Σήμερα στις 19.00 το απόγευμα θα μιλήσει στο Μέγαρο Μουσικής κατά την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου για την ΑΟΖ που έχει επιμεληθεί ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στην Περιφέρεια Αττικής, ο Βασίλης Κικίλιας με συγγραφείς τον καθηγητή Θόδωρο Καρυώτη, τον Σόλωνα Κασσίνη, και τον Νίκο Λυγερό.
Στην παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο περιλαμβάνει και τα αποτελέσματα της σχετικής ημερίδας που είχε διοργανώσει ο Β.Κικίλιας θα μιλήσουν τόσο ο υπουργός Εξωτερικών Σ.Δήμας, όσο και ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος με την ιδιότητα του συνταγματολόγου.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια εκδήλωση στην οποία ο πρόεδρος της ΝΔ θα δώσει έναν, ας πούμε «λόγο τιμής» προς τους Έλληνες πολίτες, ότι από την στιγμή που θα αναλάβει την εξουσία της χώρας, θα διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματα της χώρας με κατ’αρχήν θέσπιση της ΑΟΖ και εν συνεχεία ανακήρυξή της.
Προκειμένου να καταστεί δυνατή η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην δυτική πλευρά της υποθαλάσσιας Κοιλάδας του Ηροδότου στην Α.Μεσόγειο, αλλά και να αποκτηθούν επιτέλους κοινά σύνορα, έστω και σε επίπεδο ΑΟΖ, με το δεύτερο ελληνικό κράτος (όπως ο ίδιος ο Α.Σαμαράς αποκάλεσε την Κύπρο στο πρόσφατο ταξίδι του στην Μεγαλόνησο) της περιοχής, την Κύπρο.
Το βιβλίο με τίτλο «ΑΟZ: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ - ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΥΣΗ» από τις εκδόσεις Καστανιώτη, έχει συγγραφεί, ίσως από τους πλέον αρμόδιους και κατάλληλους για να μιλήσουν για το θέμα. Ο Θ.Καρυώτης, εκ των εμπνευστών της έννοιας της ΑΟΖ διεθνώς, ο Σόλων Κασσίνης, διευθυντής του κυπριακού υπουργείου Ενέργειας, είναι ο αρχιτέκτονας της κυπριακής ΑΟΖ και γενικότερα του όλου εγχειρήματος των κυπριακών γεωτρήσεων, και ο στρατηγικός αναλυτής Νίκος Λυγερός.
Αλλά επειδή καλές είναι οι προθέσεις, αλλά στην πράξη είναι που χωλαίνουμε, θα πρέπει να έχει υπ’όψιν του ο πρόεδρος της ΝΔ, ότι για να προχωρήσει σε θέσπιση και ανακήρυξη ΑΟΖ χρειάζεται τα κατάλληλα εργαλεία.
Ήτοι, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Κάτι που τώρα δεν το έχει και η κατάσταση σε ένα ή δυο χρόνια θα είναι απλά τραγική αν συνεχιστούν οι περικοπές και οι ματαιώσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων. Αν θεωρούν ότι μπορούν να επαναλάβουν το εγχείρημα της Κύπρου, πλανώνται πλάνην οικτράν, καθώς τα γεωστρατηγικά δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά και οι περιοχές γεωτρήσεων πολύ μακριά από την Τουρκία και πολύ κοντά στο Ισραήλ.
Εδώ υπάρχει ένα Καστελόριζο, υπάρχουν εκατοντάδες νησιά, υπάρχει ένα τεράστιο μέτωπο που πρέπει να προστατευθεί. Πόσοι ξέρουν ότι η συνένωση των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου εξαρτάται από την Στρογγύλη και όχι από το Καστελόριζο;
Ότι ένα μικρό τμήμα Ελλήνων στρατιωτών στη Στρογγύλη φυλά το ενεργειακό μέλλον της Ελλάδας ίσως και την Ευρώπης. Και μπορεί να είναι Έλληνες στρατιώτες, που σημαίνει ότι στο πεδίο της μάχης αξίζουν όσο πέντε Γάλλοι, Γερμανοί ή Τούρκοι, αλλά υπεράνθρωποι δεν είναι για να τα βάλουν μόνοι τους με ολόκληρο τον τουρκικό στόλο.
Μην ξεχνάνε την κρίση του Σεπτεμβρίου, όπου το μοναδικό ελληνικό μέσον που υπήρχε στην Α.Μεσόγειο ήταν μία κανονιοφόρος του ΠΝ στην Ρόδο.
Αν νομίζουν ότι με την κάλυψη των ΗΠΑ μπορούν να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα χωρίς να δώσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις την δυνατότητα να το υπερασπιστούν, αυτό θα είναι καθαρή εθνική αυτοκτονία.
Ειδικά τώρα, που όπως διαμορφώνεται η κατάσταση με την αρρώστια του Ερντογάν, στην Τουρκία θα επικρατήσει ένα εξαιρετικά ρευστό σκηνικό με τον Στρατό και τους κεμαλικούς αποφασισμένους να πάρουν τη ρεβάνς.
Αν ο Α.Σαμαράς, συμφωνεί με την θέση που εξέφρασε χθες ο Δ.Αβραμόπουλος, ότι δεν υπάρχει πρόθεση για επενδύσεις στο χώρο της ασφάλειας της χώρας (εκτός και αν το ήξερε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ ότι θα κάνει τέτοια εμφάνιση σήμερα ο Α.Σαμαράς και φρόντισε εκ των προτέρων "να χαλάσει το πάρτι", αφού ο Β.Κικίλιας μάλον θα είναι υποψήφιος στην Α'Αθήνας, όπου πολιτεύεται και ο Δ.Αβραμόπουλος), τότε η ΑΟΖ ΔΕΝ πρέπει να ανακηρυχθεί.
Είναι εθνικά επικίνδυνο γιατί το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι καταστάσεις τις οποίες η χώρα δεν θα μπορέσει να ελέγξει.
Θα έρθουμε σε μία κατάσταση ανάλογη με αυτή του 1919, όπου με την υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων επεκταθήκαμε προς ανατολάς, χωρίς να μπορούμε να υποστηρίξουμε το εγχείρημα (μόνο ο μεγάλος Έλληνας Ιωάννης Μεταξάς, ως επιτελικός αξιωματικός είχε ταχθεί 100% κατά της Μικρασιατικής Εκστρατείας διαβλέποντα τον θανάσιμο κίνδυνο)και μόλις άλλαξαν οι διεθνείς συσχετισμοί, ήρθε η καταστροφή το 1922.
Η ΑΟΖ θέλει μαχητικά αεροσκάφη μεγάλης ακτίνας δράσης, θέλει νέες φρεγάτες FREMM, θέλει νέα υποβρύχια (αλήθεια πόσα μπορούν να επιχειρήσουν αυτή την στιγμή;) θέλει αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, από τα οποία δεν υπάρχει ούτε ένα, θέλει σύστημα επιτήρησης Α.Μεσογείου, θέλει οχυρωμένο τον Έβρο για να μην έχουμε αντιπερισπασμούς και «Βαριοπούλες» (τα Μ113 είναι καλά για το μουσείο, όχι για το πεδίο των επιχειρήσεων), θέλει πολλά.
Ελάχιστα σε σχέση με το κέρδος που θα έχει η χώρα από την ΑΟΖ, αλλά αυτά που θα την κρατήσουν ζωντανή, αν «η άλλη πλευρά του λόφου» δεν μείνει στα λόγια και οι σημερινοί σύμμαχοι για κάποιους λόγους, αρχίσουν να «σφυρίζουν αδιάφορα»…
πηγή
