Σελίδες

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Τα 10 πιο ανατριχιαστικα μέρη του πλανήτη

Νησί του Πάσχα, Χιλή

Αυτό που σε ενδιαφέρει περισσότερο σχετικά με τον ταξιδιωτικό σου προορισμό είναι να έχει καλές παραλίες, όλες τις ανέσεις στο ξενοδοχείο κι έναν αέρα κοσμοπολιτισμού. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν κρύβει κάποια περίεργη και ανατριχιαστική ιστορία; Κι όμως, εκατομμύρια τουρίστες από κάθε γωνιά της γης τους επισκέπτονται, καθώς πλέον έχουν αξιοποιηθεί έξυπνα και θεωρούνται από τις δημοφιλέστερες τουριστικές ατραξιόν. Ο τρομοτουρισμός σκίζει. Γιατί να μην πας κι εσύ; Αρκεί να μην ξυπνήσεις τα πνεύματα…
Mary King’s Close, Εδιμβούργο, Σκοτία
ΚΡΥΜΜΕΝΗ κάτω από τη μεσαιωνική Παλαιά Πόλη του Εδιμβούργου είναι μια σειρά από μυστικούς υπόγειους δρόμους, με πολύ βρόμικο παρελθόν. To σοκάκι Mary King ήταν το μέρος όπου τα θύματα της πανούκλας απομονώνονταν και υπάρχουν ιστορίες ότι πολύς κόσμος πέθανε εκεί το 17ο αιώνα. Οι υπερφυσικές δραστηριότητες αφθονούν σε εκείνο το σημείο. Μπορεί, για παράδειγμα, να νιώσεις ένα απαλό τράβηγμα στα χέρια και τα πόδια σου από μίαν αόρατη δύναμη. Η αιτία πιστεύεται ότι είναι το φάντασμα της Annie, ενός μικρού κοριτσιού που εγκαταλείφτηκε από τους γονείς του το 1645.
Περισσότερα από 100 χρόνια αργότερα, σε μία κλασική περίπτωση δημιουργίας παραμυθιών, ένα καινούριο κτίριο κατασκευάστηκε πάνω από το σοκάκι του Mary King, αφήνοντας τους δρόμους και τα φαντάσματα της πανούκλας να βολτάρουν ανέπαφα από κάτω. Το 2003, το σοκάκι άνοιξε για το κοινό, συνοδευόμενο από διάφορες υπερφυσικές ιστορίες για το τι συμβαίνει. Οι ξεναγοί μπορούν να σε οδηγήσουν στα δρομάκια αυτά, που μοιάζουν με θησαυροφυλάκια. Επιπροσθέτως με το δωμάτιο της Annie υπάρχουν τυπικές ανακατασκευές παλιομοδίτικων τρόπων ζωής και θανάτων από πανούκλα. Το μόνο που πρέπει να θυμάσαι είναι να συνεχίζεις να περπατάς, ακόμα κι όταν νιώθεις ένα ξαφνικό ρίγος να σε διαπερνά.
Αβαείο του Thelema, Cefalu, Σικελία, Ιταλία
Ο ALEISTER Crowley είναι πιθανόν ο πιο κακόφημος «μάγος» του κόσμου, όπως και το σκεπασμένο πλέον από τη βλάστηση πέτρινο σπίτι του, του οποίου οι διάδρομοι ήταν γεμάτοι από παγανιστικές τοιχογραφίες, και ήταν κάποτε η έδρα των σατανιστικών του οργίων. Ή έτσι, τουλάχιστον, αναφέρθηκε τη δεκαετία του 1920. Ο Crowley είναι γνωστός για τους διάσημους οπαδούς του, μεταξύ των οποίων τους Jimmy Page και Marilyn Manson, και το γεγονός ότι εμφανίζεται στο εξώφυλλο των Beatles, Stg. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Ίδρυσε το Αβαείο του Thelema -ονομάστηκε έτσι από μία ουτοπία, η οποία περιγράφεται στο Gargantua του Rabelai, το μότο του οποίου ήταν «Do as thou wilt» (αγγλική καθαρεύουσα, «κάνε αυτό που θέλεις»). Η παράκτια πόλη Cefalu στη Σικελία, όπου εγκαταστάθηκε, έγινε μία κοινότητα ελεύθερης αγάπης με μία σκοτεινή πλευρά: οι αρχάριοι αναγκάζονταν να περάσουν μία νύχτα στο «Δωμάτιο των Εφιαλτών», όπου, τίγκα στο χασίς και το όπιο, κοίταζαν τις τοιχογραφίες της γης, του παραδείσου και της κόλασης. Ο κινηματογραφιστής Kenneth Anger προχώρησε στη δημιουργία μιας ταινίας στο χώρο αυτό, το 1945, μόνο που το film χάθηκε μυστηριωδώς. Το Αβαείο τώρα είναι ένα σχεδόν ερείπιο, αλλά στο εσωτερικό του υπάρχουν μερικές αυθεντικές διαβολικές τοιχογραφίες, που ο Crowley χρησιμοποιούσε με σκοπό να τρομάζει τους μαθητές τους. Όσοι επισκέπτονται τη Σικελία, μπορούν να περάσουν από το χώρο και να νιώσουν τις… δονήσεις.
Κάστρο Bran, Ρουμανία
ΣΤΗΝ κορυφή ενός λόφου που προκαλεί ίλιγγο στέκει επιβλητικό ένα κάστρο, το οποίο μοιάζει να μη διαθέτει καθόλου οριζόντιες επιφάνειες: ατέλειωτες σκάλες και πύργοι είναι τα μόνα ορατά σημεία του. Εσωτερικά, υπόγειοι διάδρομοι ενώνουν δεκάδες δωμάτια μεταξύ τους, τα οποία περιέχουν περίτεχνες αντίκες και πανοπλίες. Αυτό που λείπει από το κάστρο του Δράκουλα, όπως ονομάζεται το κάστρο του Bran, είναι μια βραδιά με αστραπόβροντα για να ολοκληρώσουν το σκηνικό. Ένα σύννεφο θρύλων και δεισιδαιμονιών, υψώνεται πάνω από τη ρουμανική πόλη Bran. Το κάστρο, λόγω της ταινίας Dracula, του Bram Stoker, συγκεντρώνει κάθε χρόνο 450.000 επισκέπτες. Το όνομα προέρχεται από έναν περιβόητο σαδιστή τύραννο, τον Vlad the Impaler, γνωστό ως Vlad Dracula, ο οποίος λέγεται ότι χρησιμοποιούσε το κάστρο σαν περιστασιακή βάση για τις επιχειρήσεις του. Ο Vlad απέκτησε το ψευδώνυμό του καρφώνοντας δεκάδες χιλιάδες εχθρούς σε πασσάλους. Μία εγχάραξη δείχνει τον ίδιο να γιορτάζει μόνος του σε ένα τραπέζι περικυκλωμένος από αληθινά θύματά του, τα οποία κρέμονταν από καρφιά. Ο ηγεμόνας Vlad, ο οποίος σταμάτησε την προέλαση των Τούρκων στην Κεντρική Ευρώπη μέσα από μια σειρά αιματηρών μαχών, λέγεται πως ήταν τόσο αιμοσταγής με τους ηττημένους, που οι ντόπιοι και οι εχθροί έπλεξαν διάφορους θρύλους γύρω από την προσωπικότητά του, με δημοφιλέστερη την κλασική ιστορία του κόμη Δράκουλα που πίνει αίμα.
Στις μέρες μας το κάστρο του Δράκουλα σώζεται ακόμα, αλλά είναι σχεδόν χαλάσματα - έτσι οι Ρουμάνοι για τουριστικούς λόγους επιδεικνύουν ένα άλλο κάστρο, πολύ πιο σύγχρονο και πιο κοντά σε αυτό που ο κάθε επισκέπτης περιμένει να δει. Πρόκειται για ένα αρκετά τουριστικό μέρος, αλλά έχε το νου σου γιατί στις 4μ.μ. οι επισκέπτες απομακρύνονται ώστε να είναι ασφαλείς (καλού-κακού).
Βάλτος Manchac, Louisiana, ΗΠΑ
ΚΑΘΩΣ προσπαθείς να σπρώξεις τη βάρκα σου μέσα στο βάλτο, αρχαία κυπαρίσσια και βρύα σκεπάζουν κατά μήκος το νερό. Οι κραυγές που ακούς από μακριά μπορεί να είναι από τα rou ga rou, την Cajun έκδοση του Λυκανθρώπου. Ο βάλτος Manchac (δηλαδή ο «στοιχειωμένος βάλτος») κοντά στη Νέα Ορλεάνη, αποτελεί το όνειρο κάθε οπαδού του γοτθικού νότου. Μία φυλακισμένη μάγισσα βουντού λέγεται ότι έχει ρίξει κατάρα στους υγρούς αυτούς τόπους, στο γύρισμα του περασμένου αιώνα, με αποτέλεσμα την εξαφάνιση τριών κωμοπόλεων από τυφώνα το 1915. Διάφορα απομεινάρια συχνά αναδύονται στην επιφάνεια σε αυτό τον απείραχτο βιότοπο των πουλιών, που έχει εγκαταλειφθεί για περισσότερα από 100 χρόνια. Τοπικό πρακτορείο κάνει περιηγήσεις στο βάλτο, αλλά έχε το νου σου. Άτομα που έχουν διανυκτερεύσει σε αυτόν τον τόπο μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι η φύση μόνο ευγενική δεν μπορεί να είναι και οι αλιγάτορες με τα κόκκινα μάτια μπορούν πραγματικά να σε τρομάξουν, καθώς η βάρκα ταράζει την ηρεμία τους.
Νησί του Πάσχα, Χιλή
ΕΝΑ από τα πιο τρομακτικά πράγματα σχετικά με τα εννέα μέτρων κεφάλια τα οποία είναι διασκορπισμένα στο Νησί του Πάσχα, είναι ότι δεν έχουν το βλέμμα τους στραμμένο προς εσένα όταν πηγαίνεις. Τα διάσημα αγέλαστα moai αγάλματα κοιτάζουν ενδόμυχα προς τη θάλασσα, σαν να είναι ένοχα για κάποιο έγκλημα. Ίσως έχει να κάνει με την εξαφάνιση των ανθρώπων που τα έφτιαξαν. Το Νησί του Πάσχα εκτείνεται σε 63 μόλις τετραγωνικά μίλια και φιλοξενεί πολύ περισσότερο μυστήριο, από το μέγεθός του, από κάθε άλλο μέρος στον κόσμο. Η φυλή Rapa Nui, που εξαφανίστηκε σχεδόν πριν από έναν αιώνα, δεν διέθετε καθόλου γραπτά αρχεία για το πώς μετακίνησαν τα τεράστια moai σε όλο το νησί και μερικές φορές σε απόσταση 14 μιλίων, από το ηφαιστειακό λατομείο, όπου λαξεύτηκαν. Σύμφωνα με το θρύλο οι Rapa Nui, ήταν τόσο αφοσιωμένοι στα γλυπτά τους, που έφτασαν σε σημείο να θυσιάζουν τον πολιτισμό τους στο βωμό των μεγαλύτερων και καλύτερων και πιο τέλειων δειγμάτων. Η πρόσβαση στο νησί γίνεται από τη Χιλή (με πτήση που διαρκεί 5,5 ώρες).
Λιμνοθάλασσα Truk, Chuuk, Μικρονησία
ΕΝΑ πλοίο κομμένο σχολαστικά στη μέση, προσφέρει μία διαφορετική οπτική γωνία της ζωής και του θανάτου στις βαθιές θάλασσες. Τα πάντα έχουν αποκτήσει κρούστα από όστρακα, από τις καμπίνες και τους λέβητες μέχρι τα κατεστραμμένα άρματα και αεροπλάνα που βρίσκονται στο κατάστρωμα. Πολλά μέρη του ιαπωνικού στόλου WWII βρίσκονται απλωμένα στη ρηχή λιμνοθάλασσα Truk, σε μία ηφαιστειακή κοιλάδα της Μικρονησίας, που αποτελεί κομμάτι των Νησιών Caroline, 3.200 μίλια νοτιοδυτικά της Hawaii.
Πλέον, το σημείο, που αποτελεί τον παράδεισο των δυτών (ασχολήθηκε με αυτό και ο Jacques Cousteau σε ένα ντοκιμαντέρ του 1971), ήταν το μέρος όπου οι σύμμαχοι βύθισαν περισσότερα από 60 πολεμικά πλοία και αεροσκάφη το 1944, με τα περισσότερα να βυθίζονται παγιδεύοντας το πλήρωμά τους εντός. Κολυμπώντας ανάμεσα από τα ναυάγια, μπορεί κανείς να εντοπίσει μάσκες αερίου, γιαπωνέζικες κούπες και τα παράξενα «ανθρώπινα απομεινάρια». Τα πλοία διαβρώνονται γρήγορα και πολλά έχουν γίνει κανονικοί κοραλλιογενείς ύφαλοι, αλλά ακόμα κι ό,τι έχει απομείνει μπορεί να σε κάνει να καταλάβεις τις καταστροφές ενός πολέμου. Ορισμένες τουριστικές εταιρείες προσφέρουν εκδρομές για έμπειρους δύτες.
Μουσείο Mutter, Φιλαδέλφεια, ΗΠΑ
ΑΠΟ ένα κομματιασμένο ανθρώπινο κεφάλι μέσα σε ένα βάζο, αλά Damien Hirst, σε μία μακάβρια συλλογή από διατηρημένα ανθρώπινα μέλη κι ένα πρόπλασμα γύψου των σιαμαίων διδύμων Chang και Eng (όπως επίσης και τα ενωμένα συκώτια τους), το μουσείο Mutter στη Φιλαδέλφεια είναι ένα μέρος που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείς, ειδικά αν βρίσκεις την ταινία Dead Rangers παράδοξα καλή. Τμήμα του College of Physicians of Philadelphia, της παλαιότερης ιατρικής σχολής στη Βόρεια Αμερική, συνδυάζει εκθέματα από παθολογικά ευρήματα, χειρουργικά εργαλεία και αξιοπερίεργα ανατομικά αντικείμενα. Άλλα εκθεσιακά αντικείμενα περιλαμβάνουν τον ψηλότερο σκελετό της Βόρειας Αμερικής και μία συλλογή από 2000 αντικείμενα που έχουν αφαιρεθεί από τους λαιμούς ανθρώπων, το καθένα με τη δική του ιστορία παραπλεύρως. Υπάρχει μία σχεδόν χιουμοριστική αντιδιαστολή μεταξύ της αποστολής του μουσείου -«να προωθήσει τα κίνητρα της υγείας και να υποστηρίξει τα ιδανικά και την κληρονομιά της ιατρικής»- και των σοκαριστικών εκθεμάτων. Ψηλά στη λίστα με τα πιο αηδιαστικά αντικείμενα είναι τα ζωγραφισμένα εκθέματα, κατασκευασμένα από πεπιεσμένο χαρτί, τα οποία δείχνουν τα αποτελέσματα της γάγγραινας, αλλά και κέρινα ομοιώματα με διαφόρων ειδών κακώσεις στα μάτια. Ο αέρας μόλις βγεις έξω από το μουσείο, θα σου φανεί απίστευτα αναζωογονητικός, ακόμα κι αν έχει καύσωνα.
Bhangarh, Ινδία
ΤΟ Bhangarah ανήκει στη διοικητική περιφέρεια του Rajasthan, βόρεια του Jaipur, στην Ινδία, και είναι μία πόλη με «περίεργη» ιστορία. Χτίστηκε στο 1630 για να εγκαταλειφθεί αιφνιδίως δέκα χρόνια αργότερα, για λόγους που ακόμα παραμένουν ασαφείς. Ο θρύλος λέει ότι μετά από μία σειρά γεγονότων, τα οποία συνέδεαν μία πριγκίπισσα και ένα βάζο αιθέριων ελαίων, συνέβη μία σφαγή και η πόλη δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά. Στη σημερινή εποχή, χιλιάδες είναι οι τουρίστες που επισκέπτονται τον περίεργο αυτό τόπο, αλλά κανείς δεν μπορεί να διανυκτερεύσει. Αυτό ίσως έχει να κάνει με την υποτιθέμενη κατάρα την οποία έδωσε ένας ζηλιάρης μάγος. Ακόμα και το τοπικό αρχαιολογικό γραφείο βρίσκεται μισό μίλι μακριά (καλύτερα ασφαλείς, παρά συγχωρεμένοι). Αλλά τα μεγαλοπρεπή χαλάσματα -μεταξύ των οποίων και το Παλάτι των Πορνών- υποδηλώνουν ότι η Bhangarh ήταν κάτι σαν τα Γόμορρα, σε ακόμα πιο υπερβολικό βαθμό. Ίσως αυτή η παράδοση -και όχι οι ιστορίες για φαντάσματα- είναι ο λόγος ύπαρξης μιας πινακίδας στην είσοδο της πόλης, η οποία αναφέρει «Η παραμονή μετά τη δύση του ηλίου απαγορεύεται αυστηρώς».
Winchester House, San Jose, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ σπίτι του Winchester είναι ένα κολοσσιαίο οικοδόμημα, το οποίο είναι χτισμένο στα θεμέλια μιας προκατάληψης. Λέγεται ότι η Sarah Winchester, κληρονόμος εταιρείας όπλων, δέχτηκε τις συμβουλές ενός προφήτη, ο οποίος της είπε ότι τα φαντάσματα αυτών που είχαν σκοτωθεί από όπλα Winchester θα τη στοίχειωναν, αν δεν μετακόμιζε από το Connecticut στη Δύση και δεν έφτιαχνε ένα σπίτι του οποίου η κατασκευή δεν θα τελείωνε ποτέ όσο εκείνη θα ζούσε. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1884 στο San Jose της Καλιφόρνια και συνεχίστηκε ασταμάτητα για 38 χρόνια, μέχρι το θάνατο της Sarah. Τώρα το σπίτι των 160 δωματίων είναι στοιχειωμένο από την οργή της και γεμάτο με παράξενες «λεπτομέρειες»: Σκαλιά που οδηγούν κατευθείαν στο ταβάνι, πόρτες που οδηγούν σε τοίχους, άφθονα μοτίβα αραχνών και πολύφωτα, κρεμάστρες και σκαλιά, κανονισμένα να υπάρχουν επί 13. Αναφορές, για πόρτες που χτυπούν, βήματα που ακούγονται τη νύχτα, φώτα που μετακινούνται και χερούλια πόρτας που γυρίζουν μόνα τους, έχουν γίνει πάρα πολλές από τότε που το σπίτι άνοιξε για το κοινό. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να πιστεύεις σε φαντάσματα για να τρομάξεις από το μέγεθος και τη «μυστηριώδη» πολυπλοκότητα του κτιρίου…
Chernobyl, Pripyat, Ουκρανία
ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ στην εγκαταλελειμμένη πόλη του Pripyat στην Ουκρανία και θα ανακαλύψεις έναν τεραστίων διαστάσεων τόπο εγκλήματος, που εγκαταλείφτηκε βιαστικά: Ένα νηπιαγωγείο γεμάτο με παιδικά παπούτσια, διαμερίσματα με την πρωινή εφημερίδα, ημερομηνίας 28 Απριλίου 1986, ανοιγμένη πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, την ώρα του πρωινού…. όλα βρίσκονται ακόμα εκεί που τα άφησαν. Δύο μέρες νωρίτερα, ο πυρηνικός αντιδραστήρας του Chernobyl, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση μερικών λεπτών, διαλύθηκε, αλλά οι Αρχές χρειάστηκαν 48 ώρες για να ειδοποιήσουν τους ντόπιους να απομακρυνθούν από την περιοχή με τη μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή στον κόσμο. Ολόκληρη η περιοχή μεταβλήθηκε σε ένα απέραντο νεκροταφείο.
Τώρα που τα επίπεδα της ραδιενέργειας είναι ασφαλή για έκθεση μικρής διάρκειας, ο πυρηνικός αντιδραστήρας του Chernobyl έχει γίνει τουριστικό θέαμα από τότε που άνοιξε τις πύλες του για τους επισκέπτες το 2002. Ο πυρηνικός αντιδραστήρας είναι στο κέντρο μιας ακτίνας 20 μιλίων «Απαγορευμένης Ζώνης», όπου από εκεί και πέρα η περιοχή αναπτύσσεται και πάλι με δάση και κατοικείται από λύκους και αρκούδες. Ο αντιδραστήρας #4 είναι το επίκεντρο αυτής της θλιβερής παράστασης, ο οποίος έχει επικαλυφθεί με τσιμέντο, το οποίο δημιουργεί μία σαρκοφάγο ύψους 60 μέτρων. Ένας οργανισμός τουρισμού, με την ονομασία Welcome to Ukraine, προσφέρει ημερήσια ταξίδια από το Κίεβο με λεωφορείο (θα πρέπει να κλείσεις θέση δύο εβδομάδες νωρίτερα): θα επισκεφθείς το δάσος και θα επιθεωρήσεις το εξωτερικό μέρος του εργοστασίου, συμπεριλαμβανομένης μιας παρατήρησης του αντιδραστήρα από ψηλό σημείο, πριν περπατήσεις στο Pripyat, το οποίο χτίστηκε τη δεκαετία του 1970 και γιορτάστηκε σε επίσημη προπαγάνδα της Ε.Σ.Σ.Δ., σαν «η νεότερη πόλη του κόσμου».
Και μπορεί να πέθανε νέα, αλλά απέτυχε να αφήσει ένα όμορφο πτώμα…
Σημερινη

<<Μαράθηκαν"" τα ελληνικά φτερά στο Αιγαίο

 

 του Κώστα Χαρδαβέλλα - Η τουρκική εφημερίδα Zaman έγραψε στις 22 Οκτωβρίου ότι από τις 14-10-2010 τα ελληνικά μαχητικά αεροπλάνα δεν αναχαιτίζουν τα τουρκικά στις βόλτες τους στο Αιγαίο. Και δεν έχουν άδικο. Απόρρητο έγγραφο του πρώην Διοικητή του Υποστρατηγείου Λάρισας (7 CAOC) και σημερινού Αρχηγού Πολεμικής Αεροπορίας προς τον Αμερικανό Διοικητή του Αεροπορικού στρατηγείου της Σμύρνης, αποκαλύπτει ότι η ανάκληση της αναχαίτισης των τουρκικών αεροσκαφών έχει δρομολογηθεί από τα μέσα του 2009. Στο έγγραφό του ο Έλληνας Αρχηγός ΓΕΑ προς τον Αμερικανό Διοικητή του Στρατηγείου της Σμύρνης αναφέρει εμπιστευτικά:
«…Το τελευταίο διάστημα η τουρκική πρόκληση έχει φτάσει σε μάλλον επικίνδυνο σημείο, με τα τουρκικά αεροσκάφη να υπερίπταται των ελληνικών νήσων, απέναντι στην οποία η Ελλάδα αντέδρασε με προσεκτικό και υπεύθυνο τρόπο. Επιπροσθέτως, σε μια επιπλέον ένδειξη καλής θέλησης, προκειμένου να μετριαστούν οι εντάσεις, οι ελληνικές αρχές επανεξέτασαν την πολιτική χαρακτηρισμού (σ.σ. των τουρκικών αεροσκαφών) ως X-Ray (σ.σ. ύποπτα – εχθρικά) και έχουν κατά την άποψη τους πράξει μια λειτουργική λύση…». Ο αναχαιτίσιμος από X-Ray των τουρκικών εισβολέων με ύποπτο χαρακτηρισμό δεν επιβάλει πλέον αναχαίτιση τους από τους Έλληνες πιλότους. Όλα αυτά γίνονται σε συνδυασμό με δυο εντολές – διαταγές του ΝΑΤΟ το 2006 προς την ελληνική πλευρά, στις οποίες απαγορεύεται σε ελληνικά μαχητικά να προσεγγίζουν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στα 6 ναυτικά μίλια ή να προσγειώνονται σε αυτά.

newsbomb, Εθνικα Θέματα

Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε. Μου θυμίζεις τον Ιούδα και τους Αννα και Καϊάφα γιατί είσαι ένας από τους σταυρωτές του Ελληνικού Λαού.

Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε δεν γνωρίζω τι είδους συναισθήματα σου δημιουργεί το γεγονός ότι κατάφερες, τελικά, να ηγηθείς της Εκκλησίας της Ελλάδος αφού έθαψες τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο, τον λατρεμένο μας Χριστόδουλο, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Τον έθαψες όταν τον χάσαμε αλλά είχες φροντίσει να τον "θάβεις" καθημερινά ενώ ζούσε και δεν θα μου φαινόταν παράξενο αν εσύ ήσουν η αιτία που αρρώστησε ο άνθρωπος. Εσύ και οι άλλοι δύο "ιεράρχες" για τον ένα εκ των οποίων η λέξη "ανάξιος" που βροντοφώναξε ο λαός της μητροπόλεώς του κατά την χειροτονία του αντιμετωπίσθηκε , ελέω Σεραφείμ, με την φράση "στα αρ..... μας" ενώ για τον άλλον είναι παγκοσμίως γνωστό ότι δεν θα γινόταν ιεράρχης χωρίς τις ευλογίες της Μιμίκας Λιάνη-Παπανδρέου, άσε που ακούγονται ότι διαπρέπει και στον ρόλο της "Λούλας της ναζιάρας".
Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε είσαι πολύ λίγος και δεν σου άξιζε να γίνεις αρχιεπίσκοπος αλλά είχες την στήριξη του ΠΑΣΟΚικου κατεστημένου και του κατεστημένου των μεγαλοεργολάβων, εκδοτών, μηντιαρχών, τραπεζιτών και ηλιθίων δημοσιοκάφρων που όλα αυτά τα χρόνια που ήταν ζωντανός ο Χριστόδουλος δεν έκαναν τίποτε άλλο από τα να μας λιβανίζουν με τα δήθεν προσόντα σου, τα πτυχία σου και τις δυνατότητές σου. Τα πτυχία σου Ιερώνυμε να τα κρεμάσεις στους τοίχους του μεγάρου της Αρχιεπισκοπής αλλά τα προσόντα και τις ικανότητές σου πρέπει να τις αφιερώσεις στον ελληνικό λαό γιατί εκεί ανήκουν, εκτός και αν δεν έχεις ούτε προσόντα ούτε ικανότητες και έγινες αρχιεπίσκοπος για να εξυπηρετήσεις συμφέροντα.
Δεν σε νοιάζει, όπως δεν νοιάζει και τον  συμβουλάτορά σου στα οικονομικά της Εκκλησίας μας αλλά ως εδώ. Για μας "αρχιεπίσκοπε(;)" δεν μετράς. Δεν μετράς γιατί δεν παίρνεις θέση σ' αυτά που απασχολούν τον ελληνικό λαό και δεν ακούγεται η φωνή σου τώρα που ο Έλληνας έχει ανάγκη την Εκκλησία του, ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο που έκανε και ο προ-προ-προκαθήμενος ο ελαχιστότατος Σεραφείμ που εκμεταλλεύθηκε καταστάσεις και δεν εννοώ τον Ιωαννίδη. Εννοώ κάτι Φραγγάλιδες γνωστούς στην κοινωνία των Ιωαννίνων.
Δεν ακούμε την φωνή σου Ιερώνυμε τώρα που ο ελληνικός λαός σταυρώνεται από τον "Εφιάλτη Παπανδρέου" και την διεθνή συνωμοσία του ΔΝΤ. Και αντί να αγωνίζεσαι για την σωτηρία του "λαού" σου Ιερώνυμε είσαι εσύ που συναινείς στην θανατική του καταδίκη. Και δεν παίζεις τον ρόλο ούτε του Πόντιου Πιλάτου, ούτε των ΑΝΝΑ-ΚΑΪΑΦΑ αλλά τον ρόλο του Ιούδα και εκείνων που έμπηγαν τα καρφιά στο σώμα του Ιησού.
Ο ελληνικός λαός Ιερώνυμε σε θέλει ηγέτη με όλη την σημασία της λέξεως. Σε θέλει να ηγείσαι και όχι να ακολουθείς και συ Ιερώνυμε ακολουθείς το ΠΑΣΟΚ στον δρόμο που διάλεξε για την καταστροφή με τον αποχριστιανισμό της Ελλάδας μας. Ο ελληνικός λαός σε θέλει να εκφράζεις αυτό που αισθάνεται εσώψυχα ο Έλληνας αλλά δεν τον αφήνει η εκλεπτυσμένη δικτατορία των ΜΜΕ και της καθεστηκυίας τάξεως γιατί βλέπεις Ιερώνυμε  τα ΜΜΕ έχουν και τηλεοπτικό συνεργείο και τηλεοπτικό χρόνο (πανάκριβο) για τον κάθε ηλίθιο καραγκιόζη πολιτικό και ατάλαντο ηθοποιό ή τον κάθε τυχοδιώχτη-δολοφόνο  αλλοδαπό αλλά μηδέν χρόνο για τον Έλληνα πολίτη. Αφήνετε τον Έλληνα να βράζει με το ζουμί του Ιερώνυμε αλλά θα έρθει η στιγμή Ιερώνυμε που η βαλβίδα δεν θα αντέξει και τότε από Ιερώνυμος θα γίνεις Ιερωνυμάκος ή Ιερωνυμούλης ...Ιερώνυμε (κρίμα στο ψευδώνυμο) . Τότε Ιερωνυμάκο που θα σε έχουμε φιγούρα καρτούν δίπλα στον Εβραίο Χατζηαβάτη γιατί εκεί είναι η θέση σου.
ΥΓ Διάβασα σήμερα στο "Παρόν"  ότι δυσανασχετεί με την στάση σου και ο "άγιος" (οι λέξεις με σας χάνουν την σημασία τους) Ζακύνθου. Τι μας λέτε ρε νούμερα; Τώρα ρε "Ζακύνθου"; Τώρα που φάγατε τον Χριστόδουλο τέρατα; Τώρα που δεν έχουμε που να στηριχθούμε ρε ....;
YΓ2 Μόλις διάβασα στο Εθνικά Θέματα ότι ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε τους αστυνομικούς που αρνήθηκαν να παραλάβουν την "κάρτα δολοφόνο ψυχών" και σαν άλλος Γιωργάκης τους υποσχέθηκε ότι...... Έτσι ακριβώς. Σαν άλλος Γιωργάκης.

Δικαστική υπόθεση αμφισβητεί το δικαίωμα ψήφου μη κοινοτικών μεταναστών

Δικαστική υπόθεση αμφισβητεί το δικαίωμα ψήφου των μεταναστών τρίτων χωρών (μη κοινοτικών)



Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο υπ' αριθμόν 13.414 εβδομαδιαίο φύλλο (Παρασκευή 29/10/2010 - Πέμπτη 04/11/2010) της αγγλόφωνης εφημερίδος  "Athens News" http://www.athensnews.gr 

(Μετάφραση στα ελληνικά: Ιωάννης Ανδριόπουλος - Ακομμάτιστοι Έλληνες Πολίτες)

Ένας Αθηναίος δικηγόρος αμφισβητεί  τη συνταγματικότητα της νομοθεσίας που απονέμει το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε μετανάστες τρίτων χωρών (μη κοινοτικών) στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, με το ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας) http://ste.gr το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της Ελλάδας, τώρα να σταθμίζει αν θα παραπέμψει την υπόθεση στην ολομέλεια.

Η κατατεθείσα αίτηση ακυρώσεως του δικηγόρου κ. Ιωάννη Ανδριόπουλου συζητήθηκε στην επταμελή σύνθεση του ΣτΕ νωρίτερα αυτό το μήνα.

«Κανένας δεν μπορεί να είναι 100 τοις εκατό σίγουρος για τίποτα» είπε ο κ. Ανδριόπουλος,«αλλά ενθαρρύνομαι από το γεγονός ότι ο εισηγητής του δικαστηρίου [κ. Ευθύμιος Αντωνόπουλος] έχει προτείνει την παραπομπή της υπόθεσης στην ολομέλεια [του δικαστηρίου].»

Όταν η Athens News επικοινώνησε με τον κ. Αντωνόπουλο, είπε ότι δεν θα μπορούσε να πει εάν η απόφαση της επταμελούς σύνθεσης του ΣτΕ για το αν θα παραπεμφθεί η υπόθεση στην ολομέλεια του ΣτΕ, πρόκειται να δημοσιευτεί πριν ή μετά από τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης της 7ης Νοεμβρίου.

«Δεν μπορώ να σχολιάσω επί της υποθέσεως μέχρι την δημοσίευση για το αν θα παραπεμφθεί η υπόθεση στην ολομέλεια.» είπε ο κ.Αντωνόπουλος στην Athens News. «Θα δημοσιευθεί [τον Νοέμβριο].»

Ακόμα κι αν η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας συζητήσει την υπόθεση και αποφανθεί υπέρ του κ. Ιωάννη Ανδριόπουλου μετά τις εκλογές, ο δικηγόρος είπε ότι τα παρεπόμενα του ζητήματος είναι τόσο βαθιά, που  καθιστούν τα αποτελέσματα των επερχομένων δημοτικών εκλογών άκυρα και ανυπόστατα, επιβάλλοντας έναν άλλο γύρο ψηφοφορίας.

Κατερίνα Τζιλιβάκη

Η κρυφή ιστορία του υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ

 
Θα μπορούσε να ονομάζεται και το "στοιχειωμένο υποβρύχιο" καθώς πέρασαν έξι χρόνια από τη ναυπήγησή του και παραμένει ακόμη στα ναυπηγεία του Κιέλου. Τα μυστικά του Παπανικολής που ξεκινά την Τρίτη το ταξίδι για την Ελλάδα.
Παραγγέλθηκε πριν από μια δεκαετία ενώ τα τελευταία 6 χρόνια παρέμεινε παροπλισμένο στο Κίελο της Γερ- μανίας, αν εξαιρεθούν οι εν πλω δο- κιμές για την αποκατάσταση των τεχνικών αστοχιών. Ο λόγος για το  περιβόητο υποβρύχιο «Παπανικολής»,
το «υποβρύχιο που γέρνει» όπως το βάφτισε ο τύπος, λόγω της κλίσης έως  και 60 μοίρες που εμφάνισε αμέσως μετά την κατασκευή του.
Ήδη στο Κίελο βρίσκονται οι 41 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και την Τρίτη, σε μια σεμνή τελετή, θα υψωθεί στο σκάφος η ελληνική σημαία και εν συνεχεία θα εκκινήσει το μακρύ ταξίδι του για την Ελλάδα. Φαντάζεται κανείς την αμηχανία που θα αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι μπαίνοντας σε ένα υποβρύχιο που έχει απαξιωθεί και ενδεχομένως λοιδορηθεί, όσο κανένα άλλο στον κόσμο.

Το στοιχειωμένο υποβρύχιο
Και όμως όλα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς. Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας οι Γερμανοί, με εκπληκτική παράδοση στην ναυπήγηση υποβρυχίων, ανακοινώνουν ότι θα κατασκευάσουν ένα νέο υποβρύχιο με προηγμένο Σύστημα Αναερόβιας Πρόωσης που επιτρέπει στο υποβρύχιο να μείνει στο βυθό χωρίς να κάνει ανάδυση για πάνω από δυο εβδομάδες. Η Ελλάδα, τον Φεβρουάριο του 2000, πριν ακόμη ξεκινήσει η κατασκευή του, σπεύδει να παραγγείλει το σούπερ υποβρύχιο που είναι ακόμη στα χαρτιά, στηριζόμενη στην τεχνολογική αξιοπιστία των Γερμανών. Είναι η πρώτη χώρα που εισέρχεται στο φιλόδοξο πρόγραμμα προκαταβάλλοντας μάλιστα σχεδόν το 80% της αξίας 4 συνολικά υποβρυχίων τύπου 214. Καταβλήθηκαν 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 1,7 που στοίχιζε συνολικά το πρόγραμμα! Η κατασκευή του ξεκίνησε το 2001 και σχεδόν αμέσως μετά την καθέλκυσή του, τον Απρίλιο του 2004, ήρθε το σοκ. Το υποβρύχιο έγερνε!
Συγκεκριμένα, όταν έπλεε στην επιφάνεια, παρουσίαζε σοβαρή κλίση από 45-60 μοίρες. Επίσης παρουσίασε πρόβλημα με το ακουστικό ίχνος του, δηλαδή υπήρχε θόρυβος στις χαμηλές συχνότητες που οφειλόταν στον άξονα και την προπέλα του υποβρυχίου.
Το κλιμάκιο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού καταγράφει τα τεχνικά προβλήματα που καθιστούν ανέφικτη την παραλαβή του υποβρυχίου. Η φήμη των Γερμανών, οι οποίοι αρνούνται να δεχθούν το μέγεθος του προβλήματος, τίθεται πλέον εν αμφιβόλω όπως και οι προσδοκίες τους για παραγγελίες σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Τουρκία και το Πακιστάν που περίμεναν πώς και πώς το νέο υποβρύχιο.
Όπως είναι φυσικό, παγώνουν τα πάντα, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση με τα ελληνικά υποβρύχια. Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2006, η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε την παραλαβή του υποβρυχίου «Παπανικολής» και ζήτησε από τη γερμανική πλευρά να τηρήσει τις συμβατικές προδιαγραφές και να αποκατασταθούν τα τεχνικά προβλήματα.
Με την πράξη αυτή δίνεται το εναρκτήριο λάκτισμα για έναν ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ των αξιωματούχων του ελληνικού πενταγώνου και τους παράγοντες της γερμανικής Thyssen Kroup Marine Systems οι οποίοι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση αφού αφενός έχουν εισπράξει προκαταβολικά το μεγαλύτερο μέρος της αξίας των υποβρυχίων αφετέρου συσχετίζουν την τύχη του προγράμματος των υποβρυχίων με την τύχη των 1300 εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και απειλούν, ως ιδιοκτήτες, ότι θα τα κλείσουν! Εν τω μεταξύ, επέρχονται οι πρώτες βελτιώσεις στο υποβρύχιο, με την κλίση να μειώνεται στις 18 μοίρες και τη Νότια Κορέα να παραλαμβάνει τα πρώτα υποβρύχια τύπου 214. Προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση των Ελλήνων και ενδεχομένως να εκδικηθούν για τη μη-παραλαβή, οι Γερμανοί λίγες ημέρες μόνο πριν τις εκλογές του 2009, άρα με μια ελληνική κυβέρνηση αδύναμη και ανήμπορη να αντιδράσει, εξαπολύουν …τορπίλη καταγγέλλοντας τη σύμβαση του 2000, με το πρόσχημα ότι το Πολεμικό Ναυτικό χρωστάει 520 εκατομμύρια ευρώ για την αποπληρωμή των υποβρυχίων! Ο κίνδυνος, μετά το γερμανικό εκβιασμό, είναι πρόδηλος: η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τα υποβρύχια τα οποία έχει σχεδόν πληρώσει και οι 1.300 εργαζόμενοι των Ναυπηγείων να μείνουν στο δρόμο. Έκτοτε αρχίζει ένας γύρος σκληρών διαπραγματεύσεων για να μην τιναχθεί η σύμβαση στον αέρα και να βρεθεί μια λύση που να ικανοποιεί σχετικώς και τις δυο πλευρές. Στις αρχές του έτους εκδήλωσε ενδιαφέρον ο αραβικός κολοσσός Abu Dhabi Mar στον οποίο λίγο αργότερα οι Γερμανοί μεταβίβασαν το 75% των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Την εβδομάδα που πέρασε, ο κύκλος των διαπραγματεύσεων ολοκληρώθηκε με το κλείσιμο της συμφωνίας με τους Γερμανούς να παίρνουν τα οφειλόμενα χρήματα – ήδη καταβλήθηκε η πρώτη δόση των 250 εκατομμυρίων ευρώ – και την Ελλάδα να παραλαμβάνει τα 4 υποβρύχια τύπου 214 και να διασώζει, έστω για τα επόμενα 10 χρόνια, τις θέσεις εργασίας στον Σκαραμαγκά ο οποίος πέρασε οριστικά υπό αραβικό έλεγχο.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Παπανικολής
Αν πιστέψουμε τα λεγόμενα των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού ότι έχει λυθεί το πρόβλημα της κλίσης, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως το «Παπανικολής» είναι ένα σύγχρονο υποβρύχιο. Το μήκος του είναι 65 μέτρα και το ύψος του 13 μέτρα. Το εκτόπισμά του εν καταδύσει είναι 1860 τόνοι διαθέτοντας επιχειρησιακή αυτονομία 50 ημερών. Χάρη στο Σύστημα Αναερόβιας Πρόωσης (ΑΙΡ) παρέχεται αυτονομία ατμόσφαιρας 14 ημερών, δηλαδή μπορεί γι’αυτό το διάστημα να παραμείνει στο βυθό, χωρίς να αναδυθεί. Το βάθος κατάδυσης είναι μεγαλύτερο από 350 μέτρα και η ταχύτητα που αναπτύσσει εν καταδύσει είναι 21 κόμβοι (περίπου 40 χιλιόμετρα την ώρα).
Αξιοσημείωτη είναι και η ακτίνα δράσης του που υπερβαίνει τα 1500 μίλια (περίπου 2.800 χιλιόμετρα). Η ακουστική υπογραφή του είναι δεκάδες φορές χαμηλότερη από τον παλαιότερο τύπο 209. Φέρει 8 τορπιλοσωλήνες, 16 τορπίλες καθώς και νάρκες για ναρκοθέτηση περιοχών επιχειρησιακού ενδιαφέροντος. Το πλήρωμά του ανέρχεται σε 35 έως 41 άτομα.

Κύριε Παπανδρέου: Αρκετά με την φαυλότητα......


Το διακύβευμα στις επόμενες Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές δεν είναι αν θα λάβετε ψήφο εμπιστοσύνης κατά τους προσφιλείς σας ψηφολόγους. Το ζήτημα είναι αν θα διατηρήσουμε την Ελληνικότητα, αξιοπρέπεια μας ως κράτος.

Εγκαταλείψατε επ' ολίγον τις πολυθρόνες σας που ούτως ή άλλως λετε ότι δεν σας ενδιαφέρουν και επισκεφτείτε ένα κτίριο στην πρώην σχολή Ευελπίδων. Εκεί θα συναντήσετε την ενάσκηση της Συνταγματικά προβλεπόμενης εξουσίας, της δικαστικής. Θα αντιληφθείτε ότι δεν διαφέρουμε πολύ από τους πρωταγωνιστές του ανέκδοτου με τους Πόντιους που αγόραζαν δύο πλυντήρια για να βάζουν πάνω την σκάφη και να πλένουν .

Αυτό θυμίζει η προσπάθεια σας να εκσυγχρονίσετε την χώρα .
Ας δείτε ότι μία υπόθεση της τακτικής διαδικασίας απαιτεί τρία χρόνια για να εισέλθει στις δικαστικές αίθουσες, όπου θα συναντήσει την αναβολή της για άλλα δύο ή τρία χρόνια μετά .Τουτέστιν ,σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ ήδη η απονομή της δικαιοσύνης στην Ελλάδα συνιστά παράβαση των διεθνών μας υποχρεώσεων που δεν είναι μόνο διεθνής αλλά και εσωτερικό δίκαιο πλέον.
Σχήμα οξύμωρο αλλά αληθές μολαταύτα .

Αν εισέλθουμε στον χώρο της οικονομίας, εκεί βρίσκουμε το σύγχρονο Τιτανικό. Εδώ ίσως όσα λιγότερο λέμε τόσο καλύτερο για τον τόπο.

Ο τομέας της υγείας πάντως φαίνεται ότι μας αντιπροσωπεύει .Ασθενεί όπως και η κοινωνία .Κρίμα ,κρίμα διότι προκύπτει κύριε Πρόεδρε ότι ή εσείς δεν είστε αυτό που ευαγγελίζεστε ή οι Έλληνες δεν θέλουν αυτό που ευαγγελίζεστε. Πάντως η παρούσα κατάσταση θα οδηγήσει την χώρα σε κοινωνική έκρηξη μεγάλων συνεπειών, Ιστορικών θα έλεγα .
Κύριε Πρόεδρε, αναλάβατε τις ευθύνες που σας αναλογούν ,συμπορευτείτε με την πραγματικότητα και εγκαταλείψατε την χώρα πριν εκείνη αποφασίσει να σας εγκαταλείψει. Το νόημα είναι σαφές και άνευ ταχυδρόμου. Αρκετά με την φαυλότητα αρκετά με την χώνεψη του μαζί τα φάγαμε. Τώρα ήρθε η ώρα του μόνοι μας θα συνέλθουμε .

Προκηρύξετε, αν δεν μπλοφάρετε, άμεσα εκλογές ώστε να πάρετε εσείς το μήνυμα και εμείς την εταιρία μεταφοράς .
ένας ανώνυμος σκεπτόμενος .


από το… TEAM APOPSIS, eglimatikotita


Ω τάλαινά μου πατρίς!

Μακροί αιώνες δουλείας και εθνικές περιπέτειες πολλές δεν μπόρεσαν να αλλάξουν το εθνικό Σου φρόνημα γιατί στον αιματοβαμμένο αυτό χώρο έκαιε ακοίμητη η φλόγα της Ελευθερίας: Η πηγή της κακοδαιμονίας σου που ήταν πρώτιστα η νευραλγική, στρατηγική Σου θέση, σήμερα δεν είναι η μοναδική και κύρια αιτία της ημικατοχής Σου. Ανακάλυψαν οι εκατόμματοι ότι κοιμάσαι επί ενός νέου, άφθονου υγρού πυρός που το κατονομάζουν «μαύρο χρυσό» και ως γύπες εφορμούν ποικιλοτρόπως επάνω Σου, ξέοντες τις σάρκες Σου και προσπαθούν να Σε κατασπαράξουν.
Στην προσπάθειά τους αυτή, οι μογγόλοι της Ανατολής, που σήμερα αυτοαποκαλούνται και αυτοβαυκαλίζονται σαν απόγονοι του Αττίλα, δεν βρήκαν μόνο τους άφρονες χουντικούς που τους άνοιξαν την κερκόπορτα με το πραξικόπημα, αλλά εύρον και στο εσωτερικό μέτωπο άλλους, πάμπολλους συνεργούς, δήθεν, που σε έριξαν στο τελευταίο σκαλοπάτι στου «κακού τη σκάλα» με τις πιο άτακτες και ταπεινωτικές υποχωρήσεις, πρόσωπα της δημόσιας ζωής που σχεδόν καθημερινά φοιτούν στο εστιατόριο του Νιαζί στην Κερύνεια, επευφημούμενοι από θαμώνες -Τούρκους κατά πλειοψηφία- όταν εισέρχονται σ' αυτό και αντιχαιρετούν σαν νέοι Θεμιστοκλείς που αναζήτησαν κατά τον Καβάφη πολιτικό άσυλο και σατραπεία στα Σούσα, νομομαθείς που από τη μια εμφανίζονται σαν υπερασπιστές του δικαίου των Ελλήνων ενώ νυχθημερόν σε ξεπουλούν επί προμηθεία, παραδίδοντες γην και ύδωρ. Αυτούς τους νομομαθείς - μεσολαβητές- και άλλους που σε πωλούν όσα-όσα, δεν πρέπει μόνο να τους περιφρονείς αλλά θα πρέπει στα κυπριακά τάρταρα να τους ρίξεις και χειροδέσμιους στην κρίση και την κόλαση της ιστορίας να τους παραδώσεις!..
Την ακίνητη τουρκοκυπριακή περιουσία που ανερχόταν στο12,8% προ του ΄74 αγωνίζεται η κατακτήτρια Τουρκία να την επαυξήσει, να εξαγοράσει τα κατακτηθέντα εδάφη, αντί πινακίου φακής, γιατί ξέρει πως δεν νοείται κράτος χωρίς το συστατικό του εδάφους. Ευρίσκει, δυστυχώς, η αρπάκτρια γειτόνισσά Σου, έσωθεν των πυλών, συνεργάτες που συναγελάζονται μαζί της χωρίς η «ανοχύρωτη» Κυπριακή Πολιτεία να αντιδρά δεόντως, να κολάζει τους υπονομευτές της, τους εσωτερικούς εχθρούς της. Δεν έχει συνειδητοποιήσει το του εθνορρήτορος Δημοσθένη: «Ουκ εστί έξω της πόλεως εχθρών κρατήσαι πριν αν τους εν αυτή τη πόλει κολάσητε εχθρούς», τουτέστιν δεν είναι δυνατό να υπερισχύσεις των εξωτερικών σου εχθρών αν πρώτιστα δεν τιμωρήσεις τους εσωτερικούς σου εχθρούς-υπονομευτές.
Ω Ταλαίπωρη, δυστυχής μου Πατρίς, ως χώρα Δημοκρατικής Ελευθερίας επέτρεψες να φυτρώσουν στα σπλάχνα σου παντοειδή ανθρώπινα όντα, Ήρωες και Άγιοι, αλλά και νάνοι που δεν μπορούν αντιληφθούν το νόημα της ζωής και τον εθνικό Σου προορισμό. Λησμονούν ή δεν κατανοούν τους στίχους του Ποιητή:
«Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
ποτέ από το χρέος μη κινούντες».
Κυριάκος Γρ, Σαββίδης, Σημερινή

Τα δίνει όλα στον νικητή ο εκλογικός νόμος Παυλόπουλου

Του Κωνσταντινου Zουλα
Μπορεί να ηχεί ως τραγική ειρωνεία, αλλά η Ν.Δ., σπεύδοντας προ έτους σε πρόωρες εκλογές, δεν άφησε μόνον τα κλειδιά πάνω στην πόρτα του Μαξίμου για να την ανοίξει χωρίς καμία δυσκολία το ΠΑΣΟΚ. Φρόντισε ο νέος «ενοικιαστής» να βρει μέσα στο κτίριο και ένα ωραιότατο δώρο, μην τύχει και εγκαταλείψει νωρίτερα το κτίριο...
Μόνον έτσι μπορεί να περιγραφεί η πραγματικά «πρωτότυπη» επιλογή της Ν.Δ. να αλλάξει τον εκλογικό νόμο λίγους μήνες πριν εγκαταλείψει την εξουσία, χαμηλώνοντας κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες τον περιβόητο πήχυ της αυτοδυναμίας και χαρίζοντας στον επόμενο νικητή των εκλογών τουλάχιστον 5 επιπλέον βουλευτές! Καθώς ο συγκεκριμένος νόμος –έμπνευσης Προκόπη Παυλόπουλου– θα ισχύσει για πρώτη φορά στις επόμενες εκλογές (όποτε κι αν αυτές γίνουν), χρήσιμο είναι να τον ξαναθυμηθούμε.
Η βασική του διαφορά με τον νόμο Σκανδαλίδη (που δοκιμάστηκε στις δύο προηγούμενες αναμετρήσεις) είναι η ακόμη μεγαλύτερη πριμοδότηση του πρώτου κόμματος εις βάρος κυρίως του δεύτερου. Με απλά λόγια, αν το ΠΑΣΟΚ κηρύξει πρόωρες εκλογές και τις κερδίσει, χρειάζεται πλέον μόνον το 39,5% των ψήφων για να κατακτήσει τις πολυπόθητες 151 έδρες (και όχι 41,5% που απαιτούσε ο δικός του νόμος). Και τούτο, διότι ο νόμος Παυλόπουλου χαρίζει αυτομάτως στο πρώτο κόμμα 50 έδρες και όχι 40 όπως ο αντίστοιχος νόμος Σκανδαλίδη. Σημειωτέον, δε, ότι η διαφορά του πρώτου κόμματος από το δεύτερο δεν έχει την παραμικρή σημασία για την αυτοδυναμία, καθώς αρκεί και μία ψήφος περισσότερη για να πάρει ο νικητής το μπόνους των 50 εδρών.
Οσον αφορά τις «υπόλοιπες» 250 έδρες, αυτές κατανέμονται απολύτως αναλογικά σε όλα τα κόμματα (όπως και στον νόμο Σκανδαλίδη που διένεμε 260 έδρες). Ετσι, όπως φαίνεται και στον πίνακα, αν ο νόμος Παυλόπουλου ίσχυε π.χ. στις εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ θα είχε κερδίσει 165 έδρες (και όχι 160), ενώ τη μεγαλύτερη ζημιά θα την είχε υποστεί η Ν.Δ., χάνοντας 3 έδρες, και δευτερευόντως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ που θα είχαν από μία λιγότερη.
Υπογραμμίζεται ότι ο νόμος Παυλόπουλου διατήρησε αναιτίως και όλες τις αποδεδειγμένες παραδοξότητες του προηγούμενου. Ετσι, και στις επόμενες εκλογές ο πήχυς της αυτοδυναμίας δεν θα μπορεί να προσδιορισθεί με ακρίβεια παρά μόνον αφού γίνει γνωστό το συνολικό ποσοστό των πολύ μικρών κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής (Ενωση Κεντρώων - Μ.Λ./ΚΚΕ κ.λπ.). Οσο μεγαλύτερο είναι αυτό το ποσοστό τόσο μειωμένος θα είναι ο πήχυς της αυτοδυναμίας, που αναμένεται να «παίξει» ανάμεσα στο 39% και το 40%. Για να καταλάβει κανείς τη σημασία αυτής της «λεπτομέρειας» αρκεί η επισήμανση ότι αν οι Οικολόγοι κατορθώσουν στις επόμενες εκλογές να μπουν στη Βουλή (το 2009 πέτυχαν ποσοστό 2,5%), θα αποσπάσουν αυτομάτως από το πρώτο κόμμα 4 έδρες, ενώ κάτι αντίστοιχο θα συμβεί κι αν εισέλθει στο Κοινοβούλιο π.χ. η κ. Ντ. Μπακογιάννη.
Ο νόμος Παυλόπουλου δεν διαφοροποιεί για τα μικρά κόμματα τον γενικό μπούσουλα που υπήρχε. Δηλαδή, όποιος σχηματισμός συγκεντρώσει το 3% των ψήφων κατακτά αυτομάτως 8 έδρες, ενώ για κάθε μία επιπλέον ποσοστιαία μονάδα αναλογούν μεσοσταθμικά περίπου 3 έδρες. Δηλαδή, κόμμα που θα λάβει π.χ. το 4% των ψήφων θα αποσπάσει 11 έδρες, 5% θα αποσπάσει 14 έδρες, 6% 17 έδρες κ.ο.κ.
Αυτό, τέλος, που παραδόξως λησμονούν οι περισσότερες αναλύσεις σχετικώς με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών είναι ότι, αν κηρυχθούν μέχρι τον Μάρτιο (δηλαδή σε λιγότερο από 18 μήνες από τις προηγούμενες), τότε αυτές θα διεξαχθούν υποχρεωτικώς με λίστα και όχι με σταυρό προτίμησης. Γεγονός που αναμένεται να προσκρούσει σε οξύτατες ενδοκομματικές αντιδράσεις στο ΠΑΣΟΚ, δεδομένου ότι ο κ. Παπανδρέου θα έχει την ευχέρεια να τοποθετήσει τους «δικούς» του βουλευτές στις σίγουρα εκλόγιμες θέσεις. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που τα περισσότερα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος εύχονται να έχει συνειδητοποιήσει ο πρωθυπουργός τις συνέπειες της πραγματοποίησης της «απειλής» του, όχι μόνον για τη χώρα αλλά και για το κόμμα στο οποίο ηγείται...
Καθημερινή

Η μπλόφα ήταν ....γκάφα

Η κίνηση του πρωθυπουργού να μπλοφάρει, θέτοντας Η μπλόφα ήταν …γκάφαστους ψηφοφόρους το εκβιαστικό δίλημμα «ψήφος στο ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές ή πρόωρες εθνικές  εκλογές», κινδυνεύει να αποβεί «μπούμερανγκ», όχι μόνο για τον ίδιο και την κυβέρνησή του, αλλά, δυστυχώς, και για τη χώρα. Γιατί δεν είναι μόνο οι εσωκομματικές αντιδράσεις που προκάλεσε η πρωτοβουλία του κ. Παπανδρέου και η πιθανή αποτυχία συσπείρωσης των απογοητευμένων ψηφοφόρων του στην κάλπη της 7ης Νοεμβρίου.
Η, υψηλού ρίσκου και εξαιρετικά αμφίβολης αποτε- λεσματικότητας ως προς το εσωτερικό, ελληνικό πεδίο, επιλογή του κ. Παπανδρέου, είχε βέβαιη αρνητική επίπτωση στην ελληνική οικονομία. Αφενός με την εκτίναξη των «σπρεντ», δηλ. της διαφοράς των επιτοκίων μεταξύ ελληνικών και γερμανικών τίτλων, σε ύψη αντίστοιχα με τα επίπεδα που βρίσκονταν πριν αρχίσει η βελτίωση του κλίματος. Και, αφετέρου, με την έντονη δυσφορία που προκάλεσε στην Κομισιόν και το ΔΝΤ με τον εκλογικό εκβιασμό.
Οι διεθνείς αγορές τιμώρησαν ξανά την Ελλάδα μετά τις εκβιαστικές δηλώσεις του πρωθυπουργού. Όπως είχαν κάνει παλιότερα με τις γνωστές δηλώσεις και παλινωδίες του κ. Παπακωνσταντίνου στο θέμα των ομολόγων. Στο βωμό ενός αμφίβολου μικροκομματικού οφέλους, ο κ. Παπανδρέου, για μια ακόμη φορά, έχυσε την καρδάρα με το γάλα. Πάνω που είχαν αρχίσει να πείθονται σταδιακά οι ξένοι για την αγορά ελληνικών ομολόγων, έρχεται ο ίδιος ο Ελληνας πρωθυπουργός να τα απαξιώσει με τις τελευταίες κινήσεις του.
Η μπλόφα του κ. Παπανδρέου μπορεί να αποδειχθεί η μεγαλύτερη γκάφα ενός πρωθυπουργού που είναι φανερό ότι δεν αποφασίζει ο ίδιος για τη χώρα του. Αφού  η τρόϊκα επιβάλλει τα μέτρα για τις περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κ.λπ., δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να επιτρέψει μια πρόωρη προσφυγή στην κάλπη, εφόσον κρίνει ότι κάτι τέτοιο θα έθετε σε δοκιμασία την εφαρμογή του μνημονίου. Εκτός και αν η κυβέρνηση καταποντιστεί τόσο στις δημοτικές, περιφερειακές εκλογές, οπότε δεν θα μπορούσε να σταθεί και, εκ των πραγμάτων, θα οδηγείτο στις πρόωρες εκλογές.
e-typos


Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Ο Φάρατζ εμφανώς πιο ήρεμος....ξανακτυπά!


Ο Φάρατζ για την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ και άλλα πολλά!
Δείτε ΕΔΩ ότι ΔΕΝ θα δείτε στα δελτία των μεγκάλων... "ΜΜΕ"...



Για περισσότερα σχόλια και απόψεις, επισκεφτείτε το φόρουμ προβληματισμού:
http://ideografhmata.gr/forum/

Ρωσικό άγημα πεζοναυτών τιμά την 28η Οκτωβρίου και την Μπουμπουλίνα στις Σπέτσες

 .
Το ρωσικό πολεμικό πλοίο YAMALΡώσοι Πεζοναύτες βρέθηκαν στο νησί των Σπετσών ανήμερα της εθνικής μας επετείου και συμμετείχαν μαζί με την μπάντα του πλοίου τους στον εορτασμό της επετείου.
Το ρωσικό πλοίο YAMAL βρέθηκε στην Ελλάδα κατά την διάρκεια επίσημης επίσκεψης για τον εορτασμό της επετείου της ναυμαχίας του Ναυαρίνου.
Κατά την διάρκεια της επιστροφής του έκανε μια στάση στις Σπέτσες και γιόρτασε μαζί με τους κατοίκους την 28η Οκτωβρίου.

Οι Ρώσοι στρατιώτες καταχειροκροτήθηκαν από τους κατοίκους ιδιαιτέρως όταν απέδωσαν τιμές και στο μνημείο της Μπουμπουλίνας που βρίσκεται στην παραλία του νησιού.
Παρέλασαν μαζί με τους μαθητές στην παραλιακή οδό και οι κάτοικοι είδαν ότι η μακραίωνη ελληνορωσική φιλία είναι πάντα ζωντανή.
(Δείτε το βίντεο που είναι από το YouTube και τον
arpakolagr)

(ευχαριστώ τον φίλο Ποσειδώνα)
το βίντεο το είδαμε στο
ΟΝΕ

Αντί της Τουρκίας "δικάζεται" τώρα η Κύπρος

Αντί να κρίνονται η υποψηφιότητα και οι ενταξιακές διαπραγ ματεύσεις της Τουρκίας, τελικά, στην υπόθεση του διαβόητου “απευθείας εμπορίου”, φτάσαμε να “δικάζεται” η Κυπριακή Δημοκρατία! Ωσάν να ήταν η Τουρκία μέλος της Ε.Ε. και να έθετε δοκιμασίες για την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Αποφύγαμε τα χειρότερα, αλλά μην παρασυρόμαστε: Απλώς εξασφαλίσαμε (με κόπο) το αυτονόητο. Αυτήν ακριβώς την ώρα, δεν μπορεί να μη δούμε την παταγώδη αποτυχία της ευρωπαϊκής πολιτικής μας (;). Από τη στιγμή της ένταξης, εδώ και έξι χρόνια, δύο διαδοχικές κυβερνήσεις προσχώ ρησαν αστόχαστα στο δόγμα της διευκόλυνσης της τουρκικής υποψηφιότητας. Ακόμα και αντίθετα από τη ρητά διατυπωμένη πολιτική βούληση ισχυρών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και ακόμα ισχυρότερου ρεύματος της κοινής γνώμης.
Σήμερα, άμα κοντοσταθούμε να ανασάνουμε μετά τη “μάχη του απευθείας εμπορίου”, πρέπει να διερωτηθούμε επιτέλους: Πού μας βγάζει αυτή η πολιτική; Παρά το γεγονός ότι ήταν μια πολιτική, της οποίας η βασική προϋπόθεση (ένταξη της Τουρκίας) σχεδόν σίγουρα δεν θα υλοποιηθεί, μας έλεγαν ότι “στο δρόμο”, βήμα προς βήμα, θα ελέγχουμε την πορεία των διαπραγματεύσεων και θα κερδίζουμε πράγματα για την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο προηγούμενος Πρόεδρος διακήρυσσε ότι έτσι η Τουρκία θα βρισκόταν αντιμέτωπη στα αδιέξοδά της και θα κατέληγε ακόμα και να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η κυβέρνηση Χριστόφια άφησε όμως τα πράγματα να φτάσουν ένα βήμα πριν από την... αναγνώριση των κατεχομένων! Κατ΄ αρχάς, η μάχη ενάντια στην αναβάθμιση των κατεχομένων ως “τρίτης χώρας”, μπορεί να κερδήθηκε σε νομικό βασικά έδαφος, αλλά αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι έκλεισε και πολιτικά το θέμα. Διότι, πίσω από αυτή την πονηρή επινόηση, κρύβεται η πάγια θέση για μια κάποια θεραπεία της “απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων”. Επομένως, θα ακολουθήσουν και άλλες σχετικές απόπειρες και επινοήσεις. Κατά κύματα εδώ και χρόνια περνά η τουρκική δόλια προπαγάνδα περί “απομόνωσης”. Χωρίς ούτε μια στιγμή η δική μας πολιτική ηγεσία να βρει το σθένος να θέσει βάσιμα και πειστικά το ερώτημα σε ποιον βαθμό ο πληθυσμός των κατεχομένων είναι όντως Τουρκοκύπριοι. Η ηγεσία αυτού του κράτους δεν προνόησε ή δεν θέλησε να θέσει έντονα ως προϋπόθεση οποιασδήποτε γενικής και αόριστης συζήτησης “περί Τουρκοκυπρίων”, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ένα κεντρικό ζήτημα και ερώτημα. Οι Τουρκοκύπριοι είναι όντως απομονωμένοι από κάποιο “εμπάργκο” του κυπριακού κράτους ή μήπως είναι απομονωμένοι και κυριολεκτικά “πνιγμένοι” μέσα σε μια θάλασσα εποίκων; Δεν μπορούσε η κυβέρνηση Χριστόφια να θέσει ως προϋπόθεση κάθε συζήτησης μιαν αξιόπιστη απογραφή και καταγραφή του πληθυσμού στα κατεχόμενα εδάφη της; Ας είχε γίνει μια τέτοια απογραφή, κάτω από την αιγίδα και τον έλεγχο της Ε.Ε., και τότε θα βλέπαμε ποιος και πώς θα μιλούσε στο εξής για “απομονωμένους Τουρκοκύπριους”. Η αλήθεια που ξέρουμε, αλλά δεν αξιοποιήσαμε πολιτικά, είναι ότι αν είναι οι Τουρκοκύπριοι απομονωμένοι, είναι απομονωμένοι ανάμεσα σε Τούρκους εποίκους! Η συναφής πολιτική μας έναντι των Τουρκοκυπρίων ως υπηκόων της Κυπριακής Δημοκρατίας και, επομένως, πολιτών της Ε.Ε., ήταν επίσης τυχάρπαστη και παντελώς αμήχανη. Δημιουργεί, μάλιστα, έδαφος για αιτιάσεις και πονηρά επιχειρήματα. Η Τουρκία μετέστρεψε πονηρά σε στρατηγικό της όπλο την κατοχική γραμμή και τα οδοφράγματα του Αττίλα, τα οποία άνοιξε, επιλεκτικά και ελεγχόμενα, ως στρόφιγγα αποσυμπίεσης των αντιφάσεων και αντιθέσεων της κατοχής. Από την ώρα που ο Ραούφ Ντενκτάς επινόησε την πονηρή εκείνη κίνηση με τη δημοσιοσχεσίτικη όψη της συνδιαλλαγής, οι επίσημες Αρχές του κράτους απλώς αναμασούν την αρχική αμηχανία. Οι πρώτες εικόνες δεν πρέπει να λησμονηθούν: Ο ένας υπουργός (Δικαιοσύνης) έλεγε ότι είναι περίπου ποινικό αδίκημα η επίσκεψη και οι συναλλαγές στα κατεχόμενα, ενώ ο άλλος υπουργός (Εσωτερικών) έσπευδε να διευκολύνει τους εκδρομείς στα σπίτια τους, στήνοντας τέντες για τον ήλιο και... φορητά αποχωρητήρια! Την ίδια ώρα, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ρητά συμβούλευε ότι δεν θα έπρεπε να δεχτούμε να επιδεικνύονται διαβατήρια ή άλλα επίσημα έγγραφα ταυτότητας... Όμως ακόμα και σήμερα, επτά χρόνια μετά, δεν ξέρουμε τι ακριβώς κάνουμε με αυτό το ζήτημα. Αν πραγματικά η σημερινή Κυβέρνηση έχει την εντύπωση ότι οι επιλεκτικά περιορισμένες καθημερινές διακινήσεις και συναλλαγές συμβάλλουν πραγματικά ως “άσκηση αρμονικής συμβίωσης”, ας αφουγκραστεί την κοινή γνώμη. Ας ακούσει τι λένε και σκέφτονται οι πολίτες, αντιδρώντας σε αυτό το “ιδιόρρυθμο” καθεστώς σχέσεων (και ανισότητας) που παγιώνεται με το χρόνο. Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα με τη σημερινή Κυβέρνηση είναι ότι δεν καταλαβαίνει ούτε θέλει να ξέρει τη λογική, με την οποία λειτουργούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το Κοινοβούλιο. Όταν, π.χ., με πεισματικά ιδεολογήματα κρατά λειψή την κυπριακή συμμετοχή σε θεσμούς κοινής άμυνας και ασφάλειας, το αντικείμενο ίσως δεν είναι τόσο ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη. Είναι, πολύ περισσότερο, η αδυναμία της να δει ότι χρειάζεται μέσα στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο να δουλέψουμε μεθοδικά και να αναζητήσουμε το αυτονόητο: Συνεργασίες, συγκλίσεις και ερείσματα συμμαχιών. Η Κύπρος θα έπρεπε, απέναντι στη σιωπηρά ανεπιθύμητη Τουρκία, να είχε προτάξει κεντρικά ζητήματα στα οποία θα ζητούσε και θα κέρδιζε την κοινοτική αλληλεγγύη. Όμως το μόνο που φαίνεται να ζητά η προεδρία Χριστόφια, είναι την... κυπριακή ιδιοκτησία των συνομιλιών. Αντί, λοιπόν, της ιδιοκτησίας των περιουσιών, ο Πρόεδρος Χριστόφιας διασφαλίζει την ιδιοκτησία των (αδιέξοδων) συνομιλιών! Σημερινή

Κάτι τρέχει στο Αιγαίο. Η Τουρκία μιλά για επικείμενη συμφωνία

«Εχουµε διδαχθεί ότι η ελληνοτουρκική φιλία είναι εφικτή αλλά είναι και εύθραυστη». Με αυτά τα λόγια το 2000 ο Γ. Παπανδρέου υποδεχόταν στην Αθήνα τον τότε οµόλογό του Ισµαήλ Τζεµ. Ο Πρωθυπουργός ξαναπιάνει το νήµα του ελληνοτουρκικού διαλόγου από εκεί που το άφησε το 2004 και παρ’ ότι η Αθήνα διαψεύδει τα περί επικείµενης συµφωνίας το βέβαιο είναι ότι κάτι κινείται στο Αιγαίο. Οι διερευνητικές επαφές, σύµφωνα µε την πολιτική εντολή των δύο Πρωθυπουργών, προχωρούν και εντατικοποιούνται – ο επόµενος γύρος συνοµιλιών ανάµεσα στον πρεσβευτή Παύλο Αποστολίδη και τον τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρλίογλου αναµένεται να πραγµατοποιηθεί στα µέσα Νοεµβρίου – αλλά, σύµφωνα µε την Αθήνα είναι νωρίς να γίνεται λόγος για οποιαδήποτε συµφωνία.
Αυτό, όµως, δεν εµποδίζει την Αγκυρα να παίζει το επικοινωνιακό της παιχνίδι, διαµηνύοντας τόσο στο εσωτερικό όσο και προς τις Βρυξέλλες ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εξοµαλύνονται και πως η συµφωνία είναι θέµα µηνών.

Επικοινωνιακοί λόγοι
Διπλωµατικές πηγές σηµειώνουν πως η Αγκυρα δεν έχει τίποτα να χάσει από τις διαρροές για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων ή της άρσης του casus belli. Αντιθέτως, κερδίζει, δίνοντας προς τα έξω την εντύπωση ότι τα βρίσκει µε τους γείτονές της. Για παράδειγµα, δεν είναι λίγοι όσοι περιµένουν ότι οι τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο θα αναφέρονται µεν στο σχετικό κείµενο της Επιτροπής – όπως και οι πλόες τουρκικών πλοίων σε τµήµατα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας –, αλλά µε ιδιαίτερα ήπια φρασεολογία που θα έχει τη µορφή «η Ελλάδα παραπονέθηκε για...». Οι παροικούντες την Ιερουσαλήµ µπορεί να διαψεύδουν τις τουρκικές διαρροές περί επίλυσης του ζητήµατος της υφαλοκρηπίδας µέχρι το τέλος του χρόνου, αλλά, από την άλλη, δεν αποκλείουν τίποτα. Κι αυτό, διότι εκτιµούν ότι υπάρχει πραγµατική βούληση από την πλευρά του Τ. Ερντογάν, ενώ τα νοµικά επιχειρήµατα και οι σχετικές µελέτες (τις είχε παραγγείλει ο Χάρης Παµπούκης από µεγάλα βρετανικά γραφεία) είναι στη διάθεση της ελληνικής πλευράς από το 2003, όταν οι δύο χώρες έφθασαν ένα βήµα πριν από την υπογραφή συµφωνίας για τη δηµιουργία συνυποσχετικού παραποµπής στη Χάγη. Δεν είναι τυχαίο, ότι, σύµφωνα µε κυβερνητικές πηγές, στο Μέγαρο Μαξίµου έχουν πραγµατοποιηθεί αρκετές συσκέψεις ανάµεσα στον Πρωθυπουργό και τον καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Χρήστο Ροζάκη, ενώ τουλάχιστον µέχρι το καλοκαίρι συµµετείχε σε αυτές και ο υπουργός Επικρατείας Χ. Παµπούκης.

Για τα χωρικά ύδατα
Παρ’ ότι η ελληνική πλευρά διαψεύδει τις διαρροές υπενθυµίζοντας ότι µένει πιστή στον εµπιστευτικό χαρακτήρα των συνοµιλιών, σύµφωνα µε πληροφορίες των «ΝΕΩΝ», υπάρχει πρόοδος στις συνοµιλίες ως προς την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, την οποία φαίνεται να αποδέχεται η Αγκυρα, χωρίς ωστόσο οι συνοµιλίες να έχουν φθάσει ακόµη σε συζήτηση για συµφωνία επί ορισµένου εύρους.
Πάντως, µε τις διαρροές από την Αγκυρα τίθεται και πάλι στο προσκήνιο το χρόνιο αγκάθι στο Αιγαίο. Κι αυτό είναι ότι, σε αντίθεση µε τη διεθνή πρακτική, τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας (6 ναυτικά µίλια) δεν εναρµονίζονται µε τον εναέριο χώρο της (10 ναυτικά µίλια), δυσαρµονία στην οποία εδράζεται η πρακτική των τουρκικών παραβιάσεων. Τυχόν επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων θέτει αυτόµατα από την Τουρκία ζήτηµα εναρµόνισής τους µε τον εναέριο χώρο. Η φόρµουλα που είχε βρεθεί επί κυβέρνησης Σηµίτη υιοθετούσε την ευθυγράµµιση θάλασσας και αέρα και έφθανε, σύµφωνα µε πληροφορίες, από τα 6 (στο Νότιο και Ανατολικό Αιγαίο) µέχρι σχεδόν τα 9 ναυτικά µίλια (σε περιοχές µακριά από τις τουρκικές ακτές).
Το casus belli. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να θεωρούνται τυχαίες ούτε οι επανειληµµένες αναφορές τούρκων αξιωµατούχων στο casus belli και στην πρόθεση να απαλειφθεί εφόσον η Ελλάδα παραιτηθεί από το δικαίωµά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά µίλια. Πάντως στην «Κόκκινη Βίβλο»όπου περιγράφεται το δόγµα εθνικής πολιτικής στην Τουρκία και εφέτος δεν απαλείφθηκε το «casus belli» την Ελλάδα. Διπλωµατικές πηγές σηµειώνουν ότι, παρά το κεκτηµένο δικαίωµα, όσες φορές προχώρησε ο ελληνοτουρκικός διάλογος ήταν κοινή παραδοχή ότι η Ελλάδα δεν θα επεκτείνει µονοµερώς την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 10 ή 12 ναυτικά µίλια, καθώς στο Αιγαίο δεν πλέουν µόνο ελληνικά πλοία και η πλήρης επέκταση θα εµπόδιζε τη διεθνή ναυσιπλοΐα. Με την ίδια λογική, κοινή ήταν η παραδοχή ότι η τουρκική υφαλοκρηπίδα δεν θα πρέπει να περικυκλώνει τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Γυροφέρνουν συνεχώς το Καστελλόριζο
«Αγκάθι» αποτελεί το Καστελλόριζο, αφού η Τουρκία από το 2008 και µετά δείχνει επανειληµµένως το ενδιαφέρον της για την περιοχή αυτή, µε τις έρευνες του νορβηγικού σκάφους το 2008 και πιο πρόσφατα µε τις έρευνες του «Πίρι Ρέις» σε τµήµατα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Με αυτό τον τρόπο, λένε διπλωµατικές πηγές, η Αγκυρα πιέζει την Αθήνα να ξεχάσει το Καστελλόριζο, σηµείο-κλειδί για την Ελλάδα το οποίο αφορά κατοχύρωση και υπολογισµό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Η τουρκική θέση είναι πως ένα νησί τόσο αποµονωµένο από τον ελληνικό ηπειρωτικό κορµό δεν µπορεί να περιορίζει τόσο πολύ την τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Εθνικά Θέματα

Ιαπωνία-Ιράν-Γερμανία: Ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό ντόμινο

Ιαπωνία – Ιράν – Γερμανία: Ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό ντόμινο

του Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα*
Η αυξανόμενη ένταση μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας πήρε επίσημο, κατά κάποιο τρόπο, χαρακτήρα διά της ιαπωνικής Αμυντικής Βίβλου του 2010, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 10 Σεπτεμβρίου και κάνει λόγο για την απειλή που συνεπάγεται για την Ιαπωνία η αυξανόμενη ενίσχυση της θαλάσσιας ισχύος της Κίνας και η γενικότερη «έλλειψη διαφάνειας» στην αμυντική στρατηγική της τελευταίας
Η Λευκή Βίβλος αναφέρεται στις προσπάθειες της Ιαπωνίας να ενισχύσει την περιφερειακή θαλάσσια άμυνά της διαμέσου της ενίσχυσης της παρουσίας της στην αλυσίδα των νήσων Nansei, που βρίσκονται νοτιοδυτικά της ιαπωνικής νήσου Kyushu, μεταξύ αυτής και της Ταϊβάν. Η Αμυντική Βίβλος αναφέρει και την αυξανόμενη ισχύ του Κινεζικού Στρατού Ξηράς, ενώ έμφαση δίνεται και στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας (Πηγή: Jane’s Defence Weekly, Volume 47, Issue 37, 15 Σεπτεμβρίου 2010, σελίδα 8, «Japanese paper warns on China’s maritime activity», Kosuke Takahashi).

Η αναγέννηση της σινοϊαπωνικής αντιπαλότητας έφερε στο προσκήνιο την Ιαπωνία τη στιγμή που την είχαμε πια ξεχάσει. Αξίζει να θυμηθούμε ότι στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Ιαπωνία ήταν ό,τι είναι η Κίνα σήμερα. Εμφανιζόταν, δηλαδή, σαν τον «επόμενο κυρίαρχο» του κόσμου. Εκείνο τον καιρό η ταχύτατη οικονομική άνοδος της Ιαπωνίας, η συσσώρευση πλούτου και μια σειρά από οικονομικές ενέργειες στρατιωτικού και ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα, όπως η επιδίωξη κατάκτησης μεγάλων μεριδίων των διεθνών αγορών, έστω και με οικονομικές απώλειες, είχαν αναγορεύσει την Ιαπωνία στην αδιαφιλονίκητη «επόμενη υπερδύναμη». Ολόκληρες σχολές διεθνών σχέσεων, όπως οι περιβόητες θεωρίες περί «γεωοικονομίας», σύμφωνα με τις οποίες τα μερίδια στις αγορές και η οικονομική «ισχύς» θα υποκαθιστούσαν ολοκληρωτικά τη στρατιωτική και την πολιτική ισχύ, εμφανίστηκαν έχοντας ως λάβαρο το παράδειγμα της Ιαπωνίας και μετά έσβησαν στην περιφρονητική σιωπή της ιστορίας.

Στα χρόνια που πέρασαν, η ιαπωνική οικονομία μπήκε σε ύφεση και φάνηκε πως, έτσι κι αλλιώς, από μόνα τους τα οικονομικά μεγέθη δεν παρέχουν καμιά μορφή ισχύος και μια χώρα δεν μπορεί να αυξήσει το ειδικό της βάρος στο διεθνές σύστημα απλά και μόνο αποκτώντας μεγάλο μερίδιο των διεθνών αγορών. Δεν μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο πουλώντας αυτοκίνητα Τογιότα και τηλεοράσεις Σόνι. Τόσο απλά.

Βέβαια, αν και αυτή η τόσο απλή αλήθεια έγινε κατανοητή στην περίπτωση της Ιαπωνίας, οι ανορθολογικές θεωρίες περί οικονομικής «ισχύος» βρήκαν άλλο υποκείμενο: Την Κίνα. Σήμερα είναι περίπου αναντίρρητη κοινή παραδοχή ότι η Κίνα θα είναι η επόμενη υπερδύναμη. Γιατί; Γιατί πουλάει πολλά καταναλωτικά προϊόντα και μαζεύει πολλά λεφτά. Αυτή η μονοδιάστατη και απλοϊκή άποψη φυσικά δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Η ισχύς, και πολύ περισσότερο ο διεθνής ρόλος μιας χώρας, αποτελούν συνάρτηση πολλών μεγεθών που βρίσκονται σε δυναμική σχέση μεταξύ τους και μεταλλάσσονται συνεχώς. Η Κίνα, βέβαια, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να αποτελέσει έναν από τους ισχυρότερους διεθνείς δρώντες του αιώνα που διανύουμε, πιθανώς και του κυρίαρχου δρώντα, όχι όμως για τα οικονομικά της μεγέθη ή τουλάχιστον όχι μόνο γι’ αυτά.

Επιστρέφοντας στην Ιαπωνία, προκαλεί μεγάλη έκπληξη, δε, το γεγονός ότι μόλις κατέρρευσαν οι φαντασιώσεις για την κυριαρχία του κόσμου με «γεωοικονομικό» τρόπο από πλευράς της, αυτή περίπου εξαφανίστηκε από το προσκήνιο.

Όμως, η Ιαπωνία παραμένει μια μεγάλη δύναμη, η οποία συνδυάζει ισχυρή οικονομία, προηγμένη τεχνολογία και μια ιδιαίτερη πολιτισμική ταυτότητα που προσφέρει στο λαό της μια αίσθηση μοναδικότητας και ιστορικού πεπρωμένου. Προστατευμένη από τους γείτονές της χάρη στη θάλασσα, βρίσκεται παρ’ όλα ταύτα σε μια κρίσιμη περιοχή του διεθνούς συστήματος, έξω από τις ακτές της Κίνας και των δύο κορεατικών κρατών, αποτελώντας εν πολλοίς την πύλη της Κίνας προς τον υπόλοιπο κόσμο. Αν τα ιαπωνικά νησιά βρίσκονταν στον πάτο της θάλασσας και η Κίνα ατένιζε τους ανοιχτούς ωκεανούς, τότε είναι σίγουρο πως η υποψηφιότητα της τελευταίας ως κυρίαρχου του κόσμου θα ήταν πολύ ισχυρότερη. Αυτό είναι κάτι που η κινεζική γεωστρατηγική δύσκολα μπορεί να συγχωρήσει την Ιαπωνία, ακόμη κι αν οι σχέσεις μαζί της ήταν πολύ καλύτερες από ό,τι υπήρξαν στο πέρασμα της ιστορίας. Η θέση αυτή της Ιαπωνίας της προσφέρει και μια ιδιαίτερη πολυτιμότητα στο πλαίσιο της αμερικανικής γεωστρατηγικής. Όμως οι ημέρες που η Ιαπωνία ήταν ο «άνθρωπος των Αμερικανών» στην περιοχή φαίνεται πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Για παράδειγμα, η λειτουργία των αμερικανικών βάσεων στα ιαπωνικά νησιά αντιμετωπίζει ολοένα και περισσότερα προβλήματα και είναι θέμα χρόνου αυτές να πάψουν να υφίστανται. Η Ιαπωνία λειτουργεί ολοένα και περισσότερο αυτόνομα, κάτι αναπόφευκτο στο πλαίσιο ενός αποδομημένου μονοπολικού κόσμου, ο οποίος οδεύει προς ένα πολυπολικό σύστημα χωρίς όμως το τελευταίο να έχει ακόμη αποκρυσταλλωθεί.

Οι μελλοντικές σχέσεις των δύο χωρών θα κριθούν εν πολλοίς από το εάν η Ιαπωνία θεωρήσει ότι μπορεί να βασιστεί σε μια συμμαχία με τις ΗΠΑ η οποία θα επιτρέψει την ανάσχεση της Κίνας και τον «εγκιβωτισμό» της σε έναν περιορισμένο γεωγραφικό χώρο, αποτρέποντάς τη από το να γίνει μεγάλη δύναμη. Αν οι Ιάπωνες κρίνουν ότι οι Αμερικανοί δεν είναι σε θέση να προσφέρουν κάτι τέτοιο, είναι πολύ πιθανό να επιλέξουν ένα μοναχικό δρόμο και να επενδύσουν στη στρατηγική ισχύ. Και τότε το διεθνές σύστημα θα έχει αλλάξει με ριζικό τρόπο κι οι μετέπειτα εξελίξεις πολύ δύσκολα μπορούν να προσδιοριστούν.

Το δε κυρίαρχο στοιχείο της ιαπωνικής ισχύος και του ευρύτερου γεωπολιτικού της ρόλου δεν είναι η τόσο διαφημισμένη οικονομική ισχύς, αλλά η πυρηνική, έστω κι αν η τελευταία δεν υφίσταται σήμερα!
Εικονική ή πραγματική πυρηνική δύναμη;

Η Ιαπωνία είναι η κατεξοχήν εκπρόσωπος των χωρών με εικονικά ή καλύτερα με εν δυνάμει πυρηνικά οπλοστάσια (virtual nuclear arsenals). Δηλαδή, είναι μια χώρα, που, ναι μεν δεν κατέχει πυρηνικά, αλλά έχει τη δυνατότητα να το πράξει, άμεσα και σε μεγάλη κλίμακα, αν έτσι θελήσει. Διαθέτει την τεχνολογία, το επιστημονικό δυναμικό, τα χρήματα και μεγάλες ποσότητες σχάσιμου υλικού, προερχόμενου από την ειρηνική πυρηνική της βιομηχανία, έτσι ώστε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είναι σε θέση να βρεθεί με ένα μεγάλο πυρηνικό οπλοστάσιο. Επιπροσθέτως, το οπλοστάσιο αυτό μπορεί να το συνδυάσει με προηγμένα συστήματα κρούσης, όπως βαλλιστικούς πυραύλους πολύ μεγάλων δυνατοτήτων, προφανώς και διηπειρωτικούς, καθώς και πυραύλους cruise, η δημιουργία των οποίων επίσης είναι στις δυνατότητες της βιομηχανίας και του επιστημονικού της δυναμικού.

Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Ιαπωνία θα γίνει, αργά ή γρήγορα, πυρηνική δύναμη, αν θεωρήσει ότι η άνοδος της ισχύος της Κίνας καταστεί κρίσιμης σημασίας δυνητική απειλή γι’ αυτή και εν παραλλήλω δεν θα έχει πια εμπιστοσύνη στην κάλυψη που της προσφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κι αυτό μπορεί να συμβεί είτε γιατί οι στοχοθετήσεις των δύο χωρών θα είναι διαφορετικές είτε, πολύ απλά, γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα είναι σε θέση να προσφέρουν παρόμοια κάλυψη λόγω αδυναμίας.

Αυτό ακούγεται περίπου αιρετικό στην Ελλάδα, η οποία είναι μια από τις λίγες εναπομείνασες χώρες του πλανήτη όπου συνεχίζει να διαιωνίζεται ο μύθος της αμερικανικής παντοδυναμίας και να αποκαλείται «πλανητάρχης» ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος. Στην πραγματικότητα, όμως, η αποδόμηση της αμερικανικής ισχύος είναι απρόσμενα μεγάλη και μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες εξελίξεις το διεθνές σύστημα. Και μια από τις εξελίξεις αυτές είναι η ανεξέλεγκτη πυρηνικοποίησή του, η οποία μπορεί να αρχίσει από την Ιαπωνία, αν νιώσει μόνη της και απειλούμενη από μια ασυμμετρία της ισχύος της με αυτή της Κίνας. Κι επειδή το διεθνές σύστημα είναι μοναδικό, αδιαίρετο και ενιαίο, τυχόν παρόμοια εξέλιξη θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες σε άλλα γεωσυστήματα του πλανήτη. Μεταξύ των άλλων, θα ενίσχυε την αποφασιστικότητα του Ιράν να εξελιχθεί και αυτό σε πυρηνική, έστω και virtual, πυρηνική δύναμη και θα αύξανε την άκρως επικίνδυνη πυρηνική πολυπλοκότητα στον πλανήτη. Εννοείται ότι τυχόν πυρηνικοποίηση του Ιράν και αδυναμία ή αδράνεια των ΗΠΑ να κάνουν κάτι γι’ αυτό θα ενίσχυε έμμεσα αλλά αποφασιστικά την πυρηνική επιλογή της Ιαπωνίας. Μία ακόμη πυρηνική χώρα στον κόσμο αποτελεί, έτσι κι αλλιώς, ένα σημαντικό παράγοντα που ωθεί τις εν δυνάμει πυρηνικές δυνάμεις να εξελιχθούν σε πραγματικές πυρηνικές δυνάμεις. Όμως, ένα πυρηνικό Ιράν σημαίνει, επιπροσθέτως, και περαιτέρω αποδόμηση της ισχύος και του διεθνούς ρόλου των ΗΠΑ κι αυτό με τη σειρά του αποτελεί παράγοντα ώθησης της Ιαπωνίας να ακολουθήσει ένα μοναχικό γεωστρατηγικό δρόμο. Κι αυτό μπορεί να συνεπάγεται και την απόκτηση πυρηνικής ισχύος.

Παρεμπιπτόντως, συνέπειες ως προς τη θέληση της Ιαπωνίας να αποκτήσει πυρηνικά όπλα μπορεί να έχει και η διαιώνιση του ανεξέλεγκτου καθεστώτος του ισραηλινού πυρηνικού οπλοστασίου.
Βερολίνο όπως Τόκιο;

Βέβαια, η πυρηνική ισχύς δεν είναι η μόνη στην οποία μπορεί να επενδύσει η Ιαπωνία. Οι μεγάλες τεχνολογικές δυνατότητές της αλλά και ο ιδιαίτερος τρόπος σκέψης που τη χαρακτηρίζει μπορεί να την οδηγήσουν και σε ασύμμετρες προσεγγίσεις όσον αφορά την απόκτηση μη πυρηνικών στρατιωτικών ικανοτήτων, συμβατικών ή μη, κάτι που εν μέρει συμβαίνει ήδη με την Κίνα.

Η τυχόν ανάδυση της Ιαπωνίας από τη λήθη της ιστορίας και η μετατροπή της από μια σκιώδη σε μια πραγματική δύναμη θα δημιουργήσει ένα πιο πολύπλοκο και πιο ασταθές διεθνές σύστημα με πιθανές συνέπειες ακόμη και στο υποτιθέμενο απόλυτα σταθερό και παγιωμένο εσωτερικό της Γηραιάς Ηπείρου.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και μέσα στην καρδιά της Ευρώπης μία εν δυνάμει παγκόσμια δύναμη. Η Γερμανία, ο άλλος μεγάλος χαμένος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βέβαια, η περίπτωση της Γερμανίας δεν έχει καμία σχέση με αυτή της Ιαπωνίας. Η Γερμανία δεν είναι ένας μοναχικός παίκτης, σκιώδης ή μη, αλλά αποτελεί οργανικό μέρος μιας ευρύτερης γεωπολιτικής ενότητας που καλείται Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από την άλλη, σήμερα θα ήταν μάλλον αθεράπευτα αφελής όποιος στοιχημάτιζε με απόλυτη σιγουριά στο κοινό ευρωπαϊκό μέλλον. Η μισαλλοδοξία, η χωριάτικη καχυποψία και ο μόλις συγκεκαλυμμένος ρατσισμός που επέδειξαν τόσο οι ελίτ όσο και η κοινωνία της Γερμανίας στην περίπτωση των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας, αρκούν για να αποδομήσουν το μύθο της λειτουργίας της ΕΕ ως μιας ενιαίας γεωπολιτικής οντότητας. Αν, λοιπόν, η ενωμένη Ευρώπη αφεθεί να σβήσει, οι εν δυνάμει «μεγάλοι παίκτες», αργά ή γρήγορα, θα επιλέξουν μοναχικούς δρόμους με προεξάρχουσα φυσικά τη Γερμανία. Κι αν η Ιαπωνία επιλέξει παρόμοιο δρόμο, τότε οι εξελίξεις μπορεί να είναι άμεσες και επιταχυνόμενες διαμέσου ενός μηχανισμού ντόμινο.
ινφογνωνων-πολιτικα* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι ειδικός σε θέματα γεωπολιτικής ανάλυσης και πολεμικών τεχνολογιών. Διδάσκει το μάθημα της Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.