"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου μού μηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσης. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης εκτός από το αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και να γίνω βάρος στο παιδί μου" δήλωνε ο αριστερός αυτόχειρας φαρμακοποιός Χρίστουλας στο σημείωμα που άφησε πέρυσι το πρωί της 4/4/12 και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, και έγινε το μέσον φτηνής προπαγάνδας και εκμετάλλευσης, για ημέρες ολόκληρες, από τον «συμπολιτευόμενο αλλά και αντιπολιτευόμενο» τύπο, τα ΜΜΕ, τα ιστολόγια, την αριστερή κόρη του και τα κόμματα της αριστεράς και της κεντροαριστεράς...
Πριν διαβάσετε στην συνέχεια την επιστολή που άφησε ο αυτόχειρας «δεξιός» Γάλλος θέλω να μείνετε στο εγωιστικό «μού» που κοκκίνησα πιο πάνω και στους λόγους που οδήγησαν στην αυτοκτονία τον Χρίστουλα και μετά, κάντε μια απλή σύγκριση με τους λόγους που οδήγησαν στην θυσία τον Γάλλο δεξιό «ΕΥΡΩΠΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ» Dominique Venner .
Οπωσδήποτε δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς μαζί του! Μια απλή αναφορά του γεγονότος και πάει τελείωσε. Αυτό ήταν! Αυτοκτόνησε ένας καταραμένος «δεξιός» ανθρωπιστής, αισθηματίας κατόπιν ωρίμου σκέψεως θέλοντας να αφυπνίσει συνειδήσεις για έναν υπερεθνικό πολιτισμό και ιδέες που κινδυνεύουν να χαθούν από τον πόλεμο που τους κήρυξε η απάνθρωπη, ας την ονοματήσω, Νέα Τάξη Πραγμάτων και όχι από φόβο του «τι μου ξημερώνει αύριο», «δεν θα έχω να φάω», «θα γίνω βάρος στα παιδιά μου».
Οπωσδήποτε δεν πρέπει να δοθεί σημασία και αξία στην θυσία του γιατί, στο κάτω - κάτω, μπορεί η πράξη του να αφυπνίσει συνειδήσεις. Να διώξει τον φόβο από τα άτομα και να τα κάνει να αγωνισθούν συλλογικά όχι για το «τομάρι» τους, αλλά για τις ιδέες τους και τις αξίες τους.
Ακολουθεί η επιστολή του Dominique Venner όπως μου την έστειλε με μήνυμα η «Λευκή Φρουρά». Αθάνατος, Αθάνατος, Αθάνατος!!!! «Ήπειρος, η πατρίδα μας»
Είμαι υγιής σωματικά και πνευματικά και γεμάτος αγάπη για τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Αγαπώ τη ζωή και δεν προσδοκώ τίποτε περισσότερο, εκτός από τη διαιώνιση της φυλής και του πνεύματός μου. Παρ' όλα αυτά, στη δύση της ζωής μου, αντιμετωπίζοντας τεράστιους κινδύνους για την Γαλλική και Ευρωπαϊκή μου πατρίδα, νιώθω την υποχρέωση να δράσω, όσο
έχω δυνάμεις. Πιστεύω πως είναι απαραίτητο να θυσιάσω τον εαυτό μου για να διακόψω το λήθαργο που μας πληγώνει. Εγκαταλείπω τη ζωή που μου απομένει, για να θεμελιώσω τη διαμαρτυρία μου. Διάλεξα έναν ιδιαίτερα συμβολικό τόπο, τον Καθεδρικό Νοτρ Νταμ στο Παρίσι, που σέβομαι και θαυμάζω, διότι χτίστηκε από την μεγαλοφυΐα των προγόνων μου, σε τοποθεσία λατρειών αρχαιοτέρων, οι οποίες υπενθυμίζουν την αμνημόνευτη προέλευσή μας.
έχω δυνάμεις. Πιστεύω πως είναι απαραίτητο να θυσιάσω τον εαυτό μου για να διακόψω το λήθαργο που μας πληγώνει. Εγκαταλείπω τη ζωή που μου απομένει, για να θεμελιώσω τη διαμαρτυρία μου. Διάλεξα έναν ιδιαίτερα συμβολικό τόπο, τον Καθεδρικό Νοτρ Νταμ στο Παρίσι, που σέβομαι και θαυμάζω, διότι χτίστηκε από την μεγαλοφυΐα των προγόνων μου, σε τοποθεσία λατρειών αρχαιοτέρων, οι οποίες υπενθυμίζουν την αμνημόνευτη προέλευσή μας.
Ενώ πολλοί άνθρωποι είναι σκλάβοι των ζωών τους, η χειρονομία μου ενσαρκώνει μία ηθική θέλησης. Παραδίδω τον εαυτό μου στο θάνατο, για να ξυπνήσω κοιμισμένες συνειδήσεις. Επαναστατώ ενάντια στη μοίρα. Διαμαρτύρομαι ενάντια στα δηλητήρια της ψυχής και στις επιθυμίες επιδρομέων να καταστρέψουν τις άγκυρες της ταυτότητάς μας, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας, της πιο οικείας βάσης του αιώνιου πολιτισμού μας. Ενώ υπερασπίζομαι την ταυτότητα όλων των λαών, στον τόπο τους, επαναστατώ ενάντια στο έγκλημα της αντικατάστασης του λαού μας.
Ο κυρίαρχος λόγος δεν μπορεί να ξεπεράσει τις δηλητηριώδεις ασάφειές του και οι Ευρωπαίοι πρέπει να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Χωρίς μία ταυτοτική θρησκεία για να προσορμίσουμε, μοιραζόμαστε μία κοινή μνήμη που φτάνει μέχρι τον Όμηρο, ως αποθήκη όλων των αξιών στις οποίες θα θεμελιωθεί η μελλοντική μας αναγέννηση, μόλις ξεπεράσουμε τη μεταφυσική της ασυδοσίας, την πηγή όλων των σύγχρονων υπερβολών.
Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων από όσους υποφέρουν από τον θάνατό μου, πρώτα και κύρια από τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, όπως και από τους φίλους μου. Μόλις όμως ξεθωριάσουν το σοκ κι ο πόνος, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα κατανοήσουν το νόημα της χειρονομίας μου και θα ξεπεράσουν τη λύπη τους με περηφάνια. Ελπίζω ότι θα αντέξουν μαζί. Θα βρουν νύξεις και εξηγήσεις για τις πράξεις μου στα πρόσφατα κείμενά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου