετακινήσεις. Όμως, χωρίς να είναι κάτι σίγουρο, ακούστηκε ότι ο νεαρός και η συντροφιά του δεν πήγαιναν μακριά. Ακούστηκε από αυτόπτη μάρτυρα ότι τα άλλα άτομα από την συντροφιά του δεν είχαν και αυτά εισιτήρια και ο ελεγκτής τα αποβίβασε στην επόμενη στάση. Τον νεαρό τον κράτησε, γιατί και άλλη φορά τον είχε πιάσει χωρίς εισιτήριο και τότε τον είχε αφήσει να φύγει.
ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ
Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο, αν αληθεύουν τα παραπάνω. Δηλαδή, ο νεαρός είχε ενστερνιστεί τα μηνύματα του κινήματος «δεν πληρώνω». Δυστυχώς, αυτή η τακτική δεν έχει υιοθετηθεί μόνον από αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη, δεν μπορούν να πληρώσουν το ευτελούς αξίας εισιτήριο, αλλά και από αυτούς οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία γλυτώσουν τα 1,20 ευρώ ή το θεωρούν πράξη πολιτικής αντίστασης απέναντι στην κυβέρνηση των μνημονίων και δεν συμμαζεύεται! Δεν πάει πολύ καιρός που κάποιοι σήκωναν τις μπάρες στα διόδια για να περάσει δωρεάν ο κόσμος. Και αυτοί οι κάποιοι έχουν ονοματεπώνυμο.
Την τακτική αυτή όμως την πλήρωσαν όσοι πέρασαν δωρεάν και τώρα καλούνται από τις εταιρείες να πληρώσουν την διέλευση με πρόστιμο και τόκους. Έτσι και ατόνησε το κίνημα, αλλά η «φιλοσοφία» του έμεινε. Στην περίπτωση αυτή το κόστος ήταν οικονομικό. Στην περίπτωση του Περιστερίου το κόστος ήταν η ανθρώπινη ζωή και μάλιστα ενός νέου ανθρώπου με την ζωή μπροστά του. Το επαναλαμβάνουμε, αν αληθεύουν τα όσα έχουν ακουστεί. Όμως αυτό τραγικό περιστατικό ήλθαν να το εκμεταλλευτούν πολιτικά. Δεν έχει σημασία, αν διαψεύτηκε ότι οι γονείς του άτυχου νέου δεν είναι άνεργοι. Προβάλλουν κάποιοι την ανεργία και την εξαθλίωση για να προδώσουν ακόμα μεγαλύτερη τραγικότητα στο γεγονός.
Τον χορό αυτό τον σέρνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, Δημήτρης Παπαδημούλης έγραψε στο twitter: «Το σοκ από τον θάνατο του 19χρονου ας αφυπνίσει. Αντί για κυνικές "εξηγήσεις", δωρεάν κάρτα μετακίνησης στα ΜΜΜ για όλους τους ανέργους. Τώρα!». Από κοντά ακολούθησε η Κουμουνδούρου με ανακοίνωση στην οποία γράφει:
«Ο θάνατος του 19χρονου Θανάση Καναούτη επειδή δεν ακύρωσε ένα εισιτήριο αξίας 1,20 ευρώ αναδεικνύει με τον πλέον τραγικό τρόπο την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής. Η ανεργία που έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, ο κοινωνικός αποκλεισμός μεγάλου τμήματος της νεολαίας, οι άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης χιλιάδων συμπολιτών μας, συγκροτούν το ακραίο μνημονιακό πλαίσιο της φτώχειας, της απόγνωσης και της καταστολής».
Ενώ, γράφει ακόμα: «Πρέπει τώρα να μπει ένα τέλος στην πολιτική που εξαθλιώνει τις ζωές μας και ωθεί χιλιάδες νέους και νέες στην απόγνωση και την απελπισία... να σταματήσουν οι εξευτελισμοί και οι παράνομες κατακρατήσεις επιβατών από ελεγκτές σε μέσα μαζικής μεταφοράς, την κατάργηση του μέτρου της αμοιβής των ελεγκτών με ποσοστά επί των προστίμων, τη μείωση του κόστους των μετακινήσεων για όλους, καθώς και την κατοχύρωση της δωρεάν μετακίνησης ανέργων και χαμηλοσυνταξιούχων, φοιτητών και μαθητών σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς».
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Αμέσως μετά την μεταφορά του νεαρού στο νοσοκομείο, ακολούθησαν βιαιότητες εναντίον του προσωπικού των τρόλεϊ και η εταιρεία διέταξε να σταματήσει η συγκοινωνία της συγκεκριμένης γραμμής, αδιαφορώντας αν υπήρχε κόσμος που έπρεπε να εξυπηρετηθεί. Επεισόδια είχαμε και στην Θεσσαλονίκη. Δεν ήταν κάποιοι νεαροί διαμαρτυρόμενοι μόνον. Σύμφωνα με ρεπορτάζ: «Οι συλληφθέντες, ηλικίας 19 έως 44 ετών, παραπέμφθηκαν να δικαστούν στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, από το οποίο ζήτησαν και πήραν αναβολή για να δικαστούν την ερχόμενη Δευτέρα, ενώ το δικαστήριο ήρε την κράτησή τους. Κατηγορούνται για διακεκριμένες φθορές ξένης ιδιοκτησίας και φθορά μνημείου».
Επεισόδια έγιναν και μετά την κηδεία του άτυχου νεαρού. Νεαροί έστησαν στην πλατεία Δημαρχείου οδοφράγματα με κάδους απορριμμάτων, στους οποίους είχαν βάλει φωτιά. Σε πολλούς ήλθαν στον νου τα γεγονότα, το κάψιμο της Αθήνας, μετά την αναίτια δολοφονία του Αλέξανδρου από τον αστυφύλακα Κορκονέα. Αλλά η υπόθεση έχει και ουρά. Την επομένη ημέρα δύο ελεγκτές αναγκάστηκαν, έπειτα από έντονες αποδοκιμασίες πολιτών, να απομακρυνθούν το πρωί της Παρασκευής από έναν συρμό του ηλεκτρικού στον Άγιο Ελευθέριο. Οι ελεγκτές προσπάθησαν να αντιδράσουν, όμως το μένος και η οργή των πολιτών ήταν τέτοια, που τους ανάγκασε να φωνάξουν στον οδηγό να κλείσει τις πόρτες και να φύγει για να γλιτώσουν τα χειρότερα. Μια γυναίκα φώναζε, σύμφωνα με πληροφορίες: «το σώμα του παιδιού είναι ακόμα ζεστό κι εσείς ξαναβγήκατε για να μαζέψετε λεφτά;».
Αν η αντίληψη αυτή γενικευθεί, τότε τα δεινά που μας περιμένουν είναι χειρότερα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα δύο κόμματα που συναποτελούν την σημερινή κυβέρνηση άσκησαν την εξουσία, σε ιδεολογική συνάφεια, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, εκτός από τις περιόδους δικτατορίας και την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι από επιλογές των κυβερνήσεών τους φθάσαμε σε αυτό χάλι. Αν όχι όλο, φέρουν τουλάχιστον το μέγιστο μέρος της ευθύνης. Όμως η δημοκρατία έχει συμφωνηθεί να λειτουργεί με νόμους και κανόνες που επιλέγει η πλειοψηφία. Και, ας μη το λησμονούμε, τα δύο κόμματα αυτά έχουν πάρει, μέχρι τις τελευταίες εκλογές, ποσοστά που δεν πρόκειται να ξαναπάρουν άλλα κόμματα.
ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ
Ο λαϊκισμός έχει δύο πρόσωπα. Το ένα είναι οι υποσχέσεις που ικανοποιούν τις προσδοκίες για μια καλύτερη ατομική ζωή, παραγνωρίζοντας ή σε βάρος των συμφερόντων του συνόλου. Έτσι βλέπουμε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα είτε σε ομιλίες του είτε σε συναντήσεις του να υπόσχεται ότι επιθυμεί ο καθένας. Σε μια από τις ομιλίες του είχε πει το αμίμητο ότι με ένα νόμο, που θα ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις γίνει κυβέρνηση, θα επαναφέρει τους μισθούς στο επίπεδο των μισθών του 2008. Βέβαια έτρεχαν μετά τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να το μαζέψουν και να πουν ότι αυτό θα γίνει σταδιακά, ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης, λες και η σημερινή κυβέρνηση λέει κάτι διαφορετικό.
Όταν συναντάται με συνδικαλιστές που ο κλάδος τους θα μπει σε κινητικότητα και διαθεσιμότητα που σημαίνει και απολύσεις, αμέσως υπόσχεται ότι η μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα τους επαναπροσλάβει. Μάλιστα, για να γίνει και πιο πειστικός προσπαθεί να αντιγράψει τους τρόπους και την χροιά ακόμα της φωνής του μεγάλου λαϊκιστή ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτό που λησμονεί είναι ότι όταν ο Ανδρέας έταζε και έδινε παροχές υπήρχε λίπος, άσχετα αν από τον δανεισμό, το εξωτερικό χρέος της χώρας από το 27% έφθασε στο 86% του ΑΕΠ. Απλά οι επόμενες κυβερνήσεις ή στάθηκαν ανίκανες ή επέλεξαν (το χειρότερο) να μην διαχειριστούν σωστά το χρέος και μας φέρουν σε αυτό το σημείο.
Το δεύτερο πρόσωπο του λαϊκισμού λάμπει, όταν προσφέρεται πολιτική κάλυψη σε διάφορες ομάδες, προκειμένου οι μειοψηφίες αυτές να συγκινηθούν (ή και να συνεργαστούν με το κόμμα) και να το ψηφίσουν. Ακόμα ωθούν με την προπαγάνδα τους ομάδες σε πράξεις έκνομης βίας. Είναι η λεγόμενη επαναστατική γυμναστική. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι τα συνεχιζόμενα ακόμα και σήμερα γεγονότα στην Χαλκιδική. Δεν πάει να βγάζει αποφάσεις το ΣτΕ, σε καθημερινή πρακτική είναι το κάλεσμα σε απείθεια. Έφθασε στο σημείο η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ιγγλέση να χαρακτηρίσει πολιτικό κρατούμενο τον προφυλακισθέντα κάτοικο της Χαλκιδικής, του οποίου το όπλο από την πραγματογνωμοσύνη, σύμφωνα με την Αστυνομία, χρησιμοποιήθηκε στην εισβολή του χώρου του εργοστασίου, όταν έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα της εταιρείας χρυσού.
Την ίδια πολιτική κάλυψη πρόσφεραν και σε αυτούς που έγραψαν και φώναξαν τα εμετικά και άκρως επικίνδυνα εμφυλιοπολεμικά συνθήματα στην Καλαμάτα, στην διάρκεια του αντιφασιστικού συλλαλητηρίου. Μπροστά- μπροστά στην πορεία, κρατώντας το πανό, βρισκόταν ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Πετράκος, περιστοιχιζόμενος από στελέχη της Νομαρχιακής Επιτροπής.
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΩΝ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ
Ανάλογο του λαϊκισμού είναι και αυτό που παρουσιάζει για πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάζεψαν βέβαια τα περί καταργήσεως των μνημονίων, την πρώτη ημέρα που θα γίνουν κυβέρνηση. Τώρα λένε ότι θα τα καταγγείλουν και θα προχωρήσουν σε νέες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, ώστε να πετύχουν μία συμφωνία μαζί τους με ευνοϊκότερους όρους. Πέρα ότι κάθε συμφωνία συνομολογεί και μνημόνιο, το σίγουρο είναι ότι δεν έχουν επεξεργαστεί στην Κουμουνδούρο ένα δεύτερο σχέδιο, αν οι δανειστές απορρίψουν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και διακόψουν την ροή βοήθειας. Τα όσα ευαγγελίζονται περί νέων συμμαχιών είναι να τα λένε στα μικρά παιδιά, να τα φοβίζουν και να τρώνε το φαγητό τους. Αυτό φάνηκε και στην αρνητική ψήφο της Βραζιλίας, την φιλία της οποίας διατυμπάνιζε κατά την επίσκεψή του στην χώρα αυτή ο Αλέξης Τσίπρας. Στο συμβούλιο του ΔΝΤ ψήφισε να μην καταβληθεί η δόση στην Ελλάδα.
Μια και καλή, πρέπει όλοι να το γνωρίζουμε, κάθε διάρρηξη σχέσεων με τους δανειστές μας θα είναι οδυνηρή. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, με συνθήκες χειρότερες, τουλάχιστον στην αρχή, από τις σημερινές και απείρως πιο δύσκολα να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση. Χρειάζεται σχεδιασμός που θα έχει επεξεργαστεί και στην πιο μικρή λεπτομέρεια και, πάνω από όλα , καθολική λαϊκή στήριξη για εφαρμοστεί αυστηρά. Τέτοιο σχέδιο δεν έχουν επεξεργαστεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα ομνύουν σε παραμονή την ΕΕ και στην ζώνη του ευρώ, που με άλλα λόγια σημαίνει επαχθές μνημόνιο για τον ελληνικό λαό.
Καλά θα κάνουν να πάψουν να εμπαίζουν τον ελληνικό λαό ότι αποτελούν λύση στο πρόβλημά του. Βέβαια, δημοσκοπικά φαίνεται ότι δεν τον πείθουν. Όμως καλό θα είναι να πάψουν να σκυλεύουν κάθε δυστύχημα. Μπορεί να έχει δίκιο ο τραγικός πατέρας ότι το παιδί του σπρώχθηκε έξω από το τρόλεϊ και κτύπησε θανάσιμα. Αυτό είναι δουλειά της ανάκρισης να το βεβαιώσει και όλοι οφείλουμε να πιέσουμε να γίνει σωστή ανάκριση με γρήγορο πόρισμα. Μία δολοφονία, αν έχει γίνει, δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση. Η δυστυχία του άλλου δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει μέσον προπαγάνδας. Καιρός είναι να ωριμάσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και να μην περιφέρονται σαν τους κομπογιαννίτες στα πανηγύρια του παλιού καιρού, διαλαλώντας ότι πουλούν φάρμακο δια «πάσαν νόσον και μαλακίαν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου