Το βαθύ κράτος της Αμερικής και η σημαία του Προφήτη

H Βοστώνη και το «λάθος» της CIA: Το αμερικανικό «βαθύ κράτος» πίσω από τον Ερντογάν και το AKP στην Τουρκία 
Σε μια δήλωση προς τον Τύπο τον Απρίλιο, ο υποτιθέμενος πρώην πράκτορας της CIA Γράχαμ Φούλερ, αρνήθηκε μια σύνδεση μεταξύ της βομβιστικής επίθεσης της Βοστώνης και της CIA. Σχετικές αναφορές τις περιέγραψε ως «παράλογες». Ωστόσο, αυτή η εξήγηση θα μπορούσε να καταγραφεί ως ένα από τα μεγάλα λάθη μιας μυστικής υπηρεσία στην ιστορία. Ο Φούλερ, λέγεται σε ένα δικτυακό τόπο, έχει στενούς δεσμούς με τη CIA, και φέρεται να συνδέεται με τον θείο του υπόπτου, προς το παρόν δεν έχει καταδικαστεί ακόμη, δολοφόνου της Βοστώνης.
Στον ρόλο της CIA στη διαμόρφωση μιας πολιτικής ξεσηκωμού ενός τζιχάντ των μουσουλμάνων στο Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες, εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, ο Φούλερ φέρεται να είναι ο άνθρωπος κλειδί στο λεγόμενο «American Deep States Rogue» (αμερικανικό βαθύ κράτος), όπως ονομάζεται από την «πληροφοριοδότη» του FBI Σίμπελ Έντμοντς. Η Σίμπελ έχει εργαστεί πριν και μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 για το FBI, ως μεταφράστρια για την γλώσσα των Τούρκων, και τα Φαρσί του Αζερμπαϊτζάν. Εκείνη την εποχή, βρήκε ενοχοποιητικά e-mails και άλλα στοιχεία εγκληματικών δικτύων για τις συνδέσεις μεταξύ

Η ευθύνη των πολιτών για την ποιότητα του πολιτικού λόγου

Της κ. Μερόπης Σπυροπούλου
Στήν προσπάθεια τῶν πολιτικῶν ἀναλυτῶν νά βρεθοῦν οἱ αἰτίες τῆς, ὅλο καί πιό ἔντονης στίς μέρες μας, δυσφορίας τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στούς πολιτικούς, συχνά ἐνοχοποιεῖται τό εἶδος τοῦ πολιτικοῦ   λόγου πού ἐκφέρεται ἀπό ὅσους εἶναι ἤ ἐπιδιώκουν νά γίνουν πατέρες τοῦ ἔθνους καί κυβερνητικοί ἄρχοντες, ὅσο καί ἡ ἀναντιστοιχία μεταξύ λόγων καί ἔργων τους. Κατηγοροῦνται, δηλαδή, γενικῶς οἱ πολιτικοί ὅτι, στή διαδικασία τῆς πολιτικῆς πειθοῦς, χρησιμοποιοῦν λόγο «ξύλινο», ἀνακόλουθο, στρεβλωτικό τῆς πραγματικότητας, ψηφοθηρικό καί, πάντως, ἀναξιόπιστο.
Ὅμως, ὁ πολιτικός λόγος δέν ἐκφέρεται στό κενό, οὔτε στὀ κέντρο μιᾶς ἔρημης βραχονησίδας. Ἀπευθύνεται καί προσπαθεῖ νά πείσει τούς ἀποδέκτες του, δηλαδή ὅλους ἐμᾶς. Ἑπομένως, ἄν ἐπιτυγχάνει ἤ ὄχι τόν σκοπό του, ἐξαρτᾶται, τουλάχιστον κατά τό μισό, ἀπό αὐτούς πού τόν ἀποδέχονται. Ἐκτός ἐάν ἀρχίσουν καί αὐτοί νἀ ψελλίζουν ὅτι «δέν κατάλαβα», «δέν φταίω ἐγώ», «δέν ἐνημερώθηκα» κλπ.
Τό ρητορικό, βεβαίως, ἐρώτημα πού φαίνεται νά προκύπτει εἶναι: «Ἐπιθυμοῦν ἄραγε οἱ ἀποδέκτες ἕναν πολιτικό λόγο πού νά ἀνταποκρίνεται στίς προδιαγραφές ἑνός ὑψηλοῦ ἤθους ;» Κι ἄν τό ἐπιθυμοῦν, θά θελήσουν ἄραγε, στήν συνέχεια, νά δικαιώσουν μέ τήν ψῆφο τους αὐτόν

Πάγκαλες χαιρεκακίες

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος -Κιλκίς

«Ωραίο, φρικτό, και απέριττο τοπίον!

Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.

Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων

κι η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου».

Καρυωτάκης «Η πεδιάς και το νεκροταφείον»

«Θεόδωρος Πάγκαλος! Τι ενδιαφέρον όνομα! συνήθιζε να λέει ο Καβάφης». (Το αναφέρει ο Γ. Σαββίδης στο βιβλίο του «πάνω νερά», σελ. 97, εκδ. Ερμής).

Καβάφης και Καρυωτάκης ασχολούνται με τον Πάγκαλο, τον πάππο βέβαια. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι πολλάκις οι τρανοί ποιητές εμπνέονται από μεγάλες τραγωδίες και εξαίσια τέρατα και …σημεία τους. Κατά μία περίεργη σύμπτωση ο Καρυωτάκης τιτλοφόρησε το ποίημά του «η πεδιάς και το νεκροταφείον». Πριν από λίγο καιρό δημοσιεύτηκε ότι ο εγγονός Θεόδωρος, για να συμβάλλει στην ανάπτυξη της καθημαγμένης πατρίδας, προτίθεται να ασχοληθεί με την εισαγωγή και εμπορία μηχανημάτων για την καύση των νεκρών. Κάτι ψυχανεμιζόταν ο ποιητής… (Ο τυμπανιαίας αποφοράς «πολιτισμός» της Νέας Εποχής θέλει τα σκυλιά να θάβονται και οι άνθρωποι να αποτεφρώνονται. Σημειωτέον ότι ο Θ. Πάγκαλος ζήτησε, όταν αναχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο, η σορός του να καεί. Υποψιάζομαι ότι πολλοί, πολύ θα ήθελαν να ανάψουν το φιτίλι).

Πρόσφατα, ανοίξας το στόμα του, δήλωσε ότι οι εκπαιδευτικοί είναι τεμπέληδες. Όλοι. Βεβαίως, «όπου γενικότης εκεί επιπολαιότης» κατά τον αείχλωρο λόγο του Παπαδιαμάντη. Η θωριά του κ. Πάγκαλου δεν προδίδει άνθρωπο που ιδρωκόπησε στην ζωή του. Ο Πάγκαλος, γόνος στρατιωτικών, δικτατόρων για να αποσείσει το στίγμα της καταγωγής, έγινε αριστερός. (Όταν ακόμη ζούσε η μακαρίτισσα η Σοβιετική Ένωση, για να αποδείξει την κομματική του αφοσίωση, κάποιος νεαρός, ο Πάβελ Μορόζιν, κατήγγειλε τους γονείς σαν κουλάκους προκαλώντας τον χαμό τους. Του έστησαν άγαλμα. Κάτι παρόμοιο,

Το lapsus Κάμπελ: Μια ασύνειδη προσφυγή στην πραγματικότητα και ένας τρόπος να μην είσαι με τον Ζίζεκ

Στο παρακάτω κείμενο ο Παναγής Παναγιωτόπουλος*  αναλύει απλά και κατανοητά τις θέσεις του Ζίζεκ, της Ναομό Κλάιν (Κάμπελ για τον Τσίπρα) και του Τσίπρα σαν «ηγέτη» της αριστεράς στην χώρα μας. Διαβάστε το, είναι ενδιαφέρον. «Ήπειρος, η πατρίδα μας»

Δύο περικοπές από την περίφημη πλέον συνάντηση του Σ. Ζίζεκ με τον Α. Τσίπρα, αντιμετωπίστηκαν ως γελοίες από το σχολιαστικό διαδικτυακό μας συνεχές.

Σε μια περίπτωση, ο κ. Ζίζεκ δήλωσε ότι θα στείλει στα γκούλαγκ με το τρένο και χωρίς εισιτήριο επιστροφής, όποιους ευρωπαίους διαφωνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε μιαν άλλη, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μπέρδεψε τη γλώσσα του, συγχέοντας την Ναόμι Κλάιν που μάχεται τον καπιταλισμό, με την Ναόμι Κάμπελ που κάποτε τον έκανε ομορφότερο.

Το γέλιο που προκάλεσαν μπορεί να ήταν ψυχωφελές, όπως συχνά συμβαίνει. Δικαιούται κανείς να αναρωτηθεί ωστόσο, με αυτήν την αφορμή, αν η αίσθηση του γελοίου είναι πάντοτε και αστεία. Ακόμα, αν τα κείμενα που γράφτηκαν, τα βίντεο και οι φωτοσοπιασμένες παρωδίες που αναρτήθηκαν, τα ανέκδοτα που κατασκευάστηκαν για τις δύο επίμαχες στιγμές, απηχούν πράγματι την αυθεντική ανάγκη του λυτρωτικού γέλωτα, εκείνον τον γέλωτα που διαβρώνει κάθε τι καθιερωμένο και καρναβαλικά ασκείται στην απογύμνωση της αυθαίρετης εξουσίας. Στην πραγματικότητα, όλοι ξέρουμε ότι δεν ήταν και τόσο αστείο όλο αυτό.

Εξ άλλου, ο Ζίζεκ ένιωσε την υποχρέωση να πει ότι αστειευόταν και να κάνει ένα είδος αυτοκριτικής, άρα μάλλον δεν ήταν αστείο. Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος, σημειωτικά τόσο επαρκής και δημιουργικός, γνωρίζει καλά ότι όλα τα εκφερόμενα μπορούν να χρησιμοποιηθούν δημιουργικά και ότι το αληθές δεν μονοπωλείται από τον ομιλούντα.

Πολλοί λοιπόν γέλασαν με τα τρελαμένα νευρικά τικ του Ζίζεκ (ειδικά με εκείνο όπου τραβάει το μπλουζάκι του και που πλέον μοιάζει ανεξέλεγκτο, ενώ το έτερο σπασμωδικό άγγιγμα της μύτης παραμένει αμείωτης έντασης και συχνότητας εδώ και χρόνια) και τον είπαν για μία ακόμη φορά διασκεδαστή, μπούφο και τρελό. Οι σοβαρότερες φωνές αρκέστηκαν να σκανδαλιστούν και να μιλήσουν για την «κοινοτοπία του κακού» που επικρατεί όταν αστειευόμαστε με γενοκτονίες και τον μαζικό αφανισμό ανθρώπων από το κράτος. Πέρα από την αμηχανία, λοιπόν, που προκάλεσε στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ακροατηρίου του (του τμήματος τουλάχιστον εκείνου που δεν ταυτίζεται με την κουλτούρα της επιθετικότητας και της τιμωρίας των εχθρών ή την αναμόρφωση του αντιπάλου), η αναφορά στα γκούλαγκ και το χειροκρότημα του κ. Τσίπρα σε αυτήν, η πρόσληψη μια τέτοιας αναφοράς ως γελοίας, είναι μάρτυρας πολιτικής άγνοιας, ιστορικής ανεπάρκειας και

Βαλκανική λυκοφιλία

Μια ενδιαφέρουσα ανταπόκριση δημοσίευσε εχθές η voria.gr, με πηγή το «Times Daily News» της Σερβίας, όπου ο Σέρβος πρωθυπουργός κ. Ίβιτσα Ντάτσιτς, μίλησε επί τέλους την γλώσσα της αλήθειας, την οποία κατ’ αυτάς αποφεύγουν οι άλλοι Βαλκάνιοι πολιτικοί, των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων.

Κατά την επίσκεψή του στο Μαυροβούνιο απέφυγε τα υποκριτικά περί φιλίας των λαών και αναφέρθηκε στην ανάγκη να αναζητηθούν τα κοινά συμφέροντα και όχι οποιαδήποτε συναισθηματική σχέση μεταξύ των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, προκειμένου να προωθηθεί η οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή: «Δεν πιστεύω ότι υπάρχει αγάπη μεταξύ των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας και των εθνών, γιατί αν πραγματικά υπήρχε, δεν θα είχαμε πόλεμο», συμπλήρωσε ο κ. Ντάτσιτς.

Αποδέχθηκε αυτήν την θέση και ο πρωθυπουργός του Μαυροβουνίου κ. Μίλο Τζουκάνοβιτς, ο οποίος έκανε λόγο για την ανάγκη να απομακρυνθούν από τις συναισθηματικές πολιτικές που μαστίζουν την περιοχή. Το γελοίο του πράγματος βέβαια, με τον Τσουκάνοβιτς, είναι ότι τα βαλκανικά κράτη διακρίνονται ως περιοχή με προδιάθεση στο έγκλημα και τη διαφθορά. Και είναι γελοίο, επειδή υπάρχει ένταλμα σύλληψής του από την ιταλική δικαιοσύνη για λαθρεμπόριο τσιγάρων. Καταδίκασε όμως

ΚΥΠΡΟΣ. Τρεις σημαίες για τον ήρωα Μάριο Καλάρη

Τ Ρ Ε Ι Σ  ΣΗΜΑΙΕΣ είχαν χθες την ύψιστη τιμή να περιτυλίξει το ύφασμά τους τη λειψανοθήκη με τα ελαχιστότατα απομεινάρια των μαρτυρικών οστών ενός 20χρονου το 1974 ηρωικού συμπολεμιστή, αδήλωτου αιχμαλώτου κι επί 39 χρόνια αγνοούμενου στρατιώτη τού τραγικού και προδομένου 361 Τάγματος Πεζικού, του Μάριου Ν. Καλάρη απ’ την Παλουριώτισσα, αποφοίτου της Σχολής Τερρασάντα, που ανασύρθηκαν απ’ τον τουρκοκρατούμενο Κορνόκηπο της σκλαβωμένης Κυθρέας. Μαζί με τη γαλανόλευκη σημαία του ελληνικού μας έθνους, τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας μας, ήταν και η σημαία της Ιταλίας. Και στην κηδεία του Ήρωα, στον ιερό ναό Τής Τού Θεού Σοφίας, παρίστατο κι εκφώνησε επικήδειο και ο ομήλικος του ήρωα, νυν πρέσβης της Ιταλίας στην Κύπρο Gyido Cerboni.

Η Τ Α Ν Ε και Ιταλός υπήκοος και μόνο ιταλικό διαβατήριο είχε το ’74 ο Mario Callari. Ο πατέρας του Νικόλαος Callari, από τη Ρώμη, υπάλληλος τής εδώ ιταλικής πρεσβείας. Η μητέρα του, Στέλλα, απ’ τον Πρόδρομο. Αρνήθηκε να εκμεταλλευθεί την ιταλική του υπηκοότητα για ν’ αποφύγει τη στράτευση. Κατατάγηκε, εθελοντικά, Ιανουάριο του 1973 στην Εθνική Φρουρά. Στον 18° μήνα της 24μηνης θητείας του, υπηρετώντας στο 361 Τάγμα Πεζικού τού Συγχαρί, όταν οι Αττίλες της Τουρκίας εισέβαλαν στην Κύπρο, πάλιν ο Μάριος αρνήθηκε να εγκαταλείψει τις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες, για να φύγει με το ιταλικό του διαβατήριο.

Η Τ Α Ν Ε , ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ, η ηρωικότατη

«Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι» όσο κι αν αυτοί «αγωνίζονται για να ξεχάσω!»

Στο ίδιο έργο θεατές για ακόμη μια φόρα. Ένα έργο που μόνο οργή και βδελυγμία μπορεί να προκαλέσει στο κυπριακό ελληνισμό που το παρακολουθεί. Αύτη τη φορά πρωταγωνιστές είναι κάποιοι «κύριοι» της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Στο αίτημα της προσφυγικής ομάδας της Μόρφου, του Διγενή να αγωνίζεται με το σύνθημα «Μόρφου επιστροφή - Δεν Ξεχνώ» στις φανέλες όχι μόνο αρνήθηκαν αλλά απείλησαν το σωματείο με παραπομπή στη δικαστική και πρόστιμο! 

Όλως παραδόξως, οι «κύριοι» αυτοί, που θεωρούν το διακαή πόθο όλου του Ελληνισμού για επιστροφή των ξεριζωμένων στις πατρογονικές τους εστίες ως πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου, είναι οι ίδιοι που μας έχουν συνηθίσει σε επαναπροσεγγιστικές πολιτικές. Είναι αυτοί που για να ευχαριστήσουν τους εργοδότες τους προκαλούν θέλοντας

Βιβλιοπαρουσίαση...

Οι Εκδόσεις Παπαζήση και το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση των βιβλίων του Αντώνη Κακαρά

ΟΤΑΝ ΓΑΥΓΙΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ
               &
Ο ΑΡΤΕΜΗΣ Ο ΛΕΛΕΚΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΖΩΑ

Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013 και ώρα 18.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου Ιανός | Σταδίου 24

Στη συζήτηση θα λάβουν μέρος:

Θέμος Στοφορόπουλος, Πρέσβης επί Τιμή

Νίκος Μοσχοβάκος, Ποιητής

Λιάνα Κανέλλη, Δημοσιογράφος, Βουλευτής του ΚΚΕ

Συντονίζει ο Θανάσης Μπαλοδήμος, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας μέλος Ε.Ε.Λ.

Αποσπάσματα θα διαβάσει, η Αναστασία Ασημακοπούλου, φοιτήτρια 

Μουσική επένδυση - πιάνο, Στέλλα Κακαρά, φοιτήτρια

Τραγούδι, η Μαρία Καρέτσου, φοιτήτρια

Η παρουσία σας θα μάς τιμήσει ιδιαιτέρως

* * * *

Λίγα λόγια για τα βιβλία…

Το ένα από τα δυο βιβλία του Κακαρά - που παρουσιάζονται στον ΙΑΝΟ (Σταδίου 24) στις 12 Ιούνη στις 18:00-  (Όταν γαυγίζει ο ντουνιάς) κλείνει τριλογία που, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, περιλαμβάνει τις τιμωρίες των εγκληματιών που ποτέ η οποιαδήποτε δικαιοσύνη δεν ασχολήθηκε μαζί τους. Έτσι, υποστηρίζει, ηρέμησε κάπως δίνοντας την ψευδαίσθηση στον αναγνώστη (αλλά και στον εαυτό του) πως πήραν τα όνειρα εκδίκηση. Τα δύο άλλα της τριλογίας είναι επίσης των εκδόσεών μας Το Αλιώρι, το κονάκι των χοίρων και Η λίστα του τσαγκάρη.

...............

Το τελευταίο του (Ο Αρτέμης ο Λέλεκας ανάμεσα σε ανθρώπους και άλλα ζώα)  σοκάρει τον αναγνώστη. Παρουσιάζει τα πάθη και τις άσχημες κυρίως πλευρές στο χωριό του μεσοπολέμου και μετά. Η άκρατη φιλοδοξία, η θρησκοληψία, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, οδηγούν τα μέλη μιας οικογένειας στην αλληλοσφαγή και ένα τμήμα της τοπικής κοινωνίας στο ομαδικό έγκλημα. Ο χαρισματικός νέος που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σ’ αυτά τα πάθη, δίνει ελπίδες για το αύριο, ενώ η φαντασία του συγγραφέα διανθίζει το μύθο με στοιχεία από την παράδοση και τις δοξασίες.

Και ο χορός καλά κρατεί με άψογο λογοτεχνικό ιδιότυπο ύφος, που σε συνάρτηση με την υπόθεση των βιβλίων,  θα αποδειχτεί κατά την όντως απολαυστική ανάγνωση.

Μνημόσυνο - Εκδήλωση για την άλωση της Πόλης στην Ι.Μ Αγίου Νικοδήμου

ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
560 Χ Ρ Ο Ν ΙΑ
1453 - 2013

Σήμερα Τρίτη, 28 Μαΐου 2013: ἡμέρα ἀνάμνησης τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως (29 Μαΐου 1453).
Στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Παιονίας Κιλκίς, μέ ἀφορμή τή θλιβερή αὐτή ἐπέτειο, θά τελεσθεῖ ἱερό Μνημόσυνο ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν προγόνων μας, οἱ ὁποῖοι θυσίασαν τή ζωή τους στίς ἀλησμόνητες πατρίδες τῆς Ρωμηοσύνης.

Μετά τήν θεία Λειτουργία καί τό Μνημόσυνο (9–10.30΄ π.μ.) ὁ Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός θά μιλήσει στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, ἀναπτύσσοντας τό θέμα:

«Ἡ Ρωμανία ζεῖ» 

"Από την Άλωση της Πόλης... στην Άλωση του Ελληνισμού"

Πεντακόσια εξήντα χρόνια μετά την Άλωση της Ρωμανίας ο Ελληνισμός δίνει και πάλι τον υπέρ πάντων αγώνα. "Ή ταν ή επί τας", "Ελευθερία ή Θάνατος". Οι σημερινοί Έλληνες, οι Ακρίτες της Ευρώπης, θα αποδείξουν ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα για τους ανιστόρητους βαρβάρους, τους "επίδοξους κατακτητές". Πόντιοι, Κωνσταντινοπολίτες, Κύπριοι, Ηπειρώτες και Βορειοηπειρώτες σέρνουν πρώτοι το χορό της νίκης και σας καλούν τηνΤετάρτη 29 Μαΐου 2013, ώρα 8.30 μ.μ. στο θέατρο ΑΛΦΑ, στην Αθήνα. Να μη λείψει κανείς! Πληροφορίες: 6977708372 Χορηγός επικοινωνίας: e-Pontos e-Pontos Με σεβασμό στην Ιστορία και την Παράδοση... info@e-pontos.gr www.e-Pontos.gr e-Pontos Radio

Τούρκοι, Τσετσένοι και Σαλαφιστές έσφαξαν ένα ολόκληρο χωριό Eλληνορθοδόξων στην Συρία.

Ένα ολόκληρο χριστιανικό χωριό έπεσε θύμα της εκδικητικής μανίας των ισλαμιστών ανταρτών και των μισθοφόρων που τους συνεπικουρούν, οι οποίοι ήθελαν να "ξεπλύνουν" την ήττα που υπέστησαν στην Κουσέιρ: Εκατοντάδες Χριστιανοί, μεταξύ των οποίων γυναίκες, ηλικιωμένοι και νεογέννητα σφαγιάστηκαν από τους εγκληματίες της «επανάστασης» σήμερα στο χωριό al-Duvair, στα σύνορα της Συρίας με το Λίβανο κοντά στην πόλη Χομς.

Οι ένοπλοι αντάρτες που συνεργάζονται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) εισέβαλαν στο χωριό και το πλημμύρισαν στο αίμα, πριν προλάβει να επέμβει ο συριακός Στρατός.

Περίπου 350 μισθοφόροι αντάρτες μπήκαν στο χωριό και άρχισαν να σπάνε τις πόρτες, πολυβολώντας μέσα στα σπίτια των χριστιανών. Όσους γλίτωσαν από το πρώτο κύμα δολοφονιών τους συγκέντρωσαν στην κεντρική πλατεία και τους