Γίναμε κρίσιμη μάζα!

γράφει ο αρίσταρχος

Δύο χρόνια θυελλώδη. Δύο χρόνια με κορυφαίες εξελίξεις. Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να κατεβούμε στην πόρτα του Άδη. Σήμερα θα αποφασίσουν αυτοί που έχρησαν τους εαυτούς τους εκλεκτούς για το μέλλον του τόπου. Δύσκολοι οι χρησμοί

Ανακατεύτηκε ο κοινωνικός ιστός χτυπώντας άδικα, ανισομερώς άτομα και οικογένειες. Μισομάθαμε αλήθειες, οργιστήκαμε με ανισότητες, ανισονομίες και κελεύσματα του τύπου αποφασίζουμε και διατάζουμε.

Νιώσαμε στα τρίσβαθά μας την ταπείνωση, την μικρότητα των ανθρώπων που ...

συνεταιριστήκαμε. Δυστυχώς ο λύκος μόνο την τρίχα του αλλάζει.

Δανειζόμαστε παράλογα ποσά με υποθήκευση το είναι μας.

Άρχισαν να γίνονται ορατά πολιτικά ριζώματα παράσιτα πάνω στο έρμο κορμί του δημόσιου προϋπολογισμού. Παρασιτικές καταστάσεις γαντζωμένες σφιχτά σαν πεταλίδες. Κατασκευάσματα ανίκανων πολιτικών επιλογών, με μοναδικό στόχο το κέρδος, την προσωπική τακτοποίηση. Μια έκφραση φιλαυτίας σ’ όλο της το μεγαλείο.

Ένας ολίγιστος πρωθυπουργός να παραιτείται στην αξιωματική αντιπολίτευση και να τα μαζεύει σε λίγες ώρες, να αποφασίζει με τους Ευρωπαίους άλλα και να κάνει άλλα. Και τέλος να τον απομακρύνουν για ανικανότητα. Μια αντιπολίτευση να παραπαίει εδώ και κει. Να βγαίνουν μειοψηφίες καιν νουθετούν τους ανίκανους στην εξουσία και όχι μόνο.

Και τέλος να εναποθέτουν το μέλλον του τόπου στα χέρια ενός τεχνοκράτη με περίεργη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση που μας έβαλε με σκοτεινά κριτήρια και μεθοδεύσεις στην ΟΝΕ. Μας έβαλε και δεν μας προστάτευσε στοιχειωδώς.

Με κύριο κορμό την παλιά κυβέρνηση και ένα καθηγητή υπερυπουργό να διαπραγματεύεται όλο το πακέτο. Και κανείς άλλος να μην αναλαμβάνει ευθύνες παρά μόνον το όνομά του για τις εκλογές.

Χάρμα!

Να πως αντιλαμβάνεται ένας μέσος άνθρωπος, και για να εξηγούμαστε σαν μέσο άνθρωπο θεωρώ αυτόν που παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις και βιώνει στο πετσί του τα αποτελέσματα αυτών των εξελίξεων. Να λοιπόν πως αντιλαμβάνεται την κατάσταση της χώρας του αυτή την στιγμή.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της διάλυσης σαν έθνος. Σκαρφαλώνουμε με ταχύτητα στην ανέχεια. Χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Αρχίσαμε να χάνουμε εκείνο για το οποίο μας λοιδορούν πάντα οι «φίλοι» μας οι Άγγλοι. Την φυλετική υπεροψία. Απαύγασμα μιας μοναδικής ένδοξης τρισχιλιετούς ιστορίας.

Δεν πείθεται για την σωστότητα των ενεργειών και αποφάσεων περί της διάσωσης. Και το μόνο που του απομένει είναι μια σκέψη, ένα θέλω.

Αφήστε με αυτή την ύστατη στιγμή της αλήθειας για την χώρα μου, για την ζωή μου, να πάρω εγώ τις αποφάσεις μου.

Σταματήστε τα πάντα και δώστε μου τη ευκαιρία να επανιδρύσω αυτό το χάρβαλο που λέγεται πατρίδα. Να ξεριζώσω τα γεννήματά σας. Αυτά που ακόμη κι αυτή την στιγμή δεν κάνετε εκτρέποντας τα θέλω της περίφημης Τρόϊκας σε μειώσεις του βιοτικού μας επιπέδου.

Καταφέρατε το ακατόρθωτο. Καταστρέψατε έτσι κι αλλιώς μια χώρα. Ειδικά την τελευταία διετία με τον πιο ανίκανο πρωθυπουργό και τους πιο ακατάλληλους υπουργούς.   

Σας πήραμε χαμπάρι. Πάρτε το και σεις. Παραδώστε και παραδοθείτε στον λαό.

 πηγή