Ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ και το δόγμα του στο Κυπριακό ζήτημα

Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)

Ο πρόσφατος θάνατος του πρώην αμερικανού διπλωμάτη και πολιτικού, Ρίτσαρντ Χόλπμπρουκ, ο οποίος κατά την περίοδο 1996-99 διετέλεσε ειδικός αντιπρόσωπος του αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον, για τα Βαλκάνια και το Κυπριακό, μας υπενθύμισε τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε, σε επίπεδο διπλωματικής στρατηγικής, στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό. Τουλάχιστον στο Κυπριακό, κανένας διεθνής διαμεσολαβητής δεν κατάφερε να δώσει τη δυναμική ώθηση σε σχέση με το διεθνές στρατηγικό πλαίσιο που επηρέαζε μέχρι τότε το Κυπριακό.

Όταν ο Χόλμπρουκ ανέλαβε καθήκοντα ειδικού αντιπροσώπου, το Κυπριακό βρισκόταν σε στασιμότητα με ένα άνυδρο διάλογο χωρίς καμία προοπτική. Από τη μια, η Κυπριακή Δημοκρατία υπέβαλε αίτηση για ένταξη στην ΕΕ και από την άλλη η Τουρκία αντιτίθετο ανοικτά και σφόδρα σε αυτή την προοπτική με τη Βρετανία και τις ΗΠΑ να υποστηρίζουν παρασκηνιακά τις Τουρκικές θέσεις. Για τις ΗΠΑ υπήρχε μία βασική θέση αρχής στο Κυπριακό ότι δηλαδή όποια λύση στο ζήτημα θα προκαλούσε πρόβλημα στις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν θα έπρεπε να επιδιωχθεί. Ως εκ τούτου, εφόσον δεν υπήρχε προοπτική λύσης με βάση τις Τουρκικές στρατηγικές προδιαγραφές, οι Αμερικανοί θα έπρεπε να διαχειρίζονται περισσότερο το υφιστάμενο πρόβλημα παρά να προσπαθούν να το επιλύσουν. Ο βασικός λόγος που επέβαλε αυτή τη θέση αρχής για τους Αμερικανούς ήταν η σταθερή στρατηγική αντίληψη ότι η ασφάλεια της Τουρκίας και η διατήρησή της στο δυτικό στρατόπεδο ήταν κομβικής σημασίας για τον τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί εξελάμβαναν την ασφάλεια της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Ο Χόλμπρουκ αντελήφθηκε ότι αυτή η κατάσταση σταθερότητας και αδράνειας στο Κυπριακό δεν μπορούσε να κρατήσει εσαεί και διέγνωσε εγκαίρως ότι η αίτηση ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μπορούσε να δημιουργήσει, στο μέλλον, προβλήματα στο τρίγωνο Ελλάδος – Τουρκίας – Κύπρου, που δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν οι ΗΠΑ. Έτσι, ο Αμερικανός διπλωμάτης εισήγαγε μία νέα στρατηγική προσέγγιση στο Κυπριακό. Βάση του νέου Αμερικανικού σχεδιασμού ήταν η διασύνδεση της ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου με την προοπτική ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ και την εξασφάλιση προοπτικής ένταξης της Τουρκίας. Ο Χόλμπρουκ είχε υιοθετήσει την άποψη ότι όσο περισσότερο πλησιάζει η ΕΕ σε περιοχές αστάθειας, με προοπτική ένταξης, άλλο τόσο δημιουργούνται συνθήκες σταθερότητας και ανάπτυξης. Έτσι με αυτό τον τρόπο, ο Χόλμπρουκ θεωρούσε ότι η ΕΕ θα μπορούσε να εξασφαλίσει σταθερότητα για την Τουρκία, που ήταν άλλωστε και Αμερικανικός στόχος, διατηρώντας ταυτόχρονα τη χώρα αυτή στο δυτικό σύστημα ασφάλειας και βραχίονα του Αμερικανικού στρατηγικού σχεδιασμού στην περιοχή.

Συνεπώς, τόσο η προοπτική λύσης του Κυπριακού όσο και η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση διασυνδέθηκαν με το γενικότερο πλαίσιο της ασφάλειας και σταθερότητας στης Τουρκίας. Με βάση αυτά τα δεδομένα προβλήθηκε έκτοτε, από τους Αμερικανούς, η επικοινωνιακή λογική του αμοιβαίου οφέλους (win-win process) που υπαγόρευε πρώτον, ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, δεύτερον, ταυτόχρονη λύση του προβλήματος και τρίτον, εξασφάλιση της προοπτικής ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ.

Πρώτο βήμα του Χόλμπρουκ ήταν η μείωση της στρατιωτικής έντασης στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ιδιαίτερα μετά την κρίση των Ιμίων, ούτως ώστε να εξασφαλίσει ότι οι διαφορές στο Αιγαίο δεν θα ήταν εμπόδιο για την Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας καθώς επίσης και η άρση των Τουρκικών αντιδράσεων και κατ’ επέκταση των Βρετανικών και Αμερικανικών για την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ.

Έτσι, αφού πλέον άνοιξε ο δρόμος της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, οι κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδος υιοθέτησαν τη λογική που οδήγησε στη στρατηγική του Ελσίνκι το 1999, της μεταφοράς δηλαδή του συνόλου των ελληνοτουρκικών προβλημάτων περιλαμβανομένου και του Κυπριακού, εντός του πεδίου της ΕΕ.

Ως προς το Κυπριακό η επιλογή αυτή προσέφερε μία διέξοδο στην ακινησία ετών η οποία οδήγησε στο Σχέδιο Ανάν με όλες τις αρνητικές συνέπειες για την ελληνική πλευρά. Όσοι, από την αρχή, είχαν διαγνώσει ορθώς, το δόγμα Χόλμπρουκ μπορούσαν εύκολα να καταλάβουν ότι όσα πλεονεκτήματα και αν έδιδε το Σχέδιο Ανάν για την Ελληνική πλευρά, στις διάφορες πτυχές του προβλήματος, το μόνο σίγουρο ήταν ότι η λύση, στην πτυχή της ασφάλειας, θα ήταν εξολοκλήρου προδιαγεγραμμένη στο σύστημα ασφάλειας της Τουρκίας, όπως και ήταν.

Εν κατακλείδι, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με το Χόλμπρουκ και το δόγμα του στο Κυπριακό, οφείλει να παραδεχθεί ότι υπήρξε ένας συνεπής και κυνικός εκφραστής της ρεαλπολιτίκ στις διεθνείς σχέσεις, όπου με μαεστρία μπόρεσε να προσαρμόσει τη λογική των Αμερικανικών συμφερόντων σε μία νέα διπλωματική πρακτική ευαίσθητων ισορροπιών

http://www.geopolitics-gr.blogspot.com/

Oι κομμουνιστές ίδιοι παντού (Ελλάδα ή Κύπρο) και με την ίδια απάτριδα συμπεριφορά

Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ κ. Κατσουρίδης δήλωσε σήμερα (εδώ) πως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να χαράξει για πρώτη φορά μεταναστευτική πολιτική.
Οι πρώτοι που ζητούν να χαραχτεί μεταναστευτική πολιτική είμαστε εμείς ο εθνικιστές. Με τον όρο «μεταναστευτική πολιτική» εννοούμε να μπει μια τάξη στο ζήτημα της εισαγωγής εργατών από ξένες χώρες, σε τομείς που δεν μπορούν να καλυφθούν από το εργατικό δυναμικό της πατρίδος μας. Η είσοδος αυτών των ξένων εργατών πρέπει επίσης να είναι επιτρεπτή εφόσον τηρούνται κάποιες αυστηρές προδιαγραφές υγείας και καταλληλότητας για την εργασία που θα προσφέρει έκαστος. Πρέπει επιπρόσθετα να ορίζεται ο χρόνος παραμονής τους υπό την εγγύηση του εργοδότη του . Να υπάρχει επίσης μέριμνα αντιμετώπισης εκτροπών προς τη ληστεία , τη πορνεία , τη μαστροπεία , το παρεμπόριο και άλλες παρόμοιες ενασχολήσεις. Θεωρούμε δε αυτονόητο τον αυστηρό έλεγχο της χρονικά καθορισμένης αδείας παραμονής και την άρνηση πολιτογράφησης οποιουδήποτε αλλοδαπού εργάτη .Για την τήρηση αυτών των μέτρων απαιτούνται κάποια έξοδα τα οποία είναι φυσικό να τα επωμισθούν οι εργοδότες και όχι ο φορολογούμενος λαός στο σύνολο του. Αυτά είναι τα πλαίσια μιας πολιτικής μετανάστευσης που ο κάθε σώφρων πολίτης απαιτεί.
Αντί αυτών όμως ακούσαμε από τον μαρξιστή βουλευτή του ΑΚΕΛ σημεία και τέρατα εναντίον του εθνικισμού και του «ρατσισμού» που δεν δέχεται ανεξέλεγκτα τους μετανάστες στη χώρα μας , εναντίον του εθνικισμού που ευθύνεται λέει για τη δημιουργία πολέμων και αλλαγής συνόρων και εισβολών και άλλα τέτοια φαιδρά. Ο κ. Κατσουρίδης σφιγμένος μέσα στις ιδεολογικές του παρωπίδες αδυνατεί να περιγράψει τον πραγματικό αίτιο της μετανάστευσης που είναι ο καπιταλισμός και ο αμερικανοσιωνισμός, που αρπάζει το πλούτο της Ασίας και της Αφρικής δημιουργώντας το πελώριο κύμα μετανάστευσης προς την Ευρώπη , με σκοπό τη διάλυση της κοινωνικής της συνοχής και τη κατάρρευση των εθνικών οικονομιών της, ώστε να συρθούν τα έθνη ως ταπεινοί επαίτες ενώπιον των αδίστακτων χρηματοπιστωτών των εθνών . Το ΑΚΕΛ και οι συνοδοιπόροι του, ζητούν να ανοίξουμε τις πόρτες στην αθρόα διέλευση των μεταναστών και να τους παραδώσουμε τους φόρους του λαού με αισθήματα διεθνιστικού οίκτου και αλληλεγγύης. Το ΑΚΕΛ παίζει τέλεια το ρόλο που ανέθεσαν οι τύραννοι των εθνών στα κομμουνιστικά κόμματα. Να κρατήσουν με νύχια και με δόντια ανοικτές τις πύλες των πατρίδων μας στους εισβολείς μετανάστες.
Δεν περιμένουμε από τον κ. Κατσουρίδη να απαλλαχθεί των παρωπίδων του και να αναγνωρίσει ότι ο εθνικισμός είναι η δύναμη που μάχεται τους διεθνείς τοκογλύφους. Θα το αντιληφθεί όταν η φλόγα της επανάστασης ενάντια στη παγκόσμια τυραννία θα πυρπολεί τα ιδεολογήματα του μαρξισμού και του σοσιαλκαπιταλισμού που ο ίδιος υπηρετεί μαζί με την ΑΚΕΛικο-ΔΗΚΟική κυβέρνηση του.ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ

ΟΤΑΝ Ο ΡΩΣΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΧΙ... (από το "Εθνικό Forum") .

Κύριε Παπανδρέου
Πρωθυπουργέ της πράσινης ανάπτυξης
Είναι δυνατόν να βρίσκεται στη χώρα μας -στη Γαύδο- ένα απο τα μεγαλύτερα μυαλά των Ρώσων -τον 'παρακάλεσαν' ξανά οι Ρώσοι για να τους βοηθήσει στην ανέλκυση του ΚΟΥΡΣΚ πριν απο λίγα χρόνια- να έχει κάνει πράξη μαζί με τους υπόλοιπους της ομάδας του -επτά τον αριθμό- την πράσινη ανάπτυξη στο ακριτικό νησί μας, να έχει αιολική ενέργεια με τον θαυματουργό του κύλινδρο ακόμα και στα 10 μποφόρ -όταν τα μεγαθήρια σταματούν στα 4- να θέλει να δημιουργήσει αυτονομία απο πλευρά πόσιμου νερού - να φέρει συσκευή συμπύκνωσης της ατμοσφαιρικής υγρασίας από το Ινστιτούτο Vernadsky της Ρωσικής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών που παρέχει την απαραίτητη ποσότητα νερού που υπολογίζεται σε 3 κυβικά ημερησίως- και να μην τον αφήνει το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;
Για περισσότερα διαβάστε το κατατοπιστικό άρθρο που ακολουθεί:

Γαύδος
των κωστή αλεξανδρόπουλου & βαγγέλη δαβιτίδη.

Μια μικροσκοπική κουκίδα στο χάρτη -κι αυτή όχι σ' όλους τους χάρτες- νότια της Κρήτης. Γαύδος. Το πιο νότιο σημείο της Ελλάδας και κατ' επέκταση της Ευρώπης. Μια ξερή όαση στην αλμύρα του Λυβικού πελάγους. Εδώ οι όροι αντιστρέφονται. Η όαση είναι από άμμο και η έρημος από νερό. Άλλωστε η Αφρική είναι μερικά ναυτικά μίλια πιο κοντά απ' ότι ο Πειραιάς. Και καμία συνθήκη συνόρων δεν αναφέρθηκε ποτέ συγκεκριμένα στη Γαύδο.
Κατεβαίνοντας μετά δύο ώρες από το πλοιάριο που μας μετέφερε από τις σφακιανές ακτές στη Γαύδο, αντικρίσαμε μια βιβλική φιγούρα με φουντωτά λευκά μαλλιά και ανακατεμένα άσπρα γένια, τον Σούλη να προσπαθεί να φορτώσει πενήντα άτομα σ' ένα ολοκαίνουριο λεωφορειάκι -με την επιγραφή "Πρόγραμμα Ιωάννης Καποδίστριας"- που δε χωρούσε θεωρητικά πάνω από τριάντα. Η αταίριαστη εικόνα αυτού του λεωφορείου τόσο σε σχέση με τον οδηγό του όσο και με το ακριτικό νησί ήταν η πρώτη και τελευταία γεύση του εκσυγχρονισμού που θα παίρναμε στη Γαύδο. Μερικά λεπτά αργότερα στήναμε σκηνές στην παραλία του Αϊ Γιάννη. Ήταν δεκαπενταύγουστος και η συνήθως έρημη και γεμάτη πελώριους αμμόλοφους παραλία υποδεχόταν τους υπό διωγμό θιασώτες του ελεύθερου κάμπινγκ απ' όλα τα νησιά του Αιγαίου. Εδώ όμως το μόνο που είχε στείλει το κράτος στους σαρανταπέντε Έλληνες και τους επτά Ρώσους σύνολο πενήντα δύο μόνιμους κατοίκους του νησιού ήταν αυτό το λεωφορειάκι. Επτά Ρώσοι; Ναι, επτά Ρώσοι επιστήμονες μόνιμα εγκατεστημένοι στη Γαύδο. Το κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη μόλις ξεκινούσε.
Τρεις μέρες μετά. Βατσιανά. Τελευταίο χωριό πριν το νοτιότερο "παρατηρητήριο" για Σαρακηνούς πειρατές, το ακρωτήριο της Τρυπητής. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας στα Βατσιανά θα βρίσκαμε τους Ρώσους. Το λεωφορείο μάς άφησε έξω από το μόνο σπίτι του χωριού με σημάδια ζωής και μια απορία.
Καλοί άνθρωποι αυτοί οι Ρώσοι, είναι μάλιστα κι ένας Αμερικάνος μαζί τους, αλλά τι γυρεύουν σ' αυτόν τον έρημο τόπο δεν μπορώ να καταλάβω. μας είπε ο έτερος οδηγός λεωφορείου ο Γιάννης που είναι συνάμα και αντιπρόεδρος του νησιού. Μην ανησυχείς σε λίγο θα ξέρουμε σκέφτηκα. Μια γιαγιά μας υποδέχθηκε. Τώρα, τώρα έρχεται έχει πάει να αρμέξει την κατσίκα. Για το μουσείο δεν ήρθατε; Μαρία, Μαρίααααα έχεις κόσμο.
Τότε προσέξαμε την ξύλινη ταμπέλα που κρεμόταν πάνω στο σπίτι. Λαογραφικό Μουσείο Γαύδου. Ντάλα μεσημέρι. Η άμμος όπως και τα πάντα πάνω σ' αυτή είχαν πυρώσει. Καταφύγαμε αναπόφευκτα στη σκιά γύρω από το τεράστιο ξύλινο τραπέζι στη βεράντα του μουσείου. Η κυρά Μαρία δεν άργησε να φανεί. Θέλετε καφεδάκι κι ένα γλυκό; Δεν μπορούσα να αντισταθώ στην προοπτική να πιω έναν ελληνικό - ή τούρκικο πιο σωστά; - που θα μου έψηνε με τα χεράκια της. Μπορεί η λογική μετρημένη σε βαθμούς Κελσίου να επέβαλε φραπέ αλλά ανανέωσα το ραντεβού μου με το βιομηχανικό σκεύασμα για κάποιο πιο αστικό περιβάλλον. Στα Βατσιανά το τσίτωμα από τον νεσκαφέ θα ήταν τουλάχιστον αχρείαστο για να μην πω βλακώδες. Σε λίγο δοκιμάζαμε κέικ και χαλβά. Τα αβγά είναι από τις κοτούλες μου, το γάλα από τις κατσίκες …. Πάθαμε πλάκα, κάπως έτσι πρέπει να ήταν η αμβροσία.
Αφού απολαύσαμε τα φιλέματα ήρθε η ώρα της αποκάλυψης. Η κυρά Μαρία άνοιξε την ξύλινη πόρτα του παλιού πέτρινου σπιτιού και χωθήκαμε μέσα. Τεράστιοι κορμοί συγκρατούσαν τις πλάκες του χαμηλού ταβανιού για να μην πέσουν στο κεφάλι μας. Είναι κέδροι. Παλιά είχαμε πολύ ψηλούς κέδρους στο νησί αλλά τους ρημάξανε και με τα χρόνια μείνανε μόνο θάμνοι. Ο κέδρος είναι το ιερό φυτό των απανταχού φρικαμπίστας άλλο αν μερικοί ιερόσυλοι ανάβανε τις φωτιές τους το βράδυ με αυτούς. Το άρωμα του καμένου κέδρου είναι κάτι που άμα μπει στα ρουθούνια σου δεν το ξεχνάς ποτέ. Ούτε το πιο φίνο νυχτολούλουδο δεν μπορεί να συναγωνιστεί το μυρωδικό νέκταρ που αναδύει ο καιόμενος κέδρος. Ακόμα και η τελευταία του σπαραχτική κραυγή μεταμορφώνεται σε γλυκιά μελωδία ενός βραδινού σκοπού που σκεπάζει όλο το νυχτερινό σεληνιακό τοπίο του νησιού και σε κάνει να μεθάς. Κέδρος κέδρος το πιο ωραίο φυτό, κέδρος κέδρος το πιο σκληρό ναρκωτικό ήταν το μόνιμο τραγουδάκι που άκουγες στην παραλία του Αϊ Γιάννη.
Ένα χαλαρό υποκίτρινο φως μάς επέτρεπε να διακρίνουμε μέσα στη μία και μόνη αίθουσα τα αντικείμενα γύρω μας. Τον αργαλειό, το κόσκινο, το άροτρο κι ένα σωρό πράγματα καθημερινής χρήσης με τα οποία η κυρά Μαρία είχε μεγαλώσει θεωρώντας τα δεδομένα και που τώρα είχαν βρει αυτήν εδώ την κρυψώνα για να ξεγελάσουν το χρόνο. Η αποκάλυψη ωστόσο δεν είχε έρθει ακόμα. Μια ολόκληρη πλευρά του ιδιότυπου "μουσείου" ήταν βιβλιοθήκη. Στοίβες σκονισμένων παλιών βιβλίων συνωστίζονταν στα ράφια. Άπλωσα με περιέργεια το χέρι. Κατεβάζω το πρώτο. Όργουελ Η φάρμα των ζώων. Δεύτερο. Νίτσε Τάδε έφη Ζαρατούστρα. Τρίτο. Ράιχ Άκου ανθρωπάκο. Απίστευτο. Όποιο ανθρώπινο ον είχε διαβάσει και τα μισά από αυτά θεωρώ ότι βρισκόταν σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Πιάνω τη γιαγιά. Μα καλά πως βρέθηκαν όλα αυτά τα βιβλία εδώ;
Τα μάζευε ο παπα Μανώλης χρόνια τώρα. Με τόσο λίγες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα είμαι σίγουρος ότι αυτή βρισκόταν σίγουρα μέσα στις πέντε πρώτες. Και δε μιλάω για περιβάλλον γιατί εδώ σίγουρα παίρνει την πρωτιά. Η αποκάλυψη ωστόσο ήρθε λίγα ράφια πιο πέρα. Πως τόσο μικρά χαρτάκια κατάφεραν να χωρέσουν τόση ιστορία:

Η θάλασσα γύρω μας ζώνη σα φίδι φοβερή
Φρουρός ακοίμητος φυλάει μέρα και νύχτα το νησί
Μας στείλανε οι πλουτοκράτες στου Λυβικού την ερημιά
Γιατί ζητήσαμε το δίκιο και του λαού τη λευτεριά
Εσύ ξένε που ίσως θα 'ρθεις μια μέρα σ' αυτό το νησί
Όχι σαν πολιτικός εξόριστος αλλά κάνοντας τουρισμό
Πρέπει να ξέρεις ότι απάνθρωποι στέρησαν
εδώ πάνω την ελευθερία ανθρώπων
Γιώργος Μαθιουδάκης , Μάρτης 1932

Αν καμιά φορά δεις ένα όνειρο ότι τάχα κάνεις βόλτα στο φεγγάρι Κι ότι εκεί έχει τόση μεγάλη ησυχία που σου φαίνεται ότι ακούς το φτερούγισμα της ψυχής σου και ταυτόχρονα την καρδιά σου να βαράει σαν πελώριο εκκρεμές. Πρόσεξε φουκαρά μου γιατί μπορεί να είσαι τυχερός και να μην ονειρεύεσαι αλλά να βρίσκεσαι πράγματι στη Γαύδο. Γνωρίζαμε ότι η Γαύδος ήταν τόπος εξορίας την περίοδο της δικτατορίας του Βενιζέλου (νόμος περί ιδιωνύμων) και Μεταξά (1932-1939) και μάλιστα με εκλεκτούς "προσκεκλημένους". Κάποιες από τις παραπάνω γραμμές ίσως ανήκαν στον Άρη Βελουχιώτη. Ο παπα Μανώλης κάθισε και τα αντέγραψε. Τα είχαν σκαλίσει οι πολιτικοί εξόριστοι στις πόρτες και τα παράθυρα των φυλακών. είπε με συγκίνηση η κυρά Μαρία. Όλο το νησί κρυβόταν μέσα σ' αυτό το σκοτεινό δωματιάκι. Ήταν σα να είχαμε ανοίξει το μπαούλο με το θησαυρό. Έχει πολύ καιρό που έχει πεθάνει ο παππούλης; ρώτησα αυθόρμητα Ο παπά Μανώλης είναι ο άντρας μου και σε λίγο θα είναι δω μαζί μας. Αλήθεια, μου φαίνεται πως έχει αργήσει κιόλας. Τελικά μερικές φορές είναι πράγματι προτιμότερο να μασάς παρά να μιλάς όμως εγώ θα θελα να 'χει ανοίξει η γη να με καταπιεί και μένα και την κωλότσιχλα που δεν έτυχε να 'χω. Όντως λίγα λεπτά της ώρας αργότερα ο παπα Μανώλης -ντυμένος με πολιτικά- εμφανίστηκε με σάρκα και οστά μπροστά μας. Ποιος τη χάρη του. Μπορούσε να λειτουργήσει σε οποιαδήποτε από τις τριάντα πέντε εκκλησίες που αριθμούσε συνολικά το νησί. Ώστε ψάχνεται τους Ρώσους ε; Καλοί άνθρωποι, πολύ καλοί άνθρωποι και δουλευταράδες. Τώρα επισκευάζουν μια εκκλησία. Πηγαίνετε μετά τις οκτώ για να έχουν επιστρέψει από το μεροκάματο. Να λίγο πιο κάτω είναι το σπίτι τους, αυτό με τον ανεμόμυλο απέξω. Έβγαλα το χάρτη και σημείωσα ένα κόκκινο χ στο μέρος που μας υπέδειξε. Πλέον γνωρίζαμε ακριβώς πού έπρεπε να πάμε …
Oρφανεμένοι πρώην Σοβιετικοί επιστήμονες αποβιβάζονται -είναι Σεπτέμβρης- στον Καραβέ, νοτιότερο λιμάνι επίσημου διαμετακομιστικού εμπορίου στη Μεσόγειο. Αποσκευές λιγοστές αλλά κάθε μια κι ένα κέρατο της Αμάλθειας, ικανό να θρέψει όχι μόνο έναν Δία αλλά χιλιάδες. Είναι η απόκρυφη γνώση που γεννήθηκε στα Σοβιετικά εργαστήρια, είναι η θέληση και η πεποίθηση ότι το να είσαι επιστήμονας δεν εξαργυρώνεται με συμβιβασμούς, έλλειψη οράματος και βουλιμικούς μισθούς που θα τους ευνουχίσουν καλοζωισμένοι γάτοι στα κρυστάλλινα γραφεία πετρελαϊκών πολυεθνικών. Υπάρχει ΟΡΑΜΑ, υπάρχει η Ρόδος και όλα είναι έτοιμα για το ΑΛΜΑ…
Βίοι και Πολιτεία.
Αντρέι Ντροσντόβ, ασπρομάλλης, ομιλητικός, ο αρχηγός και ο πρώτος που θα αποβιβαστεί κουβαλώντας το στίγμα ενός Τσερνομπίλ που σημάδεψε την ανθρωπότητα ενώ οι μετρητές Γκάιγκερ έβγαλαν όλους τους πυρηνικούς φυσικούς που έτρεξαν να αξιολογήσουν την καταστροφή νεκρούς. 'Πάρτε χημικά φάρμακα' είπαν οι γιατροί. Μαντρωμένοι σε απομακρυσμένες κλινικές βλέπουν το δέρμα τους να μετατρέπεται σε κάρβουνο. 'Όχι εγώ'. Εξοντώνει την ραδιενέργεια με γυμναστική. Ιδρώνει και επιβιώνει. Ο μόνος από τους εκατό. Μπόρις Λάντα, βυζαντινή αγιογραφία με σκιά, καλλιτέχνης με ότι πιο σημαντικό υπάρχει έξω από μουσείο στο γαλαξία. Ο κατ΄ επάγγελμα ψυχίατρος που την Άνοιξη του '68 ενώ Σοβιετικά τάνκ σαρώνουν τους δρόμους της Πράγας τολμά να διαδηλώσει στην Κόκκινη Πλατεία με άλλους 10. Αποτέλεσμα να συλληφθούν και να σωθεί χάρης την επιμονή της Αμερικάνας φίλης του που βομβαρδίζει το Κρεμλίνο με γράμματα. ' Θα αυτοπυρποληθώ μπροστά στο μαυσωλείο του Λένιν αν δεν τους απελευθερώσετε'. Εξορία στην χώρα των 'ελεύθερων΄ ΗΠΑ και Σχολή Καλών Τεχνών. 'Πάντως ήταν καλύτερα στην φυλακή' εξομολογείται. Υπόλοιποι και μη εξαιρετέοι. Ειρήνη Καρμάζινα, Άλλα Σαχίνα, Αλεξάντρ Γιούδιν, Άλλα Γιαυτουτσένκο, Αλεξέι Γιούσγιν. 'Δεν ξέραμε ούτε λέξη στα ελληνικά' παύση Το σκεπτικό: Άνθρωποι εμείς, άνθρωποι κι αυτοί κάπως θα συνεννοηθούμε και τελικά συνεννοούνται με τη μαυροφορεμένη γιαγιά στα Βατσιανά που χωρίς να τρομοκρατηθεί από τους ξένους τους παραχωρεί το μισοερειπωμένο πατρικό για να βγάλουν το χειμώνα. Τι ακριβώς κάνετε εδώ; Είμαστε ένα πείραμα, ένα παράδειγμα που αναιρεί το αυτονόητο της αλόγιστης, χωρίς δεύτερες σκέψεις, τύψεις, ενοχές καταστροφής του πλανήτη'. Οι πληροφορίες είναι παντού σε όλες τις εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, όλοι ξέρουν τους κινδύνους αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα και δεν είμαστε ούτε βέβαιοι ότι η κατάσταση είναι πλέον αναστρέψιμη. Απλώς προσφέρουμε τη μόνη λύση που εμείς θεωρούμε ικανή να επιτρέψει στο ανθρώπινο γένος να ζήσει την πρωτοχρονιά του 2026 και να μην ενταφιαστεί οριστικά στην κατεστραμμένη, πνιγερή χωματερή Γη το προηγούμενο έτος που σύμφωνα με τους επιστημονικούς μας υπολογισμούς είναι η κόκκινη περιοχή στους μετρητές αντοχής του πλανήτη. Η τεχνολογία της ανανεώσιμης, ήπιας ενέργειας δεν είναι θεωρία ούτε είναι μόνο για επιδείξεις, είναι γεγονός και μπορεί να λειτουργήσει σε ευρεία κλίμακα καθιστώντας ετούτο το νησί αυτάρκες ενεργειακά, μέχρι και να δημιουργήσει αποθέματα νερού. Βρισκόμαστε στην κόψη του μαχαιριού και οι αισιόδοξες φαρισαϊκές υποσχέσεις για υιοθέτηση της αιολικής πχ. ενέργειας που τώρα χάνονται στα βάθη του χρόνου πρέπει επειγόντως να μεταφερθούν στο παρόν.
Ζεστή νύχτα, ανεξάντλητα ερωτηματικά μετέωρα γύρω από το τραπέζι στο σαλόνι του σπιτιού που μόνοι τους έχτισαν- ούτως ή άλλως αυτοί είναι το ενεργό εργατικό δυναμικό του νησιού. ' Το σπίτι του Κουφοντίνα εμείς το χτίσαμε' γελάνε. Το ζήτημα είναι να επανακτηθεί η αρμονία με το ΕΝΑ, η διαίρεση, η αποξένωση, η ανασφάλεια γεννά την παθητική αποδοχή, την τυφλή ραχιτική πίστη στο αυτονόητο και την παράλογη ελπίδα ότι ο πολιτισμός θα επιβιώσει. Αν όμως κανείς δεν αγωνιστεί τότε; Έχουμε ξεχάσει αυτόν τον ιερό αριθμό της παγκόσμιας συμπαντικής ενότητας, το ΕΝΑ και παλινδρομούμε πνιγμένοι από άλλους αριθμούς με άπειρα απομονωμένα μηδενικά δισεκατομμυρίου στην ουρά τους. Όσο πιστεύουμε στην επιστήμη μας άλλο τόσο πιστεύουμε και στην αρμονία του Πυθαγόρα κι εκεί βασίζεται η δική μας ελπίδα γι' αυτόν τον κόσμο που δεν έχουμε έρθει εδώ για να απαρνηθούμε σαν αναχωρητές αλλά για να αποδείξουμε έμπρακτα ότι η ελπίδα είναι αληθινή, απτή, πραγματοποιήσιμη. Στα σχέδια μας είναι το καλοκαίρι του 2004 να οργανώσουμε Πυθικούς αγώνες στη Γαύδο. Τους κοιτάμε. Τι εννοείτε ακριβώς; Δηλαδή τι θα κάνει αυτός ο κόσμος; Αλλά η απάντηση έμμεσα και μυστικιστικά έχει ήδη δοθεί. 'Αν μαζευτεί κόσμος τότε θα ξέρει από μόνος του τι θα κάνει…'
Όποιος έχει ζήσει έστω και λίγες μέρες σε κάποιο νησί της άγονης γραμμής μπορεί εύκολα να αντιληφθεί την πλήρη εξάρτηση της ζωής των κατοίκων από τα καιρικά φαινόμενα. Θα μπορέσει να φτάσει το καραβάκι με το πετρέλαιο, το νερό και τα υπόλοιπα αγαθά που φαντάζουν με "μάννα εξ ουρανού"; Ε, λοιπόν γιατί να μην μετατρέψουμε τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα, γιατί να μην εκμεταλλευτούμε εμείς τον καιρό αντί να μας εκμεταλλεύεται εκείνος;
Το project των Ρώσων επιστημόνων στη Γαύδο έχει να κάνει με την αυτονομία του νησιού σε νερό και ενέργεια μέσω ανανεώσιμων πηγών. Και μάλιστα είναι ένα διεθνές project που λαμβάνει χώρα και σε νησιά της Βενεζουέλας και της Αυστραλίας με το δίκτυο των Ρώσων επιστημόνων να πηγαινοέρχεται μεταξύ Λατινικής Αμερικής, Μεσογείου και Ωκεανίας.
Οι άνεμοι μπορεί να εμποδίζουν το καραβάκι να φτάσει στο νησί, είναι όμως μιας πρώτης τάξεως πηγή ενέργειας. Οι δικοί μας ανεμόμυλοι δε σταματάνε στα 4 μποφόρ για να μη σπάσουν όπως αυτοί που έχουν εγκαταστήσει στα αιολικά πάρκα. Συνεχίζουν μέχρι και τα δέκα μας λέει ο Αντρέι με περηφάνια δείχνοντας αυτόν που έχουν ήδη εγκαταστήσει στην αυλή τους. Αυτός δεν έχει τη μορφή προπέλας όπως αυτοί της Siemens αλλά είναι ένας διάτρητος κύλινδρος. Ο ήλιος είναι μια ακόμα καθαρή πηγή που χρησιμοποιείται. Έτσι καλύπτονται οι ενεργειακές ανάγκες μιας μέσης οικογένειας που υπολογίζονται στις 5-10 k Wt ημερησίως. Μια ντηζελογεννήτρια τίθεται σε λειτουργία απλά σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης.
Ένα άλλο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί σε ένα ακριτικό ξερονήσι είναι αυτό της έλλειψης νερού. Εάν το σπίτι βρίσκεται κοντά στην παραλία, η ερευνητική ομάδα προτείνει ως λύση την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού. Αλλιώς μια συσκευή συμπύκνωσης της ατμοσφαιρικής υγρασίας από το Ινστιτούτο Vernadsky της Ρωσικής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών παρέχει την απαραίτητη ποσότητα νερού που υπολογίζεται σε 3 κυβικά ημερησίως. Επίσης η ύπαρξη αποθεμάτων νερού στο νησί θα δημιουργούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της γεωργίας.
Ωστόσο δεν είναι δίκαιος ο χαρακτηρισμός του όλου project ως πείραμα απλά γιατί αποδεικνύει στην πράξη ότι δουλεύει. Αυτή τη στιγμή η ερευνητική ομάδα περιμένει το πράσινο φως από την κοινότητα της Γαύδου ούτως ώστε όλοι οι κάτοικοι του νησιού να επωφεληθούν των τεχνολογικών καινοτομιών. Φυσικά εδώ δεν πρέπει να παραλείψουμε και τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις του ζητήματος. Παύει να υπάρχει η εξάρτηση του νησιού - και του κάθε νησιού - από την κεντρική διοίκηση που το έχει ξεχασμένο έτσι κι αλλιώς. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι όλο το οδικό δίκτυο του νησιού είναι χωματόδρομοι ή ακριβέστερα λακουβόδρομοι εκτός από το σημείο μεταξύ του ελικοδρομίου και του λιμανιού. Βλέπετε πριν μερικά χρόνια επισκέφθηκε τη Γαύδο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος και έπρεπε να σχηματίσει την εικόνα που έπρεπε τόσο αυτός όσο και οι κάμερες που τον συνόδευαν.
Τι έχουν να πουν όμως οι ίδιοι οι επιστήμονες γι' αυτό;
Για μας δεν είναι πείραμα αλλά στοίχημα για την επιβίωση του πλανήτη που δεν μπορεί να δεχθεί άλλο το βιασμό του από το πετρέλαιο. Είναι παράλογο. Καίμε πετρέλαιο για να μεταφέρουμε πετρέλαιο από το ένα μέρος στο άλλο ενώ η φύση μας δίνει τα αγαθά της δωρεάν. Είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε την ημερομηνία λήξης του πλανήτη. Είναι σε δύο δεκαετίες …


http://www.ypovrixio.gr/article.php?issues_no=13&contents_id=560

Mελαγχολικά Χριστούγεννα;

Posted by ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ στο 19/12/2010

Τις μέρες αυτές υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι νοιώθουν μελαγχολία. Αλλοιώς περιμένουν τις γιορτές, και αλλοιώς τις βιώνουν. Ετσι μερικοί λένε ότι οι γιορτές είναι για τα παιδιά, άλλοι λένε – με θλίψη – ότι δεν θα πάνε πουθενά, άλλοι πάλι, εξ΄ ίσου θλιμένα, λένε ότι οι γιορτές είναι καλές για όσους έχουν λεφτά , άλλοι πάλι γιατί περιμέναν ένα ΅λαμπερό ρεβεγιόν΅ και αυτό δεν θα έλθει κλπ κλπ
Ολοι έχουμε ακούσει κάτι από τα παραπάνω.
Αγαπητέ επισκέπτη,

όλοι όσοι εκφράζουνε σκέψεις σαν τις παραπάνω …έχουνε δίκηο. Και έχουνε δίκηο γιατί πήραν λάθος δρόμο για τα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα είναι μια πνευματική γιορτή, και σαν τέτοια, μόνο από πνευματικά μονοπάτια μπορεί να την προσεγγίσει κανείς. Η αφετηρία του μονοπατιού αυτού είναι γνωστή, οι στάσεις ξεκούρασης, επίσης γνωστές, η διάρκεια και αυτή γνωστή. Στην πιο απλή ανάλυση θάλεγα ότι το μονοπάτι αυτό ξεκινάει με την σαρακοστή των Χριστουγέννων, είναι ανηφορικό λόγω της νηστείας, αλλά με πολλές στάσεις ξεκούρασης που είναι οι θείες λειτουργίες, οι γιορτές που προηγούνται και κυρίως η θεία κοινωνία.
Αν αντί γι΄αυτό το μονοπάτι ακολουθηθεί η οδός του κεφιού, του ας πιούμε ένα κρασάκι Χριστούγεννα έρχονται, της προσμονής του λαμπερού ρεβεγιόν, της εξόρμησης στους χριστουγεννιάτικους προορισμούς, θα δούμε ότι το τέλος του δρόμου αυτού δεν είναι τα Χριστούγεννα, αλλά ένα αδιέξοδο, που φέρνει την απογοήτευση και τηνμελαγχολία.
Με άλλα λόγια, εορτασμός/προσέγγιση ένός πνευματικού γεγονότος με κοσμικούς όρους δεν γίνεται. Αν εορτασθεί κάτι, κάτω από αυτούς τους όρους, θα είναι ότιδήποτε άλλο εκτός από τα Χριστούγεννα.

Θα είναι Xmas, θα είναι ο χοντρομπαλάς Σάντα Κλάους της κόκα-κόλα, θα είναι τα γλυκανάλατα αμερικάνικα songs, θα είναι μια απογοήτευση.
Βέβαια, υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται κάτω από αυτούς τους όρους αυτά τα κατ΄ επίφαση Χριστούγεννα της αγοράς και της ψυδεπίγραφης χαράς. Αν το κάνουν συνειδητά, έχει καλώς,
Αν όμως ζητούν να γεμίσουν τις ψυχές τους από τα πραγματικά Χριστούγεννα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, εκτός από αυτόν που περιγράψαμε παραπάνω.

Πάντως, για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει ακόμη χρόνος, αρκεί να προστρέξουν στο πετραχήλι. Εστω και την ενδεκάτη. Η χαρά των Χριστουγέννων υπάρχει για κάθε έναν που θα θελήσει να την γευθεἰ

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους.

 

Τόνοι και Πνεύματα

O χαρακτήρας των σύγχρονων Ελλήνων (από το Άγρυπνος Φρουρός)

Ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ μας θυμίζει ενα ιστορικό κείμενο κριτικής των νεοελληνων...

«Παρά τη σύνθετη προέλευσή τους, την ευρεία γεωγραφική εξάπλωσή τους και τα κοσμοπολίτικα ένστικτά τους, οι σύγχρονοι Ελληνες είναι ένας αξιοσημείωτα ομοιογενής λαός, αισθητά διαφορετικός κατά τον χαρακτήρα από τους γειτονικούς λαούς, ενωμένος από τον κοινό ενθουσιασμό για τους εθνικούς στόχους και βαθύτατα πεπεισμένος για την ανωτερότητά τους έναντι των άλλων εθνών. Ο ξεχωριστός χαρακτήρας τους, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή τάση τους να αντιμετωπίζουν τους μη ελληνικούς πληθυσμούς ως βαρβάρους, αντισταθμίζει, στην πραγματικότητα, τη μεγάλη ενέργεια και τον ζήλο τους στην αφομοίωση άλλων φυλών. Η προνομιακή θέση που απέκτησαν στην Τουρκοκρατία, οφειλόμενη στον ανώτερο πολιτισμό τους, την ευελιξία τους, τον πλούτο τους και το μονοπώλιο της εκκλησιαστικής εξουσίας, θα τους επέτρεπαν πιθανώς να εξελληνίσουν μονίμως το μεγαλύτερο μέρος της Βαλκανικής, αν έδειχναν περισσότερη συμπάθεια προς τις άλλες χριστιανικά φυλές. [...] 

Ο έντονος πατριωτικός ζήλος των Ελλήνων είναι συγκρίσιμος με εκείνον των Ούγγρων. Δύναται να εκφυλισθεί σε αλαζονεία και δυσανεξία· ενίοτε τυφλώνει την κρίση τους και τους εμπλέκει σε απερίσκεπτα εγχειρήματα, αλλά παρ’ όλα αυτά παρέχει την καλύτερη εγγύηση για την τελική επίτευξη των εθνικών στόχων τους. [...]

»Το πατριωτικό τους αίσθημα, δυστυχώς, υπόκειται στην εκμετάλλευση ιδιοτελών δημαγωγών και δημοσιογράφων, που ανταγωνίζονται στην υπερβολή των εθνικών αξιώσεων και στην κολακεία της εθνικής ματαιοδοξίας. Σε καμία άλλη χώρα το πάθος της πολιτικής δεν είναι τόσο έντονο. Παθιασμένες πολιτικές συζητήσεις δίνουν και παίρνουν στα καφενεία· οι εφημερίδες, που είναι εξαιρετικά πολυάριθμες και γενικώς μικρής αξίας, καταβροχθίζονται· και κάθε κυβερνητικό μέτρο επικρίνεται και αποδίδεται σε ιδιοτελή συμφέροντα. [...] 

Μεγάλο μέρος της ενέργειας του έθνους ξοδεύεται σε αυτό τον διαρκή πολιτικό πυρετό, εκτρέπεται από πρακτικούς στόχους και, ούτως ειπείν, εξαερώνεται με τα λόγια. Η ανεξαρτησία της γνώμης και η κριτική τείνουν προς την απειθαρχία του δημοσίου τομέα και έχει παρατηρηθεί ότι κάθε Ελληνας στρατιώτης είναι ένας στρατηγός και κάθε ναύτης ναύαρχος. Στη διάρκεια του πολέμου του 1897, νεαρός ανθυποπλοίαρχος τηλεγράφησε στον υπουργό Στρατιωτικών επικρίνοντας τον ναύαρχο του και η στάση του επαινέθηκε από διάφορες εφημερίδες. [...]

»Οι Ελληνες επιδεικνύουν μεγάλη πνευματική ζωντάνια· είναι έξυπνοι, ερευνητικοί, πνευματώδεις και επινοητικοί, αλλά αβαθείς. Η παρατεταμένη πνευματική προσπάθεια και η ακρίβεια δεν τους αρέσουν, η δε αποστροφή τους στη χειρωνακτική εργασία είναι περισσότερο εμφανής. Ακόμη και οι αγρότες είναι μετρίως εργατικοί· άφθονες ευκαιρίες ξεκούρασης προσφέρουν οι εκκλησιαστικές εορτές. Η επιθυμία της εκπαίδευσης είναι έντονη ακόμη και στα χαμηλότερα στρώματα· τα ρητορικά και λογοτεχνικά επιτεύγματα ασκούν μεγαλύτερη έλξη στην πλειονότητα από τα επιτεύγματα στα πεδία της σύγχρονης επιστήμης. Ο αριθμός των προσώπων που επιδιώκουν τη σταδιοδρομία στα επαγγέλματα του πνεύματος είναι υπερβολικός· σχηματίζουν ένα τμήμα της κοινωνίας που περισσεύει, ένα μορφωμένο προλεταριάτο, που προσκολλάται σε διάφορα κόμματα με την ελπίδα της κρατικής απασχόλησης και ξοδεύει την ύπαρξη του ασκόπως, περιφερόμενο στα καφενεία και τους δρόμους όταν το κόμμα τους είναι εκτός εξουσίας. [...]

»Τα ελαττώματα των Ελλήνων, σε μεγάλο βαθμό, πρέπει να αποδοθούν στη μακροχρόνια υποταγή τους σε ξένες φυλές. Η εξυπνάδα τους συχνά εκφυλίζεται σε πονηριά, η ευρηματικότητα τους σε ανειλικρίνεια, η φειδώ τους σε απληστία και η επινοητικότητά τους σε απάτη. Η ανεντιμότητα δεν είναι εθνικό ελάττωμα, αλλά πολλοί που δεν θα καταδέχονταν να κλέψουν δεν θα διστάσουν να καρπωθούν παράνομα κέρδη μέσω δολιότητας και παραπλάνησης. Πράγματι, η εξαπάτηση συχνά ασκείται ανώφελα για την απλή πνευματική ικανοποίηση που παρέχει. 

Στην οξύνοια των οικονομικών τους δοσοληψιών, οι Ελληνες παροιμιωδώς υπερτερούν των Εβραίων, αλλά υπολείπονται των Αρμενίων· η αξιοσημείωτη ικανότητά τους στις επιχειρήσεις ορισμένες φορές βλάπτεται από την κοντόφθαλμη προσέγγισή τους, που τους κάνει να επιδιώκουν το άμεσο κέρδος εις βάρος του μακροπρόθεσμου. Η ματαιοδοξία και ο εγωισμός τους, που σημειώνονται και από τους πιο ευνοϊκούς παρατηρητές, τους κάνει ζηλόφθονους, απαιτητικούς και ευάλωτους στην κολακεία. [...] 

Γενικώς, οι Ελληνες μπορεί να περιγραφούν ως ένας έξυπνος, φιλόδοξος και ευρηματικός λαός, ικανός για μεγάλες προσπάθειες και θυσίες, αλλά ελλιπής σε ορισμένα πιο στερεά χαρακτηριστικά που οδηγούν στη εθνική μεγαλοσύνη».

Τα παραπάνω, σχετικά με τον χαρακτήρα του Ελληνα, προέρχονται από την ενδέκατη έκδοση της εγκυκλοπαίδειας Brittanica του 1910. Ισως κάποιους δυσαρεστήσουν, ενδέχεται άλλους να ικανοποιήσουν, ελπίζω όμως να βάλουν σε σκέψεις όσους τα διαβάσουν...

Χωρίς Όραμα... Ένα εξαιρετικό άρθρο του Άγη Βερούτη στον "Αγρυπνο Φρουρό".

Ποτέ άλλοτε δεν είναι τόσο ζωτικά απαραίτητο το όραμα ενός μέλλοντος καλύτερου από το παρόν, όσο σε εποχές ζόφου.

 

Ζόφος ορίζεται** ως “το βαθύ και απειλητικό ή τρομακτικό σκοτάδι”, και ως “η κατάσταση βαθιάς απογοήτευσης, ή μελαγχολίας, παντελούς έλλειψης αισιόδοξων προοπτικών”.

 

Σήμερα η Ελλάδα βιώνει εποχή ζόφου.

Μόνο ένα όραμα μπορεί να λειτουργήσει ως δέσμη φωτός που θα οδηγήσει μέσα από το αβέβαιο, σκοτεινό παρόν μας, σε ένα μέλλον όπως εκείνο που θα θέλαμε να ζήσουν τα παιδιά μας. Το όραμα απαιτεί δημιουργική φαντασία για να το σχηματίσεις, αυτοπεποίθηση για να το επικοινωνήσεις, θράσος για να το υπερασπιστείς, και θάρρος για να το κυνηγήσεις. Ένα όραμα δεν έχει εξαιρέσεις, ούτε εκπτώσεις, περικλείει το σύνολο του αντιληπτού, και απευθύνεται τόσο στην καρδιά όσο και στο νου. Ένα όραμα εμπνέει τους ανθρώπους σε δημιουργική εγρήγορση και πράξη.

Η διαφορά ανάμεσα στον Ηγέτη και τον διαχειριστή (manager) είναι ότι ο πρώτος οδηγεί τους ανθρώπους εμπνέοντάς τους σε δράση και αποτελώντας παράδειγμα των λόγων του, ενώ ο δεύτερος τούς κατευθύνει υποχρεώνοντάς τους σε συμπεριφορές μέσα από κανόνες και οδηγίες που ο ίδιος δεν τηρεί κατ’ ανάγκην. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι το όραμα και οι αρχές του πρώτου.

Κανένας αυτή τη στιγμή δεν προτείνει ένα πραγματικό όραμα για την Ελλάδα. Ολίγες αποσπασματικές δηλώσεις περί “Πράσινης Οικονομίας” προκαλούν μειδιάματα στον πολύ κόσμο, και αποτελούν έναυσμα πλήθους ανεκδότων, ενώ στην καλύτερη περίπτωση σκιαγραφούν ολίγα μικρά κομμάτια ενός θολού παζλ, ενώ χρειαζόμαστε ένα μεγαλοπρεπή πίνακα ζωγραφικής.

Ενώ η Ελλάδα βιώνει κρίση δημοκρατίας και επιβίωσης αυτή τη χρονική περίοδο, οι εξουσίες έχουν χάσει τις διαχωριστικές γραμμές τους.

- Οι λειτουργοί της δικαιοσύνης εγκλωβισμένοι στη μέγγενη της γραφειοκρατίας και των ισχυρών συμφερόντων αδυνατούν να προστατεύσουν τον Πολίτη από την αδικία, και αμφισβητούνται από το σύνολο πλέον των Πολιτών.

- Η ισονομία έχει καταργηθεί με συνταγματική πρόβλεψη του Νομοθέτη που θέτει εαυτόν υπεράνω νόμων του Κράτους, και έχει αναλάβει και την Εκτελεστική εξουσία.

- Ο Τύπος σε πρωτοφανή και παγκόσμια πρωτοτυπία έχει φιμωθεί με πλείστες απαγορεύσεις συλλογής ή καταγραφής στοιχείων για άνομες πράξεις πολιτικών και “δημοσίων λειτουργών”, και απειλείται με οικονομικό μαστίγωμα δια των προστίμων.

- Η οικονομία στραγγαλίζεται από τα πλοκάμια της διαφθοράς που ευδοκιμεί στα αχαρτογράφητα σκοτάδια του γραφειοκρατικού λαβύρινθου που καλείται να πλεύσει ο σημερινός Πολίτης και ελεύθερος επαγγελματίας.

- Ο Πολίτης-έντομο αποτελεί ενόχληση για τους δημόσιους υπάλληλους παρ΄ ό,τι εκείνοι αμείβονται από τους φόρους του για να τον εξυπηρετούν, και αντιμετωπίζεται με υπεροψία, προχειρότητα και ανυπομονησία, ενώ από άνθρωπος έχει υποβιβασθεί και αποπροσωποποιηθεί σε “Φορολογητέα Ύλη” με Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (μήπως πλησιάζει στο μυαλό τους και η στιγμή να φοράμε τον ΑΦΜ μας σε τατουάζ στο μπράτσο όπως στα επαίσχυντα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Β’Π.Π. ώστε να μη χρειάζεται να έχουμε καν ονόματα;)

- Ο πολιτικός μηχανισμός απομονωμένος στον δικό του “Όλυμπο” διαχειρίζεται το ατομικό του συμφέρον ως να ήταν Δημόσιο Συμφέρον, και σφυρίζοντας αδιάφορα ζει μέσα σε μια επίπλαστη ευημερία απομυζώντας την ζωτική ενέργεια του συνόλου για αυτόν και τους “στρατούς” του.

Αυτά όλα συμβαίνουν καθώς καταστρατηγείται κάθε αίσθημα δικαίου στον καθημερινό Έλληνα που γνωρίζει ότι για δεκαετίες υφίσταται νοητικό και οικονομικό βιασμό κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν, από τους ίδιους τους ταγούς του Δημοσίου Συμφέροντος που ο ίδιος τοποθέτησε για να τον προστατεύσουν από τους εαυτούς των.

Πού είναι το Όραμά σας για την Ελλάδα κύριοι πολιτικοί;

Γιατί δεν το κοινοποιείτε και σε εμάς;

Μήπως διότι δεν μας περιλαμβάνει;

Ή μήπως διότι η σημερινή Ελλάδα αποτελεί το δικό σας Ελντοράντο, και θέλετε πάσει θυσία (μας) να παραμείνει ως έχει;

Καμιά εικόνα κανενός μελλοντικού εαυτού μας καλύτερου από τον σημερινό δεν προτείνει κανείς σας γιατί κανείς σας δεν είναι σε θέση να την οραματιστεί.

Δώστε μας Όραμα κύριοι, αν έχετε, και τα υπόλοιπα θα τα πράξουμε εμείς!

Ή μήπως κανείς σας δεν έχει όραμα για την Ελλάδα, διότι εσείς απλά είστε οι “διαχειριστές” του ζόφου;

**Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη, Β’ Έκδοση, β’ ανατύπωση Οκτ. 2004

Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ

Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ

share5

0

Ο εθνικισμός είναι η ιδεολογία που πολεμιέται από όλες τις πολιτικές ιδεολογίες και κυρίως από τον κομμουνισμό , τον σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό που στην ουσία αποτελούν σήμερα μια ενιαία ιδεολογία , τον σοσιαλκαπιταλισμό στη πράξη . Οι ιδεολογίες αυτές στηρίζονται σε διεθνιστικές βάσεις και οι ρίζες τους βυθίζονται σε αρχαιότερες θρησκευτικό-ιδεολογικές αντιλήψεις. Πολλοί μελετητές αυτών των ιδεολογιών ανιχνεύουν στα θεμέλια τους τον Χριστιανισμό ως ένα κατεξοχήν διεθνιστικό και αντί-εθνικό ιδεολόγημα που αρνείται την πραγματικότητα της διαφοροποίησης που απολήγει στις εθνικές ταυτότητες. Μια βαθύτερη ανάλυση όμως, δείχνει πως στο βάθος ακόμα και του χριστιανισμού βρίσκεται ο παγκόσμιος εξουσιασμός που αναπτύχθηκε μαζί με την εξάπλωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας . Είναι αυτή η ανάγκη του εξουσιασμού που έθεσε σε κίνηση , τη δημιουργία και επιβολή των χριστιανικών δογμάτων ως δογμάτων πολιτικής χειραγώγησης των μαζών.
Από τον καιρό όμως που υπάρχει η ανθρωπότητα , ενάντια σε αυτούς τους παγκόσμιους εξουσιασμούς ορθώνεται η φυσική οργανική δύναμη του έθνους. Η δύναμη αυτή που δεν θα χαθεί ποτέ, σπάει τα παγκόσμια δόγματα , αντιτίθεται στα συμφέροντα των παγκόσμιων εξουσιαστών , ανασύροντας κάθε φορά νέες δυνάμεις από τα βάθη της ταυτότητας και της ιστορίας της. Το έθνος είναι το άθραυστο κύτταρο της ιστορίας και του πολιτισμού που θα εναντιώνεται εσαεί στην ομοιογενοποίηση ενός επίσης φυσικού παγκόσμιου εξουσιασμού, που αναπτύσσουν διάφορες κοινωνίες. Όποιος νομίζει πως θα σταματήσει ποτέ αυτή η πάλη είναι πέρα για πέρα νυχτωμένος .
Η ιστορία διδάσκει πως κάθε ανθρώπινο σύνολο , που ανέρχεται τα σκαλοπάτια της ισχύος ρέπει από τη φύση του στη παγκόσμια εξουσία , αδιαφορώντας εάν θα καταλήξει σε παγκόσμια τυραννία. Κανένα έλεος και κανένας δισταγμός δεν ανακόπτει αυτή τη κίνηση των ισχυρών προς τον παγκόσμιο εξουσιασμό.( Τούτο διδάσκει ο ιστορικός ρεαλισμός , εκτός σε σπάνιες περιπτώσεις στο παρελθόν ή στο μέλλον που η τάση αυτή του εξουσιασμού συντίθεται με μια βαθειά γνώση της ανθρώπινης φύσης και την ανάληψη μιας ιερής εξανθρωπιστικής αποστολής , απελευθέρωσης του ανθρώπου από την αμάθεια , τη δυσειδαιμονία και την ετερονομία. Τούτη ήταν κάποτε ή θα είναι στο μέλλον η ένδοξη εποχή του υπερανθρώπου) .
Ενώπιον αυτής της πραγματικότητας εμφανίστηκε ο Μαρξισμός – κομμουνισμός ως μια ιδεολογία και πολιτική πρακτική που υποσχόταν την κατάλυση αυτής της πάλης την οποία ερμήνευσε λανθασμένα ως πάλη των τάξεων. Όμως η ίδια η πραγματικότητα διάψευσε τον κομμουνισμό . Παρά την στυγνή τυραννία που επέβαλε όπου εφαρμόσθηκε αυτή η ιδεολογία , κατά των εθνικών ταυτοτήτων , ανατράπηκε εξ αυτών . Ο κομμουνισμός στην ουσία δεν πολέμησε τον καπιταλισμό όπως διατεινόταν, αφού τον μετέτρεψε από ιδιωτικό σε κρατικό-κομματικό καπιταλισμό κάτω από την πιο απάνθρωπη δικτατορία, αλλά πολέμησε την αρχή του έθνους και των εθνικών ταυτοτήτων. Έτσι ο κομμουνισμός υπήρξε στην ιστορία μια μορφή παγκόσμιου εξουσιασμού που σε τίποτα δεν διέφερε από τον καπιταλισμό. Και όπως όλοι οι εξουσιασμοί είχε ως κύριο εχθρό του , το έθνος.
Ενώ ο καπιταλισμός έδειξε ανοχή στην ύπαρξη των εθνών υπό τον όρο της απομύζησης των δυνάμεων τους και της πολύμορφης χειραγώγησης τους , ο κομμουνισμός υπήρξε ο απόλυτος αρνητής των εθνών και ως εκ τούτου ο απόλυτος αρνητής της φύσης του ανθρώπου. Ο κομμουνισμός είναι ένα ακραίο αντί-ανθρωπιστικό ιδεολόγημα μια πνευματική και κοινωνική σύφιλη όπως είπε και ο Καζαντζάκης.
Όμως η σημερινή μορφή του καπιταλισμού, που είναι ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός με μια αθέατη παγκόσμια υπερεθνική κυβέρνηση που τείνει να εξουσιάσει τα πάντα ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε, υιοθέτησε τον σοσιαλισμό και τις διεθνιστικές ιδέες του , και εφάρμοσε διεθνώς ένα σοσιαλκαπιταλιστικό μοντέλο με σκοπό την υποβάθμιση και χειραγώγηση των εθνών τα οποία αφαιμάσσει . Στα πλαίσια αυτού του μοντέλου της παγκόσμιας διακυβέρνησης των τοκογλύφων , ο κομμουνισμός ως ιδεολογική και πολιτική δράση εντός του σοσιαλκαπιταλιστικού συστήματος , αποτελεί το καλύτερο σύμμαχο τους. Διότι είναι η μοναδική δύναμη σε λαϊκό επίπεδο , που κτυπά τον κυριότερο εχθρό του συστήματος , τον αιώνιο εχθρό της παγκόσμιας εξουσίασης , το έθνος και τις αξίες αυτού.
Η τωρινή μορφή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού μας δείχνει ξεκάθαρα ύστερα από την υιοθέτηση του σοσιαλισμού , πόσο εύκολα μπορεί να συμμαχήσει με κομμουνιστικές δικτατορίες που στη κορφή της ηγετικής πυραμίδας τους θα βρίσκεται ο θρόνος των χρηματοπιστωτών του κόσμου.
Σε αυτή τη έξωθεν τυραννία που ενισχύεται από την επιθετικότητα του κομμουνισμού και των παραφυάδων του , ο εθνικισμός καλείται να απαντήσει μέσα από ένα ιδεολογικό-πολιτικό αγώνα που θα συνταιριάζει την λαϊκή κυριαρχία, με την εθνική αυτογνωσία και την εθνική κυριαρχία στον ιερό χώρο της πατρίδος .Τούτο συνεπάγεται το σεβασμό της κυριαρχίας των άλλων εθνών , το σεβασμό των άλλων εθνικών ταυτοτήτων και την συνεργασία με τα άλλα έθνη υπό καθεστώς διεθνούς δικαίου. Αυτός ο κοινωνικός εθνικισμός που γνωρίζει τα όρια του και την ουσία του, εμποτισμένος με ανθρωπισμό , μπορεί να εξασφαλίσει μια διαρκή ειρήνη και πρόοδο στην ανθρωπότητα.
Ας μάθουν οι πολέμιοι μας πως ο εθνικισμός και μάλιστα ο ελληνικός εθνικισμός , δεν είναι το μίσος προς τα άλλα έθνη αλλά η αναγνώριση τους και ο σεβασμός τους. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να υπάρχει ειρήνη και συνεργασία ανάμεσα στα έθνη.
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ – ΕΔΗΚ

Ενώ η Τουρκία ανατέλει, η πατρίδα μας βουλιάζει εξ αιτίας της ατιμωρησίας των δολοφόνων της....

Η Τουρκία διαφημίζεται στο CNN, σαν η ανατέλλουσα δύναμη. Μάλιστα οι αεροπορικές της γραμμές χρησιμοποίησαν την Μanchester United για να κάνουν ένα διαφημιστικό σποτάκι που προβάλλεται στα ξένα διαδίκτυα. Ακόμη και τα Σκόπια, με το όνομα Μακεδονία, καλούν τους ξένους να επενδύσουν στη χώρα τους, διαφημίζοντας τη χαμηλή φορολογία στις επιχειρήσεις. Τα spreads για την Πορτογαλία και την Ισπανία, δεν έχουν καμιά σχέση μ αυτά της Ελλάδας και την Ιρλανδίας. Με απλά λόγια, το δικό μας χαρακίρι δύσκολα θα το ακολουθήσουν άλλες χώρες κι αυτό είναι που κάνει ακόμη πιο ν βαριά κι ανυπόφορη την κατάπα.
Η Ελλάδα θα είναι και το 2011, το μαύρο πρόβατο στο πλανήτη ολόκληρο και αυτό μας κάνει να ντρεπόμαστε-δεν χρειάζεται να κρύβουμε τα λόγια μας. Το πιο πιθανό είναι να ντρέπεται και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παρότι δεν χάνει την ευκαιρία να εξομολογείται στο αυτί των ομολόγων του, ότι κυβερνάει μια χώρα διεφθαρμένη. Αυτό όμως που δεν μπορεί να χωνέψεις με τίποτα, είναι η προσωπική δειλία ενός ακόμη πρωθυπουργού να τιμωρήσει παραδειγματικά τα καθάρματα που λεηλάτησαν τη χώρα. Την πρακτική του προκατόχου του Καραμανλή, επαναλαμβάνει κι ό ίδιος και οι πολίτες αναρωτούνται, από πού κρατάει και τον Παπανδρέου, η διαπλοκή; Τον Καραμανλή, τον είχε ξετινάξει ώσπου να τον κάνει υποταχτικό της. Του τα πήρε όλα-ακόμη και τη προσωπική του ζωή-και στη συνέχεια τον μετέτρεψε σε παθητικό αποδέκτη των επιθυμιών της. Με τον Παπανδρέου, τι συμβαίνει άραγε;Από πού τον κρατάνε όλοι εκείνοι που θα έπρεπε να βρίσκονται φυλακή για την υπόθεση της Siemens, για παράδειγμα. Ποιά είναι η Αχίλλειος Πτέρνα του Γιώργου Παπανδρέου;

Κousdistoportokali,    Εθνικά Θέματα

Tουρκία και Ισραήλ έχουν κοινά συμφέροντα.

 

Πρώην επικεφαλής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών εξέφρασε αμφιβολίες, σήμερα Πέμπτη, ότι οι σχέσεις της χώρας του με την Τουρκία έχουν επιδεινωθεί ανεπανόρθωτα λόγω της δολοφονημένων ακτιβιστών της ανθρωπιστικής νηοπομπής που προσπάθησε να σπάσει το ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας. Τα παραπάνω σημειώνει η βουλγαρική εφημερίδα ‘24 Часа’ που φιλοξενεί τις απόψεις του πρώην αρχηγού της Μοσάντ. «Τα ζωτικά συμφέροντα του Ισραήλ και της Τουρκίας είναι πολύ κοντά», είπε ο Εφραίμ Χαβένι, πρώην διευθυντής των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και συνέχισε: «πιστεύω ότι η Τουρκία έχει ένα βαθύ και διαρκές συμφέρον στην ύπαρξη του εβραϊκού κράτους και του ρόλου που έχει στην Μέση Ανατολή».
Μετά από τα γεγονότα με τους ακτιβιστές ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δήλωσε ότι οι σχέσεις των δύο χωρών δεν θα είναι πλέον όπως πριν. Ο Χαβένι εξέφρασε τον σκεπτικισμό του σχετικά με την τοποθέτηση αυτή και επεσήμανε ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πλέον την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ούτε και την εξέλιξη που θα παρουσιάσουν οι αραβο- ισραηλινές σχέσεις, σε έναν βραχυπρόθεσμο αλλά και σε μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Σημείωσε, εντούτοις, ότι το μέλλον τους θα εξαρτηθεί από τις τουρκο-ισραηλινές σχέσεις. «Ευελπιστώ ότι θα γίνουν καλύτερες από ό, τι είναι σήμερα», είπε.
Ο πρώην διευθυντής της Μοσάντ, από το 1996 έως το 1998 διετέλεσε Πρέσβης του Ισραήλ στην ΕΕ, παραδέχτηκε ότι ορισμένες πτυχές της θέσης της Ένωσης, σχετικά με το συμβάν, δεν άρεσαν στη χώρα του. Η ΕΕ ζητά διερεύνηση της υπόθεσης.
Εξήρε, όμως, τις προσπάθειες της Ευρώπης να αναζωογονήσει τον ισραηλινο- παλαιστιανιακό διάλογο. Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι οι ισραηλινές αρχές βρήκαν, στο πλοίο που έκαναν επιδρομή, μάσκες αερίων και εξοπλισμό επικοινωνίας για στρατιωτική χρήση, πολλά μαχαίρια, μεταλλικές ράβδους και σχοινιά. Δεν βρέθηκαν πυροβόλα όπλα, αλλά οι ακτιβιστές επιτέθηκαν σε ισραηλινό κομμάντο και του άρπαξαν τα όπλα όταν κατέβαινε από το στρατιωτικό ελικόπτερο στο κατάστρωμα του πλοίου.

echedoros-a, Εθνικά Θέματα