του Σπ. Καραχάλιου

Όταν ένα ανεξάρτητο και οργανωμένο κράτος επιδιώκει να αντιμετωπίσει μια παροδική οικονομική κρίση, τότε το δίχως άλλο στρέφεται στην αστείρευτη δεξαμενή τής Εθνικής Εργασίας και της Εθνικής Γης για να βρει τις λύσεις. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε το κράτος δεν είναι ανεξάρτητο αλλά σκοπίμως υποταγμένο και η οργάνωσή του έχει διαλυθεί από τούς ξενοκίνητους ταγούς του για να διαβιβαστούν ευκόλως οι πόροι του στους διεθνείς τυράννους.
Ο παρατεταμένος χρόνος μιας κρίσης δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά την στοχευμένη αναβλητικότητα τού δουλικού καθεστώτος για τον συμψηφισμό πλούτου και χρέους. Κοστολόγηση εκάστου εθνικού περιουσιακού στοιχείου με αντίστοιχο ποσό τού εθνικού χρέους που όμως δεν πέφτει ποτέ έως ότου πέσει όλη η χώρα στα χέρια των εχθρών της. Αλλά για να συμβεί αυτό, πρέπει να απαξιωθεί η εθνική εργασία, να κοπούν τα χέρια που παράγουν αυτάρκεια και ισχύ στο κράτος που πλέον δεν ανήκει στο λαό του.
Αυτή ακριβώς είναι η εικόνα τής Ελλάδος που καίτοι θα έπρεπε να είναι πλούσια, δυνατή και μεγάλη, έχει γίνει τεχνηέντως φτωχή, ισχνή και μικρή. Μια εικονική πραγματικότητα που οφείλεται ξεκάθαρα στον προδοτικό, ράθυμο και διεθνιστικό πολιτικό εσμό που το διοικεί με ξένες πλάτες και ξένες νεοταξικές εντολές. Στην αντιστροφή των πραγμάτων αυτών βασίζεται το αναπτυξιακό δόγμα του Εθνικιστικού Κράτους. Ελληνικές Πλάτες, Ελληνικά Χέρια, Ελληνικές Εντολές.
Η Ελληνική Εργασία δεν είναι σκλαβιά αλλά απελευθέρωση των δυνάμεων τού Έθνους. Παράγει επάρκεια καταναλωτικών αγαθών, υγιές κεφάλαιο, θέσεις εργασίας, κράτος
πρόνοιας, αμυντική θωράκιση. Και το πράττει τούτο διότι φτιάχνει αυτοφυή ανάπτυξη, διαρκώς αυτοχρηματοδοτούμενη, ανεξάρτητη και ανεκβίαστη εθνική βούληση, υποδομές κρατικές με τις ίδιες τις δυνάμεις και δυνατότητες τού έθνους. Έχεις με δύο λόγια τα πάντα μέσα στα χέρια σου και χτίζεις Ελλάδα βαστώντας τα παιδιά σου και τους πόρους σου ολότελα δικά σου.
Η αφαίρεση τής εργασίας από τούς Έλληνες αποσκοπεί στο να τούς κάνει πλαδαρούς και ευάλωτους στην απώλεια τής πατρίδος και τής ζωής τους. Το σχοινί που δένει τον Ελληνισμό στο άρμα τής σιωνιστικής παγκοσμιοποίησης και το βιολογικό του θάνατο. Όποιος λαός δεν έχει βάση δημιουργίας, καθίσταται αδύναμος απέναντι στο άδικο και τις εξωτερικές απειλές που εφορμούν από το εσωτερικό και το εξωτερικό περιβάλλον τού Έθνους.
Μάς λέγουν οι γραικύλοι πολιτικάντηδες πως συνεδρίασαν και αποφάσισαν να πουλήσουν κι άλλη Ελλάδα, κι άλλη εθνική άμυνα, κι άλλο ψωμί ελληνικό. Να κλείσουν κι άλλα ελληνικά σπίτια. Το αποφάσισαν λένε σε κυβερνητική σύσκεψη αυτοί που δεν έχουν ίχνος εθνικής και λογικής σκέψης, γιατί αυτό θέλουν οι «περιούσιοι» τοκογλύφοι. Θα μάς βάζουν να πληρώνουμε φόρο για να φτιάξουμε τα σπίτια μας σε περίπτωση σεισμού αλλά μάς κόβουν την εργασία. Απειλούμαστε από τα γειτονικά βαρβαρικά όπλα, αλλά μάς κλείνουν την ναυπηγοεπισκευαστική και την πολεμική βιομηχανία.
Για εμάς τούς Έλληνες Εθνικοκοινωνιστές η Εθνική Εργασία είναι παράγοντας σφριγηλότητας και ενότητας τού ελληνικού λαού. Ένα διαρκές στάδιο προγύμνασης που κρατάει ζωντανό και ακμαίο το πνεύμα και το σώμα. Η Εθνική Εργασία είναι η βάση δημιουργίας υπέροχων ελληνικών έργων και πεδίο καλλιέργειας τής ρώμης και τής ισχύος τού Έθνους. Παράλληλα ενώνει το λαό μέσα από την καλλιέργεια των κοινών επιδιώξεων τού Εθνικού Κράτους καταργώντας στην πράξη τούς πλαστούς ταξικούς διαχωρισμούς, αφού το εγώ και το άτομο μονάχα μέσα από το εμείς και το όλον μπορεί να ευημερήσει.
Όταν η κοινωνική επιβίωση συναντήσει το εθνικό όραμα, τότε η Πολιτεία ανήκει πραγματικά στους πολίτες της. Όταν η επιχειρηματικότητα και η παραγωγικότητα σμίξουν με την εργατική τάξη μέσα στην αγνότητα τής φυλετικής ψυχής, τότε ο καρπός τής γης θα πολλαπλασιαστεί και θα μείνει για πάντα ελληνικός. Φτάνει να υπάρξει το κράτος που θα φτιάξει την παραγωγική μηχανή επάνω στους στέρεους κανόνες εθνικού και εργατικού δικαίου. Κανόνες εντιμότητας, φιλοπονίας, αλληλεγγύης και πατριωτικής προσφοράς. Στηρίζεις από τη θέση σου την ελληνική επιχείρηση και την ελληνική εργασία και μένεις. Τις πολεμάς και φεύγεις από την Εθνικιστική Ελλάδα.
Η Εθνική Εργασία είναι αυτή που θα στηρίξει την Ελλάδα ακόμη και κάτω από τις πλέον δυσμενείς παγκόσμιες συνθήκες. Αυτή θα μάς δώσει τροφή, εργαλεία, όπλα και συμπαγή κοινωνικό ιστό. Λένε πως η φτώχια φέρνει γκρίνια. Αυτό ισχύει και για την πατρίδα μας όταν οι διεθνιστές κολαούζοι και κολλητοί τού καπιταλισμού τούς βοηθούν στο καταστρεπτικό τους έργο με εμφύλια «οράματα» και λαθρομεταναστευτικές ενσωματώσεις. Για εμάς τούς Έλληνες Εθνικιστές το Εργατικό μας Δόγμα συμπεριλαμβάνεται στη φράση Δουλειά στον Έλληνα Εργάτη που συμπληρώνει την φυλετική πραγματικότητα Η Ελλάς ανήκει μονάχα στους Έλληνες.
Σύνδεση τού μέσου παραγωγικότητας με το προϊόν που παράγεται και τον παραγωγό. Αυτή είναι η ορθή και εθνικά μα και κοινωνικά επωφελής πορεία τής εργασιακής διεργασίας. Το ελληνικό χέρι που σκύβει πάνω από την ελληνική γη με ελληνικό μηχάνημα και βγάζει ελληνικό αγαθό. Όταν ο κόπος και η απόλαυση συμπλέουν, τότε το εθνικό σκάφος πλέει σε ήρεμα νερά και κατακτάει συγχρόνως την ζωή του και τον κόσμο. Σ’ αυτό το Εθνικιστικό Κράτος η Εργασία απελευθερώνει και δυναμώνει.