Οι Έλληνες έχουμε κάποια χαρακτηριστικά, που στην τρέχουσα περίοδο θα έπρεπε να ατονήσουν. Λέγεται, ότι «οι λαοί έχουν κοντή μνήμη». Αυτό εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί γι’ αυτό και ανέξοδα υπόσχονται τα πάντα, εφόσον δεν θα τους ζητήσει κανείς ευθύνες για τις παρασπονδίες τους.
Αυτό, επιφέρει και την λήθη στο γεγονός ότι αναθέτουμε σήμερα την «σωτηρία» μας, σ’ αυτούς που είναι οι κατ’ εξοχήν υπαίτιοι για την δυσμενή κατάσταση την οποία βιώνουμε. Θα αναθέταμε σε κάποιον υδραυλικό την επιδιόρθωση της αποχέτευσης, όταν την προηγούμενη φορά που τον καλέσαμε αποδείχθηκε ακατάλληλος και δημιουργός κακοτεχνιών; Άλλον θα καλούσαμε. Όμως, επιλέγουμε πάλι αυτούς, τους οποίους έπρεπε να θεωρήσουμε υπόλογους.
Είναι δε απορίας άξιον, το γεγονός ότι ο αστικός πολιτικός κόσμος, υστερεί σε πολιτική παιδεία και εκουσίως βρίσκεται σε θέση απολογούμενου, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν θα έπρεπε. Συνηθίζουν φερ’ ειπείν τα «μικρά» κόμματα, να απαλλάσσουν τον εαυτό τους από κάθε ευθύνη για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν, με την αιτιολογία «δεν κυβερνούσαμε εμείς». Και οι αστοί πολιτικοί σιωπούν, άρα το αποδέχονται.
‘Όμως, η διακυβέρνηση της χώρας δεν γίνεται μόνον από το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία. Υπάρχουν πολλές παράκεντρες ομάδες -νόμιμες ή παρακρατικές- που επηρεάζουν την πολιτική κατάσταση. Όλα
όσα επέτυχαν με εκβιαστικό τρόπο κάποιες κοινωνικές ομάδες, τα επέτυχαν με την πλήρη στήριξη κομμάτων της αντιπολίτευσης. Είναι γνωστή άλλωστε η επιθυμία των αστικών κομμάτων, όταν βρίσκονται στην εξουσία, να έχουν πάση θυσία «εργασιακή ειρήνη», που σημαίνει εν τέλει πλήρη αποδοχή των όρων που θέτουν οι ομάδες πίεσης.
Είναι όλοι επομένως συνυπεύθυνοι. Σε όποια θέση και αν βρίσκονται. Ακόμη και εκτός κοινοβουλίου. Πόσες αποφάσεις δεν ελήφθησαν υπό την πίεση οργανωμένων ομάδων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς; Ποιος κατάστρεψε το κέντρο των Αθηνών, προστατεύοντας επί σειρά ετών τα «γκέτο» που δημιουργήθηκαν; Ποιοι περιφέρονται από «χωρίου εις χωρίον» για να εμποδίσουν την επιβολή του νόμου; Ολιγάριθμες ομάδες είναι, αλλά εκφόβισαν τον αστικό κόσμο.
Δεν μπορούμε, επομένως, να είμαστε αισιόδοξοι, ότι τα πράγματα θα πάρουν ευνοϊκή τροπή, έχοντας τα ηνία οι υπόλογοι. Δεν εξετάζω καν, αν οι αποτυχίες προέρχονται από ανικανότητα των αρμοδίων ή από σκοπιμότητα, προς εξυπηρέτηση ίδιων συμφερόντων. Τα αποτελέσματα βλέπω. Και θεωρώ, ότι επιβάλλεται η αντικατάσταση όλων, όσων καθ’ οιανδήποτε τρόπο πολιτεύθηκαν μέχρι σήμερα. Το όπλο στις δημοκρατίες είναι η ψήφος και η υπερκέραση του φόβου.
Ως προς την ανάδειξη στελεχών μετρίων ικανοτήτων, ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αρχηγοί, εφαρμόζουν την συμβουλή του Μάο. Στο διαβόητο «Κόκκινο Βιβλίο», αναφέρεται στην περίπτωση αν πρέπει να αναδεικνύονται οι ικανοί ή οι έμπιστοι, αν δεν μπορούν να συνυπάρξουν και τα δύο σε κάποιο στέλεχος. Και η συμβουλή του Μάο ήταν να προτιμώνται οι έμπιστοι. Το σκεπτικό ήταν απλό. Τοποθετείται υπουργός ή πρόεδρος οργανισμού ο έμπιστος, που ελέγχει τους ικανούς τεχνοκράτες υφισταμένους του, οι οποίοι δεν μπορούν να αποκλίνουν από την κομματική γραμμή.
Το κακό στην Ελλάδα είναι πως τοποθετούνται μεν οι έμπιστοι στις υψηλές θέσεις, αλλά κατά κανόνα και οι υφιστάμενοι δεν είναι ικανοί. Επειδή κι αυτοί ανήλθαν με παλαιοκομματικό τρόπο. Δείτε τι συμβαίνει σήμερα. Τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν, μοιράζονται κατ’ αναλογίαν τις θέσεις. Ούτε και σήμερα δηλαδή, μετά από όσα πάθαμε, αποφασίζουν να εφαρμόσουν αξιοκρατικές μεθόδους.
Πολλές φορές το έχω γράψει, και θα το επαναλάβω. Είτε με ευρώ, είτε με δραχμή, είτε εντός ή εκτός της ΟΝΕ ή της Ε.Ε., το πρόβλημα δεν λύνεται, εφόσον δεν αποβάλλονται οι άθλιες παλαιοκομματικές μέθοδοι. Σαπίσαμε, ως κοινωνία. Η λύση βρίσκεται μόνον στα χέρια του Προέδρου. Να εφαρμόσει το άρθρο του Συντάγματος και να θέσει την χώρα σε Κατάσταση Ανάγκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου