Σελίδες

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Έθνος Ενοικιαστών (;;;;)


Έθνος Ενοικιαστών

: Simple Man
Και τώρα τι κάνουμε; Τίποτε. Έχουμε παγώσει όλοι και παρακολουθούμε όλα να γκρεμίζονται τριγύρω μας. Ισοπεδωμένα όνειρα, πρώην υψηλοί στόχοι και το κεραμίδι που είχαμε βάλει πάνω από το κεφάλι μας έχει αρχίσει την κάθοδο και αργά ή γρήγορα θα μας συνθλίψει. Δεν υπάρχουν οικονομικές αναλύσεις, ούτε πολιτικές διεξόδου. Πάνε αυτές οι μέρες. Έφυγαν ανεπιστρεπτί. Όσο για κείνα τα χρόνια που τα βάλαμε ενέχυρο σε μία χώρα, που από πείσμα πιστέψαμε, δεν αγοράζονται πλέον ούτε για μία τρύπια δεκάρα.
Όλοι ξέρουμε ποιοι φταίνε αλλά πια δεν έχουμε τα κουράγια να τους στήσουμε στον τοίχο διότι ακόμη και ο τοίχος των εκτελέσεων των εκτελεστών μας, δόθηκε αντιπαροχή. Μας τον πήραν και αυτόν για να μην έχουμε ούτε καν την ελπίδα της τελικής δικαίωσης. Να πούμε ότι χάσαμε αλλά κάποιοι θα πληρώσουν την πληρωμένη ήττα μας.
Και τώρα τι κάνουμε λοιπόν; Το μαύρο χρήμα καλά κυλάει στις τσέπες όπως κυλούσε πάντα. Οι θυρίδες των πολιτικών και των λαμογιών δεν θα ανοίξουν ποτέ. Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο τελικά κόστισαν σε τρεις γενιές Ελλήνων τα κουστούμια και τα γούστα του χειρότερου συρφετού πολιτικών και εμπλεκομένων παγκοσμίως. Πάντως σίγουρα πιο ακριβά από τα γούστα του κάθε μονάρχη που πέρασε από αυτή την χώρα και από οποιαδήποτε άλλη. Πήραμε με ευκολία το χάπι με το όνομα "Δημοκρατία" ξεχνώντας ότι για να μπορεί αυτή να επιβιώσει θα έπρεπε τα κελιά των φυλακών να είναι μεσοτοιχία με τα έδρανα των βουλευτών. Έτσι ορίζεται η Δημοκρατία: Το λάθος πληρώνεται. Αντί όμως κελιών βάλαμε πλάτη για να χτιστούν κομματικά γραφεία και πουλήσαμε την συνείδηση για μία νύχτα στα μπουζούκια.
Το σπίτι που φτιάξαμε έστεκε χρόνια πάνω σε ρέμα. Ένα υπόγειο ποτάμι κυλούσε όσο κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε ότι την επόμενη μέρα ίσως εμείς να ορίζαμε τις ζωές των διπλανών μας, όπως το κωλόπαιδο που έγινε ξαφνικά και από το πουθενά υπουργός. Πέφτει πλέον το σπίτι και έξω δε μπορείς να βγεις. Είναι σαν να σε περικλείει ωκεανός. Ίσως κουτσά- στραβά να την βγάλεις και φέτος. Λίγο λαμογιά, λίγο πονηριά, λίγο κανένας γνωστός….κάτι θα βρεις να κάνεις. Αλλά τα όνειρα για το μέλλον και για αυτά που σκόπευες να εισπράξεις, έχοντας δώσει το μερίδιο σου χρόνια τώρα, ξέχασέ τα. Γενικώς πρέπει να ξεχάσεις ότι είσαι πολίτης μιας χώρας γιατί αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει, ένας ραγιάς ήσουν πάντα και ως ραγιάς θα πεθάνεις.
Τίποτε ποτέ δεν ήταν δικό σου. Νοίκιαζες ένα κομμάτι δήθεν εθνικής συνείδησης και το έκανες και σημαιάκι ανεβαίνοντας 5 εκατοστά από το έδαφος σε φανφάρες και εθνικές εορτές, σαν να ήταν δική σου αυτή η γη. Δεν ήταν όμως. Νοικιασμένη την είχες εσύ και δυστυχώς, από ό,τι δείχνει η κρυμμένη αλλά πραγματική ιστορία, νοικιασμένη την είχαν και οι αναλώσιμοι πρόγονοί σου.
Thaleia Kaspi
Οδυσσεύς, η θέση μου: Γιατί άραγε τόση απαισιοδοξία; Αν η νεολαία αυτού του τόπου δεν αισιοδοξεί για ένα καλύτερο αύριο τόσο ατομικό, όσο και γενικότερο τι θα πρέπει να κάνουμε εμείς οι παλαιότεροι που είμαστε και υπεύθυνοι για την δική σας άσχημη πραγματικότητα; Εάν δεν αισιοδοξείτε σεις δεν υπάρχει ελπίδα να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα της της χώρας και του λαού μας. Πάρτε τα όπλα και αρχίστε από μας , τους φταίχτες και ξαναφτιάξτε μια χώρα σωστή να την ζει κανείς.

"Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους" φωνάζουν οι Έλληνες


«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» φωνάζουν οι Έλληνες...!

Μια φράση που ακούγεται όλο και συχνότερα το τελευταίο διάστημα…!

Οι περισσότεροι Έλληνες πλέον έχουν αντιληφθεί πως ότι συμβαίνει στην χώρα μας έχει συγκεκριμένους και πολύ καλά σχεδιασμένους σκοπούς, για την πραγματοποίηση των οποίων εργάζονται σθεναρά οι κυβερνώντες και το μεγαλύτερο ποσοστό Ελλήνων πολιτικών, συνιστώντας το λεγόμενο «πολιτικό σύστημα των προσκυνημένων». Ξεκινώντας από τη μεθοδευμένη εποίκηση της χώρας μας από λαθρομετανάστες και ότι συνεπάγεται αυτό…μέχρι την οικονομική κατοχή και εξαθλίωση των Ελλήνων που βρίσκεται σε εξέλιξη.Το πολιτικό σύστημα των «προσκυνημένων», που έχουν τις τύχες του Ελληνικού λαού στα χέρια τους, επί δεκαετίες, ώθησε τον λαό στην εκμάθηση των πελατειακών σχέσεων μεταξύ «ψηφοφόρων – κομμάτων», ένα πελατειακό σύστημα που εκ των πραγμάτων μας οδήγησε σε κυβερνήσεις προδοτών και ανθελλήνων που το μοναδικό τους μέλημα ήταν ο προσωπικός οικονομικός πλουτισμός και η τυφλή υπακοή προς τα ξένα κέντρα εξουσίας, που επιθυμούν τον αφελληνισμό μας και την διάσπαση της κοινωνικής μας συνοχής.
Οι Έλληνες λοιπόν επί δεκαετίες ανέβαζαν στο θρόνο προδότες…και τους αντικαθιστούσαν αργότερα με ανθέλληνες. Δυστυχώς στην εναλλαγή αυτή, στον «θρόνο» της εξουσίας, δεν είχαμε την τύχη να ανεβάσουμε ούτε καν κάποιον φιλέλληνα. Για Έλληνα πατριώτη….ούτε λόγος! Ο Ελληνικός λαός λοιπόν σήμερα, είτε προέρχεται από τα αριστερά…είτε από τα δεξιά…συμφωνεί σε ένα πράγμα. Το υπάρχων πολιτικό μας σύστημα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν θέλει το καλό του Ελληνικού λαού. Δεν ενδιαφέρεται για τους Έλληνες. Ξεκινώντας από τα κυβερνητικά κόμματα και τους κατά καιρούς υποστηρικτές τους….που δεν χρειάζεται να πούμε πολλά…! Το έργο τους μιλάει από μόνο του. Είμαστε πλέον σε τέτοια θέση που μας επιτρέπεται, αν μη τι άλλο, να ονομάζουμε την πολιτική τους…ανθελληνική! Συνεχίζοντας με τα κόμματα της αριστεράς, τα οποία υποτίθεται πως υπερασπίζονται τον Έλληνα εργαζόμενο…και μάλιστα τον χαμηλόμισθο εργαζόμενο…κοινώς την «εργατιά». Και λέμε υποτίθεται, καθώς δεν μπορείς από την μια πλευρά να λες ότι υπερασπίζεσαι την «Ελληνική εργατιά» και από την άλλη πλευρά να ποθείς διακαώς την εισροή των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και να μεριμνείς για να τους αποδοθούν όλα τα προνόμια του «πολίτη». Γιατί δεν μπορείς; Μα γιατί οι λαθρομετανάστες, ως άνθρωποι ιδιαιτέρως χαμηλής μόρφωσης, εργάζονται σε θέσεις…«εργατιάς». Δηλαδή εισβάλουν στα επαγγέλματα των Ελλήνων χαμηλόμισθων εργαζομένων τους οποίους υποτίθεται ότι υπερασπίζεται η αριστερά…! Κοινώς και τα κόμματα της υποτιθέμενης αριστεράς προωθούν τις μεθοδεύσεις της παγκοσμιοποίησης, όπως και τα κυβερνητικά,...μόνο που το κάνουν με άλλα "όπλα".
Οι Έλληνες λοιπόν εκφράζουν μια οργή προς όλους εσάς
οι οποίοι με μανδύες ανθρωπισμού ή και χωρίς ιδιαίτερο προκάλυμμα, σπρώχνετε τη χώρα μας στη διάλυση της, σπρώχνετε τα ελληνόπουλα στη μετανάστευση και επιθυμείτε να καταστήσετε τους λαθρομετανάστες ως την επόμενη γενιά «Ελλήνων» που θα ζουν σε αυτόν τον τόπο. Σε όλους εσάς προφανώς απευθύνεται η φράση αυτή που χρησιμοποιούν όλο και περισσότεροι Έλληνες ως εξωτερίκευση της οργής τους…! Να εύχεστε η εξωτερίκευση αυτή να μείνει μόνο στα λόγια...!..(( Λ ))..


Ελλήνων Αφύπνηση,  Κoukfamily

Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία

Η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία

                                                            -------------------
        Η Ελλάδα σχεδόν αμέσως μετά την εδραίωση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, με πρωτοβουλία του κυβερνώντος κόμματος της συντηρητικής παρατάξεως (Κ. Καραμανλής) και την υποστήριξη του Δημοκρατικού Κέντρου (Γ. Μαύρος) όπως και του ΚΚΕ (εσωτερικού), έθεσε ως πρώτο στόχο της κρατικής της πολιτικής, την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και μέσω αυτής στην ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία. Αντίπαλοι στον παραπάνω στόχο, στο εσωτερικό πεδίο, εμφανίζονται το νεοπαγές ΠΑΣΟΚ (Α. Παπανδρέου), που θεωρεί ότι θα ήταν καταστροφικό γιά την Ελλάδα – χώρα της περιφέρειας – να ενταχθεί σε οικονομικό σχηματισμό με προοπτική οικονομικής ενοποιητικής διαδικασίας μαζί με χώρες του μητροπολιτικού κέντρου, όπως επίσης και το ΚΚΕ που εντάσσει τις βασικές του αντιρρήσεις στην τότε αντίθεση καπιταλιστικής Δύσης - ΄΄σοσιαλιστικής΄΄ Ανατολής.
Ανεξαρτήτως των   διαφωνιών στο εσωτερικό της χώρας, η κύρια αντίδραση προέρχεται από την ίδια την γραφειοκρατία των Βρυξελλών, υπό την επίδραση των κρατών–μελών της Β. Ευρώπης, που με σκεπτικό παρόμοιο, αν και με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες από αυτό του Α. Παπανδρέου, εισηγείται την απόρριψη της αιτήσεως εντάξεως της Ελλάδος στην ΕΟΚ και αντιπροτείνει ΄΄ειδική σχέση΄΄, θέση την οποία υιοθετεί και στο εσωτερικό ο Α. Παπανδρέου. Η πλήρης ένταξη της Ελλάδος συντελείται με την επιμονή του Κ. Καραμανλή και την υποστήριξη της Γαλλίας.
Με την πλήρη ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, από 1-1-81, μολονότι η διακυβέρνηση της χώρας ασκείται από το ΄΄αντιευρωπαϊκό΄΄ ΠΑΣΟΚ, η υπόμνηση των διαρθρωτικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας και η προσπάθεια γιά θεσμοποίηση ειδικών λειτουργικών ρυθμίσεων ατονεί (με εξαίρεση την κατάρτιση ενός αφελούς μνημονίου το έτος 1983 ) και δίδεται ιδιαίτερη σημασία στην καθιέρωση των ΜΟΠ και άλλων συναφών προγραμμάτων, με αντικείμενο την είσπραξη κοινοτικών κονδυλίων αντισταθμιστικών των οικονομικών εκροών της χώρας, λόγω της λειτουργίας της Κοινής Αγοράς και της καταργήσεως των προστατευτικών γιά την εθνική οικονομία, συνόρων.
Το έτος 1993 συμπίπτουν δύο καταλυτικά γιά την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα γεγονότα,
αφ΄ ενός, η εφαρμογή της Ενιαίας Πράξεως (υιοθετηθείσα το έτος 1986), που επιβάλλει την ελεύθερη και ακώλυτη λειτουργία της Κοινής Αγοράς (μέχρι τότε η πλήρης εφαρμογή της εμποδίζετο από τις επιφυλάξεις επί μέρους Κ-Μ, κυρίως ως προς την απελευθέρωση της κυκλοφορίας κεφαλαίων και χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων όπως και μερικών υπηρεσιών )       και
αφ΄ετέρου, η ψήφιση της Σύνθήκης του Μάστριχτ με την υιοθέτηση του Ενιαίου Νομίσματος, την αφαίρεση της ασκήσεως νομισματικής πολιτικής από τις κυβερνήσεις των Κ-Μ και την ανάθεσή της στην ανέλεγκτη από εθνικά θεσμικά όργανα Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσα σε ένα πλέγμα κανόνων άτεγκτου νεοφιλελευθερισμού.
            Eνώ σε όλες τις χώρες της Ε.Κ με κορυφαία την Γαλλία (διενέργεια δημοψηφίσματος) αναπτύσσεται ένας ευρύς και εμβεβαθυμένος διάλογος γιά τον νέο χαρακτήρα που αποκτά η Ευρωπαϊκή Κοινότητα / Ευρωπαϊκή Ενωση και τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες στα Κράτη- μέλη, κυρίως όμως γιά τις επιπτώσεις της στην δημοκρατική λειτουργία τους, αφού η άσκηση της νομισματικής πολιτικής αφαιρείται από τα δημοκρατικώς εκλεγόμενα θεσμικά Οργανα, αντιθέτως στην Ελλάδα επικάθηται μία ΄΄μπρεζνιεφικού΄΄ τύπου σιωπή, κάθε δε προβληματισμός και αμφισβήτηση είναι εξ ορισμού εξοστρακιστέα από τον δημόσιο διάλογο.
Τα περίφημα τέσσερα κριτήρια εισόδου και παραμονής μιάς χώρας στην ζώνη του Ευρώ, οι υποχρεώσεις που επιβάλλονται, όπως και οι αναγκαίες σκληρές μεταρρυθμίσεις ( εφικτές ή μη, εξεταστέον) καθώς και η δυνατότητα της ελληνικής εθνικής οικονομίας να ακολουθεί νομισματική πολιτική (επιτόκιο νομίσματος-συναλλαγματική ισοτιμία) καθοριζόμενη από ανάγκες και συμφέροντα άλλων –καταφανώς ισχυροτέρων- εθνικών οικονομιών με όλως διαφορετική διάρθρωση, λειτουργία και νοοτροπία από την δική της, παρέμειναν στην σφαίρα του αγνώστου και εκαλύφθησαν υπό το νέφος του ευρωπαϊκού μυθεύματος.
            Ως αρωγός στην κατάργηση του ουσιαστικού και δημοκρατικού διαλόγου σχετικού με τις αλλαγές στην Ε.Κ και γιά τις επιπτώσεις που αυτές θα έχουν στην Ελλάδα, όπως και γιά την δυνατότητα διαρθρωτικών αλλαγών ή μεταβολής πολιτικών που έπρεπε να εφαρμοσθούν, ώστε η χώρα να ανταποκριθεί (και εφ΄όσον ήταν δυνατόν) στις επελθούσες μεταβολές, χρησιμοποιείται το ιδεολόγημα του ΄΄ευρωπαϊσμού΄΄. Οι κύρυκες αυτού του ιδεολογήματος που κατακλύζουν τα Πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ και τις διευθυντικές θέσεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα προβάλλουν το μύθευμα της ομογενούς ενωμένης Ευρώπης, μέσα στην οποία καταργούνται οι ιδιαιτερότητες και τα συμφέροντα των εθνικών κρατών των συγκροτούντων την Ε.Ε και θεωρείται αρκετή γιά την απόκτηση ευμάρειας των λαών – πληθυσμών, η άκριτη αποδοχή και εφαρμογή των αποφάσεων των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης. Σημειώνεται ότι τέτοιοι ισχυρισμοί περί ΄΄ενωμένης Ευρώπης΄΄ είναι αντίθετοι και με το πνεύμα αλλά και με το γράμμα των Συνθηκών (απόρριψη Ευρωσυντάγματος και οπισθοχώρηση στην Συνθήκη της Λισσαβώνας) και προφανώς χρησιμοποιούνται ως όπλο και άλλοθι γιά την επιβολή συγκεκριμένων οικονομικών αλλά και γεωπολιτικών συμφερόντων. Η στήριξη που τα συγκεκριμένα συμφέροντα (εσωτερικά και εξωτερικά) προσφέρουν στους ευρωπαϊστές ΄΄ιδεολόγους΄΄ είναι περισσότερο από προκλητική.
            Οι εν Ελλάδι ευρωπαϊστές κόπτονται γιά την υιοθετηση του ευρώ, χωρίς να εξετάζουν αν η εθνική οικονομία ανταποκρίνεται στα θεσπισμένα κριτήρια, συμπράττουν στην υποβολή ψευδών δημοσιολογιστικών στοιχείων, πλειοδοτούν στον άμετρο εξωτερικό δανεισμό προκειμένου αυτός να χρησιμοποιηθεί όχι γιά παραγωγικές επενδύσεις ή τόνωση της ζήτησης εγχωρίως παραγομένων προϊόντων που αυξάνουν το εθνικό προϊόν, παρορώντες ( αφού ως ευρωπαϊστές οφείλουν να το γνωρίζουν καλύτερον παντός άλλου ) ότι οι επιβαλλόμενοι από την Συνθήκη σκληροί περιορισμοί του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημοσίου χρέους μετρώνται ως ποσοστό επί του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος. Δηλ. γνωρίζουν ή οφείλουν να γνωρίζουν πολύ καλώς ότι οι Συνθήκες προϋποθέτουν Εθνικές Οικονομίες με δικά τους μεγέθη, συμφέροντα και υποχρεώσεις. Σε επίπεδο συμβολισμού, ο προσδιορισμός ΄΄Εθνική΄΄ κατηργήθη από το Υπουργείο Οικονομίας δέκα περίπου χρόνια πρίν την κατάργηση του ίδιου προσδιορισμού από το Υπουργείο Παιδείας.
      Επίσης γνωρίζουν πολύ καλώς και αντιλαμβάνονται διά της κοινής οικονομικής λογικής αλλά και των κοινών στατιστικών στοιχείων ότι τα εισρέοντα χρηματικά ποσά των δανείων χρησιμοποιούνται γιά αγορά προϊόντων και υπηρεσιών παραγομένων από τις δανείστριες χώρες και συνεπώς ΄΄επαναπατρίζονται΄΄, του βάρους όμως της αποπληρωμής τους επιπίπτοντος και παραμένοντος στις πλάτες της στάσιμης και ευνουχισμένης ελληνικής οικονομίας.
Ενώ οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλώς τις απαγορεύσεις τις κοινοτικής νομοθεσίας σχετικές με την λαθρομετανάστευση, όπως και την υποχρέωση και ευθύνη της κοινοτικής χώρας από την οποία, το πρώτον, αυτοί εισήλθαν στον Ευρωπαϊκό χώρο, να αναλάβει η ίδια την επαναπροώθησή τους στις χώρες προέλευσης, ακόμη και αν έχουν εγκατασταθεί σε άλλη χώρα-μέλος,   αποδέχονται την μετατροπή της χώρας (καθ΄ότι κύριας πύλης εισόδου) σε προαύλιο σταυλισμού μεταναστών, γιά να μην ΄΄λερωθεί΄΄ το κύριο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και επιστρατεύουν τις θεωρίες περί ρατσισμού και ξενοφοβίας σε όσους διατυπώνουν έστω και απλό προβληματισμό γιά τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και δημογραφικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής.

Οι ιθαγενείς ευρωπαϊστές εμφανίζουν   πλήρη ΄΄αγραμματωσύνη΄΄ γιά το περιεχόμενο διατάξεων των Συνθηκών,   όπως αρθρ.4,παρ.2      ΄΄Η Ένωση σέβεται την ισότητα των κρατών μελών ενώπιον των Συνθηκών καθώς και την εθνική τους ταυτότητα, που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή,............ ΄΄,
ή άρθρ.17παρ.1    ΄΄1. Η Ένωση σέβεται και δεν θίγει το καθεστώς που έχουν σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές ενώσεις ή κοινότητες στα κράτη μέλη΄΄     και προβάλλουν απόψεις και προτάσεις με βασικό πυρήνα τους τον εθνομηδενισμό, εν ονόματι   μιάς ιδέας περί ΄΄Ενωμένης Ευρώπης΄΄, την οποία μόνοι τους αυθαιρέτως νοηματοδοτούν. Πάλι παραβλέπουν ότι    νοηματοδότηση στον ίδιο ή προσομοιάζοντα όρο είχαν (μεταξύ άλλων) επιχειρήσει, αναλαμβάνοντας βεβαίως και το ιστορικό ρίσκο, οι Ναπολέων, Τρότσκι και Χίτλερ.

Το ευρωπαϊστικό ιδεολόγημα διαπεπλεγμένο με τις θεωρίες της παγκοσμιοποίησης οδηγεί την Ελληνική Πολιτεία και κατά ένα μέρος και την Ελληνική κοινωνία στην υποβάθμιση του ενδιαφέροντος γιά το ΄΄εθνικό΄΄, με συνεπακόλουθο την έναρξη διαδικασίας αποδόμησης του Ελληνικού Εθνικού Κράτους σε όλους τους τομείς λειτουργίας ( δημόσια οικονομικά, μεταποιητικό κλάδο, γωργία-ανάπτυξη υπαίθρου, παιδεία, μεταναστευτικό, εξωτερική πολιτική, πολιτισμό, σχέσεις με Εκκλησία κλπ).
Η αποκάλυψη – έκρηξη του δημοσιονομικού χρέους απεκάλυψε τον πλήρη εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας απέναντι στις ίδιες τις διατάξεις των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, απεκάλυψε όμως ταυτόχρονα και το μύθευμα μιάς Ενωμένης Ευρώπης έτσι όπως αυτό, με ολοκληρωτικές προπαγανδιστικές μεθόδους, ενεφανίζετο στην Ελλάδα που άλλωστε είναι διαφορετικό ακόμη και από αυτό που προβλέπουν οι Συνθήκες.
            Χωρίς κάποια κρυφή σκέψη επανάληψης ιστορικών τραγικών στιγμών, προσφέρεται στην προκειμένη περίπτωση η αναπτυχθείσα, κατά την δίκη των έξι πρωταιτίων της Μικρασιατικής καταστροφής, άποψη περί ενδεχομένου (εμμέσου) δόλου των πρωταιτίων. Οπως εκείνοι έπρεπε να θεωρηθούν ένοχοι όχι επειδή αμέσως και ευθέως θέλησαν να ζημιώσουν την πατρίδα τους αλλά επειδή προέταξαν, ως υπερκείμενα πάντων, τα συμφέροντα της δυναστείας και την επαναφορά και εκ νέου εγκαθίδρυσή της στην Ελλάδα, παραβλέψαντες τα εγγενή και αυτονόητα συμφέροντα της χώρας, ομοίως και οι ιθαγενείς ευρωπαϊστές επέδειξαν την ίδια εγκληματική αβλεψία, όσον αφορά στον λόγο ιδρύσεως και υπάρξεως του Ελληνικού Εθνικού Κράτους και προέκριναν την, παντί τρόπω και μέσω και άνευ όρων, συμμετοχή της Ελλάδος στο όντως σοβαρό ΄΄εγχείρημα΄΄ της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας και την ενσωμάτωση της Ελλάδος στην ΄΄ενωμένη Ευρώπη΄΄, την οποία εθεώρησαν ως κάτι εξ ορισμού υπερκείμενο και ανώτερο, ενώπιον του οποίου έπρεπε να υποκλιθούν προφανή και αυτονόητα συμφέροντα της χώρας.
            Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΄΄Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ΄΄ (8-8-10) ο νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Μαντέλ, νεοφιλελεύθερος και άρα ούτε αριστερός ή κεϋνσιανός, ταυτοχρόνως δε υπέρμαχος της θεσπίσεως και λειτουργίας του ευρώ, αναφέρει ΄΄........... Και τώρα φθάσαμε στο τέλος του δρόμου. Πράγματι, αν υπήρχε η δραχμή, το ζήτημα του χρέους θα αντιμετωπιζόταν μέσω της υποτίμησης και του πληθωρισμού. Η Ελλάδα γνώριζε, όμως, πριν μπεί στην Νομισματική Ενωση ότι αυτοί ήταν οι κανόνες και όφειλε να συμπεριφερθεί αναλόγως. Αντ΄ αυτού φερθήκατε σχεδόν σαν παιδάκια που δεν αναγνωρίζουν τα όρια΄΄.
            Ομως, όσο καλοπίστως αφελείς και αν θελήσουμε να γίνουμε, είναι αδύνατο να αναγνωρίσουμε, σε όλους αυτούς τους σπουδαίους ή σποδαιοφανείς πολιτικούς, οικονομολόγους, αναλυτές κλπ, που επέσειαν τους τίτλους τους από όντως περιώνυμα Πανεπιστήμια του εξωτερικού ή την θητεία τους σε διεθνείς Οργανισμούς ή σε θηριώδη ιδωτικά οικονομικά συγκροτήματα, την έλλειψη καταλογισμού, την οποία αναγνωρίζει στα παιδιά το ποινικό δίκαιο.
αντίβαρο   
  

Πρόταση εξουσίας από την Ν.Δ.

 Κυριακή, 28 Νοεμβρίου 2010, 12:01


Εκτύπωση E-mail
Πρόταση εξουσίας από τη Ν.Δ.
Κυρίαρχος στην κεντροδεξιά παράταξη είναι πλέον ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος συγκεντρώνει, αυτή τη στιγμή, όλες τις προϋποθέσεις για να διεκδικήσει με σοβαρές αξιώσεις την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού το αμέσως προσεχές διάστημα. Μετά το αποτέλεσμα των τοπικών-περιφερειακών εκλογών, στις οποίες η Ν.Δ. κατέγραψε μείωση της ψαλίδας της διαφοράς από το ΠΑΣΟΚ στις δύο μονάδες, τη διαφαινόμενη πολιτική απομόνωση του κομματικού σχηματισμού της Ντόρας Μπακογιάννη από την εκλογική βάση της Ν.Δ. και τα σημεία συρρίκνωσης των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων του χώρου, είναι σαφές ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. εδραιώνει τον ηγεμονικό του ρόλο στον πολιτικό χώρο της κεντροδεξιάς.

Το κεφάλαιο της εσωστρέφειας κλείνει οριστικά για τη Ν.Δ., η οποία ρίχνει πλέον όλες τις δυνάμεις της στην προσπάθεια για την επάνοδο στην εξουσία, προβάλλοντας ως σοβαρή και αξιόπιστη εναλλακτική λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Ολοι στη Ν.Δ. έχουν αντιληφθεί ότι ο μεγάλος αντίπαλος είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να ασκηθεί ουσιαστικά ο αντιπολιτευτικός λόγος. Ακόμη και όσοι, ενδεχομένως, θα σκέπτονταν να ακολουθήσουν το δρόμο άλλων, πήραν το μήνυμα ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για μικροπολιτικά παιχνίδια την ώρα που η Ελλάδα γνωρίζει πρωτοφανή κρίση και η κοινωνία γυρίζει την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.

Το πρώτο στοίχημα με την αντιμνημονιακή πρόταση κερδήθηκε. Το κρίσιμο τώρα για τον Αντ. Σαμαρά και τη Ν.Δ. είναι ότι πρέπει να πείσουν τους πολίτες πως υπάρχει άλλη πρακτική πολιτική φιλοσοφία για να βγει η χώρα από τη βαθιά ύφεση και την κρίση. Και αυτή η πρόταση δεν είναι άλλη από ένα νέο, ολοκληρωμένο μίγμα πολιτικής που έχει επεξεργαστεί και εξειδικεύει συνεχώς η Ν.Δ., με μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα και με αιχμές την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών, την ανακούφιση των νοικοκυριών από τα δυσβάσταχτα οικονομικά και φορολογικά βάρη και την άρση των μέτρων που οδηγούν τις επιχειρήσεις σε λουκέτα και τους εργαζομένους στο δρόμο.

Αποδυναμωμένη διπλωματικά η Ελλάδα

Η μειωμένη οικονομική ανεξαρτησία αποδυναμώνει διπλωματικά την Ελλάδα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ?ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ:Η κυβέρνηση οφείλει να κινείται σταθερά στις εθνικές γραμμές 
Του Ανδρέα Πιμπίσιη
Φωτογραφία
Η απότομη και αμετροεπής αίσθηση υπεροχής αφυπνίζει και δυναμώνει την εθνι- κιστική αλαζονεία, που πάντα υπήρχε και υπάρχει μέσα σε κάθε εθνικό σύστημα, πολλώ δε μάλλον στο βαθύ τουρκικό κράτος, με αποτέλεσμα να δυναμιτίζει ή να υπονομεύει έναν ειλικρινή, καθαρό, έντιμο και αποτελεσματικό διάλογο.  Το κλειδί για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκεται στην Κύπρο, τονίζει ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, υπογραμμίζοντας πως το Κυπριακό δοκιμάζει τις πραγματικές προθέσεις και τη βούληση όλων. Σε συνέντευξή του στον «Φ» ο κ. Αβραμόπουλος αναφέρεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα υπογραμμίζονταςπως «η μειωμένη οικονομική ανεξαρτησία της, εκ των πραγμάτων επηρεάζει αρνητικά τη διεθνή εικόνα της χώρας, ενώ την αποδυναμώνει διπλωματικά». Αναφερόμενος στον παράγοντα Τουρκία καταθέτει τη διαφωνία του για την πρόσφατη πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για σύνοδο κορυφής μεταξύ ΕΕ και Άγκυρας σημειώνοντας πως αυτό έρχεται να προσδώσει και να στηρίξει ακόμα περισσότερο την τουρκική θεώρηση πως είναι δύναμη παρέμβασης και πρωτοβουλιών. Ο Νεοδημοκράτης αξιωματούχος προειδοποιεί ότι η νέα πολιτική που ακολουθεί η τουρκική κυβέρνηση αν δεν συνοδευτεί με σεβασμό στις άλλες χώρες, τότε μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες.
- Η Ελλάδα διέρχεται μια από τις πλέον κρίσιμες φάσεις της ιστορίας της κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων που την ταλανίζουν. Αυτό το δεδομένο πόσο αποδυναμώνει τη χώρα στην αντιμετώπιση άλλων σημαντικών ζητημάτων όπως τα εθνικά προβλήματα;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η μειωμένη οικονομική ανεξαρτησία της Ελλάδας αυτόν τον καιρό, εκ των πραγμάτων επηρεάζει αρνητικά τη διεθνή εικόνα της χώρας, ενώ την αποδυναμώνει διπλωματικά. Αυτό το τελευταίο και μέχρι να ξεπεράσουμε την κρίση, πρέπει να το έχουν υπόψη τους οι παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας, με πρώτη την κυβέρνηση, η οποία οφείλει να κινείται σταθερά και αμετάκλητα επάνω στις εθνικές γραμμές, όπως αυτές έχουν παγιωθεί και που σε ένα μεγάλο βαθμό έχουν εθνικό συναινετικό χαρακτήρα.
- Υπάρχει γενικά η εκτίμηση ότι η ελληνική κυβέρνηση δείχνει, λόγω των προβλημάτων στην οικονομία, να μην είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις όποιες κινήσεις γίνονται από πλευράς Τουρκίας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο σε σχέση με το Αιγαίο και
την Κύπρο. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι πολύ προσεχτική και διορατική. Η Τουρκία, που και αυτή βρίσκεται σε μία περίοδο μεγάλων αλλαγών, δεν έχει ακόμα βρει τον ευρωπαϊκό της δρόμο. Είναι σε εξέλιξη οι εσωτερικές συγκρούσεις, θεσμικές και ιδεολογικές, που στερούν από την τουρκική κυβέρνηση τη δυνατότητα να ασκήσει μια πιο προωθημένη, υπερβατική πολιτική στο Κυπριακό. Αρκετές φορές έχω δημόσια δηλώσει, ότι πρέπει να συνομιλούμε με την επίσημα δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι την υποσκελίζει σε πολλά θέματα ο στρατός. Η κυβέρνηση είναι ο συνομιλητής μας.
Η Ελλάδα πρέπει να κρατάει ψηλά στις προτεραιότητές της το Κυπριακό. Χρόνια τώρα και μέσα στην Τουρκία αλλά και στην Ελλάδα, σε επίσημες και ανεπίσημες επαφές, τονίζω ότι το κλειδί που θα ανοίξει μια καινούργια εποχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είναι εδώ, στην Κύπρο. Και το Κυπριακό δοκιμάζει τις πραγματικές προθέσεις και τη βούληση όλων μας για να προχωρήσουμε μπροστά, αφήνοντας πίσω το φορτισμένο αρνητικά παρελθόν και ανοίγοντας έναν αισιόδοξο ορίζοντα, που θα οδηγήσει σε περισσότερη ασφάλεια, ανάπτυξη, πρόοδο για τους λαούς μας. - Ποια η εκτίμησή σας για την πορεία των συνομιλιών στο Κυπριακό και τι κατά την άποψή σας θα πρέπει να αναμένουμε στις επόμενες εβδομάδες και
μήνες;Θέλω να πιστεύω ότι θα φτάσουμε επιτέλους σε μία λύση διζωνική, με δύο πολιτικά ισότιμες κοινότητες, στο πλαίσιο μιας ανεξάρτητης και χωρίς ξένες επεμβάσεις και επιρροές Δημοκρατίας, που να ανταποκρίνεται στην πραγματική και ελεύθερη βούληση των πολιτών της, όπου η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η σταθερότητα θα είναι τα χαρακτηριστικά της, σε μία ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που αποτελεί τη σημερινή γέφυρα της Ευρώπης με την Εγγύς και Μέση Ανατολή.
Μια λύση που είναι σύμφωνη με τις μέχρι σήμερα αποφάσεις του ΟΗΕ, τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κοινοτικού κεκτημένου. Οργανισμοί που θα είναι και οι βασικοί εγγυητές της λύσης αυτής. - Η Τουρκία κατάφερε να περάσει διεθνώς το μήνυμα ότι περίπου αυτή ενδιαφέρεται περισσότερο από όλους για λύση του Κυπριακού. Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης αυτής της πολιτικής δημοσίων σχέσεων
που προωθεί η Τουρκία;Είναι αλήθεια ότι η Τουρκία, τα τελευταία χρόνια, έχει αναπτύξει μια νέα στρατηγική εξωτερικής πολιτικής και έχει περάσει την αίσθηση, ότι είναι δύναμη παρέμβασης και πρωτοβουλιών για τη διευθέτηση ιστορικά χρονιζόντων προβλημάτων στην περιοχή. Κάτι που περιέργως έσπευσε να ενισχύσει η ελληνική κυβέρνηση, με την πρότασή της να πραγματοποιηθεί συνάντηση κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας, δηλαδή συναντήσεις αντίστοιχες με αυτές που γίνονται μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεγάλων τρίτων χωρών, όπως π.χ. οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία κ.ά. Τα όρια ωστόσο, ανάμεσα σε μια προωθημένη εξωτερική πολιτική με τις όποιες καλές προθέσεις και σε μια πολιτική που σε αρκετές περιπτώσεις τη συνοδεύει αμετροέπεια, δεν είναι ευδιάκριτα.
Το νέο στρατηγικό δόγμα της Τουρκίας σίγουρα της προσδίδει ένα νέο αναβαθμισμένο ρόλο. Αυτός ο νέος ρόλος, που κάθε χώρα θα ευχόταν για τον εαυτό της, αν δεν συνοδεύεται από τη βασική αρχή του σεβασμού προς τις άλλες χώρες, του ρεαλισμού, του μέτρου και της ιστορικής αίσθησης και ενόρασης, τότε μπορεί να οδηγήσει μια χώρα σε περιπέτειες. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά στη διαχείριση ευαίσθητων ζητημάτων, όπως το Κυπριακό, η απότομη και αμετροεπής αίσθηση υπεροχής αφυπνίζει και δυναμώνει την εθνικιστική αλαζονεία, που πάντα υπήρχε και υπάρχει μέσα σε κάθε εθνικό σύστημα, πολλώ δε μάλλον στο βαθύ τουρκικό κράτος, με αποτέλεσμα να δυναμιτίζει ή να υπονομεύει αυτό που όλοι θέλουμε και που είναι ένας ειλικρινής, καθαρός, έντιμος και αποτελεσματικός διάλογος.
- Πιστεύετε ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας
έχει μέλλον;Οι καιροί θα δείξουν. Εμείς, το θέλουμε. Γιατί πέραν του γεγονότος ότι αυτό είναι ωφέλιμο για τους γείτονές μας, αφού η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας οδηγεί, μέσα από μεταρρυθμίσεις και βαθιές αλλαγές, σε μία πραγματικά σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία, είναι θετικό για την ευρύτερη περιοχή μας. Εμείς έχουμε κάθε λόγο να θέλουμε δίπλα μας, γείτονες με τους οποίους θα μπορούμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα.
Για να γίνει αυτό, η Τουρκία δεν έχει παρά έναν και μόνο δρόμο μπροστά της. Να ενστερνιστεί, να πιστέψει και να αποδεχθεί τις αξίες και τις αρχές της Ευρώπης και να ενσωματώσει στη λειτουργία της το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Τεράστιο έλλειμμα πολιτικής κουλτούρας για εθνική συνεννόηση
- Πως κρίνετε τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα στην Ελλάδα; Υπάρχει η εκτίμηση ότι τελικά η Νέα Δημοκρατία δεν πέτυχε το στόχο της.
Η Νέα Δημοκρατία, υπό την ηγεσία
του Αντώνη Σαμαρά, βελτίωσε αισθητά τη θέση της, διαγράφοντας μία εντυπωσιακή τροχιά ανάκαμψης, μέσα σε ένα χρόνο. Ξεκίνησε με μια ιστορική εκλογική συντριβή και με διαφορά 11 περίπου μονάδες από το ΠΑΣΟΚ, για να φτάσει σήμερα σε μία διαφορά κοντά στις 4 μονάδες. Οι μεγάλες αλλαγές και η πορεία ανασυγκρότησης της Παράταξης δεν έχουν ολοκληρωθεί. Επιχειρούμε βαθιές τομές στο κόμμα και στόχος μας είναι να είναι πρώτη η Νέα Δημοκρατία, που όχι μόνο προαναγγέλλει αλλά και θα αποδειχθεί ο κεντρικός πρωταγωνιστής για τη νέα μεταπολίτευση, που θα αφήσει πίσω το ξεπερασμένο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα και θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα εποχή. Μια εποχή σύγχρονων κρατικών δομών και θεσμών, διαφάνειας, ανάπτυξης και ισχυρού εθνικού κύρους. - Μήπως τελικά η κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν έχασαν, όπως μπορεί πολλοί να ανέμεναν, λόγω της οικονομικής κρίσης;

Το τοπίο είναι θολό. Και τα διλήμματα που τίθενται, φοβίζουν. Με κορυφαίο αυτό που τέθηκε πριν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και που έθετε ως πρόκριμα για να μην οδηγηθούμε στις εθνικές εκλογές, την επιβεβαίωση της κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση διαχειρίζεται την κρίση περισσότερο με πολιτικά κριτήρια και προσπαθεί να δώσει μία εντελώς άλλη πλασματική εικόνα, δίνοντας με δόσεις την πραγματικότητα και καλλιεργεί την αίσθηση, πως κινούμεθα προς την έξοδο από την κρίση, ενώ όλα δείχνουν πως η κρίση βαθαίνει ακόμα περισσότερο. Όλα αυτά δείχνουν ότι μαθηματικά μας οδηγεί σε αναδιάρθρωση του χρέους. Τις τελευταίες δύο ημέρες, θυμίζει αυτό που εμείς της είχαμε επισημάνει πολύ έγκαιρα. Ότι για την αντιμετώπιση αυτής της βαθιάς οικονομικής κρίσης, που όλο και περισσότερο παίρνει επικίνδυνες κοινωνικές προεκτάσεις, απαιτείται εθνική συνεννόηση. Συμπέρασμα είναι, ότι η Ελλάδα έχασε ένα χρόνο και στη ρίζα αυτής της απώλειας είναι το τεράστιο έλλειμμα πολιτικής κουλτούρας για εθνική συνεννόηση.
Η Νέα Δημοκρατία δεν απειλείται
- Τελικά φαίνεται πως η κρίση στην Ελλάδα αντί να πλήξει την κυβέρνηση, έπληξε την αξιωματική αντιπολίτευση και αναφέρομαι στην ίδρυση νέου κόμματος από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη. - Η Νέα Δημοκρατία είναι μια μεγάλη παράταξη. Είναι ο κεντρικός κορμός της μεγάλης προοδευτικής, δημοκρατικής Κεντροδεξιάς. Δεν απειλείται, ούτε και τη φοβίζουν αυτά τα περιστατικά. Ωστόσο, ήταν αναμενόμενο, από την πρώτη κιόλας ημέρα, μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας. Μια εκλογή, με κινηματικά χαρακτηριστικά, που έδωσε φωνή και λόγο στην κοινωνική βάση της παράταξής μας, η οποία με την τελική της επιλογή, χτύπησε στη ρίζα την καθεστωτική κληρονομικότητα και έσπασε τους στημένους και ελεγχόμενους μηχανισμούς. Επίσης να σημειώσουμε ότι οι περισσότεροι εκ των πολιτικών στην Ελλάδα ζουν μόνο με τα σενάρια που οι ίδιοι έχουν γράψει και όπου βλέπουν τον εαυτό τους σε πρωταγωνιστικό ρόλο, σε αναντιστοιχία με την άποψη της κοινωνίας. Η κ. Μπακογιάννη επέλεξε το δικό της δρόμο. Θα δείξει λοιπόν η εξέλιξη των πραγμάτων, ποια ήταν η πραγματική αξία αυτής της κίνησης.
 
Φιλελεύθερος

Το πορτρέτο της Ντόρας ή οι τενεκεδένιες ρητορείες της Ντόρας.....

 

Με τη Ντόρα έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές. Δεν ήταν δυνατόν να μην αναλύσουμε πολύπλευρα αυτή τη μοχθηρή γκριμάτσα της νεοταξικής αχρειότητας.

Θα φιλοτεχνήσουμε το πορτρέτο της μέσα από την αναδημοσίευση κάποιων αποσπασμάτων μας.

Θα ξεκινήσουμε με την εύστοχη «περίληψη» του Στάθη από τη σημερινή «Ε»


«Η Ντόρα δεν είναι χθεσινή.




Κι όμως βγαίνει στα κανάλια κι ευαγγελίζεται το «νέο». Και τι είναι αυτό το «νέο»; Τα ίδια τα παμπάλαια κλισέ της - να κλίνει η κυρία Μπακογιάννη τον «λαϊκισμό» σε όλες τις πτώσεις για να τον καταγγείλει. Κι ούτε μια καλή λέξη για τους ανθρώπους

...μόνον για τον εαυτόν της ομιλεί με θαυμασμό η Ντόρα, εξαίροντας διαρκώς τη στάση της, βρίσκοντας ακόμα και την αυτοκριτική της θαυμάσια και μοναδική!

«Καίγεται» όλο και περισσότερο όσον ομιλεί δημοσίως σε αυτό το ατέρμονο πρώτο πρόσωπο - με τις ίδιες λέξεις, τα ίδια εκφραστικά σχήματα εδώ και είκοσι χρόνια. Προβλέψιμη, πριν καν μιλήσει, ξέρεις τι θα πει! ότι δεν «υπολογίζει το πολιτικό κόστος» κι άλλα ηχηρά (κάποτε) και πάντα κούφια...»


Συνεχίζουμε με απόσπασμα από άρθρο μας τον Ιανουάριο του 2008

Ντόρα: προκλητικός φαρισαϊσμός


Η Ντόρα Μπακογιάννη αποφάνθηκε: βρίσκεται «σε κρίση το πολιτικό σύστημα» γιατί οι «πολιτικοί δεν μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας»!!!

Οι αρχιερείς του ψεύδους (όλο το μητσοτακέικο»), των δολοπλοκιών και τα πειθήνια όργανα του αμερικανισμού παραδίδουν μαθήματα «ειλικρίνειας», πολιτικής και ηθικής τελειότητας!!!


Πάντα στην ιστορία η μεγαλύτερη πολιτική φρενοβλάβεια αποτυπώνεται με αποφθέγματα των πλέον κυνικών φρενοβλαβών αμοραλιστών.

Οι μεγαλύτεροι ψεύτες είναι αυτοί που γαβγίζουν για την «αλήθεια». Παρατηρείστε τα μεγάλα ραρύγγια της ψευτιάς (της κάστας των μεγαλοδημοσιογράφων-πρακτόρων) και θα καταλάβετε. Για την «αλήθεια» κόπτονται και αυτοί και μάλιστα με ναρκισσιστική παράκρουση…

Με την ίδια έπαρση και η Ντόρα διαπιστώνει αυτό που γνωρίζουν και οι πέτρες: Το ψεύδος των πολιτικών!!!

Φυσικά η πολιτική κρίση δεν είναι το αποτέλεσμα του ψεύδους των πολιτικών. Το ψεύδος είναι το αποτύπωμα της κοινωνικής και πολιτικής σήψης. Αλλά η Ντόρα δεν θέλει να εξηγήσει, απλώς διαπιστώνει το αυτονόητο: το πολιτικό ψεύδος, εμφανίζοντας τον εαυτό της έξω από αυτό το ψεύδος!!!

Στα βήματα του πατέρα της βαδίζει, αυτού του «αρχάγγελου της κάθαρσης». Οι τακτικές απλώς έχουν γίνει πιο δόλιες και πιο ύπουλες.


Συνεχίζουμε με ένα απόσπασμα από άρθρο μας το Νοέμβριο του 2009:



Οι τενεκεδένιες ρητορείες της Ντόρας…


Η Ντόρα αποτελεί το κακέκτυπο του πατέρα της.

Ο Μητσοτάκη είχε το «χάρισμα» να εμφανίζει το μαύρο ως άσπρο με παγερή πειστικότητα. Η Ντόρα ακολουθεί την ίδια μέθοδο, αλλά στο πρόσωπό της ακτινοβολεί η παγερή «λάμψη» της υποκρισίας: Δεν μπορεί να ξεγελάσει έναν προσεκτικό παρατηρητή…


Μια και στερείται των «προσόντων» του πατέρα-δασκάλου της, ρίχνει κοτρόνες που σε αφήνουν άναυδο…


Μην έχοντας επίγνωση των «ορίων» ξεπερνάει τα όρια της προσβολής της νοημοσύνης μας.

Ο πατέρας της π.χ. υποτιμούσε τη νοημοσύνη μας θέτοντας κάποια χρονικά όρια «λογικά»: «Σε 10 χρόνια οι Έλληνες ξεχνούν…»

Η Ντόρα, δε έχει επίγνωση των ορίων, γιʼ αυτό ενεργεί με άλλους χρονικούς πήχεις: «Ο ελληνικός λαός είναι τόσο ηλίθιος που ξεχνά και το παρόν…»

Μόνο όταν περιφρονείς σε τέτοιο προσβλητικό βαθμό την νοημοσύνη του ελληνικού λαού, είναι δυνατόν να ξεστομίζεις τα ακόλουθα:


-«Δεν χρειαζόμαστε αυτούς που πλήγωσαν και έβλαψαν την παράταξη»!!!

-«Δεν γίνεται να χτίσουμε νέα οικοδομήματα με παλιά, με φθαρμένα υλικά»!!!


Μα, τόσο κρετίνους περνάει η Ντόρα τους Έλληνες; Ή νομίζει ότι ζούνε σε άλλο πλανήτη;


Γύρω από την Ντόρα δεν έχουν ΣΥΝΑΣΠΙΣΤΕΙ όλα τα φθαρμένα παλαιοκομματικά υλικά, όλη η γραφειοκρατική και κυβερνητική καμαρίλα που όχι απλώς «πλήγωσε» την παράταξή της, αλλά και την οδήγησε στην συντριβή;

Η ίδια δεν αποτελεί το πλέον φθαρμένο «υλικό», το κεντρικό «άξονα» της ήττας και γύρω από αυτόν όλη η χορωδία της συντριβής;

Η Ντόρα, όμως, δεν ησυχάζει. Θέλει, πάση θυσία, να μας αποδείξει ότι πάσχει από το σύνδρομο της ταχυδακτυλουργικής απάτης.

Σηκώνει τη γροθιά της εναντίον των μεγάλων συμφερόντων (φαίνεται η «συνταγή» Καρατζαφέρη είναι μητσοτακέικο «κουσούρι»), συμφέροντα, όπως υπογραμμίζει, την πολεμούν αγρίως!!!

Εδώ γελάνε και οι κότες…

Φυσικά και ο τελευταίος ιθαγενής αυτής της χώρας γνωρίζει τούτο: Τα ισχυρά συμφέροντα (εγχώρια και ξένα), αν κάποιον κρατάνε στο απυρόβλητο, τον καλύπτουν και τον προωθούν αφηνιασμένα και πολύτροπα, είναι η Ντόρα και το κύκλωμά της.

Οι πάντες γνωρίζουν το γιγάντιο, διαπλεκόμενο «ιστό της Αράχνης» που μέσα σε αυτόν το μητσοτακέικο αποτελεί ΚΕΝΤΡΙΚΟ ιμάντα…


Πότε, πού και πώς τα μεγάλα συμφέροντα κτύπησαν τη Ντόρα;

ΑΝΤΙΘΕΤΑ:


α). Οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, τα μεγάλα αφεντικά ΠΑΝΤΑ την είχαν υπό την προστασία τους…

β). Συνακόλουθα και οι προπαγανδιστικές «μήτρες» των ισχυρών: Τα ΜΜΕ!!!

Όλα τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου και οι «νταβάδες» των καναλιών Ντόρα προβάλλουν αφηνιασμένα, Ντόρα ψηφίζουν!!!

γ). Το ίδιο και τα έμμισθα «παπαγαλάκια» τους, οι «μπράβοι» τους: Από τον Πρετεντέρη, το Χατζηνικολάου και τους «τηλεστάρ» των ειδήσεων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), μέχρι τους ποικίλους «κόκκινους» μαϊντανούς-«αναλυτές». Ακόμα και «αντιεξουσιαστικές» προβιές των ευαγών Ιδρυμάτων, οι διαβόητοι «Ιοί» με την Ντόρα είναι…


Τελειώνουμε με απόσπασμα από άρθρο μας, επίσης, το Νοέμβριο του 2009

Μητσοτακισμός: Το ανώτατο στάδιο της κοινοβουλευτικής αχρειότητας


Ο αμοραλισμός είναι η θεωρητική αδιαφορία για το ηθικό πρόβλημα και όχι η καθαυτό ανηθικότητα.

Το σύμμετρο του αμοραλισμού στον παπικό Μεσαίωνα (επιζεί ακόμα) ήταν ο Ιησουϊτισμός. Το δόγμα του: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο σκοπός φυσικά ήταν πάντοτε μια καθαγιασμένη ατιμία και απανθρωπιά…

Το πολιτικό ισοδύναμο όλων αυτών ήταν ο Μακιαβελισμός.

Η αρχή του: Με οποιοδήποτε μέσον πρέπει να φτάσεις στον «άγιο» σκοπό της επικράτησης πάνω στους άλλους και εξόντωσης των αντιπάλων, αν είναι δυνατόν…

Ο χρεοκοπημένος αστικός κοινοβουλευτισμός, οι πολιτικοί του και οι λακέδες του (τα ΜΜΕ) χρησιμοποιούν στην πολιτική πάλη, για να στηριχθούν στα πόδια τους, «κάθε μέσο»: το μέσο της απάτης, της ψευτιάς, της διαβολής, της πλαστογράφησης των πάντων και της συκοφαντίας.

Στην Ελλάδα, ο μητσοτακισμός αποτελεί την πλέον μακάβρια γκριμάτσα αυτής της κοινοβουλευτικής αχρειότητας και παρακμής: Η απάτη του παλαιοκομματισμού στην πιο αποκρουστική της μορφή…

Και αυτό το μοχθηρό, «ιστορικό πρόσωπο» του Μητσοτακισμού έχει καταγραφεί στην κοινωνική συνείδηση:Την έχει σφραγίσει ανεξίτηλα…

Η Ντόρα αποτελεί την καρικατούρα αυτής της ιστορικής μοχθηρίας, δηλαδή τη μοχθηρία της κοινοβουλευτικής παρακμής.

resalto

Ελλάς-Αλβανία: Διαπραγματεύσεις για τα χωρικά ύδατα

Αλβανία: Άρχισαν οι νέες διαπραγματεύσεις για τα χωρικά ύδατα

Οι Ελληνο αλβανικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή μιας νέας συμφωνίας για τον καθορισμό των χωρικών υδάτων μεταξύ των δύο χωρών, άρχισαν χθες με συζητήσεις στην Αθήνα. Οι συνομιλίες έγιναν σε επίπεδο Γενικών Γραμματέων των δύο υπουργείων Εξωτερικών και διεξήχθησαν κεκλεισμένων των θυρών, στο χώρο του Υπουργείου Εξωτερικών. Από την αλβανική πλευρά έλαβε μέρος το Γκαζμέντ Τουρντίου και από ελληνικής ο Γιάννης-Αλέξιος Ζέπος.
Σύμφωνα με τον αλβανικό τύπο, που παρακολουθεί βήμα προς βήμα το ζήτημα αυτό, δημοσιεύει το δελτίο τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, στο οποίο αναφέρεται ότι συζητήσεις διήρκησαν αρκετές ώρες και στις οποίες αναπτύχθηκε μεγάλος αριθμός διμερών θεμάτων. Σε αντίθεση με τον ελληνικό υπουργείο, ο αλβανός υπουργό Εξωτερικών, Χατζηνάστο, απέφυγε να αναφερθεί για το ζήτημα των χωρικών υδάτων.
«Το υπουργείο επέλεξε να μην εκδώσει ανακοίνωση για το περιεχόμενο των συνομιλιών Τούρντιου- Ζέπου, λόγω της μυστικότητας που ακολουθείται. Άλλωστε τα πολιτικά κόμματα έχουν συμφωνήσει στην διενέργεια μυστικών διαπραγματεύσεων που θα καταλήξουν σε μια νέα συμφωνία, αφού η παλαιά απορρίφθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο», αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Εθνικά Θέματα

Το θέμα των S-300 προκαλεί δυσαρέσκεια στην Μόσχα!

Τι θα γίνει με τους S 300; Το θέμα της απαξίωσης των συστημάτων S-300 έχει προκαλέσει μεγάλη δυσαρέσκεια στη Μόσχα!

«Πολικό ψύχος» θα επικρατήσει στις σχέσεις μας με τη Μόσχα, μετά το διαφαινόμενο ναυάγιο της συμφωνίας για την αγορά 450 Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης. Οι Ρώσοι όμως «έχουν νεύρα» με την Αθήνα εδώ και πάρα πολύ καιρό και όχι μόνο για τα ΤΟΜΑ. Το θέμα της απαξίωσης των συστημάτων S-300 έχει προκαλέσει μεγάλη δυσαρέσκεια στη Μόσχα. Κοντά δυο χρόνια τώρα η Αθήνα «παίζει τις καθυστερήσεις» στο θέμα της ενεργοποίησης των συστημάτων και της εκτέλεσης εκπαιδευτικής βολής. Τη μία δεν έχουμε ανταλλακτικά κι όταν οι Ρώσοι τα φέρνουν, ανακαλύπτουμε ότι οι πύραυλοι έχουν ...λήξει. Κι όταν κι αυτό το θέμα λύνεται προκύπτει ζήτημα με το χρόνο αυτοκαταστροφής του βλήματος ο οποίος είναι ελάχιστα μεγaλύτερος απ΄ αυτόν που προβλέπεται στο Πεδίο Βολής Κρήτης.Το γιατί δεν τολμάμε να κάνουμε ούτε καν μία εκπαιδευτική βολή δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε ιδιαίτερα. Το πάτημα του κουμπιού των S-300 στη γειτονιά μας είναι μία κίνηση περισσότερο πολιτική. Όμως επειδή οι σχέσεις με τη Μόσχα και σε στρατιωτικό επίπεδο πρέπει να ισσοροπήσουν κι όχι να παγώσουν, μήπως θα έπρεπε να εξεταστεί ξανά το ζήτημα των «καταραμένων» S-300;Eθνικά Θέματα